Το 1984 δεν ήταν απλά μία χρονιά με πολύ καλές κυκλοφορίες αλλά μία χρονιά με κλασσικούς και αθάνατους δίσκους που σημάδεψαν για δεκαετίες γενιές και γενιές των οπαδών της ροκ μουσικής.
Το www.rocktime.gr συνεχίζει με καθαρά προσωπικές προτιμήσεις μία μικρή ανασκόπηση ποια ήταν τα άλμπουμ λατρέψαμε εκείνη την αξέχαστη χρονιά και θα επαναλαμβάνουμε ότι είναι δεκτές, δίκαιες και κατανοητές, οι όποιες ενστάσεις από την πλευρά σας.
Αρχίζουμε λοιπόν…
Platinum Albums
Bruce Springsteen: “Born in the U.S.A.”
Το έβδομο στούντιο άλμπουμ του Bruce Springsteen, κυκλοφόρησε στις 4 Ιουλίου του 1984, ημέρα όπου οι ΗΠΑ γιορτάζουν την ανεξαρτησία τους . Το “Born in the U.S.A.” διαδέχτηκε το σκοτεινό “Nebraska” και με αυτό το δίσκο ο “The Boss” έπιασε κορυφή σε όλα τα επίπεδα αφού είναι το πιο εμπορικό άλμπουμ του αμερικανού τραγουδοποιού και σάρωσε στα τσαρτ και στις περιοδείες που ακολούθησαν. Με απλά λόγια στο “Born in the U.S.A.” οι ενορχηστρώσεις όλων των συνθέσεων έχουν το άρωμα και την αθωότητα των sixties εμπλουτισμένα με την βραχνή και παθιασμένη ερμηνεία του Bruce Springsteen. Εδώ η ροκ δυναμική του εκπληκτικού “Cover Me” (αρχικά γραμμένο για τη Donna Summer) και το “ Working on the Highway” με το rock ‘ n roll ύφος του, εναλλάσσονται μοναδικά με την τρυφερότητα του “ I'm on Fire” και την μελαγχολία του “Downbound Train” ενώ η φλογισμένη ερμηνεία στο ομότιτλο κομμάτι διαδέχεται την pop ανεμελιά του “Dancing in the Dark . Στο συγκεκριμένο κομμάτι το βίντεο κλιπ που το συνόδευε έμεινε στην ιστορία η σκηνή που ο Bruce Springsteen σηκώνει “όλο τυχαίως” στο stage μία κοπέλα να χορέψει μαζί του και αυτή είναι η Courteney Cox , η οποία αργότερα έγινε διάσημη ηθοποιός κυρίως από την τηλεοπτική σειρά “Friends”. Oλόκληρος ο δίσκος είναι ένα best of με τα “Glory Days”, “Bobby Jean”,” I'm Goin' Down” και φυσικά και τα υπόλοιπα κομμάτια να συμπληρώνουν έναν από τους πιο λιτούς, εμπνευσμένου και γοητευτικούς rock δίσκους του περασμένου αιώνα όπου σημαντικό ρόλο έπαιξε και το υπέροχο σαξόφωνο του μακαρίτη Clarence Clemons.
Ο περίφημος "The Boss"” στιχουργικά καταφέρνει να πιάνει το σφυγμό του μέσου αμερικάνου πολίτη είτε σε κοινωνικό είτε ακόμη και σε εθνικό επίπεδο όπου ακόμη εκείνη την εποχή υπήρχαν οι ενοχές για τον πόλεμο στο Βιετνάμ και παράλληλα περιγράφει με συναισθηματικό τρόπο, την τότε καθημερινότητα του αμερικανού εργάτη με συνέπεια να τον κάνει συμπαθή και στον πιο δύστροπο πολίτη των HΠΑ.
SCORPIONS: “Love at First Sting”
Με κεκτημένη ταχύτητα από το προηγούμενο πετυχημένο άλμπουμ τους “Blackout”, οι Γερμανοί δημιουργούν έναν από τους τρεις καλύτερους δίσκους της πολύχρονης ιστορίας τους. Ακόμη και σήμερα στις συναυλίες που δίνουν παίζουν σχεδόν το μισό άλμπουμ δείχνοντας πόσο σημαντική ήταν για την πορεία τους η συγκεκριμένη κυκλοφορία.
