Image
Old Time Rock 11-01-2020

Billy Squier: "Don't Say No"

Του Φώτη Μελέτη

Γεννημένος την 12 Μάιου του 1950, στην Μασαχουσέτη ο Αμερικανός τραγουδιστήςκαι κιθαρίστας έχει γράψει την δική του σημαντική ροκ διαδρομή με αρκετές εμπορικές επιτυχίες αλλά και σπουδαία άλμπουμ.

To καθοριστικό έναυσμα για την δυναμική πορεία του, τα επόμενα χρόνια ήταν ένα live των Cream με τον Eric Clapton το 1968, που παρακολούθησε ο έφηβος τότε Billy Squier.
Το επίσημο ξεκίνημα του ήταν με τους Piper και αφού ήδη είχε κυκλοφορήσει δύο δίσκους μαζί τους, η μπάντα διαλύθηκε και υπέγραψε σαν σόλο καλλιτεχνης με την Capitol.
Στην συνέχεια κυκλοφορεί το εξαιρετικό ντεμπούτο του, άλμπουμ με τίτλο "The Tale of the Tape" (1980) και συνεργάζεται με τον κιθαρίστα Bruce Kulick (Kiss) και τον πληκτρά David Sancious ( Bruce Springsteen, Sting, Santana, Peter Gabriel)  καθώς και με άλλους σημαντικούς μουσικούς. Όμως η μεγάλη αποδοχή ήρθε με το κλασσικό άλμπουμ "Don't Say No" που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1981 και έγινε τριπλά πλατινένιο!

 
Εκπληκτικά τραγούδια συμπεριλαμβάνονται στο συγκεκριμένο άλμπουμ που ξεκινά με το πανέμορφο "In the Dark" όπου το hard rock συναντά άψογα το aor με τον Billy Squier
να θυμίζει η φωνή του, τον Robert Plant  αλλά και το ρεφρέν να αποτελεί μία μοναδική μελωδική πανδαισία.
Ακολουθούν δύο μοναδικοί ροκ ύμνοι, το "The Stroke" (#17 στο αμερικάνικο Billboard chart), μία φωνακλάδικη mainstream επιτυχία που είναι επηρεασμένο από τους Queen και το λατρεμένο "My Kinda Lover" μία από τις καλύτερες και πιο μελωδικές συνθέσεις του Billy Squier με το ρεφρέν να σου κολλάει το μυαλό στον τοίχο!
Μάλιστα το συγκεκριμένο κομμάτι το έχει κάνει sample o ράπερ Εminem το 2014, στο κομμάτι του με τίτλο "Shady XV".
Μετά την καταιγιστική πρώτη μελωδική τριάδα τραγουδιών, ακολουθεί το επικό "You Know What I Like" και το "Too Daze Gone" σε southern ύφος. Η συνέχεια ανήκει στο "Lonely Is The Night" όπου "αποκαλύπτεται" για άλλη μια φορά η αγάπη του Billy Squier για τους Led Zeppelin μιας και η εν λόγω σύνθεση θυμίζει έντονα το κλασσικό "It's Nobody's Fault but Mine" και κάτι ανάλογο συμβαίνει με το ορμητικό "Whadda You Want From Me" που βαδίζει στα χνάρια των Zeppelin και Aerosmith.
Έπεται, το ήρεμο "Nobody Knows" που είναι αφιερωμένο στην ζωή του John Lennon και ο δίσκος κλείνει με το θαυμάσιο ημιμπαλαντοειδές "I Need You" και το ομότιτλο "Don't Say No" σε πιο ροκ εν ρολ στυλ.
Εξίσου σημαντικό ρόλο για την επιτυχία του δίσκου έπαιξε και η γνωριμία του αμερικανού κιθαρίστα με τον Brian May των Queen αφού ο δεύτερος αρνήθηκε την πρόταση για παραγωγή του "Don't Say No", αλλά απέφερε την συνεργασία του πετυχημένου Γερμανού παραγωγού Reinhold Mack στο δεύτερο άλμπουμ του Billy Squier.
Για την ιστορία ο Reinhold Mack ήταν ο παραγωγός στο "The Game" των Queen, οπότε η συγκεκριμένη γνωριμία είχε και τα καλά της ενώ και το νεόδμητο τότε MTV βοήθησε τα μέγιστα ώστε ο B. Squire να γίνει γνωστός σε όλη την υφήλιο.
 
Τέλος στο άλμπουμ συμμετείχαν σημαντικοί αλλά "άγνωστοι" για το ελληνικό κοινό μουσικοί, όπως ο κιθαρίστας Cary Sharaf, ο μπασίστας Mark Clarke (Colosseum, Uriah Heep, Tempest), ο πληκτράς Alan St. Jon (Τed Nugent, Twisted Sister,Alice Cooper, Cher) και ο ντράμερ Bobby Chouinard (Gary Moore, Alice Cooper, Cher).

Φώτης Μελέτης