Μουσικοί και αεροπορικά δυστυχήματα ή "πώς τα αερoπλάνα σκότωσαν τους rock stars…’’

06/04/2023

Κατηγορία: Old Time Rock

2559

Ψυχρά και απρόσωπα στατιστικά, "μεταφυσική κατάρα’’, εγκληματικά ανθρώπινα λάθη, μήπως πεπρωμένο ή απλά νομοτέλεια της Ζωής;

 

Γεγονός είναι πως κάνοντας αναδρομή στους θανάτους διάσημων ποπ και ροκ μουσικών καλλιτεχνών, είναι πέραν του δέοντος εντυπωσιακή η διαπίστωση, ότι ουκ ολίγοι από εκείνους έχασαν το πολύτιμο δώρο της ζωής τους σε δυστυχήματα που έχουν σχέση με το μεταφορικό μέσο που λέγεται αεροπλάνο ή ελικόπτερο.
Υπάρχουν και κάποιες ομοιότητες στα περισσότερα περιστατικά, όπως το γεγονός ότι οι πιο πολλοί βρίσκονταν σε πολύ νεαρή ηλικία και μάλιστα πάνω στο ζενίθ της δόξας και της καριέρας τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, θα διακινδύνευε να συμπεράνει κανείς ότι η ιστορία της σύγχρονης μουσικής, θα είχε εξελιχθεί σε σημαντικό βαθμό πολύ διαφορετικά, ίσως και προς το καλύτερο αν δεν είχαν συμβεί αυτά τα τραγικά δυστυχήματα.
Μια διττή αλήθεια και ένα οξύμωρο σχήμα ξεπροβάλλει πίσω από τα γεγονότα αυτά.
Ο τρόπος θανάτου αυτών των ανθρώπων μας υπενθυμίζει τη σκληρή αλλά απόλυτα δίκαιη πραγματικότητα, ότι όλοι είμαστε θνητοί, κανείς δεν εξαιρείται από τον μεγαλύτερο δημοκράτη που λέγεται θάνατος. Την ίδια στιγμή όμως, σε πολλές περιπτώσεις, οι καλλιτέχνες που βρήκαν αυτή τη μοίρα, πέρασαν χάρη στα εκατομμύρια των θαυμαστών τους στη σφαίρα του θρύλου, του μύθου, της αποθέωσης και της "αγιοποίησης’’, της σχεδόν θρησκευτικής λατρείας. Άλλωστε το ίδιο δεν συνέβη και με αντίστοιχους συναδέλφους τους rock star, που έφυγαν εξαιτίας καταχρήσεων και υπέρβασης των ορίων των ανθρωπίνων αντοχών?
Παραθέτουμε με χρονολογική σειρά  μια λίστα των δυστυχημάτων των διασημότερων και σημαντικότερων από εκείνους τους μουσικούς, λαμβάνοντας υπόψη τον συγκλονιστικό αντίκτυπο καθώς και την απήχηση που είχε στην παγκόσμια κοινωνία της κάθε εποχής, η απώλειά τους:

