Laura Branigan: Gloria, The Lucky One και Self Control!
Sunday

2Feb

Laura Branigan: Gloria, The Lucky One και Self Control!

Δημοσιεύθηκε από:

02/02/2025

Κατηγορία: Rocktime Songs

2271
Πολλές φορές η εξωτερική φήμη που ακολουθεί κάποιους μουσικούς καλλιτέχνες, τους αδικεί πραγματικά, ακριβώς διότι σε πολλές περιπτώσεις αντανακλά ελάχιστα την κανονική τους αξία.
Η Laura Branigan, δεν  έφτασε ποτέ την φήμη της Madonna, της Whitney Houston, της Janet Jackson, ή της Jennifer Rush, είχε ωστόσο διαμαντένια αξία ως μουσικός. Απλά ενδέχεται ένα σύνολο ατυχιών, αντίξοων περιστάσεων και λανθασμένων ίσως επιλογών να μην την έφεραν εκεί που έπρεπε.
Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, και έχοντας
φύγει από την ζωή στις 26 Αυγούστου 2004 σε πολύ νεαρή ηλικία (πέθανε στον ύπνο της από  ανεύρυσμα στον εγκέφαλο σε ηλικία μόλις 52 ετών), μπορούμε άνετα και χωρίς ενοχές να τη χαρακτηρίσουμε ως μια σπουδαία και ταλαντούχα καλλιτέχνιδα που κινείτο με ευκολία σε μουσικά είδη από pop, rock και new wave μέχρι disco, italo -  disco, και euro - disco και πιθανόν η εμπορική της εικόνα κατά τη δεκαετία του 1980 να την αδικούσε κατάφωρα.
Υπήρξε προσωπική 'ανακάλυψη’’ του θρυλικού ιδρυτή της Atlantic Records, Ahmet Ertegun, για την οποία καμάρωνε με υπερηφάνεια, θεωρώντας τη ένα από τα καλύτερα συμβόλαια της δισκογραφικής του. Και μόνο αυτό λέει πολλά!
Είχε επίσης την τιμή να συνεργαστεί με τον μεγάλο Leonard Cohen, ως backing singer σε μια από τις περιοδείες του.
Καθόλου αμελητέα, επίσης, ήταν η ανάμειξή της σε δημοφιλείς σειρές και ταινίες της δεκαετίας του 1980, είτε ως guest ηθοποιός, είτε ως τραγουδίστρια σε soundtrack ενδεικτικά αναφέρουμε τα "Ghostbusters’’, "Flashdance’’, "CHIPs’’, ‘"Knight Rider’’ και πολλά άλλα.
Η καλλιτεχνική παρακμή της, όπως άλλωστε και για αρκετούς άλλους της γενιάς της, άρχισε στη δεκαετία του 1990, η ίδια όμως είχε και έναν παραπάνω λόγο, εντελώς ανθρώπινο. Στάθηκε στο πλευρό του συζύγου της Laurens Kruteck (ήταν παντρεμένοι από το 1978) που έπασχε από καρκίνο, μέχρι και τον θάνατό του το 1996. Γενικότερα είναι γεγονός, ότι υπήρξε μια σεμνή ανθρωπίστρια, ένα ντροπαλό country girl, και ιδιαιτέρως δραστήρια σε θέματα φιλανθρωπίας, είτε επρόκειτο για τη μάστιγα του AIDS, είτε για το λιμό που αντιμετώπιζαν αφρικανικές χώρες.
Ύστερα από μακρόχρονη απουσία, η Branigan εμφανίστηκε ξανά στα μουσικά δρώμενα το 2002, oπότε κυκλοφόρησε τη συλλογή "The Essentials’’, η οποία περιλάμβανε όλες της τις επιτυχίες σε remastered εκτέλεση.
Την ίδια χρονιά δε, πρωταγωνίστησε στο New York Musical "Love, Janis’’ στον ρόλο της θρυλικής Janis Joplin.
Χρόνια μετά τον απρόσμενο  θάνατό της, το όνομά της επανήλθε στο προσκήνιο, όταν το "Gloria’’ υιοθετήθηκε ανεπίσημα, ως τραγούδι εμψύχωσης από την ομάδα ice hockey του St Louis, ‘’St Louis Blues’’.



