Juke Box: 12 τραγούδια των '00s που λάτρεψα
Friday

20Mar

Juke Box: 12 τραγούδια των '00s που λάτρεψα

Δημοσιεύθηκε από:

20/03/2020

Κατηγορία: Rocktime Songs

4866
Εν μέσω καραντίνας λόγω κορονοϊού, αποφάσισα να γράψω για μουσική και όχι μόνο. Και αν ο θρυλικός Φατσέας την καραντίνα την έλεγε καραμπίνα, ο υπογράφων για κάποιο απροσδιόριστο λόγο «απολαμβάνει» τις ατελείωτες ώρες στο σπίτι, παρέα με μουσικές, τσιγάρο, κρασί και πολύ διάβασμα.
Για έναν σχεδόν πενηντάρη η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, τα σύγχρονα '00s, λογικά δεν θα έπρεπε να σημαίνει και πολλά.
Όταν έχεις βιώσει την πρώτη σου εφηβεία μέσα από το ξέφρενο ξεσάλωμα των '80s, τα λιγότερο αυθόρμητα και ελαφρώς τυποποιημένα '00s, σου φαντάζουν επιεικώς ΞΕΝΕΡΩΤΑ.
Και όμως… Η αλήθεια είναι πως κάθε εποχή είναι ξεχωριστή και αναμφίβολα Η ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ, για όσους την έζησαν έντονα. Για έναν σημερινό τριαντάρη τα 00’s είναι προφανώς η πιο σημαντική δεκαετία.
Καταρχήν ζήσαμε την αλλαγή της χιλιετίας, με τον πλανήτη να έχει γλιτώσει «παρά τρίχα» από την «δευτέρα παρουσία» των χιλιαστών και των κάθε λογής μελλοντολόγων των γλουτών και να το γιορτάζει μέσω ενός παγκόσμιου επιτηδευμένου χολιγουντιανού πάρτι (Millennium). Ζήσαμε την επίπλαστη ευδαιμονία των δανεικών (ατομικά και συλλογικά). Ζήσαμε το Ευρώ, το οποίο υποτίθεται θα μας έκανε όλους «Γερμανούς». Ζήσαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, που θα τους πληρώνουμε για 10 ζωές. Ζήσαμε την έκρηξη των τηλεοπτικών ριάλιτι.
Ήταν, λοιπόν, μια κρίσιμη εποχή αυτή που κορυφώθηκε στο λυκαυγές του νέου αιώνα. Όσον αφορά ειδικά το πολιτισμικό περιβάλλον που μεγαλώσαμε, αυτό δηλαδή της κυριαρχίας της ιδιωτικής τηλεόρασης των '90s, σημαδεύτηκε από την ακόμα μεγαλύτερη διεθνοποίηση της pop κουλτούρας στην εποχή της μάξιμουμ ακμής της αμερικάνικης αυτοκρατορίας. Ας μην ξεχνάμε πως η δεκαετία που έφυγε είχε ξεκινήσει με έναν πόλεμο στο Ιράκ το 1990 κι έκλεισε με έναν βομβαρδισμό στη Σερβία το 1999.
Ζήσαμε την 11η Σεπτεμβρίου παρόλο που δεν αντιληφθήκαμε πόσο ΘΑ ΑΛΛΑΖΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, στα επόμενα χρόνια…
Βέβαια αυτό που πραγματικά ΑΛΛΑΞΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, περισσότερο και από την πτώση των δίδυμων πύργων, ήταν η ψηφιακή επανάσταση που έφερε το ίντερνετ. Ήταν μια διαδικασία που κράταγε ήδη πολλές δεκαετίες κι η ψηφιοποίηση του κόσμου προχωρούσε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, με τις νέες τεχνολογίες του ελεύθερου χρόνου και της εξατομικευμένης οικιακής διασκέδασης να κυριαρχούν όλο και περισσότερο στην καθημερινή ζωή.
Στην ΑΥΓΗ των '00s η χρήση οικιακών ηλεκτρονικών υπολογιστών και η μαζικοποίηση του ίντερνετ άρχισαν να ξεφεύγουν. Μέχρι το 2000, η χρήση ίντερνετ αυξανόταν κάθε χρόνο κατά 100% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Και ναι, το πρώιμο μαζικό ίντερνετ, όπως το γνωρίσαμε εκείνα τα χρόνια και στην Ελλάδα, ήταν ένα χαοτικό, παρανοϊκό, άναρχο μέρος, στο οποίο όμως πέρναγες καλά γιατί δεν αντιλαμβανόσουν τους κινδύνους.
Μετά απ’ όλα αυτά θα πρέπει να σας ενημερώσω ότι διάλεξα 12 αγαπημένα τραγούδια των 00’s, τα οποία με συντροφεύουν ακόμα και σήμερα στις μοναχικές μου – και όχι μόνο – στιγμές.
Και όμως πέρασα 15 ή και 20 χρόνια από τότε. ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΑΦΟΒΑ!!!
 

