Lonerider: "Sundown"

11/06/2022

Κατηγορία: Κριτικές

1374

Οι επιρροές των Bad Company βρίσκονται σε αυτό το άλμπουμ και σίγουρα δε θα παραπονεθώ. Κανείς δεν θα αντικαταστήσει ποτέ τον Paul Rodgers, αλλά ο Steve Overland είναι ως συνήθως εξαιρετικός.

 

Έχω αγοράσει όλα όσα έχει προσθέσει ο Steve Overland στις κυκλοφορίες  του, από τότε που τον είδα ζωντανά να προωθεί το άλμπουμ του "Wildlife" το 1983 με τον Simon Kirke στα ντραμς και τώρα είμαστε σχεδόν 40 χρόνια έπειτα  και η μαγεία είναι ακόμα εκεί.
Το εναρκτήριο "Fantasyland" θα μπορούσε να κοσμήσει οποιοδήποτε άλμπουμ των FM και το κομμάτι επόμενο που ακολουθεί,  το "Cross The Border" είναι καθαράόαιμη σύνθεση στο ύφος των Bad Company και αυτό είναι που έχουμε εδώ: ρίξε λίγο από τους Thunder και μία δόση από τους Shadowman και είναι ένας νικηφόρος συνδυασμός. Ποιοτικό μπλουζ ροκ καλά παιγμένο και παραγωγικό. Ωραίο μπλουζ/κλασικό ροκ ολούθε στο δίσκο.
Όταν ακούω το όνομα Bad Company, ενθουσιάζομαι, μου αρέσει τόσο η περίοδος με τον Paul Rodgers όσο και με τον Brian Howe. Λατρεύω αυτή τη μουσική.
Ο Steve Overland είναι πολυαγαπημένος  τραγουδιστής με ζεστή φωνή, αλλά το γεγονός πως οι Lonerider δεν μπορούν να μου δώσουν  την ίδια αίσθηση με τους Bad Co. και φυσικά αυτό δεν είναι καθόλου κακό. Το "Sundown" είναι ένα καλό άλμπουμ, καλύτερο από τα περισσότερα άλμπουμ στις μέρες μας.
Μετά από μερικές περιστροφές του δίσκου, το "Fantasyland" και το "When You Got Nothing" είναι σίγουρα τα αγαπημένα μου τραγούδια. Ο Steve Overland είναι ένας σκληρά εργαζόμενος και πολυμηχάνημα που, παρά τα χρονιάκια του, ευχαριστεί τους θαυμαστές τους και λειτουργεί με αξιοζήλευτη κανονικότητα. Αλλά αν η συντριπτική πλειονότητα των έργων με τη συμμετοχή του ταιριάζει στο πλαίσιο του κλασικού ευρωπαϊκού μελωδικού ροκ με όμορφη μελωδία, τότε υπάρχει μια ισχυρή κλίση προς το τυπικό αμερικανικό γένος του AOR, με άφθονα μπλουζ πεντατονικά και παρουσία επιτυχημένων μελωδικών λύσεων.
Τα τραγούδια ακούγονται πιασάρικα, και εγκαθίστανται εύκολα στη μνήμη. Ο Steve κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί και φυσικά  οι αναγνωρίσιμες μελισματικές υπερχειλίσεις του εδώ ακούγονται θελκτικές.


Κάτι συνηθισμένο σε αυτές τις εποχές, που βλέπουμε ότι καλλιτέχνες ηχογραφούν σε πολλά έργα ταυτόχρονα, και αυτό οφείλεται κυρίως στην έλλειψη ζωντανών εμφανίσεων, που μόλις τώρα φαίνεται να επιστρέφουν στην κανονικότητα μας.
Μουσικά, δεν απέχει πολύ από τα πιο ροκ τραγούδια στους FM, όπως μαρτυρούν τα τραγούδια όπου βλέπουμε το βάρος της σπουδαίας φωνής του Overland και αυτή η σφραγίδα είναι αλάνθαστη. Καλές φωνητικές μελωδίες στο "Undefeatable", άλλο ένα mid tempo rock με πολύ groove αίσθημα και μια πολύ καλή κιθαριστική δουλειά από τον Steve Morris (που επιμελείται και τα πλήκτρα). Το "Harder Love" μας γεμίζει με μελωδία, καθαρές κιθάρες, σε ένα τραγούδι που "συνορεύει" με την ποπ, αλλά που ροκάρει στο ρεφρέν.
Συνολικά αίσθηση της δεκαετίας του εβδομήντα στα "When You Got Nothing", "Badlands" και "Yesterday News", στα οποία η βάση από τον Chris Childs στο μπάσο και τον Simon Kirke στα ντραμς δείχνει σταθερότητα, όπως και στο υπόλοιπο άλμπουμ.
Και καταλήγουμε σε μια όμορφη μπαλάντα που λέγεται "Anyway The Wind Blows", με όλα τα συστατικά μιας επιτυχίας. Ένα αληθινό στολίδι.
Τα "Wild River" και "Criminal Mind" ακούγονται πιο μελωδικά, με εξαιρετικά πιασάρικα ρεφρέν, τελειώνοντας με το αργό "Prayer For The Lonely", εξαιρετικό, που αντανακλά την ποιότητα των 4 μελών του συγκροτήματος και το "Devil Road", ένα άμεσο rock ακριβώς όπως τα εναρκτήρια άσματα του "Sundown".
Νέα πολύ ισορροπημένη δόση των Lonerider και θα είναι, τουλάχιστον προσωπικά,  ένα από τα απαραίτητα της φετινής χρονιάς.

Νότης "Undefeatable" Γκιλλανίδης