Dann Rosingana και Steve Grocott, τον στιβαρό μπασίστα Steve McKenna, τον μαέστρο των πλήκτρων Darrel Treece-Birch και στα τύμπανα τον πληθωρικό -μουσικά-  Markus Kullman (Sinner, Glenn Hughes, Voodoo Circle)  για την ηχογράφηση του "Something Wicked This Way Comes".
Συνεχίζοντας να ανεβάζουν τον μουσικό πήχη ψηλότερα με την εκπληκτική δουλειά στην κιθάρα, τα πλούσια πλήκτρα και την εξαιρετική αλληλεπίδραση με την πλούσια φωνή του Hughes είναι και πάλι στο προσκήνιο.
Το "Something Wicked This Way Comes" είναι παραγωγή του Hughes, με τη μίξη και το mastering από τον Dennis Ward, με τον οποίο το συγκρότημα είχε επαγγελματική σχέση από τότε που εργάστηκε στο δεξιοτεχνικό άλμπουμ τους "Stormwarning" πριν από μια δεκαετία.
Οι θαυμαστές πρέπει να σημειώσουν ότι δεν υπάρχουν δεσμοί μεταξύ αυτού του νέου δίσκου και του άμεσου προκατόχου του, με το συγκρότημα απλώς να δημιουργεί δύο κυκλοφορίες υψηλής ποιότητας και να αποφασίζει να τις εκδώσει ξεχωριστά, με παρόμοιο τρόπο με τους δύο πρώτους δίσκους του το 1996.
"Χτισμένο" γύρω από τον τραγουδιστή και τραγουδοποιό Hughes, οι TEN έχουν έναν σεβαστό κατάλογο κυκλοφοριών, παίζοντας με μαεστρία μελωδικό hard ροκ επηρεασμένο από "γίγαντες" του είδους όπως οι UFO, Thin Lizzy, Magnum, Giant και Whitesnake σε μια εποχή που μπορεί να  θεωρηθεί πως ήταν εμπορική "αυτοκτονία".
Τα πρώτα άλμπουμ όπως τα εκπληκτικά "The Name Of The Rose", "The Robe", "Spellbound" και "Babylon" τους καθιέρωσαν στη συνέχεια ως βασικούς άξονες της σκηνής, η οποία διατηρήθηκε μέχρι τώρα με την κυκλοφορία  του 16ου στούντιο άλμπουμ τους.
Αν γνωρίζετε τον Gary Hughes και τους Ten, τότε ξέρετε ακριβώς τι να περιμένετε από αυτό το σπουδαίο και ιδιαίτερα λατρεμένο στην Ελλάδα συγκρότημα: κλασικό μελωδικό hard rock με τη φωνή του Hughes στο τιμόνι. Αφιερώστε λίγο χρόνο για να διαβάσετε οποιαδήποτε από τις προηγούμενες κριτικές μου για τις κυκλοφορίες της μπάντας και θα δείτε ότι οι Ten είναι σταθεροί και συνεπείς με αυτόν τον τρόπο. Δεν υπάρχει επανεφεύρεση του τροχού και περιπετειώδεις εκτροπές σε περίεργα νέα είδη. Ισχύει το παλιό ρητό: "αν δεν είναι χαλασμένο, μην το διορθώσεις"...
Επομένως, αν είστε φαν όπως εγώ περίπου 3 δεκαετίες, τότε μπορείτε να σταματήσετε να διαβάζετε εδώ και απλά να αγοράσετε το άλμπουμ. Θα μείνετε άκρως ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι.
Ενδιαφέρομαι για ένα άλμπουμ των Ten για, ίσως, διαφορετικούς λόγους. Κυρίως, μου αρέσει η μουσική ενός δίσκου των Ten. Απολαμβάνω τη μελωδία και την αρμονία του τραγουδιού, τον αβίαστο ροκ ρυθμό και το groove, το συνδυασμό πλήκτρων και εφευρετικών κιθαρισμών και τα σημαντικά σόλο και από τα δύο.
Έτσι, όπως έχω πει συχνά, αναρωτιέμαι πώς θα ήταν ένας δίσκος των Ten με έναν διαφορετικό τραγουδιστή. Αλλά αυτό δεν θα συμβεί, ευτυχώς, ποτέ. Οι Ten είναι ο Gary Hughes.
Ωστόσο, ως τραγουδιστής, αυτό στο οποίο είναι πολύ καλός ο Hughes είναι να δημιουργεί και να ακολουθεί τη μελωδία και την αρμονία του τραγουδιού (που σε κάποια από τη σημερινή μουσική μπορεί να είναι μια "χαμένη" τέχνη). Έτσι, λαμβάνοντας υπόψη τη μουσική των τραγουδιών, οι κορυφαίες μου επιλογές θα ήταν το "When Darkness Comes", το "Brave New Lie" και το "Look For The Rose".
Ωστόσο, όπως είπα πριν από δύο παραγράφους, αν είστε λάτρης των Ten και του Gary Hughes, θα βρείτε το "Something Wicked This Way Comes" άλλο ένα μεστό άλμπουμ του κλασικού μελωδικού hard ροκ τους. Χωρίς διακοσμητικά στοιχεία, απλώς σταθερό Ten και υπάρχουν πολλά που πρέπει να ειπωθούν για τη συνέπεια και τον χαρακτηριστικό ήχο.
Το πιο νέο μέλος της μπάντας είναι ο ντράμερ Markus Kullman που ήρθε πολύ πρόσφατα στο συγκρότημα και ήταν αυτός που έδωσε τον "χτύπημα της καρδιάς" του 16ου στουντιακού  άλμπουμ του Ten.
"Look For the Rose" είναι ο τίτλος του πρώτου τραγουδιού στον δίσκο που ξεκινά δυναμικά και  καθηλώνει τον  ακροατή και τον ταξιδεύει νοσταλγικά  και συνεχίζει με κιθαριστική  "ιχνογραφία" πλαισιωμένη από πλούσια πλήκτρα του Birch και την συμφωνικότητα των συνθεσάιζερ του που δεμένη με ογκώδεις τυμπανισμούς  του Markus Kullman "φιλοτεχνεί" πανέμορφο  μουσικό  "καμβά".