Black Swan: "Generation Mind"

19/04/2022

Κατηγορία: Κριτικές

1413

Ο τραγουδιστής Robin McAuley (McAuley Schenker Group), ο κιθαρίστας Reb Beach (Winger, Whitesnake), ο μπασίστας Jeff Pilson (Foreigner, The End Machine, πρώην Dokken) και ο ντράμερ Matt Starr (Ace Frehley, Mr. Big), αλλιώς γνωστοί ως BLACK SWAN, επιστρέφουν με το δεύτερο άλμπουμ τους "Generation Mind".

 

Συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησε το εντυπωσιακό και καλοδεχούμενο, ντεμπούτο άλμπουμ τους "Shake The World", η τετράδα των βιρτουόζων μουσικών  παραδίδουν για άλλη μια φορά μια ισχυρή hard  ροκ "δήλωση". Με το σύνολο του άλμπουμ που γράφτηκε και συντέθηκε από τους McAuley, Pilson και Beach και την παραγωγή του Pilson, το "Generation Mind" βλέπει τους Black Swan σε μια ακόμα πιο συνεκτική και εστιασμένη δημιουργία από το ντεμπούτο τους.
Για άλλη μια φορά στο στούντιο του Pilson στο Λος Άντζελες, το "Generation Mind" δημιουργήθηκε από  τα μουσικά ταλέντα των οργανοπαίχτων της μπάντας, καθώς και την εμβληματική  φωνή του McAuley, που φαίνεται να αψηφά την ηλικία.
Οι Black Swan παρήγαγαν και πάλι κάτι φρέσκο, βαρύ, έντονα μελωδικό και ένα άλμπουμ που σίγουρα δεν είναι ένα συνονθύλευμα των μελών άλλων συγκροτημάτων, αλλά είναι η δική του μοναδική ηχητική οντότητα.
Το άλμπουμ κερδίζει μερικούς μπόνους πόντους για δημιουργικότητα με μια ορχηστρική εισαγωγή ενός λεπτού, η οποία μπορεί να ονομάζεται "Before The Light", αλλά φαίνεται να φτάνει λίγο πίσω στον κατάλογο των Zeppelin και στο "In The Light", αν και πιο σκοτεινό πιο δυσοίωνο. Φυσικά, όταν ο Reb αρχίζει να υφαίνει μερικά leads στα μισά του δρόμου, η χαρακτηριστική του δουλειά με τρέμολο σχεδόν κάνει κάποιες δονήσεις του αδικημένου αλλά υπερταλαντούχου Jason Becker, κάτι που είναι υπέροχο.
Όταν ξεκινά το δεύτερο κομμάτι, το πρώτο "πραγματικό" κομμάτι, με τίτλο "She Hides Behind", έχει τα δακτυλικά αποτυπώματα του Reb παντού. Όπως και με την προηγούμενη κυκλοφορία του Black Swan, καθώς και με άλλα έργα του Reb όπως το "The Mob" (με τον Dug Pinnick), ο Reb τείνει να χρησιμοποιεί riff και δομές τραγουδιών που είναι υπέροχοι "rockers δυναμίτες" από μόνοι τους, αλλά ίσως όχι επαρκώς η σωστή γεύση proggy για τον υποτιμημένο συνθέτη γνωστό ως C.F., τον λατρεμένο μας Kip Winger.
Για την ηλικία των εβδομήντα ετών, ο Robin McAuley έχει σίγουρα μηδενικές επιφυλάξεις σχετικά με την ώθηση των φωνητικών χορδών του στα άκρα, και η φωνή του παραμένει σταθερή και απίστευτα μελωδική. Το σόλο του Reb στο κομμάτι είναι η συνηθισμένη στιβαρή δουλειά του, γεμάτη με την χαρακτηριστική του μίξη από τρεξίματα legato υψηλής ταχύτητας που συμπληρώνονται από περιστασιακά χτυπήματα με το δεξί χέρι και τρέμουλο και έλξεις ποιοτικές!!
Το ομότιτλο κομμάτι, "Generation Mind", είναι μια παραδοσιακή  mid-tempo σύνθεση, με "γεύση AOR" συγκρίσιμη με αυτό που έκαναν οι Revolution Saints με τον παλιό σύντροφο του Reb, Doug Aldrich. Η μουσικότητα είναι σταθερή, με ένα άλλο μουσικά ευφάνταστο  σόλο κιθάρας στο μεσαίο τμήμα, αλλά πρέπει να αναρωτηθεί κανείς αν είναι μάταιες οι ελπίδες ως άκουσμα σε βίντεο/ραδιόφωνο που θα απογειώσει  το τραγούδι.