H όλη ταυτότητα και ποιότητα της προσωπικότητάς της συνοψίζεται σε μια δική της υπέροχη ρήση:
’’Θέλω να αγγίξω τις καρδιές των ανθρώπων, να φτάσω κατευθείαν στις ψυχές τους’’.  Σίγουρα τα κατάφερε!
Η ερμηνευτική της δεινότητα, η μοναδική της φωνή έδωσε νόημα, χρώμα και ταυτότητα σε μια σειρά από τραγούδια, άλλα πρωτότυπα και άλλα διασκευές, άλλα διάσημα και άλλα λιγότερο γνωστά, κάποια δε από αυτά όχι απλώς άντεξαν στον χρόνο, αλλά απέκτησαν την ιδιότητα του λεγόμενου ''signature song’’.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι υπήρξε η πιο "Ευρωπαία’’ Αμερικανίδα μουσικός στον χώρο τουλάχιστον της ευρύτερης pop-rock.
To Rocktime.gr καταγράφει μερικά από τα πιο ξεχωριστά τραγούδια της με χρονολογική σειρά:

"Gloria’’  - (Album: ’’Branigan’’, 1982)

  • Το σήμα κατατεθέν τραγούδι που εκτόξευσε την καριέρα της, και την έκανε διάσημη σε ΗΠΑ και Ευρώπη, αποτελεί διασκευή του επίσης διάσημου ιταλικού ομότιτλου τραγουδιού, το οποίο ηχογραφήθηκε το 1979 από τους Umberto Tozzi και Giancarlo Biggazzi. To "Gloria’’ σήκωσε στους ώμους του την επιτυχία όλου του άλμπουμ, αποφέροντας πωλήσεις της τάξεως των 500.000 αντιτύπων. Το ενδιαφέρον είναι ότι είχε ήδη προηγηθεί αγγλόφωνη εκδοχή του τραγουδιού από τον ίδιο τον Tozzi, με κεντρικό θέμα την ιστορία ενός εμμονικά ερωτευμένου άνδρα με μια ιδανική γυναίκα, αποκύημα της φαντασίας του, την οποία τελικώς γνωρίζει στην πραγματικότητα και την αποκτά! Ο τότε CΕΟ της Atlantic, Doug Morris, και ο παραγωγός του άλμπουμ "Branigan’’,  Jack White, ήθελαν την Laura να ερμηνεύσει ξανά το τραγούδι, δίνοντας τον τίτλο "Mario’’, κάτι το οποίο τελικώς δεν έγινε. Τελικώς  κατέληξαν σε ένα reboot του αρχικού τραγουδιού. To "Gloria’’ είναι ένας αριστοτεχνικός συνδυασμός synth pop και pop rock, και μεταδίδει τέτοια  ενέργεια που είναι αδύνατον να το ακούει κάποιος και να κάθεται στην καρέκλα του.
 
"Lovin You Baby’’ - (Album: "Branigan’’, 1982)
Από το ίδιο, παρθενικό άλμπουμ, ένα τραγούδι περισσότερο σε ρομαντικό τόνο, σε αντίθεση με το δυναμισμό που εξέπεμπε το "Gloria". Aν και δεν είναι από τα πιο διαδεδομένα τραγούδια της, ωστόσο συνέβαλε και αυτό στην επιτυχία του συγκεκριμένου άλμπουμ και επιπροσθέτως καθιέρωσε τη , ως μια πολύ ικανή ερμηνεύτρια που τα κατάφερνε να αποδώσει αποτελεσματικά τόσο, όσο και ρομαντικές μπαλάντες, καθώς δίνει μια παθιασμένη, δραματική, γεμάτη συναισθηματικό βάθος ερμηνεία.
To "Lovin You Baby’’ γράφτηκε από τον Jackie De Shannon, που είχε στις περγαμηνές του το ''Put A Little Love In Your Heart’’, σημείωσε σχετική επιτυχία στην Ευρώπη, ενώ στις ΗΠΑ είχε πιο μέτρια πορεία.
 

