13/08/2022
Οι Palace είναι το πνευματικό τέκνο, του προικισμένου Σουηδού τραγουδιστή και πολυοργανιστή Michael Palace, γεννημένου στη Λιθουανία, ο οποίος για άλλη μια φορά χειρίζεται όλη τη μουσική και την παραγωγή καθώς και τη σύνθεση τραγουδιών για το τέταρτο έργο του.
Δείχνει επίσης τη διαρκή αγάπη του για τους ήχους και τις μουσικές εικόνες της δεκαετίας του 1980.
Θυμάμαι τον ενθουσιασμό του φίλου δισκοθέτη και μουσικοκριτικού Δημήτρη Σειρηνάκη όταν σε εκπομπή του, που παρέστην ως προσκεκλημένος συμπαρουσιαστής, μία από τις επιλογές του για το κλείσιμο της ήταν το "Cool Runnin'" από το εξαιρετικό πρωτόλειο των Palace, το " Master of the Universe"!!
Άλλο ένα λοιπόν υπέροχο άλμπουμ από τους/τον Palace. Με περισσότερα πλήκτρα από πριν, αλλά υπέροχη σύνθεση τραγουδιών, πολύ πιασάρικες μελωδίες και μερικές "ηχητικές" εκπλήξεις, όπως το "The Driver" (φανταστικό τραγούδι). Τα περισσότερα τραγούδια έχουν μια "αναγνωρίσιμη" αίσθηση, που τα κάνει αμέσως οικεία. Δεν υπάρχουν μπαλάντες στο άλμπουμ αλλά πιστέψτε με δεν μου λείπει καμία.
Και εξηγούμαι: Αυτός ο δίσκος θα μπορούσε να είχε τεράστια επιτυχία στη δεκαετία του '80 και εξακολουθεί να είναι υπέροχος και τώρα! "Λίγο" από Robert Tepper, περισσότερο από Stage Dolls και έρχεται το καλύτερο κομπλιμέντο που μπορώ να του κάνω: Rick Springfield. Ο δίσκος αποπνέει τη μοναδική μουσική επιδραστικότητα του Springfield στο μεγαλύτερο μέρος του άλμπουμ.
Ένας από τους απόλυτα αγαπημένους μου καλλιτέχνες.
Συνοψίζοντας λοιπόν μερικές από τα κυριότερες συνθέσεις…
Τα βαρβάτα ροκάδικα έρχονται με τα "Money Can Kill", "Fifteen Minutes" και "World Gone Mad". Ίσως αρκετά βαρβάτο, αλλά με περισσότερο AOR αίσθημα είναι το "Living The Life" ή το "Loneliest Night", το οποίο έχει μια φανταστική φωνητική ερμηνεία. Αν υπάρχει μπαλάντα, έρχεται με το "The Drive" που ξεκινάει με καθαρά κιθαριστικά σκιρτήματα και μια μελωδία που ταιριάζει στο φωνητικό φάσμα του Palace πριν εμφανιστεί το κλασικό ρεφρέν διανθισμένο με πλέριο AOR.
Το αργό τέμπο μεσαίου ρυθμού ταιριάζει πραγματικά στην ομορφιά των μελωδιών και υπάρχει κάτι περισσότερο από μια ομοιότητα πρόσφατων Stage Dolls στον συνολικό ήχο. Είναι μια πραγματικά υπέροχη μπαλάντα AOR και πραγματικά ξεχωρίζει στο άλμπουμ.
Το "Cancel The Flight" θα σας θυμίσει τους εξαιρετικούς "The Night Flight Orchestra"…
Το "Westbound" είναι το καλύτερο από τα πιο ροκ κομμάτια με ένα υπέροχο riff κιθάρας και κολοσσιαία ρεφραίν.
Το "Facing the Music" έχει τον κλασικό ήχο και το στυλ AOR της δεκαετίας του '80, με πλήκτρα, καθαρές γραμμές κιθάρας και εναρμονισμένες μπασογραμμές γραμμές που συμπληρώνουν τις πιο σκληρές κιθάρες και τις κλασικές μελωδίες. Με μια κλασική εισαγωγή στα πλήκτρα και μια λεπτή Jamison φωνητική παράδοση απευθείας από το playbook του Jim Peterik/Survivor, το οποίο "εξόρυξε" με επιτυχία από κοινού με τον σπουδαίο ερμηνευτή Kent Hilli στο προσωπικό άλμπουμ του τελευταίου πέρυσι.
Το "World Gone Mad" ανεβάζει τον πήχη της μελωδίας, με μια εξαιρετική φωνητική απόδοση και μια άλλη δομή τραγουδιού που επηρεάστηκε σίγουρα από τους Stage Dolls.
Το "Living The Life" έχει μια εντελώς διαφορετική αίσθηση –σχεδόν μοντέρνα Power Pop– με επιρροές από μπάντες όπως οι Paramore στον ήχο της κιθάρας και στα τύμπανα.
Υπάρχει ακόμη έντονη η αίσθηση των "Harem Scarem" στο σόλο τμήμα, το οποίο είναι εξαιρετικό.
Νέο άλμπουμ κυκλοφορεί στις 24 Μαίου ο Lenny Kravitz με τίτλο &...
Nέο τραγούδι για τους Σουηδούς Nestor ύστερα από το υπερεπ...
Το απόλυτο μουσικό φεστιβάλ της πόλης θα παρουσιάσει π...
Στις 31 Μαΐου κυκλοφορεί σε cd και βινύλιο το box set με τίτλ...
Μία ιδιαίτερη συναισθηματική στιγμή μοιράστηκε με του...