Glen Miller (1944)                                                                                                                                             
Σας λέει κάτι ο τίτλος ‘’Ιn The Mood’’; Μπορεί και τίποτα, και όμως όλοι το έχετε ακούσει όχι μια άλλα πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ζωής σας. Αυτό μαζί με άλλα ορχηστρικά κομμάτια όπως τα ‘’Pensylvania 6-5000’’ , "Moonlight Serenade’’, "String Of Pearls’’, "Elmers Tune’’ είχαν ως ιθύνοντα νού, τον περίφημο τρομπονίστα, συνθέτη και band leader Glen Miller και την ορχήστρα του "Miller and His Orhestra’’. Ίσως η δημοφιλέστερη της επονομαζόμενης "Big Band Era’’, περιόδου που άνθησαν οι μεγάλες swing-jazz ορχηστρικές μπάντες, η οποία ιδρύθηκε το 1938 και κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου ανέλαβε το ιερό καθήκον να εμψυχώνει τα στρατεύματα των ΗΠΑ κατά τον αγώνα ενάντια στο Ναζισμό.
Ο Miller ήθελε πολύ να υπηρετήσει στον Αμερικανικό Στρατό και προσφέρθηκε ως εθελοντής το 1942, όμως θεωρείτο ήδη πολύ μεγάλος σε ηλικία(ήταν 38) και δεν τον δέχθηκαν σε μάχιμο πόστο. Η διακαής επιθυμία του έγινε τελικώς πραγματικότητα μέσω της μουσικής του, αφού εντάχθηκε ως αξιωματικός  στο ψυχαγωγικό κομμάτι της Αμερικανικής Αεροπορίας Στρατού ιδρύοντας τη μπάντα ’’Glen Miller Army Air Forces Orchestra’’, η οποία δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από την αντίστοιχη πολιτική.
Στις 15 Δεκεμβρίου  1944 θα πήγαινε από την Αγγλία στη Γαλλία και συγκεκριμένα στο Παρίσι, το οποίο μόλις είχε απελευθερωθεί από τους Συμμάχους, επιβαίνοντας σε ένα μονοκινητήριο Noorduyn UC 64. O σκοπός του ταξιδιού, ήταν να κανονίσει την οριστική μετακόμιση της μπάντας του στο Παρίσι. Το αεροπλάνο εξαφανίστηκε κυριολεκτικά πάνω από το Αγγλικό Κανάλι της Μάγχης. Το γεγονός ότι δεν βρέθηκαν ποτέ ούτε οι σωροί του Miller και των άλλων δυο επιβαινόντων (ο πιλότος και άλλος ένας υψηλόβαθμος αξιωματικός) αλλά ούτε και συντρίμμια,  πυροδότησε θεωρίες συνωμοσίας, με επικρατέστερη του ότι ο Miller και οι συνεπιβάτες του ήταν σε κατασκοπευτική αποστολή και συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν από τους Ναζί. Οι μετέπειτα έρευνες όμως έκλιναν σε δύο ενδεχόμενα ,ή ότι τα φτερά του αεροσκάφους έπιασαν πάγο, ή ότι ο πιλότος αποπροσανατολίστηκε λόγω της χαμηλής ορατότητας. Για την ιστορία, ο Glen Miller παρασημοφορήθηκε μετά θάνατον και από στατιστικής απόψεως είχε περισσότερα Top Ten Hits από όσα οι Elvis Presley και Beatles.
 
Buddy Holly - Richie Valens - "Big Bopper’’ (1959)
"Ελπίζω το λεωφορείο σας να παγώσει’’ είπε ο Buddy Holly στον Waylon Jennings για να λάβει την απάντηση "ελπίζω το αεροπλάνο σας να πέσει’’…αυτός ο διάλογος σαφώς έβριθε χιουμοριστικής διάθεσης που παραπέμπει σε κλασικό πείραγμα μεταξύ φίλων , όμως έμελλε να στοιχειώνει τον Jennings για την υπόλοιπη ζωή του!
Ο Charles Hardin Holley, γνωστός ως Buddy Holly, ανερχόμενο αστέρι της rockabilly, είχε φτάσει στην κορυφή  με σούπερ επιτυχίες όπως τα "That ll Be The Day’’ και "Peggy Sue’’ ήταν μόλις 22 ετών. Ο 17χρονος Richie Valens (Richard Steven Valenzuela) είχε εντυπωσιάσει τη νεολαία της εποχής ως πρωτοπόρος του latin rock n roll, με το "La Bamba’’, μια διασκευή ενός παραδοσιακού μεξικανικού τραγουδιού, τιμώντας έτσι τις ρίζες του και βάζοντας τα θεμέλια για μια λαμπρή καριέρα. Ο "Big Bopper’’- J.P.Richardson , καταξιωμένος Dj αλλά και μουσικός είχε διακριθεί με τα δημοφιλή super hits  "Chantilee Lace’’, ‘’Running Bear’’ και "White Lightning’’. Ήταν μόλις 28 ετών. Οι τρεις τους πραγματοποιούσαν περιοδεία με σειρά ζωντανών εμφανίσεων σε όλη την επικράτεια των ΗΠΑ μαζί με τους Waylon Jennings, Tommy Allsup και Carl Bunch με κύριο μεταφορικό μέσο το λεωφορείο.  Σε κάποιο σημείο, μην μπορώντας να υποφέρουν την παγωνιά των πούλμαν, αποφάσισαν οι Holly-Bopper- Valens να χρησιμοποιήσουν ένα μικρό αεροπλάνο, τύπου Beechcraft Bonanza για να μεταβούν από Clear Lake της Iova, στο Moorehead της Minnesota. Στις 3 Φεβρουαρίου του 1959, ώρα 01:00 μμ, με έναν τελείως εχθρικό καιρό, μόλις λίγα λεπτά μετά την απογείωση το μοιραίο αεροσκάφος συνετρίβη, σκοτώνοντας ακαριαία τους τρεις φερέλπιδες καλλιτέχνες μαζί με τον επίσης νεαρότατο πιλότο, τον 21χρονο Roger Peterson. "Η Μέρα που πέθανε η Μουσική ‘’ φιγούραρε την επόμενη του δυστυχήματος ως τίτλος σε πολλές εφημερίδες. 12 χρόνια αργότερα, το 1971, ο Don McLean, γράφει και ερμηνεύει το πασίγνωστο συγκλονιστικό τραγούδι "American Pie’’ ως φόρο τιμής.
 
