// Rocktime Groups

H άγρια γοητεία των Blue Murder

// To Be A Rock And Not To Roll

Bowie διασώζει Iggy: Yπόθεση "Blah-Blah-Blah"

// Golden Years

8 + 1 τραγούδια που μας σύστησαν τα soundtrack του David Lynch

Russ Ballard: Η "φωνή"... του Miami Vice

Sunday

1Dec

Russ Ballard: Η "φωνή"... του Miami Vice

Δημοσιεύθηκε από:

01/12/2024

Κατηγορία: Old Time Rock

1794

Τα τραγούδια του, ακούγονται στα ραδιόφωνα όλου του κόσμου σχεδόν έξι δεκαετίες έχοντας γράψει διαχρονικές επιτυχίες για σπουδαία συγκροτήματα και καλλιτέχνες της ροκ σκηνής και όχι μόνο.

Ξεκινώντας την καριέρα του σε πολύ μικρή ηλικία με τους The Roulettes ενώ στα 14 του, έγραψε το “The Lost City” για τους περίφημους Shadows. Στην συνέχεια έπαιξε σε διάφορα εφήμερα σχήματα της δεκαετίας του ’60, ώσπου να καταλήξει στους Argent, το γκρουπ του κημπορντίστα των Zombies, Rod Argent κάνοντας σπουδαία πράματα. Όταν έφυγε από τους Argent, άρχισε να γράφει θαυμάσια και επιτυχημένα εμπορικά κομμάτια για τους Rainbow, KISS, Uriah Heep, Night Ranger, Santana, America, Roger Daltrey και αρκετούς άλλους.

Βέβαια για όσους δεν γνωρίζουν, οι γονείς του Russ Ballard είχαν βαθιά καλλιτεχνική ρίζα.

Ο πατέρας του ήταν μουσικός καθώς έπαιζε ντραμς και πιάνο με αγάπη για την τζαζ ενώ η μητέρα του ήταν χορεύτρια και τα δύο αδέρφια του έπαιζαν τρομπέτες.

Από πολύ μικρή ηλικία έκανε μαθήματα πιάνου και μετά ασχολήθηκε με την κιθάρα και όσο μεγάλωνε φούντωνε και η λατρεία του για το ροκ ν ρολλ.

Έτσι, μόλις οι γονείς του έφευγαν από το σπίτι έπαιζε με πάθος Jerry Lee Lewis, Εlvis, Fats Domino, Little Richard με τον ίδιο να εξομολογείται μετά από χρόνια:

"Επιβίωσα με τα χρόνια και μπορώ να παίζω μουσική σχεδόν καθημερινά και να περιοδεύω στον κόσμο. Η εύρεση ενός πάθους είναι το κλειδί για την επιτυχία. Σηκώνομαι κάθε μέρα ανυπομονώντας για δουλειά,νιώθοντας πανέμορφα που δουλεύω και δημιουργώ. Είναι κάτι σαν παιδική χαρά για εμένα."

Russ Ballard (1984)
Η πιο κομβική και επιτυχημένη χρονιά για τον Εγγλέζο μουσικό είναι το 1984 αφού ο πολυτάλαντος Russ Ballard κυκλοφορεί το έκτο σόλο του άλμπουμ που φέρει για τίτλο το όνομα του με το σκοτεινό εξώφυλλο να προσδίδει ένα μυστήριο στην εν λόγω κυκλοφορία.
Στο ομότιτλο άλμπουμ συνεργάζεται με εξαιρετικούς session μουσικούς προεξάρχοντος του ντράμερ Simon Phillips (Gary Moore, Michael Schenker,, Mike Oldfield, Jeff Beck) του μπασίστα Mo Foster (Gerry Rafferty, Jeff Beck, Phil Collins, Gary Moore) και του κιμπορντίστα Greg Sanders.

Ο δίσκος ξεκινά με το "I Can't Hear You No More" με την γλυκιά φωνή του Russ Ballard
να επαναλαμβάνει το εθιστικό ρεφρέν χαρίζοντας μας, ένα μικρό μελωδικό διαμάντι. Το ρυθμικό mid tempo και οι λιτές κιθαριστικές φράσεις εμπλουτίζουν "έξυπνα" τη υπέροχη σύνθεση.

