White Spirit: ''Right Or Wrong''

08/10/2022

Κατηγορία: Κριτικές

1116

Το ομότιτλο ντεμπούτο άλμπουμ των White Spirit από το 1980 ήταν ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της τότε αναπτυσσόμενης σκηνής New Wave της Βρετανικής Heavy Metal.

 

Με ένα στυλ που πλησίαζε περισσότερο με τους Uriah Heep ή τους Rainbow, έμοιαζαν βέβαιο πως  θα πετύχουν τη μεγάλη επιτυχία  αλλά  στάθηκαν  εμπόδιο σε αυτό  οι αλλαγές στη σύνθεση τους.
Μία από αυτές τις αλλαγές στη σύνθεση ήταν η παρουσία ενός νέου σπουδαίου ανερχόμενου τραγουδιστή – του Brian Howe – και το συγκρότημα μπήκε στο στούντιο για να ηχογραφήσει ένα δεύτερο άλμπουμ. Αυτό όμως δεν κατέστη δυνατό  καθώς οι White Spirit διαλύθηκαν πριν ολοκληρωθεί το άλμπουμ.
Όπως και με τους Tygers of Pan Tang, οι τροχοί άρχισαν να ξεκολλούν όταν ο σταρ κιθαρίστας τους παρασύρθηκε από μια μεγαλύτερη μπάντα, σε αυτήν την περίπτωση ο Gillan στρατολογώντας τον Janick Gers ενώ ο Howe συνέχισε με τεράστια επιτυχία με τους, μετά τον Paul Rogers, Bad Company, ώσπου  δυστυχώς πέθανε το 2020.
Την ημέρα λοιπόν που ακολούθησε τον τραγικό θάνατο του Brian Howe από καρδιακή προσβολή τον Μάιο του 2020, ο Tucker και ο Pearson ήταν στο τηλέφωνο και αναπολούσαν εκείνες τις μεθυστικές ημέρες του White Spirit.
Συζητήθηκε για αυτές τις κασέτες που έλειπαν, αλλά χωρίς ιδέα πού και πώς να τις βρουν. Κάποιοι το αποκαλούν μοίρα, και έτσι, ενώ ετοιμαζόταν να μετακομίσει στη Γαλλία, ο Μαλ Πίρσον βρήκε ένα σκονισμένο παλιό ντουλάπι δίπλα στο κρεβάτι στην αποθήκευση. Μέσα υπήρχαν τέσσερα σετ ταινίες. Ένα με την ετικέτα Chiswick Studios – White Spirit.
Αυτό ήταν ιστορία. Και τώρα δεν είναι μόνο ιστορία. Έχει μια νέα ζωή!
Η κασέτα παραδόθηκε στο αφεντικό της Conquest Music και κιθαρίστα των Tank, Cliff Evans, για τη λεπτή και επικίνδυνη διαδικασία για τη διατήρηση και ανάκτηση των παλιών ηχογραφήσεων και τη μεταφορά τους σε ψηφιακή μορφή.
Παρά τη συνολική επιτυχία, ορισμένα στοιχεία των κομματιών δεν ήταν αρκετά καλά για τα σημερινά αυτιά, έτσι οι Tucker & Pearson αποφάσισαν να αντικαταστήσουν όλη τη μουσική συνοδεία.
Ο Neil Murray (Whitesnake) και ο Russell Gilbrook (Uriah Heep) συνέθεσαν το rhythm section, με τις κιθάρες και τα πλήκτρα να αντικατασταθούν από τον Mick και τον Mal.
Παρά τις καλύτερες προσπάθειες για την απομόνωση και την ανάκτηση των φωνητικών, τέσσερις από τις αυθεντικές ερμηνείες του Brian Howe δεν μπόρεσαν να διασωθούν, έτσι οι καλεσμένοι τραγουδιστές κλήθηκαν: Jeff Scott Soto, Lee Small (Lionheart) ως άλλο στήριγμα. Τέλος, ως φόρος τιμής στον Brian Howe, ηχογραφήθηκε το "Holy Water" (Bad Company) με τον εξαιρετικό frontman των FM, Steve Overland να αναλαμβάνει τα φωνητικά καθήκοντα.
Δεδομένου του ταλέντου που εμπλέκεται και της ποιότητας του υλικού, αυτό πρέπει να γίνει ευπρόσδεκτο με ανοιχτές αγκάλες από κάθε λάτρη του κλασικού σκληρού ροκ και, ενώ δεν ανοίγει κανένα νέο έδαφος, είναι ένας θησαυρός που άξιζε να ανακαλυφθεί.


