Η μπάντα αποτελείται από την τραγουδίστρια Tina Leys, τον μπασίστα Rommi Yanko, τον ντράμερ Peter Janssen και τον κιθαρίστα Sergey Grigorianz ενώ το άλμπουμ έχει ένα ελκυστικό μινιμαλιστικό εξώφυλλο, που θα μπορούσε εύκολα να περάσει για εξώφυλλο ταινίας και δημιουργεί την περιέργεια να ανακαλύψετε τη μουσική και στιλιστική γραμμή που περιέχει το "I".
Μια υπέροχη Hard Rock-ίζουσα κιθαρωδία  καλύπτει την μυστηριώδη φωνητικό ερμηνεία  στο "Storm". Είναι σούπερ μελωδική μελαγχολία, καθαρά δραματική και απόλυτα ποπ ερμηνεία. Τα ορμητικά ντραμς ανεβάζουν ρυθμό, το οργανικό τρίο συνθλίβει άπαντες με το παίξιμό του και ο κιθαρίστας ξεκινά μια εκπληκτική σόλο διαδρομή.
Στο "Mirror" συνδυάζουν στιλιστικές προσωπικότητες, από την πιο γοτθική ποπ ροκ έως την περιπλάνηση στην επική δυναμική με τις συμφωνικές και μεταλλικές αντανακλάσεις. Σε αφοπλίζουν. Η οπερετική, εναλλακτική και μοντέρνα γραμμή τους αποκαλύπτεται ενώ σε "κατακλύζουν" με εξαίσιες  οργανικές και φωνητικές μελωδίες.
Το "Lie" παίζει με μουσικές τεχνικές: κουρδίσματα, riff, εφέ, αρμονίες…και ερμηνεύουν τις ανθρώπινες αντιδράσεις. Απελπισία, αγωνία, ψέματα, ανησυχία όλα είναι αποδεκτά σε αυτό το τραγούδι. Η φωνή, που περιπλανιέται στο λατρεμένο μας AOR, της Tina Leys, ξεκινάει όμορφα στο "Promise me" και αντιλαμβανόμαστε πως όλοι αυτοί οι τραγουδιστές του συγκεκριμένου ύφους  επικεντρώνονται σε ένα θέμα επιθυμίας και εμπεριστατωμένης αγάπης, το συντριπτικό απαιτητικό πάθος που  κυριαρχεί με όμορφες φόρμες  του πιο σαγηνευτικού κλασικότροπου μελωδικού ροκ.
Προσθέτουν ποπ, ροκ και μέταλ στοιχεία στο "Burying the past" και  μεταφέρονται σε μια ατμόσφαιρα φανταστικής παραμόρφωσης, πολύ τεχνικής όπως οι Rush. Έπος. Το Rock μήνυμα είναι κίνητρο, η κιθάρα είναι μια εξίσωση από μόνη της και κάνει διπλή δουλειά ρυθμικού και εκθαμβωτικού σολίστα.
Το "Tears" είναι Pop και Metal, είναι "σκοτεινό" και "ακροβατεί", μεταξύ "Madonna-ς" και "Enya-ς", προκαλεί δάκρυα, παίζουν τόσο πολύ και τόσο καλά που σε "απαγάγουν" και σε ρίχνουν στο πιο έντονο  σημείο της ανακυκλώσιμης θλίψης. Δεν σταματούν, στην σπαρακτική προσπάθειά τους να σε συντρίψουν στην άκρη του συναισθηματικού γκρεμού…
Οι βιρτουόζοι μουσικοί μοιράζονται την πολυδοκιμασμένη εμπορική δεξιοτεχνία τους στο "On the edge", αφήνοντας την παθιασμένη φόρτιση και το εσωτερικό δάκρυ σε αυτό το υπέροχο δημιούργημα  ενώ η τραγουδίστρια σε πηγαίνει στο  όριο ορθολογικής και λογικής κατανόησης.
Ο κιθαρίστας στο "Snow Queen" είναι μοναδικός, δεν κολλάει στους ρυθμούς, όπως συνηθίζεται σε αυτά τα γκρουπ, αλλά γεμίζει τα πάντα με σόλο γραμμές που ταιριάζουν απόλυτα με την ένταση και τον δυναμικό και βαρβάτο  ήχο του μπάσου. Από την άλλη, η τραγουδίστρια είναι κουνά, ερμηνεύοντας ένα πολύχρωμο μαντίλι λύπης και χαράς που σε ταξιδεύει στα φτερά του στη γόνιμη περιοχή των ανεξέλεγκτων αισθήσεων της.
Οι CARDINAL LINE "καθαγιάζονται" από μένα μουσικά με  το ντεμπούτο τους, δημιουργούν μεγαλόπνοα  και χρησιμοποιούν την μιούζικαλ αισθητική πολύ έντεχνα. Η ευφορία και το δράμα μετατράπηκαν σε τραγούδια.
Φανταστείτε τους ως ένα συγκρότημα Hard Rock και ως ένα συνένωση συγκροτημάτων από διαφορετικές εποχές, διαφορετικά στυλ και με γυναίκες ερμηνεύτριες  πολλαπλών αποχρώσεων, καλλιτέχνες όπως οι Within Temptation, Tarja, Nightwish, Evanescence, Björk, Halestorm, Alannah Myles, Roxette , Amaral, Pat Benatar, Lita Ford, Robin Beck, Madonna, Cher, Maggie Reilly, Enya, Kate Bush… και θα έχετε δίκιο.
Είναι μια συνεχής έκπληξη, είναι τέλειοι και μόλις ξεκίνησαν.

Νότης "On the edge" Γκιλλανίδης