Jimi Jamison: It’s the singer, not the song
Thursday

3Aug

Jimi Jamison: It’s the singer, not the song

Δημοσιεύθηκε από:

03/08/2023

Κατηγορία: Rocktime Songs

11466
Ένας ζωντανός θρύλος του ροκ, απ΄τους μετρημένους που διέσωσαν ακμαία την αγάπη των μουσικόφιλων ανά τον πλανήτη για την ανεξίτηλη μελωδία (δίνοντας μάλιστα υπόσταση στον – πολυφορεμένο τελευταία – όρο “melodic rock”), ο Jimi Jamison από την 1η Σεπτεμβρίου του 2014 δεν είναι πια ανάμεσά μας .
Όμως, αλήθεια, αναχωρείς ποτέ όταν έχεις αφήσει τόσα πολλά πίσω σου; Όταν έχεις σημαδέψει στιγμές και εποχές γενεών, μνήμες και αισθήσεις εκατομμυρίων εφήβων (σε ηλικία και ψυχισμό); Δεν είναι τόσο η εντυπωσιακή του φωνητική έκταση, αλλά ο τρόπος της ερμηνείας του, που κουβαλά το φορτίο των στίχων με ακρίβεια, πειθαρχημένα, ξεπερνώντας γλωσσικά εμπόδια, στυλ και μόδες 40 παρά κάτι χρόνια.When it’s coming from the heart, all the people sing along”.
Είναι βέβαιο ότι ο καθένας έχει τους δικούς του, αλλά εις μνήμην του μεγάλου ερμηνευτή ας θυμίσουμε δώδεκα από τους λόγους για τους οποίους παραμένει αξέχαστος.


I Cant Hold Back (“Vital Signs”, 1984)
Το να αναμετρηθεί με τον μπερεδοφόρο τραγουδιστή που ταυτίστηκε με το «Μάτι του Τίγρη», ήταν τεράστια  πρόκληση για τον 31χρονο από το
Memphis, με τα αξιόμαχα αλλά άσημα μέχρι τότε hard rock παράσημα των “Target” και “Cobra”. Πειθαρχώντας το χάλκινο λαρύγγι του σε μια άρτια δομημένη μελωδική γραμμή, όχι μόνο ανταπεξήλθε, αλλά κέρδισε τη θέση του σ΄ ένα συγκρότημα τραγουδοποιών, όπως ήταν οι Survivor. Και άρχισε κάπως έτσι, απογειωτικά. Βάζοντας, δε, τη γραβάτα μέσα στο πουκάμισο, χαλβαδιάζοντας μέσα σε βιβλιοθήκη (!) με μια all american ξανθιά και έχοντας το look «ενός απ΄τα παιδιά της παρέας», έβαλε για τα καλά το γκρουπ στην εποχή του MTV (US#13, Δεκ. ’84).

High On You (“Vital Signs”, 1984)
Ύλη απ΄αυτήν που φτιάχνονταν τα ραδιοφωνικά όνειρα στα μέσα του χρυσού ’85. Σπάνια στίχοι σαν το “let me tell you ‘bout the girl I had last night” και “a complete intoxication – I’ m high on you” ακούγονταν τόσο ευφορικοί και αθώοι ταυτόχρονα (US#8, Μάρτιος ’85).

The Search Is Over (“Vital Signs”, 1984)
Αν οι μπαλάντες δείχνουν το εύρος μιας ροκ φωνής, τότε είναι σ΄αυτή τη σύνθεση των Peterik / Sullivan που ο Jamison ξεπερνά την street ευλυγισία του Bickler και προσθέτει συναισθηματικό εύρος σπάνιο ακόμη και την εποχή που η φόρμουλα “power ballad” ήταν στα καλύτερά της. “The search is over, love was right before my eyes”. Άλλη μια αέρινη ξανθιά εγκαταλείπεται στο βίντεο από τον τραγουδιστή. Προσωρινά βέβαια (US#4, διπλά πλατινένιο σινγκλ, καλοκαίρι ‘85).

It’s The Singer, Not The Song (“Vital Signs”, 1984)
Πατώντας στη γνωστή ατάκα του Jagger, o Jamison αφήνει το αποτύπωμά του σ΄ένα διαχρονικό A.O.R. κομψοτέχνημα. Σαν οι στίχοι να είναι φτιαγμένοι γι΄αυτόν. “Give the glory to the man who’s not afraid to come on strong, when it’s coming from the heart, all the people sing along - when there’s magic in the music, it’s the singer, not the song”.