Patsy Cline (1963)
H ζωή της Patsy Cline (πρ.όνομα Virginia Patterson Hensley), θεωρούμενης ως μια από τις πλέoν επιδραστικές φωνές του 20ού αιώνα, είχε πλήθος από αντιξοότητες και οδυνηρές περιπέτειες. Ακραία φτώχεια στα παιδικά και εφηβικά της χρόνια, σεξουαλική κακοποίηση από τον ίδιο της τον πατέρα, μια ασθένεια στα 13 της που απείλησε τη ζωή της, ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα που παραλίγο να την σκοτώσει και την έστειλε για ένα μήνα στο νοσοκομείο, και 2 ταραχώδεις αποτυχημένοι γάμοι, έτσι για να αναφέρουμε ενδεικτικά. Όλες αυτές οι δυσκολίες σαφώς τη χαλύβδωσαν, την σκλήρυναν και την έκαναν να αποδίδει με απίστευτο, σπαρακτικό και συγκινητικό τρόπο τα τραγούδια της. Δεν έχετε παρά να ακούσετε την μοναδική ερμηνεία της στο θρυλικό πλέον "Crazy’’.
Eκτός από το παραπάνω η Cline σημείωσε μεγάλη επιτυχία και απήχηση με τα "I Fall Into Pieces’’, "She s Got You’’, "So Wrong’’, "Leaving On Your Mind’’ καθώς και άλλα. Είχε την μοναδική ικανότητα να ελίσσεται μεταξύ country και pop μουσικής. To μοιραίο γεγονός έλαβε χώρα το απόγευμα της Τρίτης 5 Μαρτίου του 1963. Είχε προηγηθεί στις 3 Μαρτίου μια συναυλία με φιλανθρωπικό σκοπό στο Kansas City. To σχέδιο για επιστροφή στο Nashville ήταν αρχικά για 4 Μαρτίου, ματαιώθηκε όμως λόγω κακοκαιρίας. Πιλότος του Piper PA 24 Comanchee  που θα τους μετέφερε ήταν ο Randy Hughes, manager της Cline και συνεπιβάτες οι γνωστοί στην εποχή τους τραγουδιστές της country Cowboy Copas και Hawkshaw Hawkins.
H πτήση κάθε άλλο παρά ήρεμη ήταν και λόγω αναταράξεων αναγκάστηκαν να προσγειωθούν δύο φορές, την πρώτη στο Rogers του Arkansas και τη δεύτερη στο Dyersburg του Tenessee, όπου μάλιστα πραγματοποιήθηκε και ανεφοδιασμός καυσίμων. Παρά τις προειδοποιήσεις του airfield manager του τελευταίου αεροδρομίου να μην απογειωθούν λόγω των ισχυρών ανέμων και του άστατου καιρού, ο Randy Hughes αποφάσισε να σηκώσει το αεροπλάνο και το πείσμα του απεδείχθη καταστροφικό για τον ίδιο και τους επιβάτες, καθώς το απόγευμα μεταξύ 18:17-18:20 συνετρίβη σε ένα δάσος στο Camden Tenessee 140 χιλιόμετρα μακριά από τον προορισμό τους, το Nashville.
Κανείς δεν επέζησε δυστυχώς και έτσι άλλος ένας τραγικός θάνατος μουσικών καλλιτεχνών προστίθεται στη λίστα.

