Ο νέος αιώνας δε βρήκε σε καλό φεγγάρι τα «Μαύρα Κοράκια» που εδώ και πάνω κάτω 20 χρόνια έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους. Από το 2002 ως το 2005 αποφασίστηκε ένα μεγάλο διάλειμμα το οποίο αναβαθμίστηκε σε οριστικό τέλος το 2015 όταν και ανακοινώθηκε η διάλυση των Black Crowes. Για τα αδέρφια Robinson που κινούν τα νήματα ενδέχεται να ήταν και ανακουφιστική η κίνηση. Έλα όμως που ο Chris και ο Rich απείχαν από το να πουν την τελευταία τους λέξη.
Οι αδερφοί Robinson μετά τους Crowes δεν κάθισαν στο σπίτι ξάπλα στα υπερλούξ τσαρδιά τους να κοιτάζουν το ταβάνι από την ανατολή ως τη δύση του ηλίου με ένα Jim Beam παραδίπλα τους. Ο Chris ασχολήθηκε με τους Chris Robinson’s Brotherhood και το μεγαλύτερο κατά ένα χρόνο αδέρφι καταπιάστηκε με δικό του σόλο υλικό. Το αίμα νερό δε γίνεται και το 2019 οι δυο τους έβαλαν στην άκρη τις διαφορές τους και έβγαλαν από το πατάρι με τις αναμνήσεις τη μπάντα που τους έκανε γνωστούς σε όλα τα μήκη και πλάτη του πολιτισμένου κόσμου. Ας πήγε να βάλει ένα κάποιο φρένο ο covid, οι Black Crowes δε τα παράτησαν.
Το hello δεν έγινε goodbye και πριν λίγο καιρό το "Happiness Bastards" ξεμύτισε στα δισκοπωλεία και στις διάφορες ηλεκτρονικές πλατφόρμες, Κάτι είχαν μυριστεί οι fans με το "1972" EP διασκευών του 2022. Τι τίτλος κι αυτός; Πιθανός προάγγελος των μουσικών διαθέσεων  που θα εμφάνιζαν στο μέλλον οι Crowes.
Δε πέσαμε έξω. O ακροατής λοιπόν έχει να κάνει με ένα χαιρετισμό, ένα salute στο τιμημένο παρελθόν. Με το "Happiness Bastards" τα Κοράκια μας ταξιδεύουν με σαφή επιτυχία σε δυο χρονολογικά σημεία: Το ένα στην αθώα εποχή που σφυρηλατούσαν τις επιρροές τους συνειδητά και ασυνείδητα ενόσω ανδρώνονταν μουσικά. Το δεύτερο σημείο προσδιορίζεται σ’ αυτή που έκαναν τα πρώτα δισκογραφικά βήματα και τον ενθουσιασμό των δυο πρώτων άλμπουμ. Όταν στις αρχές του ‘23 διάβαιναν τις πόρτες του στούντιο με παραγωγό τον Jay Joyce αναγνώρισαν πως έπρεπε να πιάσουν την αμεσότητα, την ενέργεια και feel των δυο πρώτων άλμπουμ.
Μέσα από τις άφθονες αεράτες και καθόλου δυσκοίλιες ακροάσεις του "Happiness Bastards"  σου γίνεται ξεκάθαρο πως πολλές συνθέσεις μπορούν να σταθούν από b-sides ως και βασικές μονάδες του απόλυτα πετυχημένου "Shake your Money Maker" ντεμπούτου. Πρόκειται για μια συνειδητή επιστροφή στις εποχές που ο τρισμέγιστος Rick Rubin βολτάριζε στις ηχογραφήσεις τους.
Με τα "Cross your Fingers", "Bleed you Dry" και "Dirty Cold Sun" προσγειώνεσαι στις μέρες όπου οι Rolling Stones, οι Led Zeppelin και οι Faces αλώνιζαν τα φεστιβάλ και τις αρένες. Δε γνώριζα καν ότι το’ χουν αλλά το Sweet και Cheap Trick προσωπείο αποκαλύπτεται στο ενθουσιώδες και μέσα από εορταστικές "Ballroom Blitz" τυμπανοκρουσίες "Flesh Wound".
Το πνεύμα του Αμερικάνικου Νότου που τιμάται κυρίως στις mellow στιγμές (Kindred Friend, Wilted Rose) της 8^ου ολοκληρωμένης κυκλοφορίας, είναι ένα ξαράχνιασμα στα βινύλια των Allman Bros. Δε θα μπορούσε να μην υπάρχει και ένα τι από Bob Dylan που έχουν πετυχημένα διασκευάσει στο παρελθόν.
