Αυτό που με εξέπληξε ήταν η καταγωγή τους μιας και νόμιζα ότι είχαν ως έδρα τις ΗΠΑ στις αρχές της δεκαετίας του '90. Έκανα λάθος. Αυτή είναι μια βαρβάτη  επανέκδοση ενός άλμπουμ του 1995 από ένα γερμανικό συγκρότημα. Δεν υπάρχει τίποτα όμως που να ακούγεται ευρωπαϊκό από αυτό το συγκρότημα!
Ο ήχος τους είναι από ένα συγκρότημα σκληρής ροκ μπλουζ του L.A. Την εποχή της αρχικής κυκλοφορίας του, δεν υπήρξε διανομή στην αγορά των ΗΠΑ. Το συγκρότημα έχει  σίγουρα καλοφτιαγμένα τραγούδια με πολύ εξαιρετική μουσικότητα  και ταλέντο. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, υποθέτω. Αυτό το πρώτο άλμπουμ από το 1995, το μοναδικό με τον ικανό και καθοριστικό τραγουδιστή και κιθαρίστα Wolfgang Ilsi Terne (Wolfgang Weber), είναι ένα πολύτιμο και εκπληκτικό άλμπουμ. Τα άλλα ιδρυτικά μέλη των SHEELA ήταν ο Christian Moser στην κιθάρα, ο Tony Spagone στο μπάσο, ο Jojo Nimtz στα ντραμς και ο Markus Teske στα πλήκτρα (ιδιοκτήτης των Bazement Studios και υπεύθυνος για τον νέο ήχο αυτής της επανέκδοσης). Τα χορωδιακά φωνητικά των SHEELA μαζί με την Patricia Loesch και τον Martin Hofmann, οι Stefan Djokic και Robert Henrich συνεργάζονται επίσης στην κιθάρα Slide και ο Robert Henrich στην φυσαρμόνικα.
Το άλμπουμ αρχίζει να  ξετυλίγεται στα ηχεία με το "Long Time" και οι θαυμαστές των Lynch Mob σίγουρα θα λατρέψουν αυτό το κομμάτι. Οι αλλαγές ανάμεσα στα πιο αργά, πιο ήσυχα μέρη και το εκρηκτικό riff στο ρεφρέν είναι ό,τι μου αρέσει στη σκηνή του hard  ροκ στα τέλη της δεκαετίας του '80. Έχουν πολλά τραγούδια που ακολουθούν αυτό το μοτίβο και είναι σίγουρα μια από τις αγαπημένες μου δημιουργίες συνθέσεων. Ο προκλητικός και σέξι τόνος του David Coverdale συγχωνεύεται με την εμπορική επιμονή του Joe Lynn Turner και την έντονη παρουσία του David Readman. Ένα υπέροχο τραγούδι σε όλες του τις πτυχές, κιθάρες, πλήκτρα και πολύ 80's και ρυθμούς Hard AOR παρεμπιπτόντως. 
Με το μπάσο να ξεκινά, το "Burned down" ξεκινά και τόσο η  φωνή αλλά και ο μουσικός χαρακτήρας των Winger απελευθερώνεται ανάμεσα σε υπέροχα χορωδιακά φωνητικά  και ενέργεια από τους  Firehouse, White Lion ή Slaughter στο mid-tempo και με μια πολύ έντονη αμερικανική σφραγίδα.
Στο "Claire" η φυσαρμόνικα σε κάνει πάντα να ταξιδεύεις σε άλλες πιο άνυδρες και πολύπαθες περιοχές, μερικές φθαρμένες μπότες ανάμεσα σε σκονισμένα ηλεκτροακουστικά, το σερπεντένιο Slide της κιθάρας και ο ήχος μπάντζο μας ταξιδεύουν στους Cinderella, Tangier, στους Tesla, Bon Jovi και Aerosmith.  
Mε το "Ready" σκέπτομαι πως για αυτό επινοήθηκε το ROCK, σωστά; Η ατμόσφαιρα του Bar and Road αυτού του απλού και πανέμορφου τραγουδιού είναι μια μοναδική μουσική δεξιότητα.
Για το "Holdin’ on" η κιθάρα δίνει την είσοδο και ο τραγουδιστής με όλες του τις δυνατότητες αποφασίζει να τραγουδήσει με το στυλ του όπως ο εξαιρετικού Richie Sambora.
Το πλήκτρα ηχούν σαν Hammond, η αίσθηση μετατρέπεται από Heavy σε Blues και αντίστροφα, όπως έκαναν οι Gotthard ή οι Heaven & Earth και οι υπέροχοι Kingdom Come, Hurricane House of Lords και οι  Blue Murder.
