// Rocktime Groups

Lizzy Borden - Love you to Pieces (40 years)

// To Be A Rock And Not To Roll

Phil Collins: Ένας ατέλειωτος Μάρτιος Χωρίς Να Απαιτείται Σακκάκι

// Golden Years

Praying Mantis: "Captured Alive in Tokyo City"

Αρχική » Κριτικές

House of Lords: "Full Tilt Overdrive"

18/10/2024

Κατηγορία: Κριτικές

1005

Σε μία πολύ δύσκολη περίοδο για την ζωή του δίνοντας μία σκληρή μάχη με τον καρκίνο ο James Christian η ψυχή και η φωνή των House of Lords, ο πολύπειρος James Christian φροντίζει να μην αφήσει ανικανοποίητους τους οπαδούς της κυκλοφορώντας το ολοκαίνουργιο "Full Tilt Overdrive".

Στα ενδιαφέροντα στοιχεία της συγκεκριμένης κυκλοφορίας είναι η συνεργασία με τον θρυλικό μουσικό, συνθέτη και παραγωγό Mark Mangold (Touch, Drive She Said, American Tears, The Sign) προσπαθώντας να δώσει μία πιο ενδιαφέρουσα πλευρά της μπάντας.

Ο δίσκος δεν εντυπωσιάζει ιδιαίτερα όμως ακούγεται ευχάριστα και υπενθυμίζει ότι οι House of Lords επαναλαμβάνουν με επαγγελματικό τρόπο τον ρόλο ότι είχαν κάνει και στις προηγούμενες κυκλοφορίες τους, δηλαδή καλές συνθέσεις, όμορφες μελωδίες και δυναμικές εκτελέσεις από όλη τη μπάντα με την κιθάρα του Jimi Bell να πρωταγωνιστεί
Επιπρόσθετα στο νέο δίσκο υπάρχουν συναντάμε τα πλήκτρα του Mark Mangold τα οποία προσπαθούν να εμλπουτίσουν τα όποια κενά των ενορχηστρώσεων όπως γίνεται χαρακτηριστικά στα "Cry of the Wicked".

Το άλμπουμ ξεκινά με το "Crowded Room" σε heavy προβλέψιμους ρυθμούς ενώ το "Bad Karma" διατηρεί έναν πιο επιθετικό melodic hard rock τόνο.

Ακολουθεί η ομότιλη σύνθεση που θυμίζει Deep Purple των '70ς, η μπαλάντα "Taking The Fall" που έχει σαφώς μία κάντρι διάθεση ενώ το "Not The Enemy" περιέχει μία επιτηδευμένη metal διάθεση με όμορφο ρεφρέν με τον Mangold να είναι όντως απολαυστικός.

Το "I Don't Wanna Say Goodbye" είναι αρκετά μέτριο αδικώντας την εμπνευσμένη μελωδία του ρεφρέν και έπεται το τετριμένο "Still Believe" όπως κάτι ανάλογο ισχύει και για το "State of Emergency".

Το "Full Tilt Overdrive" κάνει επίλογο με το εννιάλεπτο "Castles High" ακολουθώντας έναν κουραστικό ρυθμό που το "σώζει" το απίθανο κιθαριστικό σόλο του Bell.

Κλείνοντας και συνοψίζοντας, ευχόμαστε στον James Christian ολόψυχα καλή ανάρρωση και να βγει νικητής από αυτήν την μάχη και όσο για το "Full Tilt Overdrive" περιμέναμε το κάτι παραπάνω λόγω και της συμμετοχής του Mark Mangold και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες όλων, λίγες ήταν τελικά οι καλές στιγμές σε αυτήν την κυκλοφορία των House of Lords.

Φώτης Μελέτης