Αν νομίζατε ότι το ομώνυμο ντεμπούτο του 2016 "The Defiants" ή το "Zokusho" (2019)  ήταν εξαιρετικά, θα είχατε δίκιο, αλλά φαίνεται ότι παρά τις υπέροχες αυτές δημιουργίες τους, οι τύποι μας χάρισαν μια ακόμη σπουδαία δημιουργία και με αυτό το νέο άλμπουμ, απλά ανεβαίνουν σε άλλο επίπεδο.
Όταν ο Paul Laine εντάχθηκε στους Danger Danger στα μέσα της δεκαετίας του 1990, ηχογραφώντας εκ νέου τα βασικά φωνητικά έφερε μια διαφορετική αίσθηση στο συγκρότημα με σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος το μελωδικό  Hard Rock επιδαψιλεύοντας το, με πασπαλίσματα  ήχου AOR.
Με τους The Defiants, αυτή η ατμόσφαιρα συνεχίστηκε, αλλά με μερικές ακόμη πινελιές από αυτό που έκανε στα πρώτα άλμπουμ των Danger Danger  να είναι τόσο ελκυστικά στους αφιονισμένους  οπαδούς  του AOR. Εν ολίγοις, οι Defiants πήραν όλα όσα έκαναν το Danger Danger τόσο αλησμόνητους  και το έκαναν εξ ολοκλήρου δικό τους.
Ένα άψογα επιμελημένο tracklist αναμεμειγμένο με hard ροκάδικα τραγούδια  και μελωδικότατες power μπαλάντες, το "Drive" μοιάζει σαν να βγήκε κατευθείαν από τα τέλη της δεκαετίας του '80 με τους καλύτερους οιωνούς. Μεγάλα μελωδικά και πιασάρικα ρεφρέν σε συνδυασμό με τα εκπληκτικά  φωνητικά του Laine και τα μελωδικά σόλο κιθάρας του Rob Marcello ενώ οι The Defiants δημιούργησαν ένα άλμπουμ που δεν θα απογοητεύσει τους θαυμαστές.
Από το εναρκτήριο "χτύπημα" του μεγάλου riff του δυναμικότατου "Hey Life" και τα μελωδικά "μολυσμένα αγκίστρια" του "Go Big or Go Home" μέχρι το cool σχεδόν "Springfield-ικό" AOR του "19 Summertime" και το Power Pop με γεύση από Bon Jovi του "What Are We Waiting For' " ξέρετε ότι οι Defiants επιστρέφουν, αλλά αυτή τη φορά μελωδικότεροι και καλύτεροι από πριν!
Συγκεκριμένα:
Ανοίγοντας το άλμπουμ με το πρώτο σινγκλ "Hey Life", ξεκινά με ένα βαρύ κιθαριστικό riff που τραβάει την προσοχή σας μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Ένα αισιόδοξο κομμάτι με ένα δυνατό ρεφρέν, το "Hey Life" έχει μια μοντέρνα, αλλά νοσταλγική αίσθηση. Διατηρεί τα πράγματα καινούργια, ενώ η σύνθεση μένει πιστή στον γνωστό ήχο των Defiants που αγαπούν οι θαυμαστές. Ακολουθεί ο ύμνος "Go Big or Go Home", ένα κομμάτι που θα κάνει τη γροθιά σας να υψωθεί στον αέρα. Ένα συναρπαστικό ρεφρέν και ένα περίτεχνο  σόλο κιθάρας εντυπωσιακούς "δακτυλισμούς".
To "19 Summertime" η επόμενη σύνθεση είναι η τέλεια πίστα για να κάνετε ατελείωτες βόλτες με το αυτοκίνητό σας και μετά παράθυρα κατεβασμένα στην παραλία. Αιχμαλωτίζει τέλεια την ατμόσφαιρα του καλοκαιριού με τον αισιόδοξο ρυθμό και τις μελωδίες του, ενώ ο νοσταλγικός ήχος είναι το "κερασάκι στην τούρτα".
Τα ανεβαστικά θέματα του άλμπουμ συνεχίζονται με το επόμενο κομμάτι του δίσκου, το "What Are We Waiting For". Μια εισαγωγή πλήκτρων  που μοιάζει με το "Separate Ways" των Journey και έναν σύγχρονο ήχο hard ροκ. Η εν λόγω σύνθεση  έχει έναν μοναδικό τόνο που της επιτρέπει να ξεχωρίζει με τους καλύτερους τρόπους.
Στα  μισά του άλμπουμ, το "Miracle" είναι η  power μπαλάντα στο άλμπουμ. Ένα συγκινητικό τραγούδι αγάπης με πλήκτρα, καθαρούς τόνους κιθάρας και αρμονίες. Ένα αξέχαστο σόλο κιθάρας που δένει τέλεια ολόκληρο το κομμάτι.
Τα "Against The Grain" και "So Good" είναι στη συνέχεια. Δύο πληθωρικά κομμάτια που θα σας φέρουν πίσω στη δεκαετία του 1980 με τα βαριά riff της κιθάρας, τις δυνατές φωνητικές ερμηνείες και τους βαρβάτους  ρυθμούς των ντραμς.
Ακολουθεί το προσωπικό μου αγαπημένο τραγούδι στο άλμπουμ "Love Don’t Live Here Anymore", μια ακόμη  power μπαλάντα με κιθάρα. Με το έντονο στιχουργικό του περιεχόμενο και μια φανταστική φωνητική απόδοση από τον Laine, αυτό το κομμάτι πρέπει να το ακούσετε. Ο Ravel και ο Laine παράγουν δυνατές μπαλάντες από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, τόσο με τους Danger Danger όσο και τη σόλο δουλειά του Laine και οι μπαλάντες αυτού του άλμπουμ παραμένουν σταθερά στο ίδιο επίπεδο με την ποιότητα της προηγούμενης δουλειάς τους.
Κλείνοντας τη ο δίσκος με  το "Another Time Another Place", ένα τραγούδι που παραμένει συνεπές στο αργό ρυθμό των "Love Don't Live Here Anymore", καθώς και τα "The Night To Remember" και "Nothing's Gonna Stop Me Now", και τα δύο κομμάτια υψηλής ενέργειας που τελειώνουν το άλμπουμ στο τέλειος τρόπος, αφήνοντάς σας να θέλετε περισσότερα.
Δύο  απολύτως μεθυστικά μελωδικά κομμάτια που αιωρούνται με το πνεύμα της δεκαετίας του '80 και τραβούν  τον ακροατή με πιασάρικες γραμμές "γαντζωμένες στο ξόρκι της μελωδίας", με την κιθάρα να "κελαηδά" και την φωνητική ερμηνεία που δένει απόλυτα με το "ταξιδιάρικο"  ύφος των τραγουδιών.