// Rocktime Groups

Icon: Heavy μελωδίες από την Αριζόνα

// To Be A Rock And Not To Roll

// Golden Years

Greg Lake: "London '81" (with Gary Moore)

Αρχική » Κριτικές

Πώς θα σας φαινόταν, αν σας λέγαμε ότι ένα καθαρόαιμο ανδρικό hard rock συγκρότημα αποφάσιζε να τιμήσει τις γυναίκες της rock σκηνής και όχι μόνο, ηχογραφώντας ένα άλμπουμ αποτελούμενο αποκλειστικά και μόνο διασκευές διάσημων επιτυχιών;;;

Ναι, είναι πραγματικότητα, το βρετανικό γκρούπ Inglorious, 5 νέοι ταλαντούχοι μουσικοί με ιδιαίτερη αγάπη στα δυνατά κιθαριστικά riffs και στις ψυχωμένες ερμηνείες στο πέμπτο τους άλμπουμ με τίτλο ''Heroine'' και διασκευάζουν ένα ευρύτατο ρεπερτόριο τραγουδιών μεταξύ άλλων, από σούπερ κλασικά ροκ τραγούδια των Heart, Tina Turner, Joan Jett, πιο σύγχρονα της κλάσεως Evanencence, Alanis Morisette, Halestrom, αλλά και ελαφρύτερες pop επιτυχίες των Whitney Houston, Christina Aguilera, Avril Lavigne, Miley Cyrus.

Μάλιστα οι ενέργειες των μελών της μπάντας είναι αυτό που θα λέγαμε κυριολεκτικά ''στη βράση κολλάει το σίδερο'', καθώς μόλις ούτε είχε κλείσει καν χρόνος από την προηγούμενη δουλειά τους, ''We Will Ride''(Φεβρουάριος 2021) που ήταν και το τέταρτο άλμπουμ τους, το πρώτο δε με την καινούρια line up τους.

Η καλή διάθεση και όρεξη των νέων μελών για δουλειά διαφαίνεται ξεκάθαρα τόσο στο προηγούμενο , όσο και σε αυτό το άλμπουμ τους. Mάλιστα είχαν δώσει πολύ καλά δείγματα γραφής σε ζωντανές εμφανίσεις, καθώς είχαν πραγματοποιήσει επιτυχημένη περιοδεία στη Μ. Βρετανία και στην Ευρώπη για την προώθηση του τρίτου τους άλμπουμ ''Ride To Nowhere''του 2019.

Για να δώσουμε ένα μικρό ιστορικό background, να πούμε ότι η μπάντα σχηματίστηκε το 2014 στο Λονδίνο με frontman τον Nathan James, ο οποίος είχε ήδη στο ενεργητικό του συνεργασίες με το γνωστό αμερικανικό ροκ σχήμα Trans Siberian Orchestra, καθώς και με τον διάσημο κιθαρίστα των Scorpions, Uli John Roth.

Ο ίδιος, καθώς και ο drummer Phil Beaver, είναι τα μόνα μέλη που παραμένουν από τότε μέχρι και σήμερα στο γκρούπ.

Ο digital ραδιοφωνικός σταθμός, Planet Radio και τα κοινωνικά δίκτυα, έπαιξαν πολύ σπουδαίο ρόλο στη θετική ανάπτυξη της φήμης τους, κατά την περίοδο του πρώτου άλμπουμ τους ''Inglorious'', το 2016.

Οι αρχικές τους επιρροές ήταν συγκροτήματα της δεκαετίας του 70 κυρίως, όπως οι Whitesnake, Led Zeppelin, Bad Company, Deep Purple, Aerosmith κά.

Τα αποτελέσματα του ''Heroine'' πάντως είναι εκπληκτικά, και τα διάσημα τραγούδια έχουν διασκευαστεί με πολύ σεβασμό και μεράκι.

Ο αέρας 70s rock φαίνεται ήδη και από το πρώτο τραγούδι, το ''Queen Of The Night'' της Whitney Houston, το οποίο στα χέρια του συγκροτήματος γίνεται ένα άριστο πάντρεμα soul και hard rock.

To περίφημο ''Barracuda'' των Heart, εδώ τονίζεται ακόμα περισσότερο δυναμικά ο hard rock δυναμισμός του αγγίζοντας τα όρια του metal , σε ένα τραγούδι, που έτσι κι αλλιώς φημιζόταν για τον σκληρό ήχο του από την αρχική ήδη έκδοσή του.

Εξαιρετική ή διασκευή του ''Midnight Sky'' της Miley Cyrus, το οποίο τα καταιγιστικά riffs και η autotune φωνή του Nathan, το κάνουν ακόμα πιο ενδιαφέρον.

Είμαι σίγουρος ότι αν η Tina Turner, ακούσει το ''Nutbush City Limits'', θα της αρέσει σίγουρα, καθώς ο τραγουδιστής επιτυγχάνει ως ένα βαθμό να πιάσει το χρώμα της φωνής της. Στα συν και το εκπληκτικό σόλο στην κιθάρα.

Το ίδιο ακριβώς καταφέρνει ο τραγουδιστής και στο διάσημο ''Bring Me To Life'' των Evanescence, η διασκευή του οπίου δεν έχει να ζηλέψει απολύτως τίποτα από το πρωτότυπο.

Το ''Fighter'' της Christina Aguilera, μετατρέπεται στο δυναμικό μελωδικό hard rock τραγούδι, που κάθε fan της κλασικής ροκ θα ονειρευόταν και προσωπικά το θεωρώ από τα καλύτερα αυτής της συλλογής.

Πολύ όμορφη και η διασκευή του ''Im With You'' της πάλαι ποτέ ''πιτσιρίκας'' Avril Lavigne, που το μετέτρεψαν σε μια καθώς πρέπει power ballad με κάποια folk στοιχεία.

Το υπερκλασικό ''I Hate Myself For Loving You'', δεν χρειάζεται συστάσεις. Έχει διατηρηθεί όλη η δυναμική hard rock γοητεία του original, με επιπλέον προσόν τη blues χροιά που προσθέτει στη φωνή ο Nathan James.

Πολύ δυνατή και δραματική η ερμηνεία του frontman, κάνει ακόμα πιο συναρπαστικό το ''I Am The Fire'' των Halestrom, και σε αυτό συμβάλουν και τα υπέροχα riff, καθώς και το σόλο.

Το ''Time After Time'' ακούγεται όμορφα ως τελείως ακουστική μπαλάντα με ατού για μια ακόμα φορά, τη συγκλονιστική ερμηνεία του James.

Στα ίδια μοτίβα, με κεντρικό όργανο το piano και τα πλήκτρα, φαινόταν ότι οδηγούμαστε και στο ''Uninvited'' της Alanis Morisette, μόνο όμως μέχρι το 1:01, όπου ξεσπούν δυναμικά τα riff και ο ηλεκτρισμός από τις κιθάρες. Ο James για μια ακόμα φορά αποδεικνύει ότι είναι από τους καλύτερους rock ερμηνευτές του καιρού μας και διακινδυνεύω να γράψω, ότι αν συνεχίσει κατά τον ίδιο τρόπο, το μέλλον του ανήκει. Το κλείσιμο με το τραγούδι της Morisette, ήταν ότι έπρεπε για την ολοκλήρωση μιας υπέροχης συλλογής από διασκευές, που έδωσαν ακόμα περισσότερο χρώμα σε ήδη πετυχημένα τραγούδια, πάντα με γνώμονα τον σεβασμό στο πρωτότυπο.

Είμαι σίγουρος ότι θα πείσει και τους πλέον δύσπιστους.

Δημήτρης Πολίτης