Ακόμα και οι πιο δύσπιστοι θα κάνουν στην άκρη ακούγοντας τα "Beside Manners" και “Rats and Clowns" να σε καλωσορίζουν στο “Happiness…" με μια γερή κλωτσιά στον κώλο. Το rock δεν είναι μόνο υπόθεση των φλογισμένων νιάτων.
Για το εξαμελές (!!!) σχήμα είναι σα να μην έχει περάσει μια μέρα από τα δοξασμένα early 90’s. Οι αθεόφοβοι ροκάρουν σα να βρίσκονται στο 1991. Από τη φωνή ως τις συνθετικές μεθόδους κάνουν πισωγύρισμα ωστόσο με ένα πλήρες ανανεωτικό τόνο.
Το "Wanting and Waiting" είναι το  ολοκαίνουργιο "Jealous Again" τους, μας κάνει να σηκωθούμε ασυναίσθητα κουνώντας τη λεκάνη με τον ίδιο τρόπο που έκαναν οι ακροατές των ραδιοφώνων όταν το συνάντησαν μέσα από τα ερτζιανά.
Εξάλλου αποφασίστηκε να είναι το πρώτο single του δίσκου με το "Cross your Fingers" να ακολουθεί και αυτό πανηγυρικά.
Αν το πρώτο single φέρνει ρυθμούς "Jealous Again', το "Wilted Rose" από την άλλη θα ψιθυρίσει αγγελικά στα αυτιά των υποστηρικτών του "She Talks to Angels". Η country φωνή της Lainey Wilson είναι το καλύτερο συμπλήρωμα για ένα από τα πιο εύθραυστα τραγούδια που έγραψαν οι Crowes εδώ και δεκαετίες. Μια ακόμα ιδιαίτερη περίπτωση ακούει στο τίτλο "Kindred Friend" που ρίχνει την αυλαία σε αυτή την επιστροφή – δυναμίτη. Οι ευγενικές νότες δίνουν και παίρνουν και η ατμόσφαιρα συμφιλίωσης γεμίζει το δωμάτιο. Περιγράφει όντως τη συμφιλίωση δύο ανθρώπων που επανασυνδέονται είτε είναι δυο φίλοι, είτε δυο εραστές. Αν είναι δυο αδέρφια όπως πχ. τα δύο αδέρφια Robinson με την love/hate σχέση; «Δε το σκεφτόμουν έτσι όταν έγραφα το τραγούδι αλλά ναι θα μπορούσε» έχει απαντήσει ο Chris στην ερώτηση που δε θα μπορούσε να λείπει από κανένα ερωτηματολόγιο για την προώθηση του νέου δίσκου.  
Εδώ ακριβώς οφείλεται η επιτυχία όχι μόνο του "Happiness…" αλλά και η όλη πορεία από την επανασύνδεση του 2019.
Η απώλεια του δράματος, ακόμα και όταν διαφωνούν οι Robinson δε σκυλοβρίζονται χωρίς αύριο. Το τσεκούρι του πολέμου θάφτηκε και τα χρώματα της ειρήνης έβαψαν την ατμόσφαιρα στις ηχογραφήσεις και όχι μόνο.
Οικειότητα και θαλπωρή όπως η αγκαλιά της μανούλας φωλιάζει μέσα σου από την πρώτη κιόλας ακρόαση της «νεκρανάστασης» μιας από τις λιγότερο πιθανές μπάντες που θα περιμέναμε να καταφέρουν κάτι τέτοιο. Κι όμως επέστρεψαν και μπήκαν με τις μπάντες στη πιο δύσκολη στροφή της καριέρας τους.
Σαν ακόλουθος του rock δε θα μπορούσα να ζητήσω κάτι περισσότερο από τους Black Crowes. Το "Happiness Bastards" είναι μια έκφραση δανεισμένη από τη νουβέλα του ποιητή του beat ρεύματος Kirby Doyle.
Συνοπτικά μας προτρέπει να μη παίρνουμε τους εαυτούς μας τόσο σοβαρά. Ακούγοντας το 8^ο άλμπουμ των Black Crowes με σιγουριά θα πάρω στα σοβαρά το ότι επέστρεψαν και ήρθαν για να μείνουν.
Να ροκάρουν όπως αυτοί γνωρίζουν καλύτερα.

Γιώργος Γράντης