Το αποτέλεσμα είναι ένα εξαιρετικό άλμπουμ της δεκαετίας του 1980 που ακούγεται ως κλασικό ροκ με φρέσκια αίσθηση και ωραία ακρόαση από την αρχή μέχρι το τέλος.
Διαφορετικό στο ύφος από το ντεμπούτο πιθανώς επειδή το φωνητικό στυλ του Howe είναι πολύ διαφορετικό από τον αρχικό τραγουδιστή Bruce Ruff. Αν το ''Right or Wrong'' είχε κυκλοφορήσει την εποχή εκείνη, σίγουρα θα είχε ''εκτοξευθεί'' – όπως σίγουρα θα γίνει τώρα.
Δέκα δυναμικά rockers γεμάτα πεντακάθαρα riff και leads από τον Tucker, τα πλήκτρα του Pearson είναι όμορφα στη μίξη για να ξεσηκώσουν και να προαγάγουν τα πράγματα ιδιαίτερα στο ''Don't Say No και  Wait a Little Longer'' και με ένα ιδιαίτερα δυναμικό  rhythm section από τους  Murray και Gilbrook.
Τα φωνητικά του Howe είναι κρυστάλλινα  με τους  Soto, Small και Overland να δίνουν τα πάντα. Ένας κατάλληλος φόρος τιμής στο ταλέντο του Howe.
Το ομότιτλο κομμάτι το ξεκινά. Ένας ''μεστωμένο''  ροκάδικο κομμάτι  με εξαιρετική κιθάρα που  ''μπαίνεις με το κεφάλι'' στην μελωδική ροκ περιοχή καθώς τα πλήκτρα προσθέτουν χρώμα, ενώ οι κιθάρες εναλλάσσονται μεταξύ της συγχορδίας και του ''θρυμματισμού'', ενώ η φωνή του Soto είναι ένα μείγμα ψυχής και σκληρής δύναμης.
Το ''Runaway'' (με τον Howe στα φωνητικά) είναι καθαρά πιασάρικο μελωδικό ροκ της δεκαετίας του 1980. Το τραγούδι αυτό  βλέπει τον Howe να ακούγεται απροσδόκητα ρετρό σε ένα νούμερο που ακούγεται μοντέρνο αλλά της εποχής του με πλούσια συνθήματα Van Halen και ακόμα πιο εξαιρετικά κιθαριστικά break. Μοναδικό!
Χωρίς αμφιβολία, ωστόσο, οι καλύτερες ερμηνείες του είναι στα "Wait A Little Longer" και "Rock 'n' Roll (Is Good for You)" και τα δύο αυθόρμητα knock-about στο καλούπι των Heep, Deep Purple και των προαναφερθέντων Rainbow… η μελωδία και το βαρύ κλασικότροπο ροκ  είναι εκεί για να απολαύσουν όλοι.
Οι "ευαίσθητες" μελωδίες που κατακλύζουν το  ''Dice Rolls On'' από απίστευτες κιθαρωδίες που "φουντώνουν" με ένα διάλειμμα κιθάρας τύπου Eddie van Halen, προτού ξεσπάσει σε έναν εκπληκτικό στίχο που οδηγεί σε ένα εξίσου τέλειο ρεφρέν και διαθέτει ένα ακόμη σόλο κιθάρας που αψηφά τη βαρύτητα.
Πώς μπορούσαν να γράφουν τέτοια μουσικά "πολύτιμα πετράδια";
Έχει δε παρόμοια αύρα Lou Gramm και αυτή την κλασική αίσθηση της ακμής τέτοιων συγκροτημάτων.
Και, στη συνέχεια, έρχεται το ''Lady of the Night'' που το ενισχύεται το  τραγούδι με ωραίο ρυθμό με την κιθάρα και τα πλήκτρα να αναμιγνύονται όμορφα στη μέση του τμήματος.
Το ''Gotta Get Out'' ''δίδυμο αδελφάκι'' του Final Countdown/Gates of Babylon  ηχεί πανέμορφα, καθώς  είναι ένα απόλυτο αριστούργημα στην συγγραφή τραγουδιών. Είναι ένα υπέροχο κομμάτι μελωδικό  Rock/AOR με ένα ρεφρέν να "πεθαίνεις" γιατί με αυτήν την εκπληκτική κιθάρα απογειώνεσαι χορεύοντας Σίγουρα ένα κομμάτι τέλεια φτιαγμένο για μοντάζ ταινίας δράσης της δεκαετίας του '80. Απλά λατρεύω αυτό το τραγούδι!