 
"Livin A Lie’’ - (Album: Branigan’’, 1982)
Για άλλη μια φορά η Laura λάμπει μέσα από τη δυνατή της ερμηνεία σε ένα τραγούδι, το οποίο αν και δεν πέτυχε να ανέβει ψηλά στα τσαρτ, ωστόσο έχει ειδική θέση στις καρδιές των θαυμαστών της. Δυναμικό ποπ τραγούδι, με έμφαση στα και απίστευτο συναίσθημα στη ερμηνεία. Το κεντρικό θέμα του είναι, όπως διαφαίνεται και από τους καλογραμμένους στίχους, το να επιμένει κανείς να αγνοεί την πραγματικότητα και να ζει σε ένα όμορφο ονειρικό, ανώδυνο ψέμα. Συμμετέχει και ο Steve Lukather (Toto), στο όλο εγχείρημα, με την κιθάρα του.
 
"Solitaire’’ - (Album: Branigan 2’’, 1983)
Ένα γαλλικό pop τραγούδι, ερμηνευμένο από την Martine Clemenceau, εξαιρετικά επιτυχημένο στη Γαλλία, όπου έμεινε για 22 συνεχόμενες εβδομάδες στα τoπικά charts. Ήταν πάλι ο δαιμόνιος Jack White που είδε τις δυνατότητες του τραγουδιού, που ζήτησε από τη νεοφερμένη τότε Diane Warren να δημιουργήσει από στιχουργικής απόψεως μια αγγλική εκδοχή για τη Branigan. Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό, με την τελευταία να μας δίνει ένα από τα ομορφότερα τραγούδια της, μια υπέροχη pop power ballad, με τη Branigan να το χρωματίζει με δραματουργικό και συναισθηματικό βάθος, διατηρώντας ταυτόχρονα το original γαλλικό pop feeling. Υπήρξε ιστορική στιγμή για τη Warren, καθώς την καθιέρωσε, ως μια από τις σημαντικότερες στιχουργούς στην αμερικανική pop rock μουσική βιομηχανία. Εξαιρετική ήταν και η πορεία του "Solitaire’’ στις ΗΠΑ, όπου σκαρφάλωσε στο νούμερο 7, όντας το lead single, του δεύτερου άλμπουμ της, "Branigan 2’’.
 
"Mama’’ - (Album: Branigan 2’’, 1983)
Για άλλη μια φορά η Branigan "δανείζεται’’ από τους Uberto Tozzi και Giancarlo Bigazzi, την δοκιμασμένη ιταλική συνταγή, και πάλι με τη συνδρομή της Diane Warren και του Jack White. Kαι το μεν αποτέλεσμα, δεν ήταν βεβαίως αντίστοιχη σαρωτική επιτυχία, όπως το "Gloria’’, ωστόσο με το πέρασμα το χρόνου, το τραγούδι κέρδισε περίοπτη θέση στις καρδιές των θαυμαστών της. Έχουμε μια πανέμορφη pop ballad, στην οποία η Branigan, δίνει άλλη διάσταση, με σεβασμό στις ιταλικές ρίζες του τραγουδιού. Από μουσικής πλευράς, η ένταση ‘’χτίζεται’’ σιγά σιγά, και υπάρχει ένα εντυπωσιακό ορχηστρικό feeling.
Η θεματολογία αφορά, αυτή τη φορά, την αναζήτηση μιας γυναίκας στη μητέρα της, ως συναισθηματικό καταφύγιο, ως παρηγοριά έναντι μιας ερωτικής απογοήτευσης που βιώνει. Ακόμα μια δυνατή προσθήκη του άλμπουμ "Branigan 2’’.
 
"Don’t Show Your Love’’ - (Album: "Branigan 2’’, 1983)
O φόβος του να επενδύσει κάποιος και να επενδύσει συναισθηματικά και καρδιακά όλο του το είναι σε έναν έρωτα, εκφράζεται μέσα από ένα ακόμα τραγούδι του "Branigan 2’’, γραμμένο από την Carol Connor. Άλλο ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα 80s pop rock/synth pop, ερμηνευμένο με τον μοναδικό "αέρα’’ της Branigan.
Γενικά με το συγκεκριμένο άλμπουμ, η αδικοχαμένη τραγουδίστρια συνεχίζει να χτίζει ένα ισχυρό και δημοφιλές μουσικό προφίλ σε ανοδικούς ρυθμούς.

