Το αρχικό σχήμα αποτελείτο από τον κιθαρίστα και τραγουδιστή Roye Albrighton, τον κιμπορντίστα Allan "Taff" Freeman, τον μπασίστα Derek "Mo" Moore και τον ντράμερ Ron Howden ενώ φημιζόντουσαν για τα υπέροχα ειδικα οπτικά εφέ τα οποία είχαν αναλάβει οι Mick Brockett και Keith Walters. Επιπρόσθετα σημαντική ήταν η στιχουργική συμβολή του Keith Reid (Procol Harum).
Με μακρά και σημαντική δισκογραφική  διαδρομή, oι Nektar θεωρούντο δικαίως από τους πρωτεργάτες του progressive rock κινήματος της δεκαετίας του 1970 καθώς και της σκηνής του jam-band που προέκυψε στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Oι Nektar κατόρθωσαν να αιχμαλωτίσουν τη φαντασία και τον θαυμασμό των ακροατών σε όλο τον κόσμο με τις εξαίσιες συναυλίες συνδυάζοντας μια ατμόσφαιρα jam-band με εξαιρετική μουσικότητα και μια οπτική πανδαισία χρωμάτων που δημιουργούσε μία τέλεια την παράσταση. Μια παράσταση πραγματική γιορτή για τις αισθήσεις.

Το δισκογραφικό τους, ντεμπούτο έγινε με το "Journey to the Center of the Eye" (1971) που ήταν ουσιαστικά ένα concept άλμπουμ με την ιστορία να ακολουθεί έναν αστροναύτη που  βρίσκεται σε ένα ταξίδι στον Κρόνο και συναντά εξωγήινους που τον μεταφέρουν στον γαλαξία τους, όπου είναι γεμάτος γνώση και σοφία.

Το 1972 κυκλοφορούν το "A Tab in the Ocean" που ακολουθεί πιο ροκ και μπλουζ φόρμες. Μάλιστα η σύνθεση "King Of Twilight" μαζί με το "Crying in the Dark" από το ίδιο άλμπουμ διασκευάστηκαν το 1984 από τους Iron Maiden (είναι b-side του "Aces High"), με την παρέα του Steve Harris να θεωρεί τους NEKTAR μία από τις βασικές τους επιρροές. 

Το τρίτο τους άλμπουμ ονομάστηκε "...Sounds Like This" (1973) και ηχογραφήθηκε ζωντανά στο στούντιο έχοντας μπόλικους αυτοσχεδιασμούς και ήταν το πρώτο άλμπουμ των Nektar που κυκλοφόρησε στη χώρα καταγωγής τους, το Ηνωμένο Βασίλειο.

Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί το "Remember the Future" που είναι το τέταρτο άλμπουμ της μπάντας πατώντας και συνεχίζοντας εξαιρετικά στον prog-rock άποψη των προηγούμενων δίσκων κάνοντας εμπορική επιτυχία στις ΗΠΑ (νο 19, Billboard) δημιουργώντας επίσης τον πρώτο φανατικό πυρήνα οπαδών στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. 

Το 1974 κυκλοφορεί το θαυμάσιο "Down to Earth" που καταφέρεις να κάνει ακόμη πιο δημοφιλείς τους NEKTAR στις ΗΠΑ μιας και το άλμπουμ φτάνει στο νο 32 των Αμερικάνικων τσαρτ ενώ το πολύ καλό "Recycled" (1975) που ακολούθησε ασχολήθηκε με οικολογικά προβλήματα και περιβαλλοντολογικές ανησυχίες.

Απολαμβάνοντας όλη αυτή τη αποδοχή από την παγκόσμια prog-rock κοινότητα οι Nektar κυκλοφορούν το 1977 τον ζωντανά ηχογραφημένο δίσκο με τίτλο "Live in New York" ηχογραφημένο στο The Academy of Music της Νέας Υόρκης στις 28 Σεπτεμβρίου του 1974, κάνοντας ένα μικρό δώρο σε όσους οπαδούς της μπάντας δεν είχαν καταφέρει να τους απολαύσουν από κοντά.
 

