Απλά, εκπληκτικό!!
Ο Steve Newman μαζί με τη σύνθεση τραγουδιών και τα φωνητικά δημιουργεί με όλα τα όργανα σε αυτό, εκτός από τα τύμπανα, τα οποία για άλλη μια φορά φροντίζει ο στιβαρός και με ογκώδη ήχο Rob McEwen. Σε αντίθεση με το τελευταίο άλμπουμ, δεν υπάρχουν επιπλέον δευτερεύοντα φωνητικά, αλλά αυτό δεν είναι σε βάρος του άλμπουμ. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Newman έχουν χάσει τη μελωδική τους πλευρά, ίσα-ίσα!
Έχοντας παρουσιάσει  μια σειρά από άλμπουμ των Newman στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένου του "Ignition" των τελευταίων ετών, πολλά από αυτά που έγραψα εξακολουθούν να ισχύουν, και σε κάποιο βαθμό μπορείτε να είστε σίγουροι τι να περιμένετε από μια νέα κυκλοφορία, καθώς ο Steve είναι ένας πολύ ταλαντούχος μουσικός, τραγουδιστής και τραγουδοποιός, επομένως δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι λαμβάνετε μια άλλη κυκλοφορία με "αριστοκρατικά" κομμάτια.
Το "Into The Monsters Playground" είναι και πάλι μια περίτεχνη δημιουργία από 12 συνθέσεις  με μελωδικά πλήκτρα υφασμένα γύρω τους και ένα πάντοτε αξιόπιστο "τυμπανισμό"  που τα στερεώνει/ δένει αρμονικά.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η κυκλοφορία θα είναι μεγάλη επιτυχία για τους θαυμαστές του Newman και τους οπαδούς του μελωδικού Rock γενικότερα.
Το συγκρότημα είχε ένα πολυάσχολο πρόγραμμα που περιλάμβανε μερικές ζωντανές ημερομηνίες πριν από την  πανδημία(γκρρρρ...) , οπότε ελπίζουμε ότι τα παιδιά θα βγουν στο δρόμο για να παίξουν μερικά από αυτά τα νέα κομμάτια. Είτε έτσι είτε αλλιώς, αυτό τον  δίσκο αξίζει να τον ακούσετε και όπως πάντα είναι προϊόν ενός υποτιμημένου καλλιτέχνη, για μένα.
Το "Into the Monsters Playground" έρχεται μόλις 18 μήνες μετά το τελευταίο άλμπουμ "Ignition" και είναι αξιοσημείωτα η δέκατη τρίτη στούντιο προσπάθειά του, παραμερίζοντας ακόμη και τις συλλογές του "Decade" που έσκασαν ακυκλοφόρητα κομμάτια. Όπως τα περισσότερα από τα πρόσφατα άλμπουμ του, είναι μια βιομηχανία έξοχων συνθέσεων  - όχι μόνο παράγει και γράφει όλα τα τραγούδια, αλλά παίζει μόνος του όλα τα όργανα εκτός από ντραμς του Rob McEwen.
Το άλμπουμ έρχεται σε αντίθεση με μερικές από τις πιο στιλπνές, πιο σπουδαίες προσπάθειες στην δημιουργία. Ενώ οι περιορισμοί του προϋπολογισμού δείχνουν - για παράδειγμα το rhythm section θα μπορούσε να είναι περισσότερο ογκώδες δίνοντας στα τραγούδια χρόνο και χώρο να αναπνεύσουν και να εξελιχθούν, όμως κανένα από αυτά δε διαρκεί λιγότερο από τέσσερα λεπτά.
Το εναρκτήριο "Start This Fire" είναι ένα σχετικά συμβατικό μελωδικό ροκ στους στίχους και τα ρεφρέν του, θυμίζοντας το "Walk on Fire" και με προεξέχοντα τα καθαρά και περίτεχνα  σόλο κιθάρας. Αλλά στην σύνθεση των τραγουδιών ο Steve Newman του δεν φοβάται να απομακρυνθεί από τα κλισέ του είδους που όλοι γνωρίζουμε και αγαπάμε, έτσι το "Timebomb", ενώ είναι ρόκερ, έχει το  πιάνο να ηγείται και να  υπηρετεί το "δράματικό" ύφος  του τραγουδιού.
Οι πλούσιοι φωνητικοί του τόνοι, που έχουν βελτιωθεί με την ηλικία, είναι επίσης λιγότερο απαλοί από πολλούς από τους ομολόγους του στο χώρο.