Στο θέμα των τραγουδιών με βίντεο, το "Eagles Fly" έχει μια πολύ πιο συναρπαστική δομή τραγουδιού. Έχει λίγο περισσότερη ενέργεια, και ποικιλία στο τμήμα του ρυθμού. Από τα δύο κομμάτια του άλμπουμ με μουσικά βίντεο, το "Eagles" είναι χωρίς αμφιβολία το καλύτερα συντεθειμένο  από τα δύο.
Το επόμενο κομμάτι, "See You Cry", επιστρέφει στην ονειρικότητα του AOR με ένα κομμάτι που μπορεί να συγκριθεί καλύτερα με την εποχή "Pyromania" του Def Leppard, αν και είναι σαφές ότι ο Jeff και ο Reb δεν "ντρέπονται" να εισάγουν και κάποια αίσθηση Dokken. Μιλώντας για τους μαθητές του Don Dokken, εισήγαγαν ακόμη περισσότερα από τα ίδια vibes στο "Killer on the Loose", το οποίο θα μπορούσε να ήταν ένα μέρος του άλμπουμ "Back for the Attack". Αν και ο Reb είναι πολύ εγωιστής ως παίκτης/δημιουργός/συνθέτης, διατηρεί μια αρκετά ασυνήθιστη ικανότητα επειδή μπορεί να δανειστεί ορισμένα τεχνικά στοιχεία του παιχνιδιού από τον George Lynch. Από τoν προσανατολισμό  του στους  Dokken της δεκαετίας του 1980, μέχρι την ανατομία των συγχορδιών και την τοποθέτηση μιας πινελιάς vibrato πάνω τους, ο Reb έχει πραγματικά αποτυπώσει τον Lynch, πιθανώς χωρίς καν να το σκεφτεί κα μάλλον είναι εντυπωσιακό.
Το παρακάτω κομμάτι, το "Miracle", έχει μια πιο σκοτεινή αίσθηση, με εντυπωσιακή δουλειά στο μπάσο και μια καινοτόμο δομή στίχων. Τα φωνητικά της μπάντας είναι καθαρά μοναδικά και προσθέτουν στο τραγούδι χωρίς να φαίνονται cheesy. Σε μια μικρή μουσική απόκλιση από τη συνολική τροχιά του άλμπουμ, έχουμε το "How Do You Feel", το οποίο είναι ένα jamm-άρισμα βασισμένο στα μπλουζ, όπως μια από τις μπαλάντες των Dokken.
Το τραγούδι έχει ένα "μικρό τμήμα μουσικής γέφυρας" χτισμένο γύρω από ένα άλλο ποιοτικό σόλο.
Ακόμα κι αν δεν είναι ένα από τους καθορισμένα hitters του άλμπουμ, ή κάτι πιο προσιτό, είναι ένα από τα καλύτερα γραμμένα κομμάτια του δίσκου. Συγχαρητήρια στον Reb και τον Jeff για τα ωραία φωνητικά.
Το "Long Way Down" έχει κάποια σαφή μεταγενέστερα Winger vibes. Θα μπορούσε εύκολα να χωρέσει στο "Karma" ή στο "Better Days Comin". Έπαινος εδώ στον Starr που διατήρησε τον ρυθμό, στιβαρός και μετρονομικός.
Για το κομμάτι "Crown", λοιπόν, το εισαγωγικό riff μοιάζει σαν ο αείμνηστος και υπέρλαμπρος Eddie V.H. βοήθησε να γραφτεί το περίφημο riff από το "Seventeen". Ίσως θυμίζει ένα μόνο ένα άγγιγμα από το "Lay It Down" του Ratt. Σε αυτό το κομμάτι, με την υποστήριξη των φωνητικών, τα μέρη του Robin είναι μερικά από τα πιο δυνατά του στο άλμπουμ. Όπως πάει το nouveau hair metal, αυτό το κομμάτι είναι πολύ ωραίο και πιθανώς μια από τις πιο πιασάρικες συνθέσεις  στο άλμπουμ συνολικά.