Εκείνη την περίοδο των ηχογραφήσεων υπήρχαν μερικά προβλήματα μεταξύ των μελών του γκρουπ με τους Herman Rarebell και Francis Buchholz να είναι με το ένα πόδι εκτός μπάντας αλλά αυτό φαίνεται λειτούργησε θετικά και όχι μόνο δεν τους φρέναρε αλλά δημιούργησαν ένα καταπληκτικό δίσκο που έγινε τρεις φορές πλατινένιος. Αγαπημένο μας το φοβερό “Coming Home” ενώ το “Rock You Like a Hurricane" θα παίζεται μέχρι να σβήσει η ζωή στον πλανήτη. Η αθάνατη μπαλάντα "Still Loving You" , το αδικημένο και αντιπολεμικό “Crossfire” αλλά και το υπέροχο “Big City Nights” αναδεικνύουν το συνθετικό ταλέντο των γερμανών. Το World Wide Live που κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά (και ειδικά η βιντεοκασέτα) περιγράφει με χαρακτηριστικό τρόπο το μεγαλείο των SCORPIONS ειδικά στα live ενώ το σέξι εξώφυλλο του φωτογράφου Helmut Newton έβαλε το κερασάκι στη τούρτα.
WHITESNAKE: “Slide It In”
Toν Ιανουάριο του 1984 έμελε να κυκλοφορήσουν οι Whitesnake τον πιο αντιπροσωπευτικό δίσκο στην μέχρι τότε πορεία τους με τον David Coverdale να ερμηνεύει με μοναδικό πάθος σπουδαία τραγούδια μαζί με την αμέριστη συνθετική συμπαράσταση του κιθαρίστα Μicky Moody και του άλλου αξιόλογου κιθαρίστα Mel Galley όπου κατορθώνουν να ενθουσιάσουν και τον πιο απαιτητικό οπαδό τους. Βέβαια η επιτυχία του άλμπουμ (ειδικά στην Μ. Βρετανία) έκανε τον D.Coverdale σκληρό και αντιπαθητικό στους υπόλοιπους με αποτέλεσμα να έχουμε αποχωρήσεις και στην αμερικάνικη έκδοση του δίσκου κιθάρα να παίζει ο τρομερός John Sykes.
Όμως παρά το παρασκήνιο και τα όσα δυσάρεστα συνέβησαν πριν και μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, εδώ υπάρχουν εξαιρετικά τραγούδια όπως τα Love Ain't No Stranger, ο δυναμίτης Slow an' Easy, το θαυμάσιο "Standing in the Shadow" και το υπέροχο “Guilty of Love” ενώ στην γιαπώνεζικη έκδοσή του υπάρχει ένα επιπλέον κομμάτι το “Need Your Love So Bad” που είναι διασκευή στη σύνθεση που υπογράφει ο μπλουζίστας Mertis John Jr.
To χεράκι του για την υπέροχη ροκ ατμόσφαιρα του “Slide it in” έβαλε και ο Jon Lord που έδωσε αρκετό άρωμα Deep Purlpe στο δίσκο ενώ από τις κορυφαίες στιγμές είναι το απίστευτο παίξιμο του Cozy Powell στα τύμπανα όπου δίνει τρομερό νεύρο στο άλμπουμ.
DEEP PURPLE: “ Perfect Strangers”
Θυμάμαι τα περιοδικά εκείνης της εποχής πόσο πανηγύριζαν για την επιστροφή των Deep Purple και ευτυχώς δικαιώθηκαν. H χημεία παρά την καχυποψία έδεσε ξανά τέλεια ανάμεσα στους μόνιμα “τσακωμένους” Ian Gillan και Ritchie Blackmore με συνέπεια να φτιαχτεί ένα hard rock αριστούργημα. Το βίντεο και η ατμόσφαιρα που υποτίθεται ότι φωτογραφίζεται για το ομώνυμο τραγούδι επιβεβαιώνει τη ρήση ότι τα αρνητικά έλκονται αν και σίγουρα πήραν πάρα πολλά χρήματα για εκείνη την ιστορική επανασύνδεση.
To ομώνυμο κομμάτι (χωρίς να υπάρχει κιθαριστικό σόλο) κυριολεκτικά “σκοτώνει” ακόμα και σήμερα με το τρομερό ριφ του και άλλωστε δεν είναι τυχαίο που το έχουν διασκευάσει οι Dream Theater , οι Iron Maiden και ο Jorn Lande, ενώ το καταπληκτικό “Knocking at Your Back Door” με τους παραολίγο,λογοκριμένους στίχους του μας προκαλεί ρίγη συγκίνησης ειδικά με την μυστήρια εισαγωγή του Jon Lord.
Φυσικά και τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου έχουν την απόλυτη hard rock σφραγίδα ενός τεράστιου συγκροτήματος και η παραγωγή του μπασίστα Roger Glover είναι υποδειγματική. Επίσης στην έκδοση του cd και της κασέτας(!) υπάρχει ένα bonus κομμάτι το “Not Responsible"και στην επανέκδοσή του το 1999 υπάρχει επιπλέον το instrumental "Son of Alerik".
