Στο διπλό "Songs for a Nervous Planet" βρίσκουμε και 4 νέα κομμάτια μαζί με μια περιεκτική λίστα από μεγάλα hits αλλά και σωστά διαλεγμένα deep cuts από όλη τους τη καριέρα.
Η μπάντα ήταν πάντα στημένη γύρω από τον αστείρευτα ταλαντούχο μουσικά και τελειομανή ενορχηστρωτικά Roland Orzabal (φωνητικά, κιθάρα) με τον Curt Smith (φωνητικά, μπάσο) να έχει ίσως μικρότερη αλλά ιδιαίτερη ‘added value’ συνεισφορά έχοντας συντραγουδήσει και συνθέσει τις περισσότερες μεγάλες επιτυχίες τους. Την θριαμβευτική δεκαετία του '80 με τα εμβληματικά άλμπουμ "The Hurting"(1983), "Songs From The Big Chair" (1985) και "The Seeds of Love" (1989) διαδέχτηκαν τα '90s με τον Curt Smith να αποχωρεί αλλά τον Orzabal να διατηρεί το brand name και στα επόμενα δύο λιγότερα επιτυχημένα αλλά εξίσου εξαιρετικά "Elemental" (1993) και "Raul And The Kings of Spain" (1995).
Στα '00s είχαμε την πρώτη απόπειρα επανένωσης με το κάπως πειραματικό "Everybody Loves a Happy Ending" (2004).  Το καινούργιο άλμπουμ ξεκινά με τα 4 νέα tracks από τα οποία ξεχωρίζει το πρώτο single "The Girl That I Call Home", ένα κλασικό T.F.F. κομμάτι με μια ζεστή μελωδία που σε αντίθεση με το αντίστοιχο "καλοκαιρινό’ video clip ταιριάζει να την απολαμβάνουμε και το χειμώνα συνοδεία γαλάζιας κούπας αναβλύζουσας άρωμα κανέλας ή σοκολάτας.
Το ίδιο όμορφο αλλά περισσότερο moody είναι το "Astronaut" που έχει δανείσει το concept του και στο artwork του άλμπουμ. Τα "Say Goodbye to Mum and Dad" και "Emily Sail" είναι αρκετά ευχάριστα και θυμίζουν το Beatles-esque ύφος του "Everybody Loves a Happy Ending".
Το live μέρος του άλμπουμ είναι απλά μια πανδαισία από γνωστές και λιγότερο γνωστές επιτυχίες της μπάντας άψογα ενορχηστρωμένες και εκτελεσμένες από το ντουέτο και τους αξιολογότατους session μουσικούς που την πλαισιώνουν.



Σημαντικό μερίδιο στο setlist με 6 tracks έχει το Tipping Point μιας και η ηχογράφηση έγινε στα πλαίσια της αντίστοιχης περιοδείας. Από αυτά δε μπορούν να μην ξεχωρίσουν το αριστουργηματικό "Rivers of Mercy" αλλά και το "My Demons" λόγω της πολύ καλύτερης απόδοσής του live σε σχέση με τη στούντιο έκδοση. Άλλες σημαντικές στιγμές είναι το "Break it down again" από το "Elemental" για πρώτη φορά με τη συμμετοχή του Curt Smith και το "Suffer the children" σε μια βελούδινη οργανική εκτέλεση με την touring session vocalist Lauren Evans στα φωνητικά. Δύσκολα βέβαια μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει μια μόνο κορυφαία στιγμή στο άλμπουμ όταν παρελαύνουν τόσα θρυλικά hits όπως "Shout", "Everybody wants to rule the world", "Mad world", "Woman in chains" και δε συμμαζεύεται. Αν έχουμε μόνο μια επιλογή, ίσως το θεσπέσιο 10λέπτο "Bad man’s song" να μπορεί να αντιπροσωπεύσει την ταυτότητα των Tears for Fears ως προς το τρίπτυχο songwriting/arranging/performing.
Η ακρόαση του "Songs for a Nervous Planet" προσφέρει μια εμπειρία πολύ μεγαλύτερη από το να αναπολήσουμε απλά τραγουδάρες των παιδικών μας χρόνων. Μπορούμε να απολαύσουμε μια μπάντα που μεγαλώνει μαζί μας προσφέροντας ποιοτικό νέο υλικό και αποδίδοντας τις κλασικές της επιτυχίες με το μεγαλείο που τους αρμόζει αλλά και με τρόπο πάντα φρέσκο και επίκαιρο.
Όπως επίκαιρος είναι και ο τίτλος που διάλεξαν για τη νέα τους κυκλοφορία…