The Moment Of Truth (The Karate Kid O.S.T., 1984)
Όποιος δε θυμάται τον Daniel-San και τον Mr. Miyiagi, δε φταίμε που είναι πολύ μικρός ή που έχασε νωρίς την αθωότητά του. Η ιδανικά σινεματική φωνή για το σάουντρακ των ‘80s, τρυπώνοντας στα teenager θυμικά με κάτι μοναδικές ευκολίες όπως το “if you can do it, get up and prove it, stand up and show them who you are”.

Burning Heart (“Rocky IV” O.S.T., 1985)
Το κομμάτι που έκανε hype την κορύφωση του ψυχροπολεμικού μέσου των ‘80s. Ivan Drago, δεν είσαι και τόσο αδυσώπητος, τελικά (US#2, Φεβρουάριος ’86).


Is This Love (“When Seconds Count”, 1986)
Το τελευταίο μεγάλο σινγκλ των Survivor (Ιανουάριος ’87, US#9), που μπορεί ακόμη να φτιάχνει το πρωί της κάθε μέρας, με τον Jamison να προσθέτει ρητορικό ενδιαφέρον σ΄ένα απ΄τα διαχρονικά ερωτήματα της ποπ τραγουδοποιίας. Όσον αφορά τους λάτρεις του κλασσικού ροκ, οι αφ΄υψηλού κριτικές περί «φόρμουλας» που χρεώνεται σε τέτοια κομμάτια, μπορούν να γκρεμοτσακιστούν χωρίς να χυθεί δάκρυ.


Oceans (“When Seconds Count”, 1986)
Σπάνια περίπτωση να βρίσκει ένα από τα λεγόμενα “album tracks” τέτοιο φανατικό κοινό, δεκαετίες μετά, κάτι που με ένα άκουσμα πείθει για ποιο λόγο το αξίζει απόλυτα. Δεν μπορείς ν΄αποφύγεις τις εικόνες από πλατιές θάλασσες που χωρίζουν κι ενώνουν, με τη φωνή να υπερίπταται («Oceans between us, Strangers upon the shore - Like islands we stand alone, oceans between us now - Oceans surround us, stand and watch as they disappear - To challenge the rising tide or drown in a sea of tears”).
B-side στο σινγκλ Μan Against The World (άλλο μεγάλο κομμάτι), Άνοιξη ’87.

Too Hot To Sleep (“Too Hot To Sleep”, 1988)
Από τον αδικημένο δίσκο του ’88, μια παθιασμένη ερμηνεία που επισκιάστηκε από τη hair metal μόδα των ημερών.

Ill Always Be There (“Baywatch” T.V. soundtrack, 1993).
Τα nineties για κάτι δισεκατομμύρια αρσενικών σημαίνουν Pamela Anderson να σπεύδει αλαφροπατώντας (απαρεγκλίτως σε slow motion) στην παραλία να σε σώσει από βέβαιο πνιγμό. Με υπόκρουση το κομμάτι του “Baywatch” (που έδωσε στον Jamison το ευ ζην), παίζεις τον ημιθανή τόσο καλά που παίρνεις υποψηφιότητα για χρυσή σφαίρα.

Behind The Music (“Crossroads Moment”, 2008)
Με την συνθετική υποστήριξη του Peterik, απ΄το καλύτερο προσωπικό του άλμπουμ κι ένα από τα καλύτερα comeback άλμπουμ των τελευταίων πολλών χρόνων, ένα αυτοβιογραφικό, συγκλονιστικό κομμάτι με την ταιριαστή για τη φωνή του κλιμάκωση.  

Never Too Late (“Never Too Late”, 2012).
Χωρίς να σταματήσει ποτέ να περιοδεύει, ο Jamison βρήκε στο πιο πρόσφατο άλμπουμ του έναν μάστορα – τραγουδοποιό (Erik Mårtensson) για να απλώσει τις συγκινητικές οκτάβες του.  Μ’ ένα αλησμόνητο βίντεο κλιπ, ο τελευταίος (;) μεγάλος A.O.R. τραγουδιστής είναι σε φόρμα και μας χαρίζει άλλο ένα – δυστυχώς, έσχατο- fortune cookie ακατάβλητης αισιοδοξίας :“Never too late - never too late to start - So keep on dreaming - Love will find it's way, it will find you - So hold on to your faith - Never too late to start.
 
Παναγιώτης Παπαϊωάννου