Otis Redding (1967)
Ο πραγματικός "Βασιλιάς της Soul’’ ήταν μόλις 26 ετών και είχε στο ενεργητικό του ήδη 10 (!!!) άλμπουμ, και ΄στα μέσα της δεκαετίας του 1960, είχε κατορθώσει να καθιερωθεί ως ένας από τους πιο δημοφιλείς τραγουδιστές στη μουσική ιστορία των ΗΠΑ. "Παιδί’’ της gospel, όπως και πολλοί άλλοι Αφροαμερικανοί καλλιτέχνες της εποχής, επηρέασε με το στυλ της μουσικής του, τόσο συγχρόνους του, όσο και μεταγενέστερους μουσικούς της Soul και όχι μόνο, όπως τους Al Green, Aretha Franklin, Etta James,Sam Cooke, Marvin Gaye και ακόμα και αυτή την Janice Joplin, ανάμεσα σε άλλους. Eπρόκειτο για ένα απίστευτο φυσικό ταλέντο και βιοπαλαιστή που εγκατέλειψε το σχολείο στα 15 του προκειμένου να εργαστεί για να βοηθήσει οικονομικά την φτωχή οικογένειά του, βρίσκοντας εργασία στη μπάντα του Little Richards,τους "Upshetters’’.
Ήταν πολύ ανοιχτός στο να εξερευνά και άλλα είδη μουσικής, όπως η blues και η rock n roll. Έμπνευσή τους τον θεωρούν ακόμη οι Rolling Stones και ο George Harrison. Σπουδαία τραγούδια κοσμούν το βιογραφικό του όπως τα "Try Little Tenderness’’, "These Arms Of Mine’’, "I Ve Got Dreams To Remember’’, "Cigarettes And Coffee’’, καθώς και το απόλυτο κορυφαίο του "Sitting On The Dock Of The Bay’’, το οποίο ηχογράφησε στην τελική εκδοχή του 3 ημέρες πριν σκοτωθεί.
Κατά το 1967 περιόδευε μαζί με τη μπάντα του, τους Bar Kays, σε πολλές πόλεις των ΗΠΑ για ζωντανές εμφανίσεις σε night clubs, με μεταφορικό μέσο ένα Beechcraft H18.
Στις 10 Δεκεμβρίου συγκεκριμένα θα πήγαιναν από το Cleveland στο Μadison του Wisconsin, προκειμένου να παίξουν ζωντανά στο τοπικό Πανεπιστήμιο. Παρά τον άσχημο καιρό ο πιλότος Richard Fraser απογείωσε το αεροπλάνο και μάλιστα πολύ λίγο πριν προσγειωθεί στο Madison, ακούστηκε στον ασύρματο να ζητά άδεια να προσγειωθεί στον προορισμό τους, το Truax Field.
Η κατάληξη ήταν το αεροπλάνο να πέσει στη λίμνη Monona αφαιρώντας τη ζωή από τον Redding, τέσσερα μέλη της μπάντας, τον πιλότο και άλλον έναν επιβάτη, τον Mathew Kelly.
Μόνος επιζών ο Ben Caley, μέλος της μπάντας των Bar Kays, ο οποίος μάλιστα, είχε αποκοιμηθεί πριν το δυστύχημα. O 26χρονος Redding πέρασε στη σφαίρα των θρύλων και το "Sitting On The Dock Of The Bay’’ γίνεται το πρώτο τραγούδι καλλιτέχνη που μετά τον θάνατό του αγγίζει την κορυφή των charts στις ΗΠΑ.
 
Jim Croce (1973)
Aπό τους πιο διακριτικούς, ταπεινούς και απλοικούς μουσικούς ο στιχουργός- τραγουδιστής της folk rock Jim Croce (James Joseph Croce), η περίπτωση του δυστυχήματός του παρουσιάζει μερικές ομοιότητες με κάποιες προαναφερθείσες. Γιός Ιταλοαμερικανών, με μεσογειακή εμφάνιση, έλαβε εξαιρετική μόρφωση έχοντας πτυχία Ψυχολογίας και Κοινωνικών Επιστημών από το Καθολικό Πανεπιστήμιο Villanova.
Εκεί ξεκίνησε να παίζει σε φοιτητικές μπάντες κυρίως blues και rock , περιοδεύοντας και σε άλλα πανεπιστήμια, δίνοντας ζωντανές συναυλίες σε εκδηλώσεις
Mε αφορμή προγράμματα ανταλλαγής φοιτητών είχε την ευκαιρία να ταξιδέψει στην Αφρική, στη Μέση Ανατολή και τη Γιουγκοσλαβία. Ασπάστηκε τον Ιουδαισμό προκειμένου να παντρευτεί την εβραικής καταγωγής Ingrid Jacobson. To πρώτο του άλμπουμ ‘’Facets’’, που κυκλοφόρησε το 1966 σημείωσε επιτυχία πουλώντας και τα 500(!!!) αντίτυπα που είχαν παραχθεί
Στις 20 Σεπτεμβρίου του 1973, έχοντας ολοκληρώσει, μια ζωντανή εμφάνιση στο Πανεπιστήμιο του Northwestern, επρόκειτο να ταξιδέψει αεροπορικώς με ένα Beechecraft E18S από το Natchitoches της Louisiana , στο Texas, προκειμένου δώσει κι εκεί μια συναυλία στο κολλέγιο του Austin.
Aπό κακή εκτίμηση του έμπειρου ωστόσο πιλότου Robert Elliot, το αεροπλάνο συνετρίβη σε ένα δέντρο σχεδόν μετά το take off, παρασέρνοντας στον θάνατο τον 30χρονο Jim Croce και τους άλλους πέντε συνεπιβάτες του(συμπεριλαμβανομένου του πιλότου καθώς και του συνεργάτη του Croce, Maury Muehleisen).
Ο Croce άφησε πίσω του τραγούδια όπως τα "Don t Mess Around With Jim’’ , "Οperator (That’s Not The Way It Feels)’’, καθώς και το σούπερ κλασικό "Time In The Bottle’’. To τελευταίο το έγραψε με αφορμή την εγκυμοσύνη της γυναίκας του στον γιό τους A. J. Croce(o οποίος επίσης ακολούθησε μουσική σταδιοδρομία) ανέβηκε στο νούμερο 1 των charts αμέσως μετά τον θάνατό του.
Η καριέρα του περιλαμβάνει την κυκλοφορία συνολικά 5 άλμπουμ.
 
