"The Inner Mounting Flame", η σύνδεση Δύσης κι Ανατολής στα ‘70s
Sunday

14Aug

"The Inner Mounting Flame", η σύνδεση Δύσης κι Ανατολής στα ‘70s

Δημοσιεύθηκε από:

14/08/2022

Κατηγορία: Art Rock

2505
Ο John McLaughlin πίσω στα τέλη των ‘60s, ήταν γνωστός τοις άπασα για την υψηλή τεχνική του στην κιθάρα έχοντας θητεύσει στη μπάντα του Miles Davis τον καιρό που το jazz rock / jazz fusion άρχιζε να παίρνει σάρκα και οστά.
Κάτι ανάλογο συνέβαινε και στο γκρουπ του Tony Williams, τους Lifetime που κουβαλούσε παράσημα από συμμετοχές στη γένεση του είδους και παράλληλα μνημειώδεις δίσκους που έμειναν ανεξίτηλοι στη μουσική ιστορία.
Το σαράκι του νέου αυτού είδους του rock και η επιθυμία να εμβαθύνει στην εξερεύνησή του (παράλληλα με τις πνευματικές του αναζητήσεις που αφορούσαν στον Ινδουισμό ) τον έτρωγαν και δεν άργησε να βγει στην αναζήτηση κατάλληλων μελών για την μπάντα που είχε στο μυαλό του ως όχημα για την μουσική οδό που ήθελε να ακολουθήσει .
Μέσα από κατάλληλες επαφές και με αυτόν αρχηγό και βασικό συνθέτη, ο John McLaughlin συγκέντρωσε άλλους τέσσερις μουσικούς, αυθεντίες στο είδος τους με όμοια διάθεση για δουλειά σε ένα πολυεθνικό supergroup που θα αναγνωριζόταν ως τέτοιο καιρό αργότερα, κοιτίδα μουσικών που διέπρεψαν με τον δικό τους τρόπο ο καθένας στη μετέπειτα πορεία τους.
Έχουμε και λέμε:
πρώτος και καλύτερος ο Bill Cobham στα τύμπανα απ΄τον Παναμά.
Ο Jerry Goodman στο ηλεκτρικό και μη βιολί απ’τις ΗΠΑ.
Ακολουθεί στο μπάσο ο Ιρλανδός Rick Laird και το line up κλείνει στα πλήκτρα ο Τσεχοσλοβάκος Jan Hammer.
Ένα συμβόλαιο που θα κλείσει ο McLaughlin με την πολυεθνική Columbia το 1971 κι έπειτα από επιτυχημένες εμφανίσεις του γκρουπ σε clubs, θα τους οδηγήσει στο στούντιο για την ηχογράφηση ενός άλμπουμ.
Το αποτέλεσμα ήταν το "The Inner Mounting Flame" των Mahavishnu Orchestra όπως θα ήταν το όνομα της μπάντας στο εξώφυλλο. Ένας κατεξοχήν ορχηστρικός δίσκος θυελλώδους ροκ, αναμεμειγμένου με τζαζ, κλασσική και παραδοσιακή μουσική, ψυχεδέλεια με ένταση και τσαγανό που συναντά κανείς σπάνια στη μουσική βιομηχανία ως πρώτο δείγμα μπάντας και προφανώς δικαιολογητικός του τίτλου του.
Η όρεξη για μουσική και η χημεία της μπάντας βγαίνει με το καλημέρα του "Meeting Of The Spirits", του εναρκτήριου κομματιού του δίσκου. Αν και άναρχο άκουσμα στον ακροατή αρχικά, αφού παραξενεύεται πως ο John McLaughlin στην κιθάρα αφήνει τον βιολιστή Goodman να χαράσσει μαζί του το μουσικό μονοπάτι του κομματιού, σε μετέπειτα ακούσματα του δίσκου θα συνειδητοποιήσει τη μαεστρία του συνθέτη McLaughlin και δε θα εκπλαγεί όταν μετά στο "Dawn", η ηχητική πολιορκία δώσει τη θέση της σε μια πιο μελωδική και αργή σύνθεση.
Είναι η ξεκούραση του ακροατή πριν το "Noonward Race" που αποδεικνύει αυτό.
Τη έντονη κούρσα των McLaughlin , Goodman και του πιο άνετου Hammer ώστε ποιος θα εκπλήξει πρώτο τον ακροατή δεξιοτεχνικά. Κι εκεί ο Cobham δηλώνει παρόν με τον Laird να τον υποδαυλίζει να δώσει ρεσιτάλ όσο η χαρακτηριστική μελωδία του τραγουδιού που μένει στον ακροατή, οδηγεί σε κατάλληλο φινάλε.