Radiohead: "Nude"
Ο ορισμός του σκεπτόμενου ροκ πίσω στα 90’s. Μπορεί το εμβληματικό "OK Computer" να κυκλοφόρησε στα 90’s, ωστόσο οι «επιστήμονες» του alternative rock από την Οξφόρδη κυκλοφόρησαν στα 00’s ακόμα ένα αριστούργημα, το περίφημο In Rainbows!!! Αρχικά, η διανομή του πραγματοποιήθηκε αποκλειστικά μέσα από την ιστοσελίδα του συγκροτήματος, με δυνατότητα σε κάθε αγοραστή να καταβάλει οποιοδήποτε ποσό επιθυμεί (από 0 έως και 99 λίρες Αγγλίας), γεγονός για το οποίο ο δίσκος χαρακτηρίστηκε ως η σπουδαιότερη κυκλοφορία στη νεότερη ιστορία της μουσικής βιομηχανίας. Μέσα απ’ αυτό επιλέγω το πιο γνωστό κομμάτι. Το ΥΠΕΡΟΧΟ Nude.
 
Muse: "Bliss"
Οπωσδήποτε η πιο εμπορική μπάντα που γεννήθηκε στα 00’s είναι οι Muse. Η μουσική νοημοσύνη τους είναι ρομποτική. Ή εξωγήινη αν προτιμάτε. Σαν την τεχνολογική υπεροχή της Apple. Η στιχουργική θεματολογία τους, αντλείται από τον υπέρτερο πολιτισμό του σύμπαντος. Μάλλον στην προηγούμενη τους ζωή, θα πρέπει ήταν εξωγήινοι. Το αναγνωρίζουν και οι ίδιοι στον εαυτό τους. Με τον φλεγματικό Βρετανικό αυτοσαρκασμό που τους διακρίνει. Το "Bliss" είναι το αγαπημένο μου Muse τραγούδι και αγαπημένο του Matthew Bellamy. Προφανώς επειδή και οι δύο λατρεύουμε την αφέλεια και την ξεγνοιασιά των 80’s. Αυτά τα ανεπανάληπτα synths, θυμίζουν μαγικές ευχάριστες καλοκαιρινές στιγμές σε κάποιες ντίσκο. Ενδεχομένως και το υπέροχα αφελές «poprock» των 80’s, που λατρεύω. Μάταια οι die hard οπαδοί τους, αναζητούν να βρουν στις επόμενες δουλειές τους, το «νέο Bliss»… Give me the peace…
 
Audioslave: "Show Me How to Live"
O συγχωρεμένος ο Chris Cornell υπήρξε το απόλυτο sex symbol της grunge «επανάστασης». Ακόμα και οι ίδιοι οι Led Zeppelin υποκλίθηκαν στις φωνητικές του δυνατότητες. Ο Tom Morello στ’ αυτιά μου είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ σύγχρονος κιθαρίστας που μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα στους ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΥΣ γητευτές της εξάχορδης στα 70’s και τα 80’s. Πάντα σιχαινόμουν τα supergroups και τα ευκαιριακά projects. Οι Audioslave υπήρξαν κάτι ανάλογο, αφού τα μέλη τους ήταν πρώην μέλη των Soundgarden και Rage Αgainst the Μachine. Ίσως είμαι ο μοναδικός επί της γης που του αρέσουν περισσότερο οι Audioslave και από τα δύο original συγκροτήματα των μελών τους. Το τραγούδι που επέλεξα είναι από το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους, το οποίο ηχητικά χαρακτηρίστηκε ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟ. Η παραγωγή του Rick Rubin καθόρισε το πως θα πρέπει να ηχεί το σύγχρονο hard rock και το βίντεο κλιπ του τραγουδιού ένα από τα καλύτερα που έχω δει.
 

Evanescence: "Bring me to life"
Όταν κυκλοφόρησε το "Fallen" κανείς δεν περίμενε ότι θα δημιουργήσει τέτοιο ΠΑΤΑΓΟ παγκοσμίως. Μπορεί να μην κατάφεραν ποτέ να το επαναλάβουν και να το ξεπεράσουν, ωστόσο το άλμπουμ από την αρχή, ως το τέλος είναι ΥΠΕΡΟΧΟ. Οι ερμηνείες της Amy Lee πραγματικά αγγελικές, όπως και η gothic σκηνική της παρουσία. Στην συνέχεια έγινε βεντέτα, τσακώθηκε με τον βασικό της συνεργάτη, με λογικό επακόλουθο να χαλάσει η χημεία. Επιλέγω το τραγούδι που τους έκανε γνωστούς, μαζί με το "My Immortal".
 