Lynyrd Skynard (1977)
Ίσως το πιο γνωστό αεροπορικό δυστύχημα και από τα πλέον συγκλονιστικά και τραγικά.
Η εμβληματική μπάντα, που έκανε το είδος της southern rock, πασίγνωστο στα πέρατα του πλανήτη με θαυμάσια αριστουργηματικά τραγούδια, όπως τα "Free Bird’’, "Tuesday S Gone’’, "That Smell’’, "Call Me The Breeze’’, "Saturday Night Special’’ , καθώς και τον διάσημο θρυλικό ύμνο του Νότου "Sweet Home Alabama’’, oνομάστηκε έτσι από κάποια μέλη που είχαν ως   έμπνευση έναν αυταρχικό καθηγητή γυμναστικής ονόματι "Leonard Skinner’’, όταν πήγαιναν σχολείο. H "καταραμένη’’ πτήση έλαβε χώρα στις 20 Οκτωβρίου του 1977, όταν ταξίδευαν από  το Greenville της Νότιας Καρολίνας στο Baton Rouge της Lousiana, με σκοπό να εμφανιστούν σε συναυλία τη νύχτα της ίδιας ημέρας. Το Convair CV-240, το οποίο είχαν μισθώσει, είχε σχεδόν μείνει από καύσιμα, και ο κυβερνήτης Walter Mc Creary επιχείρησε αναγκαστική προσγείωση με αποτέλεσμα να συντριβεί σε δασώδη περιοχή κοντά στο Gillsburg του Mississippi.
O τραγουδιστής Ronnie Van Zant, o κιθαρίστας Steve Gaines, η αδερφή του Cassie Gaines, o assistant road manager Dean Kilpatrick, o κυβερνήτης Mc Creary και ο συγκυβερνήτης William John Gray σκοτώθηκαν αμέσως , ενώ οι υπόλοιποι 20 επιβάτες , τεχνικοί, συνεργάτες και υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος επέζησαν, πολλοί δε από αυτούς σοβαρά τραυματισμένοι. Οι έρευνες της Αμερικανικής Επιτροπής Διερεύνησης Αεροπορικών Ατυχημάτων κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχε ούτε μηχανική ή ηλεκτρολογική βλάβη στον κινητήρα, καθώς και ότι δεν διαπιστώθηκε κανένα πρόβλημα με τις βαλβίδες καυσίμων. Το συμπέρασμα των Αρχών ήταν ότι υπήρξε ολιγωρία και αμέλεια στον εφοδιασμό με καύσιμα. Ανατριχιαστική είναι η λεπτομέρεια ότι τρεις ημέρες πριν από το δυστύχημα είχε κυκλοφορήσει το έκτο album της μπάντας με τίτλο "Street Survivors’’ με εξώφυλλο που έδειχνε φλόγες να περιβάλλουν τα μέλη του συγκροτήματος. Για ευνόητους λόγους , μετά το τραγικό γεγονός το cover άλλαξε με τις φωτιές να έχουν αφαιρεθεί.
Ο απόηχος του δυστυχήματος ήταν τέτοιος, ούτως ώστε η μπάντα να σταματήσει να υφίσταται για μια δεκαετία, μέχρις ότου το 1987 ο αδερφός του Ronnie, Johny Van Zandt να την επανιδρύσει. Έκτοτε οι Lynyrd Skynard συνεχίζουν να κυκλοφορούν άλμπουμ και να πραγματοποιούν ζωντανές εμφανίσεις ανά τον κόσμο, το 2012 δε έδωσαν μια υπέροχη συναυλία και στην πατρίδα μας.