Το "Lotus On Irish Streams" που συνεχίζει το δίσκο κάνει ότι και το Dawn δηλαδή ξεκουράζει τον ακροατή με τη μετάδοση μιας ήρεμης εικόνας που μόνο μια ακουστική κιθάρα, ένα πιάνο κι ένα βιολί μπορούν να προσφέρουν. Γιατί ακολουθεί το "Vital Transformation" και σαν γνήσιο υπονοούμενο προς το ευγενές έντομο της πεταλούδας ξεκινάει με ένα  riff παράφωνο προτού πάρει τα ηνία ο Laird και με μια αξεπέραστη μπασογραμμή βάζει φωτιά στον Cobham κι αυτός με τη σειρά του στους λοιπούς σολίστες του γκρουπ.
Το δε "Dance Of Maya" και το "You Know , You Know" μοιάζουν μια χιουμοριστική νότα προς την πολυεθνικότητα της μπάντας το πρώτο και ενδεικτικό της ευδαιμονίας στη δημιουργία του άλμπουμ το δεύτερο και με τα δύο να είναι πιο αργά σε εξέλιξη αλλά οπωσδήποτε μη ευκαταφρόνητα.
Ο επίλογος γίνεται με το "Awakening",
το μόνο κομμάτι με solo του Cobham κι αυτό σύντομο ώστε να γίνει η ηρωική έξοδος και το κλείσιμο του άλμπουμ.
Ο δίσκος έφερε τριγμούς στο μουσικό οικοδόμημα με την κυκλοφορία του στις 14 Αυγούστου του 1971, αφού έμοιαζε να ήρθε από το πουθενά για να σπάσει τα ταμπού των δυο αντιμαχόμενων μπλοκ του Ψυχρού Πολέμου (έφτασε στο νούμερο 89 του Billboard στις ΗΠΑ ), της δυτικής μονοκρατορίας στο ροκ κι όχι μόνο και πάνω απ’όλα να πείσει για την αξία της μουσικής του, χωρίς να είναι απαραίτητα τα φωνητικά.
Οι νέοι τον αγάπησαν πολύ το δίσκο την εποχή εκείνη και μέχρι και δύσκολοι και σφιχτοί στην κριτική τους ειδικοί, υποκλίθηκαν στην μαεστρία των Mahavishnu Orchestra και της φλογερής δύναμης και ποιότητος του υλικού του δίσκου πίσω στις αρχές των ‘70s .
Η συνέχεια θα ήταν ανάλογη αλλά όχι ιδιαίτερα μακροχρόνια αφού όπως είναι λογικό σε τέτοια γκρουπ , ο εγωισμός και η σύρραξη θα ήταν αναπόφευκτη, για να μην αναφερθούμε στο γεγονός πως οι επιλογές του ίδιου του John McLaughlin θα καταδίκαζαν την ορχήστρα στη λήθη για καιρό. Τέλος σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα το δίσκο και πιο ειδικά τα κομμάτια "Noonward Race", "Lotus On Irish Streams" και "Vital Transformation" ως ενδεικτικά του δίσκου αν και υποπτεύομαι πως όσοι ενδιαφερθούν θα κάνουν συχνά πλήρες σπιν του άλμπουμ στο πικάπ κάτι που αξίζει εξ ίσου.

Κώστας Δάβαρης