Και μπορεί να αναρωτηθείτε: "Γιατί ζητάτε να επιστρέφουν οι Heep's σε πλήρη εξέλιξη;" Λοιπόν, το συγκρότημα κυκλοφόρησε το 25ο (Ναι, καλά διαβάσατε!) στούντιο άλμπουμ, το "Chaos & Colour". Μετά την κυκλοφορία τους στα 2018 "Living The Dream", οι Heep's έβγαλαν τα "μεγάλα όπλα" για να ενημερώσουν τους θαυμαστές τους ότι έχουν την παντοδύναμη δημιουργικότητα μέσα στις καρδιές τους και έτσι μας ταξιδεύουν στο εκπληκτικό τους ταξίδι 54 χρόνια, με διάφορες αλλαγές στη σύνθεση και τους θάνατους τριών πρώην μελών. Ο Lee Kerslake, ο Ken Hensley και ο John Lawton, ξέρουν ότι τα πνεύματά τους είναι ακόμα ζωντανά. Το "Chaos & Color" είναι καθηλωτικό, φλογερό, άγριο και εκρηκτικό ταυτόχρονα
Το "Save Me Tonight" ξεκινάει το άλμπουμ και είναι πλουσιοπάροχο ως άνοιγμα. Μια συναρπαστική μελωδία και στίχος που δικαιολογεί πλήρως τη χρήση του ως το ντεμπούτο σινγκλ.
Το "Silver Sunlight" συνεχίζει τον ρυθμό, τα φωνητικά του Bernie Shaw είναι τρομερά  και ολόκληρο το τραγούδι φωνάζει "δεύτερο single". "Τόσες πολλές πόρτες να ανοίξω, πρέπει να διαλέξω ποια" τραγουδά ο Bernie Shaw στο "Silver Sunlight" και αυτή ίσως είναι η επιλογή για το συγκρότημα. Επέλεξαν το hard rock, ωστόσο θα στοιχημάτιζα επίσης, ότι ο Box απολάμβανε το σόλο του.
Το "Hail the Sunrise" έχει πληθωρικά  πλήκτρα από τον Phil Lanzon που "στροβιλίζουν" το  τραγούδι που μιλά για τους κύκλους της πέτρας και το ηλιοστάσιο. Ο Mick Box προσφέρει ένα υπέροχο σόλο κιθάρας και αυτό το τραγούδι θα πρέπει να είναι φανταστικό ζωντανά. Υπάρχουν και μερικές σχεδόν μέταλ στιγμές. Το "Hail The Sunrise" είναι ένα τραγούδι που ο Steve Harris μάλλον θα ήθελε να σκεφτόταν να γράψει για το "Stonehenge", αλλά τελικά αυτός είναι ο δίσκος του Phil Lanzon. Το οργανικό του έργο είναι υπέρτατο και αποτελεί το θεμέλιο του "Age Of Changes" μεταξύ άλλων.
Το "Age Of Changes" λοιπόν ξεκινάει με φωνητικές αρμονίες και φωνές σε έναν ρυθμό που θα έθετε σε παραδειγματισμό πολλά άλλα συγκροτήματα. Τα πλήκτρα και τα διαλείμματα για κιθάρα είναι υπέροχα. "Τυμπανισμοί" δυναμικοί  από τον Russell Gilbrook και μπάσο βαρβάτο από τον Dave Rimmer υποστηρίζουν το τραγούδι. Ενώ επαναλαμβάνω τον εαυτό μου, αυτό θα πρέπει επίσης να είναι φανταστικό live και είναι σίγουρα ένα από τα αγαπημένα μου στο άλμπουμ, αλλά θα πρέπει να σας προειδοποιήσω τώρα, αυτό είναι ένα άλμπουμ γεμάτο υπέροχη μουσική.
Ο Mick Box μας δίνει ένα υπέροχο κιθαριστικό riff καθώς ανοίγει το "Hurricane". Αυτό είναι καθαρά rockάδικο άσμα από τα παλιά...
Το "One Nation, One Sun" περιγράφεται ως "ένα ταξίδι στα ύψη μπαλαντοειδούς περισυλλογής". Δεν έχω πολλά να προσθέσω σε αυτό, εκτός από το ότι έχει πάνω από 7 λεπτά, κρατά την προσοχή με τον πιο αξιοθαύμαστο  τρόπο. Είναι ένα έπος, το πιάνο, η φωνή του Shaw, ακούγεται σαν σάουντρακ για μια ταινία που έπαιζε στο κεφάλι του μπασίστα Dave Rimmer καθώς την έγραψε. Συνεργάζεται με τον Jeff Scott Soto και αυτό θα λειτουργούσε άψογα σε ένα από τα άλμπουμ του.
Το "Golden Light" ανεβάζει ξανά το ρυθμό με τα πλήκτρα του Phil Lanzon να βγάζουν τα riff μαζί με την κιθάρα των Mick Box.
Το "You'll Never Be Alone" διαρκεί περίπου  8 λεπτά και η σύνθεση ακούγεται και ρέει ενώ αφηγείται την ιστορία του. Ένα από τα κορυφαία σημεία του άλμπουμ, αυτό είναι ένα άλλο κλασικό κομμάτι των Uriah Heep, με  τα κεφάλια πρέπει να τρέμουν και οι γροθιές να χτυπούν τον αέρα πριν πέσει ξανά για να ολοκληρώσει το τραγούδι και σίγουρα  θα το απολαύσουν οι θαυμαστές των Dream Theater.