 

Randy Rhoads (1982)
O κιθαρίστας Randall William Rhoads, όπως είναι και το αληθινό του όνομα,  που ταυτίστηκε με την αρχή της σόλο καριέρας του Ozzy Osbourne συμμετέχοντας στα δύο πρώτα άλμπουμ του "Blizard Of Oz’’ 1980 και "Diary Of A Madman’’(1981) δεν ήταν καθόλου μα καθόλου τυχαίος.
Είχε ευρύτατη μουσική παιδεία χάρη στη μητέρα του, η οποία ήταν επαγγελματίας πιανίστρια και μάλιστα στα 16 του δίδασκε κιθάρα στη σχολή μουσικής που είχε ιδρύσει η ίδια. Καθιέρωσε τεχνικές στο παίξιμο της ηλεκτρικής κιθάρας που μέχρι σήμερα θεωρούνται πρωτοποριακές, είχαν φτάσει δε στο σημείο να τον συγκρίνουν και με τον Eddie Van Halen. Yπήρξε ιδρυτικό μέλος των Quiet Riot μέχρι που εντυπωσίασε τον Ozzy Osbourne σε μια οντισιόν στο Los Angeles, όταν ο τελευταίος, έχοντας αποχωρήσει από τους Black Sabbath, αναζητούσε μουσικούς για την καινούρια μπάντα που θα τον πλαισίωνε στo παρθενικό solo εγχείρημά του. Πράγματι τα riff του Rhoads στα κλασικά τραγούδια του Ozzy,  "Crazy Train’’ και "Mr Crowley’’ έχουν αφήσει εποχή.To μοιραίο για τον Rhoads συνέβη στις 19 Μαρτίου 1982, καθώς κατευθύνονταν με λεωφορείο στο Orlando της Florida, με τον Osbourne και τα άλλα μέλη της μπάντας με σκοπό να εμφανιστούν στο event "Rock Super Bowl XIV’’. Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της διαδρομής το πούλμαν έκανε αναγκαστική στάση προκειμένου να επισκευαστεί το σύστημα κλιματισμού.
Ο οδηγός του λεωφορείου Andrew Aycock, παρατήρησε ότι εκεί που σταματήσει υπήρχε κοντά ένα ιδιωτικό πάρκινγκ για αεροπλάνα και ελικόπτερα. Έχοντας δίπλωμα πιλότου και ο ίδιος πήρε την πρωτοβουλία για καθαρά ψυχαγωγικούς λόγους να πάρει όσους από τους επιβάτες του λεωφορείου ήθελαν για μικρές πτήσεις λίγων λεπτών. Πραγματοποίησε μια πρώτη ‘’βόλτα’’ με ένα Beechcraft F35, μαζί με τον κημπορντίστα Don Airey και τον tour manager Jake Duncan, χωρίς όμως να πάρει την άδεια από εκείνον στον οποίο ήταν χρεωμένο το αεροπλάνο, έναν άνδρα ονόματι Mike Partin. Στη δεύτερη πτήση πήρε τον Randy Rhoads, καθώς και την μακιγιέρ της μπάντας την 58χρονη Rachel Youngblood.
O Rhoads, αν και φοβόταν τα αεροπλάνα, δέχτηκε την πρόταση του Aycock διότι ήθελε να τραβήξει φωτογραφικό υλικό για να το δείξει στη μητέρα του. Ο Αycock διέπραξε την εγκληματική επιπολαιότητα να πετάει πολύ χαμηλά, περνώντας σχεδόν εξ επαφής  πάνω από την οροφή του λεωφορείου, θέλοντας έτσι να κάνει ‘’πείραγμα’’ στον drummer   Τοmmy Aldridge προκειμένου να τον ξυπνήσει. To επιχείρησε 2 φορές χωρίς να συμβεί κάτι, στην τρίτη όμως το ένα φτερό έσπασε, χάνεται ο έλεγχος και αμέσως μετά το αεροπλάνο προσκρούει στην κορυφή ενός δέντρου για να καταλήξει να πέσει και να εκραγεί σε ένα γκαράζ . Οι σωροί των Randy Rhoads (ετών 25) της Rachel Youngblood (ετών 58 ) και του Andrew Aycock (ετών 36) είχαν καεί σε τέτοιο βαθμό, που αναγνωρίστηκαν  μόνο από τις οδοντοστοιχίες τους. Στην αυτοψία και στην τοξικολογική εξέταση  που έγινε στη σωρό του πιλότου, βρέθηκε θετικός σε κοκαίνη, και ο ίδιος ο Ozzy Osbourne παραδέχθηκε ότι είχε δει  τον Aycock την προηγούμενη νύχτα να  "σνιφάρει’’ διαρκώς.
Ο Randy Rhoads φιγουράρει σε πολλές λίστες έγκριτων μουσικών περιοδικών ως ένας από τους καλύτερους και  πλέον επιδραστικούς κιθαρίστες της metal μουσικής.
Στο μνήμα του υπάρχει η επιγραφή "Έμπνευση για όλους τους νέους’’!
 
