Μετά από τα 2 πρώτα άλμπουμ η μπάντα υπέγραψε στην Frontiers και έλαβε έτσι την αναγνώριση που άξιζε με τις δύο εξαιρετικές κυκλοφορίες "World of Fools" (2017) και "Magic is Alive" (2020).
Σχετικά νωρίτερα από ότι αναμενόταν, το 5^ο άλμπουμ "So Close to Heaven" είναι γεγονός. Το ευχάριστο και σ’ αυτή τη κυκλοφορία είναι ότι η μπάντα είναι συμπαγής, παραμένοντας η ίδια εδώ και μια πενταετία, κάτι που δεν συναντάμε συχνά στα σχήματα-αρπαχτές της Frontiers.  
Το "So Close to Heaven' ξεκινά με το "This Τime", ένα ντουέτο του Lars με τον αξιόλογο τραγουδιστή Robbie LeBlanc (Find Me, Blanc Faces). Παρότι το ξεκίνημα του κομματιού είναι ενθαρρυντικό, το chorus είναι κάπως υποτονικό για opening track, ενώ το ντουέτο όπως έχει γίνει μάλλον αχρείαστο είναι αφού δεν προσθέτει κάτι ιδιαίτερο.
Η συνέχεια είναι όμως εντυπωσιακή με το "Cross my heart": ένα πανίσχυρο μελωδικό hit με αστεράτα ρεφρέν και bridge κι ένα ισχυρό κιθαριστικό σόλο που εκρήγνυται από τα δάχτυλα του Michele Cusato. Και είναι ευχάριστο να διαπιστώνουμε μια ‘παράδοση’ πια στους Lionville που θέλει να κάνει με την άριστη επιλογή στα lead singles, από το "I will Wait" του "World of Fools", στο "Nothing without you" του "Magic is Alive" και τώρα στο "Cross my Ηeart".
Το ‘The world is on fire’ που ακολουθεί συνεχίζει το ‘θετικό’ AOR vibe με ένα riff που θα μπορούσε να κάνει τον ακροατή να αναγνωρίσει τη μπάντα και χωρίς τα vocals του Säfsund. Ταυτόχρονα όμως παρατηρούμε και μια γνωστή αδυναμία στον ήχο τους και γενικότερα στα άλμπουμ της Frontiers: η παραγωγή ‘θάβει’ το rhythmic section σε σημείο που να δυσκολεύεσαι να ακούσεις μπάσο και ντραμς. 
Με το "Can’t live Without Your Love" έρχεται η πρώτη μπαλάντα του άλμπουμ. Εδώ για την ακρίβεια θα μιλούσαμε για την ‘πρώτη’ μπαλάντα, περιέργως όμως στο 'So Close to Heaven" έχουμε μόνο μια. Το κομμάτι είναι αρκετά καλό, ποιοτικά ίδιο με τις αντίστοιχες προσπάθειες της μπάντας στα προηγούμενα άλμπουμ.
Το "True Believer" που ακολουθεί δίνει αυτό το signature αισιόδοξο AOR vibe που απολαμβάνουμε στις βόλτες με το αμάξι, με στίχους που τους έχουμε ξανακούσει αλλά δε κουραζόμαστε να τους σιγοτραγουδάμε over and over. Το "We Are One" είναι ένα σχετικά σύντομο κομμάτι με πιασάρικο, όμορφο chorus που τραβά την προσοχή ιδιαίτερα στην πρώτη ακρόαση ίσως όχι όμως στις επόμενες. Καθώς είμαστε στο 2^ο μισό του άλμπουμ διακρίνουμε πάντως μια ‘κοιλιά’.
Το "Only the Brave" θυμίζει υπερβολικά Work of Art και βγάζει μια αίσθηση επανάληψης.
Τo "Angel without Wings" είναι αδιάφορο και περιμένοντας να φτάσει στο ρεφρέν για κάτι ενδιαφέρον μάλλον απογοητευόμαστε. Ομοίως και το "I’ll be waiting tonight" δεν προσθέτει κάτι.
Αντίθετα το "Arrow Τhrough my Ηeart" είναι μια ξεχωριστή στιγμή, μια διασκευή σε κομμάτι του Richard Marx από τα sessions του "Repeat Offender". To cover των Lionville είναι θαυμάσιο και δίνει μια δυνατή ώθηση προς το τέλος του άλμπουμ, ενώ ακούμε τον Säfsund σε μια ‘τεχνοκρατική’ ερμηνεία να προσεγγίζει και την χροιά του Marx.
Το άλμπουμ κλείνει με το ομώνυμο κομμάτι "So Close to Ηeaven" (άλλη μια μικρή παράδοση των Lionville το τελευταίο κομμάτι να βαφτίζει το δίσκο).
Δυστυχώς το τέλος είναι ένα μάλλον ‘φλύαρο’ κομμάτι παρά το ενδιαφέρον guitar solo που ακούμε στο fading out.
Υπάρχουν 2 τρόποι να αξιολογήσει κανείς το "So Close to Heaven". Ο ένας είναι αναμένοντας απλά παραδοσιακές καλοπαιγμένες AOR μελωδίες στο μοτίβο των παλαιότερων κυκλοφοριών των Lionville.
Ο δεύτερος είναι περιμένοντας κάτι διαφορετικό, ή ένα βήμα παραπέρα συνθετικά ή μια καλύτερη παραγωγή που θα αναδεικνύει καλύτερα τις συνθέσεις. Με την πρώτη ανάγνωση, το "So Close to Heaven" δεν έχει να ζηλέψει τόσα πολλά από τους προκατόχους του.
Με την δεύτερη, η προσμονή για εξέλιξη αυτής της αξιόλογης μπάντας για να δούμε τι ταβάνι μπορεί να έχουν συνεχίζεται…