The 450s: "The 450s"

29/12/2021

Κατηγορία: Κριτικές

1428

"Band Of Brothers’’ κυριολεκτικά είναι η περίπτωση των The 450s μιας αμερικανικής blues rock κατά κύριο λόγο μπάντας, των οποίων το δέσιμο θυμίζει υποδειγματικά εκείνο που έχουν τα αδέρφια, αν και μόνο τα δύο από τα τέσσερα μέλη της είναι πραγματικά εξ αίματος.

 

Και εδώ μάλιστα θα πρέπει να τονιστεί, ότι οι καλλιτέχνες που απαρτίζουν το συγκρότημα, φέρουν μια μοναδική προσωπική μουσική ποιότητα ο καθένας και κάθε άλλο παρά καινούριοι είναι στον χώρο.
Προερχόμενοι από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα των ΗΠΑ για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, από τη Florida, το Connecticut, την Pennsylvania και την Georgia , είχαν ήδη τα δικά τους μουσικά επιτεύγματα.
Tα αδέρφια Robert και James Jacobs είχαν ήδη γνωρίσει την καταξίωση από το 2019 με το group τους με το όνομα "St James’’. O drummer Carl Canedy έχει περάσει από σχήματα όπως οι Anthrax και οι Blue Cheers και είχε ήδη κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ με τη δική του μπάντα Rods. Tέλος ο frontman Rhett με πλούσια εμπειρία είχε ήδη κερδίσει ενθουσιώδεις κριτικές για τις ιδιαίτερες φωνητικές του ικανότητες.
Τα μέλη συγκεντρώθηκαν στο Miami προκειμένου να εργαστούν πάνω στη δημιουργία ενός άλμπουμ και τράβηξαν την προσοχή του επιτυχημένου παραγωγού Jack Douglas, ο οποίος έχει στο ενεργητικό του συνεργασίες όπως Aerosmith, Cheap Trick και Patty Smith, o οποίος τόνισε τον δυναμισμό και την ένταση στο όλο project.
Προσθέστε επίσης και τον παραγωγό Chris Collier (Korn) ο οποίος συνέβαλε στον "εκμοντερνισμό’’ του ήχο στο άλμπουμ που έχει το όνομα της ίδιας της μπάντας.
To αποτέλεσμα είναι πάρα πολύ δυνατό. Οι 450s' κρατούν έναν αέρα μπάντας "παλαιάς κοπής’’ και ηθικής. Έχουμε   12 τραγούδια ψυχωμένου και γεμάτου αυθάδεια blues rock, που αφηγούνται ιστορίες απελπισίας και παρακμής, εκφράζουν ωμές αλήθειες και δεν χαρίζονται σε κανέναν.
Ξεκίνημα με το οδυνηρό και καταιγιστικό, σκοτεινό "Flowers For Columbine’’ , στο οποίο η μπάντα αγγίζει με "θράσος" μια ευαίσθητη χορδή στη μνήμη της πολύ νεώτερης Αμερικανικής Ιστορίας (αναφέρεται στο συγκλονιστικό περιστατικό του μακελειού στο σχολείο Columbine που έλαβε χώρα στις 20 Απριλίου του 1999).
Συνέχεια με ‘’κατασκότεινο’’, "βρώμικο’’ blues rock που χαρακτηρίζει το "Black Tar’’, ένα πολύ δυνατό τραγούδι.
Στα μονοπάτια του punk και ενός πιο dark pop rock κινείται το "Lust And Denial’’.


Aπόλαυσα πάρα πολύ το "Lucy Walk Away’’, ένα εξαιρετικά ρυθμικό και δυνατό hard rock track με θαυμάσιο riff .
Το "Gracie Is It Heavy’’ έχει το ρόλο της τυπικής blues μπαλάντας του άλμπουμ.
Υπέροχο δείγμα μελωδικού blues rock είναι το "Drown’’ όπου ο Rhett δίνει μια δυνατή ερμηνεία σε ένα τραγούδι που θα θέλαμε πολύ να ακούσουμε και live.
Εντυπωσιακό intro σε στυλ flamenco για το "One King’’, το οποίο έχει δυνατές στιγμές καθηλωτικού south rock.
"Σαματατζίδικο’’ και υπερβολικό το "Lost Girl Confused’’, και κατά την προσωπική μου εκτίμηση αν έλειπε κι από το άλμπουμ δεν θα έκανε καμία αίσθηση και διαφορά.
Πολύ σκληρό ήχο έχει το "Crawl’’ το οποίο ταλαντεύεται ανάμεσα στο blues και το hard rock με πινελιές  heavy metal με το auto tune στη φωνή του Rhett να δίνει ατμόσφαιρα.
Από τα πιο ‘’στρωτά’’ και mainstream τραγούδια είναι το "She is My Morphine’’, ένα μελωδικό hard rock track.
Συναρπαστικό το "Suspect’’, με riff και solo να ενορχηστρώνονται αρμονικότατα, δίνοντας ένα από τα πιο δυνατά τραγούδια του άλμπουμ.
Ζοφερό το κλείσιμο με την απελπιστική σύγχυση που εκπέμπει το "When God Won t Forgive You’’. Θα προτιμούσα πάντως το φινάλε να ήταν σε πολύ πιο αισιόδοξο τόνο.
Όπως και να  έχει, η αλήθεια είναι ότι στο "The 450s’’ έχει γίνει εξαιρετικά προσεγμένη και μελετημένη δουλειά από καλλιτέχνες που αγαπούν αληθινά τη blues rock αλλά και χωρίς να φοβούνται να πειραματιστούν μουσικά .

Δημήτρης Πολίτης