 
Stevie Ray Vaughn (1990)
Για πολλούς, ο κορυφαίος κιθαρίστας της blues rock, ο μόνος που "τόλμησε’’ να παίξει κιθάρα με τα δόντια του ή πίσω από την πλάτη του, κάτι το οποίο είχε επιχειρήσει ως τότε μόνο ο Jimmie Hendrix. Yπήρξε προσωπική επιλογή του David Bowie για να αναλάβει την κιθάρα στο κλασικό "Lets Dance’’. Μέλη του Rock N Roll Hall of Fame έφτασαν στο σημείο να τον θεωρούν ως την "Δευτέρα Παρουσία της Blues Μουσικής’’. Ο Vaughn είχε ιδρύσει μια blues rock μπάντα τους Double Trouble, που θεωρούνται ορόσημο στην ιστορία του είδους, έχοντας επηρεάσει αντίστοιχους καλλιτέχνες και συγκροτήματα. Κορυφαίος βιρτουόζος, αλλά και βουτηγμένος στις καταχρήσεις με αλκοόλ και κοκαίνη να απορροφούν μεγάλο κομμάτι της ζωής του. Στη δική του περίπτωση το τέλος της ζωής του ήρθε με ένα ελικόπτερο. Τον Αύγουστο του 1990, μαζί με τους Double Trouble, "άνοιγαν’’ ζωντανές εμφανίσεις ως support στον πολύ καλό του φίλο Eric Clapton, στο αμφιθέατρο Alpine Valley Music Theater στο East Troy του Wisconsin. Σε ένα ελικόπτερο τύπου Bell 206B, επέβαιναν ο ατζέντης  του Clapton Bobby Brooks, ο σωματοφύλακας του ιδίου Nigel Brown, o assistant road manager Colin Smythe. Θα τους μετέφερε στο Chicago για να συνεχίσουν εκεί τις συναυλίες. Υπήρχε μια κενή θέση, την οποία παρακάλεσε (!!!) να πάρει ο Vaughn.
Λίγο μετά τις 13:00 το ελικόπτερο απογειώθηκε και σύμφωνα με μαρτυρίες πετούσε με μεγάλη ταχύτητα και σχετικά χαμηλά πριν συντριβεί σε πίστα για σκί στην πλαγιά ενός βουνού. Νεκροί όλοι οι επιβάτες και ο πιλότος. Η ημερομηνία ήταν 27 Αυγούστου του 1990. Ο Vaughn είχε υποστεί σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις καθώς και εσωτερική αιμορραγία. Το δυστύχημα δεν έγινε αντιληπτό παρά μόνον, όταν στον προορισμό άρχισαν να ανησυχούν που διαπίστωσαν ότι το ελικόπτερο είχε καθυστερήσει αδικαιολόγητα. Φημολογείται ότι μια ημέρα πριν από το τραγικό γεγονός ο Vaughn είχε εξομολογηθεί στα μέλη της μπάντας του ότι είχε δει ένα όνειρο με την κηδεία του καθώς και χιλιάδες ανθρώπους να τον πενθούν. Εκτός αυτού μετά το show που έδωσε πριν τον θάνατό του, είχε συζητήσει με τον Eric Clapton σοβαρά το ενδεχόμενο να εμφανιστούν μαζί το 1991 συναυλίες στη μνήμη του Jimmie Hendrix στο περίφημο Royal Albert Hall του Λονδίνου.

 

