Μεταξύ 2001 και 2014 ήταν μια σταθερή και περίφημη παρουσία στην ευρωπαϊκή μελωδική σκηνή, χωρίς να ενοχλεί ούτε η "αδυσώπητη" συμπεριφορά τους ούτε η "κατάφωρη" χρήση του spandex. Χώρισαν μουσικά το 2014, για να ξανασυναντηθούν πέντε χρόνια αργότερα, με μια ακόμα πιο δυναμική "μουσική άνοιξη" στο βήμα τους.
Την τελευταία φορά που κάναμε check-in, για την θορυβώδη προσπάθεια επιστροφής του 2021 με το "Never Say Die", οι WIG WAM ακουγόταν τόσο ακαταμάχητοι όσο ποτέ και πιθανότατα ακόμα πιο δυνατοί και λίγο πιο ευφάνταστοι δημιουργικά  για όλα αυτά τα χρόνια που περάσαν εκτός μουσικού δικτύου. Αυτό είναι το δεύτερο στούντιο άλμπουμ τους από την επανένωση τους.
Το "Out of the Dark" έχει 11 κομμάτια και ξεκινά με ένα εκρηκτικό κομμάτι.
Ο τίτλος και το εναρκτήριο τραγούδι είναι μια μεστή σύνθεση, που υψώνεται πάνω σε μια "ορμή" από κιθάρες που "κουδουνίζουν", "στρίβει" μέσα από πολλές συγκλονιστικές μελωδικές στιγμές, καταλήγοντας τελικά σε ένα τεράστιο "άγκιστρο" ενός ρεφρέν. Βαρύ και υμνικό – μια δυνατή αρχή.
Είναι η πραγματικότητα που αναδεικνύει τον κρίκο που λείπει μεταξύ των PRETTY MAIDS και των HELLOWEEN και λέει στους ακροατές όλα όσα πρέπει να γνωρίζουν σε τεσσεράμισι λεπτά.
Έδωσε αμέσως τον τόνο για το άλμπουμ και ενθουσιάστηκα ώστε να ακούσω τα υπόλοιπα με λαχτάρα. Το άνοιγμα του άλμπουμ "Out Of The Dark" είναι λοιπόν  μελωδικό ροκ, ενώ το "High 'N' Dry" που ακολουθεί hard rock βαρβάτο…
Τραγούδια όπως το "High N Dry" και το "Ghosting You" έχουν την ίδια παιχνιδιάρικη, αλαζονική φασαρία με τη γλώσσα να είναι κολλημένη, καθώς οι στίχοι είναι κουκλαρισμένοι. Αν και δεν μπορείτε να "μυρίσετε" ακριβώς το "aqua net" σε αυτά τα τραγούδια, το συγκρότημα σίγουρα αποτίει φόρο τιμής σε πολλούς από τους πρωτοπόρους του hair metal της δεκαετίας του '80, αλλά αυτή τη φορά με τους ευρηματικούς  στίχους.
Το τρίτο κομμάτι "Forevermore" ξεκινά με τα "στοιχειωμένα" φωνητικά του Glam (Åge Sten Nilsen) και μοναδική οργανική επένδυση   που δίνουν στο τραγούδι μια σκανδιναβική, σχεδόν "Βίκινγκ" γοητεία... μελωδικό μέταλ στα καλύτερα του.
Είναι όλη η ιεροπρέπεια και η ξεσηκωτική (και πολύ γερμανική) αγνότητα.
Ο τόνος αλλάζει με το αληθινό glam metal στυλ στο "Bad Luck Charm", με πιασάρικα riffs από τον κιθαρίστα Teeny (Trond Holter) και φωνητικά metal '80ς από τον Åge Sten Nilsen που οδηγεί το glam metal "τρένο" στου DOKKEN Central τις γραμμές, το οποίο έχει μια προβλέψιμα εμπνευσμένη επίδραση στον τραγουδιστή που  περιστρέφεται σωστά στο ευρύ ρεπερτόριό του και ακούγεται  όπως ο David Coverdale σε fast forward.