Όπως και το "Better Watch Out" είναι ένα γρήγορο και έξαλλο ροκάδικο που "σκίζει" μαζί με τις κιθάρες που φουντώνουν και "χτυπά" τα σωθικά μας  με το παλλόμενο ρεφρέν του, είναι κάτι που κόβει την ανάσα.. Ο εκπληκτικός J.S.S. εμφανίζεται ξανά με την αίσθηση της κορυφαίας εποχής του ''ουράνιου τόξου'' στα τέλη της δεκαετίας του '70, γεμάτο με επικές κινήσεις και ένδοξες αρμονίες που αναδεικνύουν τους αξιοθαύμαστους μέντορες  του.
Το "γλυκό" μπάσο της φωνής του Small κάνει αισθητή τη διόλου ευκαταφρόνητη φωνητική του παρουσία στο ανώτερου επιπέδου AOR του "Don't Say No" και στο  "Wait a Little Longer", υπάρχει περισσότερη ανταλλαγή κιθάρας/πλήκτρων/οργάνων, η οποία επιστρέφει λίγο στο στυλ του ντεμπούτου άλμπουμ, κάτι που είναι μια ωραία "πινελιά".
Ενώ οι εξαιρετικά μελωμένοι τόνοι του Steve Overland κοσμούν την άποψή τους στο "Holy Water" των Bad Company Η μπάντα έκανε ένα πάρτι σε αυτό το ζωηρό και συγκινητικό αφιέρωμα στον πεσόντα σύντροφό τους που συνέχισε να τραγουδάει για τους σούπερ σταρ της Blues Rock.
Με το συγκρότημα να συνεχίζει για άλλη μια φορά, το "Right or Wrong" γεφυρώνει όμορφα ένα παλιό κεφάλαιο, ενώ προαναγγέλλει ένα νέο για το συγκρότημα. Με τους Purple και τους Heep να εξακολουθούν να συγκεντρώνουν πολλά πλήθη, η πείνα για αριστοκρατικό και εμποτισμένο με κλειδιά σκληρό ροκ παραμένει και οι White Spirit βρίσκονται σε τέλεια θέση για να μπουν στη δράση. Είναι υπέροχο να τα έχουμε πίσω.
Είναι εκπληκτικό επίσης το πόσες ανεκτίμητες κύριες κασέτες έχουν απορριφθεί ή χαθεί απρόσεκτα με τα χρόνια.
Δέκα κομμάτια με ένα νεύμα στο παρελθόν, αλλά με φρέσκες και ζωντανές διασκευές ταιριάζουν στα σύγχρονα αυτιά μας.
Σε κάνει να αναρωτιέσαι τι θα μπορούσε να ήταν αν το άλμπουμ κυκλοφορούσε το 1982, όταν οι Foreigner, Journey, και οι υπόλοιποι θρύλοι της μελωδικής μουσικής  ήταν εξέχοντες.
Φαίνεται ότι οι White Spirit σχεδιάζουν ζωντανές εμφανίσεις, με τους Tucker & Pearson να γράφουν ήδη το επόμενο άλμπουμ. Θυμηθείτε πού είναι οι κασέτες παιδιά και κάντε λιγότερο από 40 χρόνια πριν κυκλοφορήσει αυτή!
Καλώς ήρθαν πίσω οι White Spirit και ας ελπίσουμε ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες πανέμορφες κυκλοφορίες.

Νότης ''Gotta Get Out'' Γκιλλανίδης

Οι συνθέσεις:
    Right Or Wrong  (ft. Jeff Scott Soto – Journey)
    Runaway (ft. Brian Howe)
    The Dice Rolls On (ft. Lee Small – The Sweet)
    Lady Of The Night (ft. Brian Howe)
    Gotta’ Get Out (ft. Brian Howe)
    Better Watch Out (ft. Jeff Scott Soto – Journey)
    Don’t Say No (ft. Lee Small – The Sweet)
    Wait A Little Longer (ft. Brian Howe)
    Holy Water (ft. Steve Overland – FM)
    Rock ’n’ Roll (ft. Brian Howe)

Η μπάντα:
Τα αυθεντικά μέλη  Mal Pearson στα πλήκτρα και ο  Mick Tucker στην κιθάρα. Ο ντράμερ των Uriah Heep Russell Gilbrook και ο αρχικός μπασίστας των  Whitesnake, Neil Murray.
Παραγωγός ο  Colin Towns (ο αυθεντικός πληκτράς στο σχήμα   Ian Gillan Band).