// Rocktime Groups

Firehouse: Φλογισμένες hard rock μελωδίες

// To Be A Rock And Not To Roll

George Thorogood: “B-B-B-Bad. Bad To The Bone”

// Golden Years

Led Zeppelin: "The Song Remains The Same"

ΑΕΚ: Δώδεκα ροκ τραγούδια για τους "12 ημίθεους"

Monday

8Dec

ΑΕΚ: Δώδεκα ροκ τραγούδια για τους "12 ημίθεους"

Δημοσιεύθηκε από:

08/12/2014

Κατηγορία: Rock this Time

7614

Αν με ρωτήσεις ποια είναι η πρώτη σου παιδική ανάμνηση θα απαντούσα αβίαστα η πρόκριση της Αεκάρας με την QPR όπου καρφωμένος στην ασπρόμαυρη τηλεόραση μαζί με τον μακαρίτη τον πατέρα μου και με τις ιαχές της κερκίδας να φτάνουν μέχρι στο σπίτι μου στην Ανάκασα δεν πιστεύαμε αυτό που βλέπαμε.

Εκείνo το μαγικό βράδυ στις 16 Μαρτίου 1977 αν και δεν καταλάβαινα το μέγεθος της πρόκρισης και της ιστορίας που έγραφε ο Χρηστίδης αποκρούοντας το πέναλτυ των Ίστοου και Γουέμπ, έπαιρνα μέσα μου την πρώτη χαρά αλλά και τη γοητεία που διαθέτει αυτή η ομάδα.

Από τότε μεγάλωσα αρκετά, είδα ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες με πρωταθλήματα, με κύπελλα, με εκπληκτικές ευρωπαϊκές νίκες αλλά και με μπόλικες λύπες με πιο χαρακτηριστικές τον αγώνα κυπέλου με τον Ολυμπιακό επι Κοσκωτά αλλά και τον πρόσφατο υποβιβασμό στη Γ’ Εθνική.

Όμως ο δικέφαλος πάντα λειτουργούσε σαν ένα ροκ συγκρότημα με καλούς και μέτριους δίσκους, με επεισοδιακές συναυλίες με αλλαγές μελών αλλά πάντα, η ιδέα ΑΕΚ ήταν ποτισμένη στο μυαλό όλων μας. Το κιτρινόμαυρο χρώμα, η προσφυγιά, οι αλησμόνητες πατρίδες και ο δικέφαλος αετός αποτελούν το τατουάζ της καρδιά μας και γενικά η ιστορία που κουβαλά αυτός ο σύλλογος δύσκολα θα τον βρείς ακόμη και σε ευρωπαική ομάδα.

Παρακάτω με καθαρά συναισθηματικά και προσωπικά κριτήριά θα προσπαθήσω να ταιριάξω δώδεκα σημαντικές προσωπικότητες της ΑΕΚ με ανάλογα δώδεκα ροκ κομμάτια που τις χαρακτηρίζουν ή προσεγγίζουν την ιδιοσυγκρασία του κάθε παίκτη που έβαλε το λιθαράκι του στην μεγάλη πορεία της Ένωσης.

Κώστας Νεστορίδης - (The Rolling Stones: "Time is on my side")
Ο Νεστορίδης ήταν ένας από τους μεγαλύτερους μπαλαδόρους της εποχής του και μεγαλούργησε στην Ένωση από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ’60, ενώ υπήρξε και σπουδαίος σκόρερ (πέντε φορές κέρδισε τον ανάλογο τίτλο) έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομα του στην ιστορία της ΑΕΚ. Είναι γεννηθείς το 1930 οπότε καταλαβαίνετε ότι ένα πραγματικός θρύλος ζει αναμέσα μας.

Μίμης Παπαϊωάννου - (Deep Pupple: "Highway Star")
Ο Βεροιώτης μπαλαδόρος αποτελεί την κορυφαία ποδοσφαιρική μορφή της ΑΕΚ ενώ παράλληλα τα έχει κερδίσει όλα με την ομάδα... και πρωταθλήματα και κύπελλα και μεγάλες ευρωπαϊκές προκρίσεις αλλά και δύο φορές είχε βγει πρώτος σκόρερ ενώ παραλίγο να καταλήξει και στη ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ σε μία εποχή που έλεγες ότι ήσουν έλληνας ποδοσφαιριστής δεν είχε καμία αξία. Επίσης βραβεύτηκε ως Καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα. Το ότι τραγουδά και τον ύμνο της ομάδας αυτό τον ανεβάζει ακόμη περισσότερο στις καρδιές μας.

Θωμάς Μαύρος - (Ιron Maiden: "Running Free")
"Ποιος, Ποιος, Ποιος…ο Μαύρος ο Θεός"... ακόμη ηχεί στα αυτιά πολλών αεκτζήδων το σύνθημα αφού είχε αγαπηθεί από την κερκίδα τόσο για το εύκολο σκοράρισμά του όσο και για το γεγονός ότι συνήθως έβαζε γκολ συνήθως στα ντέρμπι και ειδικά στον Ολυμπιακό. Το γεγονός ότι είχε και μία σχετικά περιποιημένη χαίτη του έδινε και ένα πιο ροκ προφίλ με συνέπεια οι φανατικοί της σκεπαστής να έχουν ταυτιστεί με το δικό τους ποδοσφαιρικό ίνδαλμα.