"The Lucky One’’- (Album: "Self Control’’, 1984)
Είμαστε πλέον στο 1984, και αισίως στο τρίτο άλμπουμ της, το περίφημο "Self Control’’. Mιά υπέροχη, πιασάρικη μελωδία, ένα upbeat pop τραγούδι με τη Branigan να δίνει μια από τις καλύτερες ερμηνείες της, με τις φωνή της στο απόγειο των δυνατοτήτων της. Σημείωσε μεγάλη επιτυχία φτάνοντας στο νούμερο 20 του US Billboard Hot 100, η δε Branigan βραβεύτηκε στο Μουσικό Φεστιβάλ του Τόκιο ειδικά για την ερμηνεία της, κερδίζοντας χρηματικό έπαθλο 3.000.000 yen. To video είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, με την ίδια να πρωταγωνιστεί στον ρόλο μιας κοπέλας-υπαλλήλου σε βενζινάδικο (!!!), ενώ ταυτόχρονα ονειρεύεται πως ανήκει στην υψηλή κοινωνία, κάτι που στο τέλος της ιστορίας γίνεται πραγματικότητα. Aξίζει να προσέξετε την ομοιότητά της μελωδίας με το "If You Were A woman, And I Was A Man’’ της Bonnie Tyler, το οποίο κυκλοφόρησε 2 χρόνια αργότερα, το 1986!



’’With every Beat Of My Heart’’ - (Album: ‘’Self Control’’, 1984)
Από  το πολυπλατινένιο "Self Control’’ και πάλι, μια ήρεμη, εξόχως ατμοσφαιρική μπαλάντα με έμφαση στο ρομαντικό στοιχείο και με ιδιαιτέρως καλογραμμένους στίχους. Πλημμυρισμένο από ήχους synthesizers, ερμηνευμένο με περίσσια εκφραστικότητα από την Branigan, το συγκεκριμένο τραγούδι δείχνει την άνεσή της να μεταμορφώνεται όποτε θέλει από τυπική pop ερμηνεύτρια σε τραγουδίστρια που μπορεί άνετα να κινηθεί σε πιο "σοβαρά’’, δραματικά μουσικά μονοπάτια.
Ένα καταπληκτικό προσθέτει ακόμη περισσότερη ένταση, ενώ στα πλήκτρα βρίσκουμε τον συνεργάτη του Giorgio Moroder, Harold Faltermeyer και στα backing vocals τον Billy Champlin, μετέπειτα αντικαταστάτη του Peter Cetera στους Chicago.
 
"
Satisfaction’’ - (Album: Self Control’’, 1984)
Eδώ έχουμε το πρώτο αμιγώς eurodisco track από την Branigan, μια μελωδία γεμάτη ενέργεια που στόχευε κατευθείαν στους θαμώνες των disco clubs της Ευρώπης.
O γνωστός Γερμανός συνθέτης Gerd Grabowski βρίσκεται πίσω από τη δημιουργία του τραγουδιού, με τους Diane Warren και Mark Spiro να έχουν αναλάβει τους αγγλικούς στίχους.
Αξιοσημείωτη επιτυχία, καθώς έφτασε μέχρι το νούμερο 24 του Βillboard Dance/Disco Chart List.

"Ti Amo’’ - (Album: "Self Control’’, 1984)
H ιταλική επιρροή καλά κρατεί και εδώ έχουμε την εξαιρετική διασκευή της αριστουργηματικής και διάσημης επιτυχίας του Umberto Tozzi. Ίσως ένα από τα ομορφότερα ερωτικά άσματα όλων των εποχών, και στην αμερικανική εκδοχή βρίσκει τη Laura Branigan ιδιαιτέρως φορμαρισμένη και να δίνει τον καλύτερό της εαυτό, κάνοντας αντάξιο του ιταλικού.
Αξέχαστη και η ζωντανή ερμηνεία της για λογαριασμό της ιταλικής τηλεόρασης με τον ίδιο τον Umberto Tozzi να τη συνοδεύει, παίζοντας κιθάρα.
 