Nightwish: "Wish I Had an Angel"
Οι άρχοντες του συμφωνικού metal από την Φινλανδία. Άξιζαν 100% την επιτυχία που γνώρισαν, αφού συνθετικά και εκτελεστικά στέκονται στο υψηλότερο επίπεδο. Είχα την τύχη να τους δω live στο Sweden rock του 2004, πάνω στο pick τους και λίγο πριν εκδιωχθεί κακήν κακώς η ντίβα Tarja Turunen!!! 
Μου προξένησε ιδιαίτερη εντύπωση πόσο down to earth ήταν τα μέλη του συγκροτήματος και πόσο «ψωνισμένη» ήταν η Tarja η οποία είχε την αίσθηση πως η Nightwish ήταν κάποιο προσωπικό της project. H ιστορία δικαίωσε τους υπόλοιπους και όχι την Tarja. Οι Nightwish πλέον γεμίζουν στάδια έχοντας στην μέση της σκηνής την καλύτερη τραγουδίστρια που θα μπορούσαν να έχουν. Και προφανώς την καλύτερη που είχαν ποτέ.
 
In Flames: "The Quiet Place"
Αν στα 80’s έλεγες ότι η Σουηδική σκηνή θα εξελιχτεί στην κορυφαία παγκοσμίως σκηνή του ακραίου metal θα σε περνούσαν για τρελό. Και όμως συνέβη κι αυτό. Σουηδός μουσικός, σημαίνει ποιότητα, έμπνευση, δεξιοτεχνία και πειραματισμός. Οι κορυφαίοι Σουηδοί του death metal κινήματος στο "Soundtrack to Your Escape" του 2004, άλλαξαν σχεδόν οβιδιακά τον ήχο τους, απευθυνόμενοι σε μεγαλύτερα ακροατήρια. The Quiet Place είναι το χιτάκι του δίσκου και οι ίδιοι έχουν δηλώσει επιρροές από ΑΒΒΑ και Europe (κάθε Σουηδός που σέβεται τον εαυτό του, αυτό δηλώνει).
 
Rammstein: "Amerika"
Όταν ένα συγκρότημα έχει καταφέρει να κάνει παγκόσμια επιτυχία με – κατά βάση – Γερμανικούς στίχους, τότε σίγουρα κάτι ξεχωριστό προσφέρει… Έχουν κατηγορηθεί ως νεοναζί, λόγω των σκοτεινών και μερικές φορές μιλιταριστικών εικόνων στα βίντεο και τις συναυλίες τους. Οι ίδιοι το αρνούνται με κάθε τρόπο. Επιλέγω ένα από τα ελάχιστα τραγούδια τους που περιλαμβάνουν μερικούς Αγγλικούς στίχους. Ο ήχος, οι παραγωγές και οι συναυλίες τους βρίσκονται στο πιο υψηλό επίπεδο.
 

Linkin Park: "Numb"
To πιο εμπορικό nu metal συγκρότημα και ένα από τα πιο εμπορικά ροκ γκρουπ όλων των εποχών, στο πιο πετυχημένο τους άλμπουμ, έδωσαν τον τίτλο "Meteora". Ναι… το πήραν από τα δικά μας Μετέωρα. ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟ άλμπουμ με πολλές κλασικές κομματάρες. Πολλά χιπ χοπ στοιχεία και χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες το χαρακτηριστικό της μουσικής τους. Το "Numb" είναι το αγαπημένο μου τραγούδι. Δυστυχώς ο lead τραγουδιστής τους Chester Bennington αυτοκτόνησε το 2017, ωστόσο άφησε παρακαταθήκη πολλές όμορφες ερμηνείες, που εξακολουθούν να συντροφεύουν εκατομμύρια Αμερικανούς και όχι μόνο.
 