 

                                            Live in New York (1977)  

Ο δίσκος ξεκινά με το βαθιά συναισθηματικό και λυρικό "It's All Over" σε μία πιο ροκ προσανατολισμένη εκδοχή από το δίσκο "Recycled" ποy κυκλοφορούσε λίγους μήνες μετά.

Στο "Good Day" ακούμε απίθανα κιθαριστικά σόλα και παθιασμένες ερμηνείες από τον Roye Albrighton σε μία μεγαλειώδης εκτέλεση θυμίζοντας μπάντες του Woodstock ενώ ακολουθεί "Remember the Future, Part II" με το γκρουπ να αποδίδει σε ιλιγγιώδεις ρυθμούς και με ακρίβεια πάνω σε ένα μουσικό θέμα που ουσιαστικά είναι ένα ατελείωτο τζαμάρισμα.

Στο "A Day in the Life of a Preacher" (χωρίζεται σε τρία μέρη) έχουμε μία τρομερή hard rock απόδοση με τον μπασίστα Derek "Mo" Moore και τον πληκτρά Alan "Taff" Freeman" να ζωγραφίζουν κυριολεκτικά και φυσικά τον κιθαρίστα Roye Albrighton να εκστασιάζει το κοινό.

Το "Desolation Valley" απογειώνει τις ροκ αισθήσεις συνδυάζοντας ψυχεδελικές μελωδίες με εμμονικούς αυτοσχέδιους περφεξιονισμούς.

Ακολουθούν δύο συνθέσεις από το άλμπουμ "Down to Earth", αρχικά το "That's Life" όπου υπάρχουν μικρές prog εκρήξεις με τον ντράμερ Ron Howden να ανεβοκατεβάζει διαρκώς τις ταχύτητες και τον Roye Albrighton να κάνει μία ιδιαίτερη ερμηνεία ενώ έπεται το "Show Me The Way" που έχει μία πιο συναισθηματική και παράλληλα δυναμική προσέγγιση.

Στο "I Can See You" η μπάντα συνεχίζει να μεγαλουργεί και το "King Of Twilight" είναι μία εξόχως επική και δυνατή στιγμή με το μπάσο του Derek "Mo" Moore και τα πλήκτρα του Alan "Taff" Freeman" να οδηγούν σε υπέροχα ηχητικά μονοπάτια και να μετασχηματίζουν την σύνθεση σε πιο space επίπεδο. 

Σε όλο αυτό προστίθεται από το ενδιάμεσο της σύνθεσης και μετά η κιθαριστική τρέλα του Roye Albrighton καθώς και η συναρπαστική μελωδική του ερμηνεία.

Το "Live in New York" κλείνει με το '"Woman" που φλερτάρει κανονικά με τους blues/rock ρυθμούς εξελισσόμενο στην συνέχεια σε μία ροκ εν ρολλ πανδαισία με το "Good Ol' Rock 'n' Roll" να κλείνει πανηγυρικά και αντισυμβατικά (για τα δεδομένα prog-rock μπάντας εκείνη την εποχή) σε μία αξέχαστη συναυλία για τους Νεοϋορκέζους που την παρακολούθησαν εκείνο το βράδυ του Σεπτεμβρίου.

Εν κατακλείδι είναι κρίμα που αυτό το live άλμπουμ ακούγεται σχεδόν σαν bootleg όμως οι εκτελέσεις των τραγουδιών είναι πιστές στις αρχικές εκδόσεις, του στούντιο και επιπλέον εδώ αναδεικνύεται το ταλέντο του υποτιμημένου κιθαρίστα Roye Albrighton (1949-2016).

Οι NEKTAR ακολούθησαν στην συνέχεια την πορεία που συνήθως ακολουθούν τα μεγάλα συγκρότηματα (αλλαγές μελών, τσακωμοί, διάλυση, επανασύνδεση, νέες στούντιο κυκλοφορίες και αρκετές συναυλίες).

 

Υ.Γ.: Το 1978 κυκλοφόρησε το "More Live Nektar in New York" με μ ορισμένες επιπλέον συνθέσεις που έμειναν απέξω από το "Live in New York" του 1977 ενώ το 2004 συνέβη το αυτονόητο όπου στο νέο remastered ενώθηκαν οι δύο κυκλοφορίες σε μία έκδοση.

 

Φώτης Μελέτης