Steve Augeri: "Seven Ways ‘Til Sunday"

09/01/2023

Κατηγορία: Κριτικές

1350

Ο Steve Augeri είχε κάποτε μια πολύ δύσκολη δουλειά: να αντικαταστήσει τα φωνητικά του ειδώλου, Steve Perry στην νεκρανάσταση των Journey. Η δισκογραφική του συμμετοχή αποτυπώθηκε στα "Arrival" (2001) , Generations" (2005) το EP "Red 13" (2002) και το single "Remember Me" από το Armageddon OST.

 

Για μια τέτοια μπάντα βέβαια, η κύρια συνεισφορά του ήταν στην επαναφορά της σε live εμφανίσεις ανά τον κόσμο.
Με μικρά αλλά σταθερά βήματα και σκληρή προσπάθεια ο Augeri κέρδισε σημαντικό ποσοστό των φίλων της μπάντας.
Κυρίως όμως της επέτρεψε να διατηρηθεί ζωντανή σε μια δύσκολη περίοδο και να περάσει με επιτυχία το μήνυμα στους fans ότι τα μεγάλα hits μπορούν να ερμηνεύονται το ίδιο καλά και χωρίς τον εμβληματικό Perry.  
Δυστυχώς λίγα από αυτά θυμούνται οι περισσότεροι φίλοι των Journey εξαιτίας της περιπετειώδους αποχώρησης του Augeri το 2006 εν μέσω ενός σοβαρού προβλήματος στις φωνητικές του χορδές που συνοδεύτηκε από ντροπιαστικές φήμες για χρήση ηχογραφημένων φωνητικών στις live εμφανίσεις τους. Η ουσία είναι ότι ο ίδιος πέρασε στην αφάνεια και χρειάστηκε αρκετό καιρό για να επουλώσει τις πληγές του, σωματικές και ψυχικές.
Μετά από αρκετά χρόνια ο Augeri ξεκίνησε από την αρχή πάλι με μικρά βήματα να βρει τα πατήματά του στη σκηνή:
έφτιαξε την προσωπική του μπάντα αποτελούμενη ως επί το πλείστον από τα μέλη των Valentine (μιας 90ς AOR μπάντας με frontman τον Hugo Valenti) και ξεκίνησε περιοδείες παίζοντας Journey hits και ανακτώντας σιγά σιγά τη χαμένη του αυτοπεποίθηση.
Κάποια διάσπαρτα νέα singles με συμπαθητικές μελωδίες αλλά πολύ μέτρια παραγωγή θα ανέβαιναν στις streaming πλατφόρμες χωρίς να φαίνεται όμως η διάθεση να οργανωθούν σε μια πιο επίσημη κυκλοφορία.
Αυτά μέχρι την έναρξη της πανδημίας οπότε και η παύση των live εμφανίσεων έδωσε σε πολλούς καλλιτέχνες τη δυνατότητα ή τη δικαιολογία να περάσουν σε δημιουργική φάση φτιάχνοντας νέο υλικό. Ένας από αυτούς ήταν και ο Augeri ο όποιος αθόρυβα και με τη χαρακτηριστική του ταπεινότητα ανακοίνωσε την κυκλοφορία του 1ου ολοκληρωμένου του άλμπουμ. Κι όμως το "Seven Ways ‘Til Sunday" κάθε άλλο παρά αθόρυβα πρέπει να περάσει! Κι αν κάποιος θα περίμενε μια συλλογή με τα προηγούμενα solo singles να κυριαρχούν, ο Augeri εκπλήσσει παραδίδοντας 11 ολοκαίνουργια καλοδουλεμένα tracks. Αναλαμβάνοντας το σύνολο της παραγωγής και της ενορχήστρωσης και χωρίς τη βιασύνη ενός record deal ο Augeri φροντίζει να βάλει μεράκι και ποιότητα στη νέα του δουλειά παρουσιάζοντας έναν όμορφο και ισορροπημένο συνδυασμό των επιρροών του που ξεκινούν μεν από το αναμενόμενο κλασικό AOR φτάνουν δε σε country, soul και r’n’b ατμόσφαιρα.
Στο νέο άλμπουμ τα κομμάτια ανήκουν σε τρεις άτυπες κατηγορίες.
Η πρώτη έχει να κάνει με ηχογραφήσεις στο μοτίβο των solo singles της περιόδου 2010-2017 (Magic, Drive, Talking About), οι οποίες αν και ευχάριστα μελωδικές αδικούνται από την αδύναμη παραγωγή.
Η δεύτερη είναι τα δύο tracks που προέρχονται από παλιότερα writing sessions με τους Journey:
το άψογο "Desert Moon" γραμμένο μαζί με τον Neal Schon στην πιο hard rock στιγμή του άλμπουμ και το "Never far from home" με τη συνθετική συμμετοχή του Jonathan Cain το οποίο ξαφνιάζει με την όμορφη country ενορχήστρωσή του.



Η τρίτη κατηγορία όμως έχει τις κορυφαίες στιγμές της νέας προσπάθειας του Augeri. Τα πιο πρόσφατα κομμάτια που γράφτηκαν μαζί με τα μέλη της προσωπικής του μπάντας. Εδώ η ενορχήστρωση και η παραγωγή είναι αντάξια των ποιοτικότατων συνθέσεων. Ο ήχος είναι φυσικός, οργανικός εμπλουτισμένος με ακουστικό πιάνο, horns και έγχορδα. Από το "Rod Stewart-ικό "If you want" , το ώριμο μελωδικό rock του "Beautiful" (θυμίζει ελαφρά το "Kiss me softly" του "Arrival") μέχρι τα πλημμυρισμένα από Soul/R’n’B επιρροές "Unanswered prayers"  και "Seven ways til Sunday" (με την υπέροχη "νοσταλγική" μελωδία), o Augeri φτάνει αναμφισβήτητα στην κορυφαία μουσική στιγμή της καριέρας του και στην αναγνώριση του γνήσιου ταλέντου του.
Αν και ελάχιστοι θα στοιχημάτιζαν να ακούσουν οτιδήποτε καινούργιο από αυτόν, ο Steve Augeri παραδίδει ένα εξαιρετικό νέο άλμπουμ. Και μας αποδεικνύει με το "Seven days til Sunday" ότι δεν είναι ο απλός live tribute-ας των Journey αλλά ένας ταλαντούχος ερμηνευτής και συνθέτης που μπορεί να εκφράσει την πλούσια μουσική κληρονομιά της γενιάς του με τρόπο που παραμένει φρέσκος και επίκαιρος. Φαίνεται να μην υπάρχουν μέχρι τώρα σχέδια σημαντικής προώθησης του άλμπουμ, ούτε καν διεθνούς κυκλοφορίας του σε φυσική μορφή. Αν αυτό δε συμβεί, τότε το "Seven... " θα παραμείνει ένα πολύτιμο μυστικό για όσους αρέσκονται να ανακαλύπτουν και να απολαμβάνουν εκλεπτυσμένο μελωδικό rock ή απλά καλή, ποιοτική μουσική…

Γιώργος Γεωργακαράκος