Έπεται το "In The Night" που ακούστηκε στην δημοφιλή αστυνομική σειρά Miami Vice.
Το τραγούδι σε κερδίζει μονομιάς καθώς το στακάτο μπάσιμο του πολύπειρου ντράμερ Simon Phillips και τα κοψίματα που ακολουθούν μας δίνουν μία δυναμική μελωδική/AOR σύνθεση που κορυφώνεται αρχικά στο ρεφρέν και συνεχίζεται στην λεγομένη "γέφυρα" του κομματιού.

Ακολουθεί το "Two Silhouettes" που άνετα μπορούσαν να είχαν γράψει οι Kansas εποχής John Elefante. Πλήκτρα και ρεφρέν κάνουν εδώ όλη την "σκληρή δουλειά" και αναδεικνύουν ακόμη μία θαυμάσια AOR σύνθεση του δίσκου.

Το θρυλικό "Voices" με το φοβερό ρυθμό και το αξεπέραστο ρεφρέν σε ρυθμό εμβατηρίου ακούστηκε κι αυτό στο Miami Vice.

(Don't look back, look straight ahead)
(Don't turn away, then the voice it said)
(Don't look back, yesterday's gone)
(Don't turn away, you can take it on)

Ο δημιουργός εκείνου του επεισοδίου είχε σκηνοθετήσει επίσης την cult ταινία "The Red Dragon", και ο oποίος είχε ενθουσιαστεί με τον δίσκο του Russ Ballard. Αναζήτησε τον μάνατζερ του Russ και κατόρθωσε να πάρει την άδεια ώστε να ακουστούν τα δύο κομμάτια στο επεισόδιο "Calderone's Return (Part II)" που προβλήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1984.

Όταν ρωτήθηκε σε μία συνέντευξη, ο Russ Ballard από τι εμπνεύσθηκε το"Voices", είπε:

"Αναρωτιόμουν εκείνη την περίοδο ότι έχουμε μέσα μας αυτή τη φωνή που μπορεί να είναι θετική ή αρνητική και στην περίπτωση αυτή ήθελα εκφραστώ για το μέλλον". Όπως λέει και το τραγούδι: «Μην κοιτάς πίσω» γιατί δεν έχει νόημα, και «Υπάρχει μια φωνή που με περιμένει να το ελευθερώσω», πρόσθεσε «κάτι που νομίζω ότι έκανα, ως ένα βαθμό, σε πολλά τραγούδια που γράφτηκαν μετά".

Η συνέχεια ανήκει στο "A Woman Like You" που είναι ένας μικρός AOR ύμνος με τα πλήκτρα και την παθιασμένη ερμηνεία του Ballard να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Μπορεί η φωνή του Russ να μην είναι εντυπωσιακή αλλά καταφέρνει να γοητεύει.

Το "Day To Day" ρίχνει λίγο τους τόνους διατηρώντας τις μελωδικές γραμμές και σίγουρα οι Outfield έχουν επηρεαστεί αρκετά από αυτήν σύνθεση ενώ στο ίδιο μοτίβο ακολουθεί το άκρως μελωδικό "Playing With Fire".

Στον επίλογο, του άλμπουμ ακούμε το θαυμάσιο "The Last Time" με μία εισαγωγή που θυμίζει το "Who's Crying Now" (Journey).

Τέλος στην Ιαπωνική έκδοση προστέθηκαν 4 ακόμη κομμάτια: η ακυκλοφόρητη μπαλάντα "Living Without You" και τα "Voices", "Can’t Hear You No More", "The Last Time" σε extended versions.To σόλο σαξόφωνο στο εξαίσιο "Living Without You" έπαιξε ο Raf Ravenscroft που είχε παίξει το υπέροχο θέμα στο κλασσικό "Baker Street".

Στην ερώτηση αν αυτό το άλμπουμ άλλαξε τη ζωή και την καριέρα του, ο Ballard απάντησε;

"Κάθε άλμπουμ αλλάζει τη ζωή κάποιου με κάποιο τρόπο. Το να γράφεις τα τραγούδια σε μια χρονική περίοδο - μετά την ηχογράφηση, μετά την περιοδεία και το κοινό να αναγνωρίζει τα τραγούδια, είναι μαγικό. Κάτι ανάλογο συνέβη και με αυτό το άλμπουμ".

Y.Γ.1: Επίσης ένα ακόμη τραγούδι του ακούστηκε στο Miami Vice ( "Yankee Dollar") και ήταν το "Your Time Is Gonna Come" από το άλμπουμ "The Fire Still Burns" (1986). Για την ιστορία το "In The Night" διασκεύασαν οι Frehley's Comet τo 1987 (η μπάντα του κιθαρίστα των Kiss, Ace Frehley).

Φώτης Μελέτης