Ντούσαν Μπάγεβιτς - (Foreigner: "Cold as Ice")
Ο "πρίγκιπας" και ΑΕΚ είναι μία σχέση αγάπης και μίσους αφού τόσο σαν ποδοσφαιριστής αλλά και σαν κόουτς κατόρθωσε να αναγεννήσει την ομάδα με τα πολλά πρωταθλήματα που πήρε αλλά αμαύρωσε στη πορεία την περήφανη ιστορία του, πηγαίνοντας στον μισητό αντίπαλο Ολυμπιακό μέσα ένα εκρηκτικό κλίμα. Ακόμη και σήμερα ο κόσμος είναι διχασμένος παρότι έχει επιστρέψει εις διπλούν στην ομάδα που αναδείχτηκε αλλά και ανέδειξε για να είμαστε δίκαιοι. Εμείς τον θυμόμαστε πρωτίστοςγια το περήφανο ποδοσφαιρικό του παίξιμο…αλλά και για το παγωμένο βλέμμα του όταν έβαζε γκολ η ομάδα

Στέλιος Μανωλάς - (Clash: "Should I Stay Or Should I Go")
Ιστορικά έχουν μένει τα πρωτοσέλιδα της δεκαετίας του’80 και ’90 όπου κάθε καλοκαίρι ο ανυπέρβλητος και μακράν ο καλύτερος αμυντικός που έβγαλε η ΑΕΚ μιας τρέλαινε όλο τον κόσμο με τα καμώματα του αν θα κάνει προετοιμασία ή όχι αφού τα εκατομμύρια και οι χρυσοφόρες σειρήνες ειδικά από πλευράς Παναθηναϊκού σφύριζαν αδιάκοπα και παρότι όλοι τότε τον βρίζαμε για το καψόνι που μας έκανε από τη Νάξο , μόλις άρχιζε το ματς και έβλεπες ότι δεν περνούσε ούτε κουνούπι, τότε τα ξεχνούσες όλα και την Φιλαδέλφεια δονούσε το σύνθημα «Στελάρα, Στελάρα σκίστους την …..»

Τάκης Καραγκιοζόπουλος - (Thin lizzy: "Killer on the loose")
Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με την ποδοσφαιρική αξία του συγκεκριμένου ποδοσφαιριστή αφού ήταν απλά μέτριος αλλά μόνο και μόνο την χαρά που έδωσε το 1989 στο Ολυμπιακό Στάδιο όπου με δικό του γκολ ο “φονιάς” χάρισε τον τίτλο στην Ένωση μετά από πολλά χρόνια ανομβρίας χαλώντας την φιέστα του Α. Σαλιαρέλη και του Ντέταρι αξίζει τον σεβασμό μας.

Τόνι Σαβέσκι - (Scorpions: "No One Like You")

Ένας από τους καλύτερους και πιο σεμνούς ποδοσφαιριστές που πέρασε από την ΑΕΚ ήταν ο σκοπιανός άσος αφού με απίστευτη μαεστρία, αλώνιζε όλη την αριστερή πλευρά του γηπέδου και ήταν χάρμα οφθαλμών από τις ντρίπλες, τις πάσες και την ποδοσφαιρική του εξυπνάδα. Συνδύαζε άριστα τα προσόντα ενός κόφτη και την ευστροφία του επιθετικού χαφ και παράλληλα όταν η ομάδα κόλλαγε χριζόταν και σκόρερ (πρόκριση στη Γλασκώβη με την Rangers) Χάριν σε αυτόν η ΑΕΚ έπαιξε το πιο θεματικό ποδόσφαιρο στη χώρας μας τον περασμένο αιώνα.

Ντανιέλ Μπατίστα - (Bob Marley: "Positive Vibration")
Ή αλλιώς ο Γκούλιτ των φτωχών που μπορεί να την “έκανε” κι αυτός προς το λιμάνι και να έγινε αντιπαθής για μεγάλη μάζα αεκτζήδων αλλά το θέαμα που πρόσφερε με τα ενέργειες του και τα εκπληκτικά γκολ που έβαζε ήταν άλλο πράμα. Ευτυχώς η επιστροφή του στη Φιλαδέλφεια το 1995 και το γκολ που έβαλε στον Ολυμπιακό τον έκανε ξανά συμπαθή στις καρδιές μας. Το τρομερό-γκολ φάουλ με την Τορίνο ακόμη το θυμόμαστε και έχει και 92 γκολ με την ομάδα μας.