Το "Wicked the Day" ξεκινά με το ίδιο ουσιαστικά άνοιγμα με το "Kiss of Death" από το "Back for the Attack". Αυτό το riff και το τέμπο μας μεταφέρουν στο υπόλοιπο κομμάτι, το οποίο εκτός από τη συνολική του ομοιότητα με το "Kiss of Death", αποτελεί ένα ποιοτικό κλασικό metal ροκάδικο, με τον Reb να διασκεδάζει υπέροχα και μεις να απολαμβάνουμε την δεξιοτεχνία του!!
Το τελευταίο τραγούδι, "I Will Follow", ξεκινά με καθαρό παίξιμο ηλεκτρικής κιθάρας που θυμίζει την εισαγωγή του τρισμέγιστου Jake E. Lee στο "Killer of Giants" από το άλμπουμ "Ultimate Sin".
Εκτός από τις τάσεις stalker του τραγουδιού ("Whereever you go, I will follow,") τα βασικά τμήματα του τραγουδιού είναι πολύ ωραία. Ο Reb κράτησε  για το τέλος από τα καλύτερα σόλο του, με κάποια απροσδόκητη επιλογή από νότες μαζί με ένα έντονο κοκτέιλ από αρμονικές καθώς και τσιμπήματα και φτερουγίσματα τρέμολο. Το ρεφρέν επιστρέφει για έναν ακόμη γύρο ώστε να φέρει το άλμπουμ στην ολοκλήρωσή του.
Λοιπόν, τι έχουμε εδώ; Αυτό το άλμπουμ έχει  ένα υπέροχο άκουσμα, αλλά τα κακά νέα (αν υπάρχουν) είναι ότι δεν φαίνεται να είναι εξαιρετικό  όσο το πρώτο Black Swan. Συμβαίνει. Εκτός από το να είναι λίγο παράγωγο εδώ και εκεί , τα riff, τα ρεφρέν και ο συνολικός σχεδιασμός των τραγουδιών θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιήσει λίγο περισσότερη δημιουργικότητα και ποικιλία. Πραγματικά, όμως, ας μην είμαστε υπερβολικοί, γιατί αυτό είναι ένα υπέροχο άλμπουμ για γυμναστική, εκδρομές, πασχαλιάτικο μπάρμπεκιου στην αυλή ή οτιδήποτε άλλο. Απλώς έπρεπε να εξηγήσουμε ότι, ενώ αυτό το άλμπουμ χαίρει μεγάλης εκτίμησης  για εμάς, είναι λίγο πιο μακριά από το σημείο που παρουσιάσαμε  το "Shake the World". Αυτός είναι ένας άλλος σπουδαίος δίσκος, απλώς συγκλόνισε τον κόσμο μας λίγο λιγότερο από τον προκάτοχό του. Φροντίστε να το αποκτήσετε.
Είτε είστε θαυμαστές από το "πέρασμα" των άλλων συγκροτημάτων των μελών ή ολοκαίνουργιοι στη σκηνή του hard rock της δεκαετίας του '80 και απλώς "βουτάτε", το "Generation Mind"  είναι απαραίτητο για  να ακούτε ποιοτική μουσική. Το "Generation Mind" μας παρουσιάζει ταλαντούχους και καταξιωμένους μουσικούς στη δουλειά. Αυτά τα τραγούδια σκορπίζουν έναν ενθουσιασμό  και μια χαρά που είναι μεταδοτική. Το να ακούς τα δώδεκα τραγούδια αυτού του άλμπουμ σημαίνει να περνάς καλά και για μια στιγμή, όλες οι καθημερινές στεναχώριες και ανησυχίες σπρώχνονται προς τα πίσω. Απολαύστε τη στιγμή.

Νότης "Killer on the Loose "Γκιλλανίδης

// Old Time Rock

// Live Favorites