Οι AOR περιπέτειες της Cher
Wednesday

7Apr

Οι AOR περιπέτειες της Cher

Δημοσιεύθηκε από:

07/04/2021

Κατηγορία: Golden Years

4299
Τι γίνεται όταν είσαι ποπ ντίβα με την δημοφιλία σου να παραμένει στάσιμη, τις πωλήσεις στον κουβά και να αιωρείται η αίσθηση "ότι δε περνά πια η μπογιά μου";
Αρχίζεις να παρακολουθείς τα trends και τους καλλιτέχνες που πουλάνε και ξεκινάς την απέλπιδα προσπάθεια να τους μιμηθείς. Κάτι τέτοιο έκανε στα μέσα των '80s η Cher όταν η δισκογραφική της καριέρα έπνεε τα λοίσθια μετά από τις διαδοχικές αποτυχίες των albums "Prisoner" (1979) και "I Paralyze" (1982). 
Ήταν παραπάνω από προφανές ότι το μελωδικό hard rock /ΑΟR αποτελούσε τότε την πιο εγγυημένη συνταγή για επιτυχία, αν βεβαίως το έκανες σωστά. Για τα νεαρά αγόρια και κορίτσια που ξεπηδούσαν από το LA με τις μπάντες τους ο δρόμος ήταν φαινομενικά πιο εύκολος. Για την Cher θα μπορούσαμε να φανταστούμε αυτή τη διαδικασία σαν κάτι αντίστοιχο με αυτό που έλεγε ο γέροντας φίλος του επίσης γέροντα Χορν στην ταινία "Αλίμονο στου νέους" όταν αποφάσιζε να την πέσει στην Μ. Κοντού: "Έκτακτη σύνοδος τoυ Δ.Σ της Geffen και των managers μου και κύριοι είναι ανάγκη να καρδαμώσω με μπογκομόλες και μερικά AOR hits’".
Όπερ και εγένετο!


Το budget έπεσε, οι καλύτεροι συνθέτες, παραγωγοί και session-άδες επιστρατεύτηκαν και το αποτέλεσμα ήταν μια τριλογία άκρως επιτυχημένων κυκλοφοριών.  Και πως να μην ήταν άλλωστε όταν το υλικό έφερε την υπογραφή των Desmond Child, Diane Warren, Jon Bon Jovi, Richie Sambora, Michael Bolton κ.α.
Όσο για παίκτες; Steve Lukather, Michael Landau, Alan Pasqua, Michael Thompson, David Bryan, Tico Torres και δε συμμαζεύεται. Τα δε φωνητικά της Cher αποτέλεσαν ευχάριστη έκπληξη με εξαιρετικές, "επαγγελματικές" ερμηνείες.
Οι δυνατότητές της σαν performer φυσικά ήταν ήδη γνωστές και η ίδια μια καταξιωμένη showwoman. Το ότι στο συγκεκριμένο ύφος όμως κατάφερε να κάνει τις συνθέσεις "δικές της" ίσως είναι κάτι που πολλοί δεν ανέμεναν.
Η αρχή έγινε από το album "Cher" (1987) που έδωσε γρήγορα δύο από τις πιο αναγνωρίσιμες ραδιοφωνικές επιτυχίες της εποχής: "I Found Someone" και "We all sleep Αlone".
Μέσα στο album ακούγαμε ακόμα τα πιασάρικα "Dangerous times" και "Perfection" ενώ το "Giver our love a Fighting Chance" θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα mega-hit των Bon Jovi. Γι αυτό και είναι απορίας άξιον πως δεν επιλέχθηκε ποτέ για single στη θέση της rock διασκευής του παλαιότερου hit της "Bang Bang". 


Με το επόμενο άλμπουμ "Heart of Stone" (1989) η πετυχημένη συνταγή δεν αλλάζει, ωστόσο διακρίνονται κάποιες διαφορές. Το ύφος είναι ελαφρά μετατοπισμένο σε πιο AOR φόρμες (με έμφαση στο Α(dult) ), σε σχέση με το ίσως περισσότερο glam προκάτοχο. Οι συνθέσεις είναι πιο ομοιόμορφες κρατώντας το album σε ισορροπία χωρίς πολλά σκαμπανεβάσματα.  Η αλήθεια είναι ότι δύσκολα ξεχωρίζει κανείς συγκεκριμένα tracks. Το songwriting παραμένει ποιοτικό, από τα υπερ-προβεβλημένα hits "If I Could Turn Back Time" (με το θρυλικό sexy outfit στο video) , "Just like Jesse James", "Heart of Stone" μέχρι το λιγότερο γνωστό αλλά θαυμάσιο "Kiss to kiss" και το μελωδικό "Emotional Fire" με chorus που δεν ξεχνιέται.
Στο άλμπουμ "Love Ηurts" (1991) τα πράγματα είναι λιγότερο ενδιαφέροντα. Τα '80s έχουν φύγει και μαζί τους η μόδα του μελωδικού rock. Αναγκαστικά το ύφος μετατοπίζεται ακόμα περισσότερο προς pop/soft rock διεκδικώντας απεγνωσμένα επαφή με τα charts και το ραδιοφωνικό airplay. Μια επαφή που φέρνει επιτυχία και αυτή τη φορά για την Cher.
Όμως η χλιαρή ατμόσφαιρα, το "ξεψυχισμένο" vibe και ο υπερβολικός αριθμός διασκευών δεν μπορούν να κρατήσουν πια το ενδιαφέρον των rock fans. Ίσως και να μην ήταν αυτός ο στόχος βέβαια, αφού από τα mid '90s και μετά η Cher επέστρεψε σε ποιο γνώριμα και ασφαλή γι αυτήν μονοπάτια.   
Το πέρασμα της Cher από το AOR ήταν μάλλον καθαρά εμπορικό ζήτημα και τα τρία αυτά albums δεν διεκδικούν δάφνες γνησιότητας και αυθορμητισμού. Σίγουρα όμως έδωσαν μουσικές που πολλοί (Πασοκ)ορθόδοξοι AORsters της εποχής θα ζήλευαν.
Είπαμε άμα κάνεις AOR είναι να έχεις τη συνταγή ή να την αγοράζεις από τους μάγειρες...

Επιμέλεια:
Γιώργος Γεωργακαράκος