"Self Control’’ - (Album: "Self Control’’, 1984)
Το σήμα κατατεθέν, το διασημότερο τραγούδι της Branigan, δημοφιλέστατο και στην Ελλάδα, υπήρξε μια από τις πλέον καθοριστικές και επιδραστικές μελωδίες των 80s.Και σε αυτή την περίπτωση, λίγοι γνωρίζουν ότι και αυτό είναι διασκευή ενός τραγουδιού που προέρχεται από την Ιταλία και πάλι. Την ίδια χρονιά, κάποιους μήνες πριν από την εκδοχή της Branigan, τo "Self Control’’ είχε κυκλοφορήσει και είχε σημειώσει τεράστια επιτυχία στην Ιταλία και σε πολλές ευρωπαικές χώρες από τον καλλιτέχνη με το όνομα "Raf’’-Raffaelle Riefoli, ενώ στους στίχους βρίσκουμε πάλι τον Giancarlo Bigazzi . Μάλιστα ήταν αυτό το τραγούδι που ξεκίνησε επισήμως την έκρηξη του μουσικού κινήματος της Italodisco. Eίναι ενδιαφέρον ότι στην εισαγωγή του τραγουδιού, στην αμερικανική εκδοχή, έχει προστεθεί ένα έξοχο κιθαριστικό riff, το οποίο έχει μείνει κλασικό κάνοντας αναγνωρίσιμο το τραγούδι από τις πρώτες νότες μέχρι και σήμερα. Η νυχτερινή ζωή και οι απολαυστικοί "πειρασμοί’’ της αποτελούν το θέμα του τραγουδιού που εκφράζεται εύστοχα από τους εμπνευσμένους στίχους: ’’I live among the creatures of the night, I haven’t got the will to try and fight’’. Kαι το κερασάκι στην τούρτα, το video σκηνοθέτησε ο σπουδαίος William Friedkin που είχε στο ενεργητικό του θρυλικές ταινίες όπως "Ο Εξορκιστής’’ και "Ο Άνθρωπος από τη Γαλλία’’.


 

"Hold Me" - (Album: "Hold Me’’, 1985)
Η ανοδική πορεία συνεχίζεται και είμαστε τώρα στο 1985 με το άλμπουμ "Hold Me’’ και το ομότιτλο τραγούδι, ένα έξοχα ρυθμικό synth pop track, που διαθέτει όλα τα 80s pop μουσικά προτερήματα με ιδανική ενορχήστρωση. Εδώ υπάρχει  μεγάλη  έμφαση στη μελωδία, και πιο αμερικανικός ήχος, καθώς έχουμε και την προσθήκη σαξόφωνου. To άλμπουμ συνδυάζει από μουσικής απόψεως όλα εκείνα τα στοιχεία που έκαναν τη Branigan τόσο επιτυχημένη, από uptempo χορευτικά τραγούδια έως και πανέμορφες μπαλάντες. Οι παραγωγοί Jack White και Harold Faltermeyer είναι πάλι παρόντες και παίζουν καθοριστικό ρόλο.
Οι κριτικές από τα αρμόδια έντυπα είναι και πάλι θετικές δεν λείπουν όμως και οι πιο "μετρημένοι’’ που θεωρούν ότι η Laura Branigan προσπαθεί να γίνει μια ‘’λευκή Donna Summer’’ χωρίς επιτυχία.

"Spanish Eddie’’ - (Album: "Hold Me’’, 1985)
Επιστροφή στον high energy ήχο που την καθιέρωσε, με το "Spanish Edie’’ από το ‘’Ηold Me’’, να θυμίζει αρκετά στο ύφος το ‘’Gloria’’. Πραγματεύεται την ιστορία ενός υπαρκτού προσώπου, ενός γκάνγκστερ της Νέας Υόρκης, που άφησε πίσω αυτή τη ζωή και προσπάθησε με ειρηνικό και διπλωματικό τρόπο να καταπολεμήσει το έγκλημα και τις συμμορίες της πόλης, με κίνδυνο μάλιστα να απειληθεί η ζωή του. Το τραγούδι αυτό έγινε μέτρια επιτυχία στις ΗΠΑ, ενώ είχε καλύτερη εμπορική απήχηση στην Ευρώπη. Eίναι σούπερ ρυθμικό, φτιαγμένο και προορισμένο για τις χορευτικές πίστες και όσον και μάλιστα  έχει και αναφορές μέσα από τους στίχους στο Desolation Row του Bob Dylan!
 