Ο Ντέμης Νικολαΐδης - (Guns N' Roses: "Sweet Child O' Mine")
Μπορεί να ήταν το «κακό παιδί» αλλά αγαπήθηκε πάρα πολύ σαν ποδοσφαιριστής από τους οπαδούς για τα όμορφα και λυτρωτικά γκολ που έβαζε κυρίως με τον Ολυμπιακό αφού εκείνη την περίοδο το μόνο που μας ενδιέφερε ήταν να κερδίζουμε την πειραιώτικη ομάδα και ας μην παίρναμε ποτέ, πρωτάθλημα. Σε αυτή βέβαια την ιστορία είχε βοηθήσει και ο ίδιος ο Ντέμης αφού η άρνησή του να μεταγραφεί στην ερυθρόλευκη ομάδα όταν ήταν παίκτης του Απόλλων Αθηνών αν και του έδινε πολύ περισσότερα χρήματα και οι δηλώσεις προτίμησης του για τον Δικέφαλο κατάφερε να τον ηρωοποιήσουν στα μάτια μας .Βέβαια ως μετέπειτα Πρόεδρος της ομάδας τα έκανε λιγάκι μαντάρα αλλά εμείς θα τον θυμόμαστε για τις γκολάρες και για τα έξαλλα πανηγύρια του στα σύρματα της σκεπαστής.

Νίκος Λυμπερόπουλος - (Rory Galagher: "Moonchild")
Ο καλαματιανός και το "παναθηναϊκό του" παρελθόν δεν εμπόδισε τον «Νικόλα» να γίνει αγαπητός στους οπαδούς τόσο για το ποιοτικό του παίξιμο όσο και για την αγάπη που έδειξε για την ΑΕΚ. Έγραψε ιστορία με την ΑΕΚ αφού με δικό του γκολ η Ένωση πετυχαίνει την πρώτη νίκη της ιστορίας της στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ (1-0 κόντρα στη Λιλ). Επίσης το 2007-08 όταν η ΑΕΚ κατέκτησε ΤΟ ΠΡΩΤΆΘΛΗΜΑ αλλά δεν κατάφερε να το πανηγυρίσει αφού έχασε τον τίτλο στα χαρτιά ενώ η δήλωση που συζητήθηκε όταν δημόσια και ευθαρσώς ισχυρίστηκε ότι η ΑΕΚ δεν έπρεπε να παίξει στα πλέι οφ διαμαρτυρόμενη για την απώλεια του τίτλου.

Φράντισεκ Φάντροκ - (Van Halen: "Jump")

O γεννημένος Τσέχος και πολιτογραφημένος Ολλανδός προπονητής Φράντισεκ Φάντροκ, ήταν αυτός που δημιούργησε τη μεγάλη Ολλανδία του Γιόχαν Κρόιφ που θαυμάστηκε στο Μουντιάλ του 1974. Ηταν ο πρώτος προπονητής που καθιέρωσε στην Ελλάδα το τεχνητό οφσάιντ, ο πρώτος που «ανέβασε» ψηλά τα πλάγια μπακ, ο άνθρωπος που δίδαξε το passing game. Στο τελευταίο Μουντιάλ ο Λουίς Βαν Γκαάλ αλλάζει τερματοφύλακα στη διαδικασία των πέναλτι με την Κόστα Ρίκα, δικαιώνεται και η ομάδα του προκρίνεται στα ημιτελικά. Ο Φράντισεκ Φάντροκ το είχε όμως πρωτοκάνει πριν τέσσερις δεκαετίες βάζοντας τον Ν. Χρηστίδη “κρύο” στη διαδικασία των πέναλτι με την QPR, και στο τέλος αυτή η πρωτοποριακή έμπνευση του Ολλανδού γράφει ιστορία αφού o Χρηστίδης πιάνει δύο πέναλτι και η κιτρινόμαυρη ομάδα είναι η πρώτη ελληνική ομάδα που προκρίνεται στα ημιτελικά του Κυπέλου Ουέφα.Όσοι τον πρόλαβαν ακόμη μνημονεύουν τη μπάλα που ε'ίδαν επί θητείας του, πολύ μπροστά για τα δεδομένα της εποχής...

Ηλίας Ατματζίδης - (Queen: "Spread Your Wings")
O πόντιος μπορεί να μην έκανε εκείνη την τρομερή χρονία τίτλου που έκανε ο αδικημένος Σπύρος Οικονομόπουλος , ούτε να έχει πιάσει τα πέναλτι του Νίκου Χρηστίδη ή ακόμη και να μην είχε το ταλέντο του Λάκη Στεργιούδα, όμως αλλά κατάφερε σε μία δεκαετία που έπαιξε με την ΑΕΚ να πάρει πρωταθλήματα , κύπελλα, σούπερ καπ να γίνει παθιασμένος αρχηγός και το δικό του highlight ήταν όταν κατακτήσαμε το Κύπελλο Ελλάδος το 1997 ενάντια στο Παναθηναϊκό με δικό κτύπημα πέναλτι στο στάδιο Καραισκάκη.

ΥΓ: Αφιερώμενο στον αδελφικό μου φίλο Γιώργο για τις χαρούμενες αλλά και τι πικρές στιγμές που έχουμε μοιραστεί για την αγαπημένη μας ομάδα.

Φώτης Μελέτης
(www.rocktime.gr)