Η φωνητική εκτέλεση στο μοναδικό "Reno" είναι θηριώδης, έχει τα πάντα και πολλά άλλα και είναι το μελωδικό δημιούργημα διαστάσεων μαμούθ που έχουν οι SHEELA να μας παράσχουν. Χωρίς αμφιβολία είναι "το τραγούδι" του άλμπουμ.
Το  "Fire Woman" ταξιδεύει στις νότιες πολιτείες και δεν βρίσκουμε ούτε ένα ίχνος Τεύτονα/γερμανικής προέλευσης. Ο υπέροχος ήχος της κιθάρας/πλήκτρων επιβάλλεται εντυπωσιακά  και σε σε κάνουν να απογυμνώνεις την ψυχή σου σε ύφος Rodgers/Coverdale.
Το "Spread your wings" είναι η μεγάλη μπαλάντα με "ακουστικά δακρυγόνα", ένα δυνατό ποτό χωρίς πάγο και χωρίς ψευδαισθήσεις, πολλή συσσωρευμένη ένταση, ένα χαοτικό και βραχώδες σόλο, λίγη παρηγοριά αλλά πολύ πόνο, και ακούγοντας το  μου θυμίζουν τους ομοεθνείς της μπάντας Bonfire και πάνω από όλα τους ένδοξους Dokken. Μια ειδική μνεία σε ένα κομμάτι που στην αρχή δεν με εντυπωσίασε αλλά έχει ένα τόσο θεαματικό τέλος που έπρεπε αμέσως να χτυπήσω το repeat. Είναι ένα πολύ ήσυχο κομμάτι, με μόνο μια ηλεκτρική κιθάρα να ακούγεται  απαλά και μια ήπια γραμμή μπάσου. Γύρω στα τριάμισι λεπτά, όλο το συγκρότημα μπαίνει μέσα και ο κιθαρίστας Christian Moser ξεκινά ένα φοβερό σόλο, που οδηγεί σε μερικά υπέροχα φωνητικά από το συγκρότημα και τον τραγουδιστή Wolfgang Ilsy Terne που φτάνει στη στρατόσφαιρα με το φωνητικό του δεξιοτέχνημα.
δυνεύσει να χάσει τη φωνή του, αλλά ως ηχογράφηση μιας λήψης, είναι αρκετά δυνατή.
Το "Kickin' up the dust" ξεκινάει μελωδικό Hard και το αλήτικο Rock&Roll ακούγεται σαν ένα μίγμα από Def Leppard, Little Caesar, Manic Eden, Hericane Alice, Cold Sweat, Little Angels, Shark Island ή Voodoo Circle.
Οι ρυθμοί θυμίζουν John Sykes στο "Hang tough", πιο heavy rock όπως οι Winger, Tesla, Bangalore Choir, Rough Cutt ή οι πιο σκληροί Rainbow και Whitesnake.
Αν τρομάξατε τελείως όταν ανακαλύψατε τους Mötley Crüe και μετά βγήκατε στις συναυλίες ποζάροντας ως Poison, μην ανησυχείτε γιατί το έκαναν  και οι SHEELA και συνέθεσε αυτό το τρελό και διασκεδαστικό τεχνούργημα που ονομάζεται "You got something".
Αυτό είναι το τέλος του πάρτι για αυτό το τεράστιο ντεμπούτο που σίγουρα υπέφερε από κακή χρονική κυκλοφορία.
Πέρασε απαρατήρητο από πολλούς σε εκείνη τη συγκεχυμένη δεκαετία κατά την οποία το Hard Rock είχε απρόσεκτη και άδικη μεταχείριση.
Οι μουσικές του δομές και οι φωνητικές ομοιότητες  του αμερικανικού μελωδικού Hard με φόντο Rock&Blues είναι αυτά που κυριαρχούν στο γενικότερο ηχητικό πλαίσιο.
Για να είμαστε σαφείς, όσοι περιμένουν μια γρήγορη και βαριά κυκλοφορία μπορεί να απογοητευτούν.
Τέτοιες μπάντες στις αρχές της δεκαετίας του '90 ήταν μια ντουζίνα, αλλά πολύ μακριά από εκείνη την εποχή και την ομοιότητα της σκηνής, μπορεί κανείς να εκτιμήσει την ποιότητα σε αυτά τα κομμάτια και την αίσθηση της επιστροφής σε εκείνες τις απλούστερες εποχές.
Για να μεγιστοποιήσετε τις δυνατότητες αυτού του άλμπουμ, βάλτε το, κλείστε τα μάτια σας και αναπολήστε εκείνες τις εποχές πριν από πολύ καιρό, και ίσως θα σας κάνει να νιώσετε ξανά νέοι. Σίγουρα έκανε για μένα!!

Νότης "Hang tough" Γκιλλανίδης