TWISTED SISTER: “Stay Hungry”
Το τρίτο άλμπουμ των αμερικανών είναι ο απόλυτος ύμνος της ροκ εφηβείας. Χωρίς πολύπλοκα παιξίματα, χωρίς τα ψαγμένα σόλα και κυρίως χωρίς τις υπερφίαλες ενορχηστρωτικές ιδέες των βιρτουόζων μουσικών του είδους, η μπάντα έφτιαξε τον πιο party δίσκο της hard rock μουσικής. Όλα σχεδόν τα τραγούδια με αποκορύφωμα τα "We're Not Gonna Take It" ,"I Wanna Rock" και “Stay Hungry” απογειώνουν τους Τwisted Sister στην κορυφή, με τις συναυλίες τους να γίνεται χαμός και να καταφέρνουν ταυτόχρονα να κάνουν και μεγάλη εμπορική επιτυχία.
Φυσικά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την φανταστική μπαλάντα “The Price” ερμηνευμένη μοναδικά από τον καταπληκτικό Dee Snider. Το 2004 επαναηχογράφησαν το άλμπουμ και το 2009 κυκλοφόρησαν μία εορταστική έκδοση του “Stay Hungry”.
BRYAN ADAMS: “Reckless”
Ένα πραγματικό ατόφιο hard rock άλμπουμ από τον Καναδό καλλιτέχνη πριν γίνει μελό και βαρετός. Έξι σινγκλ παρακαλώ έβγαλε ο συγκεκριμένος δίσκος, έξι φορές πλατινένιος στην Αμερική(!), δύο φορές πλατινένιος στην Μ.Βρετανία και φυσικά χρυσός σε πολλές χώρες του κόσμου.
Η συνθετική βοήθεια του Jim Vallance αποτυπώνεται σε όλα τα τραγούδια και κομμάτια σαν τα “Run to You”, ”Summer of 69”, ”Somebody” και την αξέχαστη μπαλάντα “Heaven” είναι εξαιρετικά. Ειδικά όσοι ακούσετε το “It’s Only Love” ντουέτο με την Tina Turner (από το Tina: Live in Europe) θα μείνετε άφωνοι από το πάθος και την ένταση της συγκεκριμένης εκτέλεσης.
Golden Albums
VAN HALEN : “1984”
Το έκτο άλμπουμ των αμερικανών, σημαδεύτηκε από το φοβερό τραγούδι “Jump” αν και εμείς γουστάρουμε το “Panama”. Tελευταίος στούντιο δίσκος με τον David Lee Roth (επέστρεψε το 2012) πριν έρθει ο εκπληκτικός Sammy Hagar και οκτώ φορές πλατινένιος. Είναι αυτό που λένε οι δήθεν πολιτικοί μας… “ο λαός μίλησε”.
ΤΟΤΟ: “ Ιsolation”
Ίσως ο καλύτερος δίσκος τους αλλά αδικήθηκε από το κοινό διότι κουβαλούσαν την βαριά κληρονομιά του πολυπλατινένιου ΤΟΤΟ IV.Η φωνή του μακαρίτη Fergie Fredriksen (Trillion) εδώ είναι καταπληκτική αλλά και οι συνθέσεις είναι πιο ροκ από ποτέ.
SURVIVOR: “Vital Signs”
To καλύτερο άλμπουμ των αμερικανών ρόκερ με τον εξαιρετικό τραγουδιστή Jim Jamison (Cobra) να κάνει φοβερό ντεμπούτο. Προτιμήστε το άλμπουμ στην επανέκδοσή του, που περιέχει και το θαυμάσιο κομμάτι “The Moment of Truth” από την ταινία “Karate Kid”.
IRON MAIDEN: “Powerslave”
Μνημειώδες δίσκος, επικές ενορχηστρώσεις, επιβλητικοί metal ρυθμοί και χωρίς υπερβολές ένα αθάνατο άλμπουμ με τραγούδια σταθμούς για την ιστορία του γκρουπ. Εκείνη την περίοδο υπήρχαν έντονα οι εφηβικές κόντρες μεταξύ Maiden και Scorpions αν και ήμουν πιο πολύ οπαδός των γερμανών θα ήταν ιεροσυλία να μην αποθεώσουμε τούτο το δίσκο.
DIO: “The Last In Line”
Φανταστικός δίσκος από τον μαγικό “κοντό”. Εδώ τα κιθαριστικά όργια από τον Vivian Cambell είναι ασταμάτητα και τα τραγούδια συναγωνίζονται ποιο είναι το ένα καλύτερο από το άλλο.Μάλλον το ομώνυμο μαζί με το αγαπημένο μας "One Night in the City"και το “Egypt” κερδίζουν τις προτιμήσεις μας.
THE CARS: “Heartbeat City”
Η μουσική ιδιοφυία των αμερικανών που χαριεντίζονται πολύ έξυπνα με την ροκ, την ποπ, το aor και το electro-rock και παράλληλα εδώ συνυπάρχουν ο Andy Warhol, ο παραγωγός των Def Leppard και η new wave αισθητική της μπάντας. Η μπαλάντα "Drive" στιγμάτισε για πάντα την μουσική καριέρα του συγκροτήματος.
Φώτης Μελέτης