Robin McAuley: "Soulbound"

04/02/2025

Κατηγορία: Κριτικές

621

Τρίτη εφηβεία περνά ο σπουδαίος ερμηνευτής Robin McAuley (Grand Prix, Far Corporation, McAuley Schenker Group) και παρότι έχει κλείσει τα 72 έτη ζωής, κατόρθωσε τα τελευταία χρόνια να έχει κυκλοφορήσει συνολικά πέντε δίσκους, είτε ως σόλο καλλιτέχνης, είτε με την σουπερ μπάντα των Black Swan.

 

Η νέα του δημιουργία είναι το άλμπουμ "Soulbound" που ακολουθεί πιστά τα βήματα του δυναμικού melodic hard rock σε πιο σκληρό ύφος.
Ο Ιρλανδός τραγουδιστής δείχνει αναζωογονημένος, δημιουργικός και η φωνή του παραμένει δυνατή και εμβληματική.
Το αξιοπερίεργο με τον Robin McAuley είναι ότι μετά την φυγή του, από τους MSG, το 1999 κυκλοφόρησε μόνο ένα σόλο δίσκο , το "Business as Usual" και η ολική του επαναφορά συνέβη πολλά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα με τα άλμπουμ "Standing on the Edge" (2021) και "Alive" (2023). 
Παράλληλα το τελευταίο διάστημα αξιοποίησε την συμμετοχή τους με  τους Black Swan, παίζοντας παρέα με σπουδαίους μουσικους όπως τον Reb Beach (Whitesnake, Winger), τον Jeff Pilson (Foreigner, Dokken) και τον Matt Starr (Ace Frehley, Mr Big) κυκλοφορώντας δύο άλμπουμ.
Προηγουμένως όμως και αρκετά χρόνια πριν έκανε ένα πέρασμα του από τους Survivor τo 2006 και μετά από ένα πολύχρονο διάλειμμα ξανασυναντήθηκε με τον Michael Schenker συμμετέχοντας στα άλμπουμ "Resurrection" (2018) και "Revelation" (2019).
Μετά από αυτήν τη μικρή αναδρομή ερχόμαστε στο νέο άλμπουμ που
ξεκινά με το "‘Til I Die" και την φωνή του Robin McAuley να κυριαρχεί και να εκτοξεύεται στα ουράνια ενώ ακολουθεί το ομότιτλο "Soulbound" που σε γυρνά στις μελωδικές εποχές των MSG.
Το "The Best of Me" ορμά με δύναμη με τις κιθάρες και τα τύμπανα να ξεσαλώνουν και το "Crazy" φρενάρει σε πιο mid τέμπο ρυθμούς περιέχοντας ένα υπέροχο μελωδικό ρεφρέν
Το "Let It Go" ακούγεται πιο heavy με τις κιθάρες των Andrea Seveso και Alessandro Mammola να προσθέτουν στην σύνθεση ένα πιο τεχνικό τόνο και έπεται το "Wonders of the World" που περιλαμβάνει ένα απίθανο κιθαριστικό σόλο καθώς και ένα γοητευτικό ρεφρέν.
Το "One Good Reason" αιφνιδιάζει κάπως, μιας και κινείται σε ύφος Pearl Jam και Alice in Chains ενώ το "Bloody Bruised and Beautiful" συνδυάζει κλασικά και σύγχρονα ροκ στοιχεία.
Τέλος τα "Paradise", "Born To Die" και "There Was A Man" επιβεβαιώνουν την μεγάλη διαχρονική ερμηνευτική προσωπικότητα που διαθέτει ο Robin McAuley ακόμα και σε αυτήν την ηλικία και αποτελούν μια δήλωση ανθεκτικότητας και δημιουργικότητας από έναν καλλιτέχνη που συνεχίζει να εξελίσσεται ενώ παραμένει πιστός στις ρίζες του.
Με λίγα λόγια η ψυχή του αληθινού hard rock παραμένει ζωντανή και επίκαιρη!
 
Φώτης Μελέτης