System of a Down: "Holy Mountains"

Αν είχα την δυνατότητα θα έβαζα σχεδόν όλα τα τραγούδια τους. Σίγουρα η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ μου σύγχρονη metal μπάντα. Επέλεξα ένα ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ που περιγράφει την γενοκτονία των Αρμενίων από τους Τούρκους το 1915!!! Μέχρι και σήμερα το Τουρκικό παρακράτος, του οποίου τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ μπορούν να συγκριθούν ΜΟΝΟ μ' εκείνα του Χίτλερ και του Στάλιν (δεν είναι τυχαίο πως Γερμανία και Ρωσία είναι οι πιο πιστοί της σύμμαχοι διαχρονικά) δεν αναγνωρίζει καμία γενοκτονία. Οι System of a Down είναι ένα από τα πιο δημοφιλή heavy metal συγκροτήματα της τελευταίας εικοσαετίας. Είναι όλοι τους απόγονοι επιζώντων της μαζικής σφαγής των Αρμενίων και έχουν αφιερώσει την ζωή τους (μέσα από την τέχνη τους και όχι μόνο) για την αναγνώριση ενός από τα πιο φριχτά εγκλήματα κατά της ανθρώπινης ύπαρξης. Τα "Holy Μountains" είναι τα γνωστά ΒΙΒΛΙΚΑ βουνά ΑΡΑΡΑΤ (από εκεί ξεκίνησε ο Νώε με την κιβωτό του), που αρπάχτηκαν από τους Αρμένιους κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας τους. Η Τουρκία δεν έχει ιστορία. Έχει ΠΟΙΝΙΚΟ ΜΗΤΡΩΟ…. Συμφωνούν και οι ΘΕΟΙ System of a Down!
 
Iron Maiden: "Blood Brothers"
Οι γερόλυκοι του heavy metal μετά από μακρά χρονική συνθετική ένδεια και γενικότερο παρακμιακό σκηνικό, αποφάσισαν να γεφυρώσουν τις διαφορές τους και ο πραγματικός METAL GOD, Bruce Dickinson να επιστρέψει στα μικρόφωνα. Στο λυκαυγές της νέας δεκαετίας κυκλοφορούν ένα άλμπουμ – για μένα – ορόσημο!!! Το περίφημο Brave new word. Προσωπικά το θεωρώ ένα από τα καλύτερα 5 άλμπουμ τους και για όποιον έχει επίγνωση τι δίσκους έχουν κυκλοφορήσει οι Maiden, αντιλαμβάνεται πόσο βαριά κουβέντα είναι αυτή. Επιλέγω απ’ αυτό το best off άλμπουμ το "Blood Brothers" επειδή μου έχει προσφέρει μια πραγματικά ανατριχιαστική στιγμή. Πριν μερικά χρόνια στην πρώτη μπασκετική συνάντηση ανάμεσα στους αδερφοποιημένους Ολυμπιακό και Ερυθρό Αστέρα, στα απαρχαιωμένα ΜΑΤΡΙΞ του ΣΕΦ, έπαιξε ένα βίντεο που είχε μουσική υπόκρουση αυτό το ΕΠΟΣ.
 

Metallica: "The Unforgiven III"
Θα ρισκάρω με τον χλευασμό και θα γράψω πως η τρίτη εκδοχή του Unforgiven είναι και η αγαπημένη μου… Μετά από πολλά χρόνια φαγούρας, επί της ουσίας μετά τον ΠΑΤΑΓΟ που δημιούργησε το Black album, οι Metallica επέστρεψαν με ένα άλμπουμ δυναμίτη!!! Το ΥΠΕΡΟΧΟ "Death Magnetic". Στην παραγωγή ο  Rick Rubin και επιστροφή στις ρίζες… O ορισμός του thrash metal και ας επαναλαμβάνονται υποσυνείδητα (ή και συνειδητά). Σημείωση: ΥΠΕΡΟΧΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ. Το «αιδοίο» είναι κόλαση.
 
The Darkness: "Get Your Hands off My Woman"
Οι εποχές του ξέκωλου, τοξικού και ενοχικά κρυφοαγαπημένου glam metal έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Η τελευταία αναλαμπή ήταν οι Guns n’ Roses και αυτοί πολύ γρήγορα αποφάσισαν να γίνουν σοβαροί. Κάπου εκεί στην αρχή της δεκαετίας των 00’s εμφανίστηκε μια μπάντα από την Αγγλία, οι περίφημοι The Darkness!!! Αν τα αδέρφια Hawkins δεν ήταν τόσο ανισόρροποι, ίσως κατάφερναν να αφήσουν το στίγμα τους και να έκαναν ξανά μόδα – έστω για λίγο – ένα παρωχημένο ιδίωμα. Η αλήθεια είναι πως το "Permission to Land" είναι ένας εξαιρετικός hard rock δίσκος και το "Get Your Hands off My Woman" με κάνει ακόμα και σήμερα να ξεκαρδίζομαι στα γέλια, ενώ πορώνομαι…

Αριστοτέλης Βασιλάκης