Riky Nelson (1985)
Στην ηλικία των 8 μόλις ετών, ο Ricky Nelson είχε μπει στον κόσμο της show biz, πρωταγωνιστώντας μαζί με την αληθινή του οικογένεια στην τηλεοπτική σειρά "The Adventures of Ozzie and Harnet’’. Εξαιτίας αυτού μάλιστα εφευρέθηκε ο όρος ‘’teen idol’’. Εμφανίστηκε μάλιστα και σαν ηθοποιός σε ένα από τα καλύτερα western της Χρυσής Εποχής του Αμερικανικού Κινηματογράφου, το κλασικό "Rio Bravo’’ (1959) στο πλευρό των θρύλων John Wayne και Dean Martin. Ταυτόχρονα με την κινηματογραφική και τηλεοπτική του καριέρα κατά τη δεκαετία του 1950, διακρίθηκε και ως αστέρας της rockabilly, έχοντας ως κύριο πρότυπό του τον Carl Perkins. Είχε πολλά hits στο ενεργητικό του, ανάμεσα στα οποία το θρυλικό "Be-Bop Baby’’, το "A Teenagers Romance’’, το ‘’Poor Little Fool’’ . Μετράει συνολικά 54 τραγούδια, τα οποία στο διάστημα μεταξύ 1957-1973 κατόρθωσαν να φιγουράρουν στο Αμερικανικό Billboard Hot 100. Είμαστε στο 1985 και ο Nelson είναι 45 ετών και αποφασίζει να πραγματοποιήσει μια comeback tour. Για τον λόγο αυτό μίσθωσε ένα αεροπλάνο Douglas DC-3 του 1944 (!!!) προκειμένου να μετακινείται εκείνος και τα μέλη της μπάντας του. Στις 31 Δεκεμβρίου του 1985, ο Nelson και οι συνεργάτες του, αφού τελείωσαν μια συναυλία στο Guntersville της Alabama, ταξίδευαν στο Dallas προκειμένου να γιορτάσουν την Παραμονή Πρωτοχρονιάς συμμετέχοντας σε εορταστικό show. Πιθανότατα εξαιτίας υπερθέρμανσης κάποιου μηχανικού μέρους του αεροπλάνου, το εσωτερικό της καμπίνας γέμισε ασφυκτικά με καπνούς. Στην προσπάθεια των πιλότων να πραγματοποιήσουν αναγκαστική προσγείωση, το αεροσκάφος συνετρίβη στο De Kalb του Texas.
O 45χρονος Nelson, η 28 ετών αρραβωνιαστικιά του Helen Blair, καθώς και 5 μέλη του μουσικού συγκροτήματος του έχασαν τη ζωή τους. Ο πιλότος Brad Rank και ο συγκυβερνήτης Kenneth Ferguson ήταν οι μόνοι που επέζησαν. Οι έρευνες που έγιναν αποκάλυψαν ότι στο ιστορικό του αεροπλάνου, υπήρχαν πολλές αναφορές για διάφορες μηχανικές βλάβες κατά καιρούς.
 
John Denver (1997)
Μια από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της σύγχρονης country μουσικής, ταλαντούχος στιχουργός, τραγουδοποιός, ερμηνευτής,  δεινός ακτιβιστής και υπέρμαχος των αγώνων για τα ανθρώπινα δικαιώματα υπήρξε ο John Denver (πραγματικό όνομα Henry John Deutschendorf ).
Με βαρύ καλλιτεχνικό βιογραφικό, διακρίθηκε και για την πλούσια κοινωνική και πολιτική του δράση, μεσουράνησε στις δεκαετίες 1970-80 και  θεωρείται θρύλος στις ΗΠΑ, ήταν δε από τους λίγους Αμερικανούς μουσικούς που έδωσαν συναυλία στην τότε Σοβιετική Ένωση κατά τη διάρκειά του Ψυχρού Πολέμου. H στιχουργική του δεινότητα διαφαίνεται σε έναν από τους σύγχρονους ύμνους της country μουσικής, το αριστουργηματικό τραγούδι "Take Me Home, Country Roads’’. Εμβληματικά είναι επίσης τα τραγούδια του ‘’Rocky Mountain High’’ (το οποίο είναι και επίσημος ύμνος της Πολιτείας του Colorado), "Thank God I m A Country Boy’’, "Sunshine On My Shoulders’’, καθώς και πολλά άλλα. Υπήρξε δριμύς επικριτής της συντηρητικής πολιτικής του Προέδρου Ronald Reagan στη δεκαετία του 1980, αν και παρασημοφορήθηκε για την ανθρωπιστική του δράση από τον τελευταίο. Λάτρης των πτήσεων, κατείχε άδεια και δίπλωμα πιλότου και στη δική του περίπτωση, οδηγούσε ο ίδιος το αεροπλάνο του δυστυχήματός του. Στις 12 Οκτωβρίου του 1997 πραγματοποιούσε πτητικές δοκιμές touch and go landing με ένα μικρό μονοκινητήριο και μονοθέσιο Rutan Long-EZ στο Monterey της California.To μικρό αεροσκάφος, το οποίο μόλις είχε αποκτήσει συνετρίβη στον κόλπο του Monterey με τον Denver να σκοτώνεται ακαριαία.
Ήταν μόλις 53 ετών. Η έρευνα για το δυστύχημα έδειξε πιθανό λάθος  του ιδίου στον χειρισμό των δεξαμενών καυσίμων, κάτι που οδήγησε στην πτώση του αεροπλάνου.
Να σημειωθεί πάντως ότι το χρονική περίοδο που έγινε το δυστύχημα, είχε αφαιρεθεί από τον Denver η άδεια πτητικής ικανότητας, καθώς πολλές φορές είχε συλληφθεί να οδηγεί μεθυσμένος.

Δημήτρης Πολίτης