"Angels Calling’’ - (Album: "Touch’’, 1987)
Μια απλή όμορφη μελωδία, ένα τραγούδι που εξυμνεί με υπέροχους στίχους τον Έρωτα ενός άντρα και μιας γυναίκας και πιάνει ακριβώς την ουσία της αληθινής, άδολης, ρομαντικής αγάπης. "Every time I see you, I get a feeling deep inside…Stars are falling, I hear sounds of love’’, αυτό είναι ένα δείγμα από πραγματικά εμπνευσμένα λόγια.
Γενικώς, το πέμπτο άλμπουμ με τίτλο "Touch’’, που κυκλοφόρησε το 1987, θεωρήθηκε ως εξέλιξη ωριμότητας για τη Branigan, αν και δεν έφτασε στην επιτυχία των προηγούμενων άλμπουμ.
 
"Shattered Glass’’ - (Album: "Touch’’, 1987)
To τέλειο 80s pop track, και η μεγαλύτερη επιτυχία από το ‘’Touch’’, ένα τραγούδι κυριολεκτικά φτιαγμένο για να παίζεται κατ επανάληψη στα ραδιόφωνα της εποχής. Υπάρχει βεβαίως και εδώ μια προιστορία με την πρώτη εκτέλεση να έχει ηχογραφηθεί από τους παραγωγούς Mitcell and Coe, πίσω στο 1980, και να έχει ερμηνευθεί από την Ellie Warren. Eδώ η Branigan συνεργάστηκε με τα PWL Studios στη Μ. Βρετανία, καθώς και με την εταιρεία ηχογραφήσεων Stock Aitken Waterman, φημισμένη από τις επιτυχημένες συνεργασίες της με καλλιτέχνες όπως οι Bananarama, Rick Astley κ.ά. Υπήρξε και ιστορικά η τελευταία μεγάλη επιτυχία της, που να καταφέρει να συμπεριληφθεί σε Top Ten λίστα οποιασδήποτε χώρας.

"Moonlight on Water (Sex on The Beach)'' - (Album: Laura Branigan’’, 1990)
Η αυγή της δεκαετίας του 1990, βρίσκει τη Laura Branigan με το έκτο άλμπουμ της που έχει ως τίτλο, το ονοματεπώνυμό της, και υπήρξε το λιγότερο πετυχημένο άλμπουμ της έως τότε. Το "Moonlight On Water’’ (Sex On The Beach), κατάφερε να ξεχωρίσει και να σημειώσει μια σχετικά καλή πορεία στα charts, φτάνοντας στο νούμερο 59 του Billboard Hot 100. Ούτε αυτό είναι original, καθώς είχε ήδη κυκλοφορήσει το 1989 από τον μουσικοσυνθέτη Steve Kipner(είχε στο ενεργητικό του το "Physical’’ της Olivia Newton John) με ερμηνευτή τον Kevin Raleigh. Μουσικά, το τραγούδι χαρακτηρίζεται από τον high tech χορευτικό ρυθμό που είχε αρχίσει να καθιερώνεται στη δεκαετία του 90.

"Didn’t We Almost Win It All’’ - (Album: ’’Over My Heart’’, 1993)
To έβδομο και τελευταίο άλμπουμ με τίτλο "Over The Heart’’ κυκλοφόρησε το 1993 και είχε ως παραγωγό τον θρυλικό Phil Ramone (Burt Bacharah, Karen Carpenter, Rod Stewart, Sheena Easton, Barbra Streisand, Richard Marx και πολλούς άλλους). Είναι ίσως το πιο προσωπικό της άλμπουμ και αποτελείται κυρίως από easy listening μπαλάντες. Σε αυτό έχουν γράψει τραγούδια, ονόματα όπως οι Per Gessle, Gloria Estefan αλλά και ο Michael Bolton. To '‘Didn’t We Almost Win It All’’ είναι μια power ballad που έγραψε η ίδια, σε σοβαρό τόνο, καλοφτιαγμένη, που απευθύνεται κυρίως σε κοινό άνω των τριάντα.

Δημήτρης Πολίτης