// Rocktime Groups

KATMANDU: Οι κομήτες του αυθεντικού hard rock

// To Be A Rock And Not To Roll

Bowie διασώζει Iggy: Yπόθεση "Blah-Blah-Blah"

// Golden Years

8 + 1 τραγούδια που μας σύστησαν τα soundtrack του David Lynch

The Cross: Ο πόθος του Roger Taylor των Queen

Wednesday

1Jan

The Cross: Ο πόθος του Roger Taylor των Queen

Δημοσιεύθηκε από:

01/01/2025

Κατηγορία: Rock this Time

1713

"Πάντα ένιωθα τραγουδιστής. Με τους Queen έχω τραγουδήσει όλες τις αρμονίες, για πολλά χρόνια. Και στις συναυλίες τραγουδούσα σε κάθε τραγούδι, τουλάχιστον τις αρμονίες, και σε ορισμένα τραγούδια, όπως το "I'm In Love With My Car", τραγουδούσα ούτως ή άλλως το βασικό θέμα, ο οπότε αυτό δεν ήταν καινούργιο. Το καινούργιο ήταν να βρίσκομαι μπροστά, να μην παίζω τύμπανα".

Τάδε έφη ο ντράμερ Roger Taylor των θρυλικών Queen όπου κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 συγκρότησε τους The Cross προσπαθώντας να εκπληρώσει ένα βαθύ όνειρο του, να γίνει frontman μιας ροκ μπάντας που θα έχει αυτός και μόνο τον πρώτο λόγο.

Το 1987, ο Roger Taylor καθώς και τα υπόλοιπα μέλη των Queen έκαναν ένα μεγάλο διάλειμμα από τις υποχρεώσεις τους. Συγκεκριμένα ο Freddie συνεργάστηκε με την Montserrat Caballé για να ηχογραφήσει το υπέροχο "Barcelona".

Ο μπασίστας John Deacon έμεινε στο σπίτι για να απολαύσει την οικογενειακή θαλπωρή ενώ ο Brian May, βασανιζόταν από συζυγικές διαφωνίες και παράλληλα αντιμετώπιζε την επιδείνωση της κατάστασης της υγείας του πατέρα του.
Εν αντιθέσει με όλα αυτά ο Roger Taylor αποφασίζει να σχηματίσει τους The Cross βάζοντας πλώρη για κάτι φιλόδοξο και στα τέλη Ιανουαρίου του 1988 κυκλοφορoύν το "Shove It" ηχογραφώντας ο ντράμερ των Queen σχεδόν όλο το άλμπουμ ο ίδιος.

Ο Roger Taylor αρχικά αντί να χρησιμοποιήσει την τεράστια επιρροή που είχε συγκεντρώσει όλα αυτά τα χρόνια από τους Queen και να ζητήσει από φίλους μουσικούς να ενταχθούν στο νέο του συγκρότημα, ήθελε να ξεκινήσει από την αρχή δημοσιεύοντας μια διακριτική διαφήμιση στα μουσικά έντυπα του Ηνωμένου Βασιλείου αναζητώντας νέους μουσικούς για την μπάντα του χωρίς όμως η ανταπόκριση από τους συναδέλφους του, να είναι η επιθυμητή.

Βλέποντας ο Roger ότι αυτή η στρατηγική δεν απέδωσε τα αναμενόμενα πρόσθεσε ένα πιασάρισκο σχόλιο στη αγγελία αναφέροντας τα εξής: «Αν νομίζεις ότι είσαι αρκετά καλός και θέλεις να γίνεις σταρ, τηλεφώνησε σε αυτόν τον αριθμό».

Αυτή η ατάκα τελικά λειτούργησε, και ξαφνικά τόσο ο ίδιος όσο και ο στενός του συνεργάτης Spike Edney (με τον Spike, o Roger γνωρίστηκαν όταν ο Edney έπαιζε πλήκτρα με τους Queen στις περιοδείες τους) άκουγαν έναν σωρό κασέτες για να ανακαλύψουν τα νέα μέλη του συγκροτήματος. Έτσι, ο Joshua J. Macrae (τύμπανα), ο Clayton Moss (κιθάρα) και ο Peter Noone (μπάσο) ήταν οι τελικές επιλογές και μαζί με τον Roger και τον Spike γεννήθηκαν οι The Cross.
Ωστόσο, το "Shove It" ουσιαστικά ήταν μία σόλο δουλειά του Roger Taylor μιας και οι υπόλοιποι μουσικοί είχαν ελάχιστη συμμετοχή. Αξίζει να επισημανθεί πως το ντεμπούτο τους ήταν ήδη ηχογραφημένο όταν έκλεισε την συμφωνία με τους μουσικούς όμως, ο Roger προς τιμήν του, έκανε μία σπουδαία συναδελφική κίνηση πηγαίνοντας το συγκρότημα στην Ίμπιζα για να ηχογραφήσει ξανά κάποια μέρη, έτσι ώστε όλα τα μέλη να δικαιούνται δικαιώματα και οικονομικές απολαβές για το "Shove It".

"Shove It"

Το άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1988 και δέχθηκε αρχικά τα αρνητικά πυρά από θαυμαστές και κριτικούς για τον ήχο του "Shove It" καθώς δεν ανταποκρινόταν καθόλου σε οτιδήποτε είχαν κυκλοφορήσει οι Queen τα τελευταία χρόνια.
Πράγματι, στον δίσκο υπάρχει μια δυνατή μίξη χορευτικών και ροκ ρυθμών σε ενοχλητικό βαθμό με μερικούς από τους στίχους να ακούγονται εξίσου ενοχλητικοί και σεξιστικοί όπως το άθλιο "Love on a Tightrope (Like an Animal)" καθώς και το αντίστοιχο "Rough Justice" που θυμίζει το Ghostbusters.

'Ενα από τα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι σίγουρα το εθιστικό, "Heaven For Everyone" στο οποίο η φωνή του Freddie Mercury απογειώνει το κομμάτι (στην αμερικάνικη έκδοση το ερμηνεύει ο Roger Taylor) ενώ ξεχωρίζει και το "Feel The Force" όπου ανακαλύπτεις σε μερικά σημεία το πνεύμα των Queen των '80s.

Στο "Love Lies Bleeding (She Was A Wicked, Wily Waitress)" συμμετέχει ο Brian May όπου δίνει ρεσιτάλ και στο οποίο τα credits περιγράφονται ότι σαμπλάρονται οι αρμονίες του "Bohemian Rhapsody" και οι κιθάρες από το "Flash".

Το "Stand Up For Love" βαδίζει σε παλιομοδίτικο rock n' roll τέμπο που ακούγεται ευχάριστα χωρίς φυσικά να είναι κάτι το ιδιαίτερο όπως και το μέτριο "Contact" όπου και στις δύο συνθέσεις ξεχωρίζουν τα πνευστά του πολυτάλαντου Gary Barnacle (The Clash, Positive Noise, Stray Cats, Ruts D.C).

Το πρώτο σινγκλ από το άλμπουμ ήταν το "Cowboys And Indians" που κινείται σε ένα pop-dance ύφος, το οποίο έφτασε στο #74 στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Το ίδιο το άλμπουμ, που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1987 από την εταιρεία Virgin Records του Richard Branson, έφτασε στο #58, αν και η κυκλοφορία στις ΗΠΑ, που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1988, απέτυχε να προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον και δεν μπήκε στο chart.

Ο Roger παρά την έλλειψη επιτυχίας, αποφάσισε ότι οι The Cross έπρεπε να περιοδεύσουν και να εμφανιστούν ζωντανά, κάτι που έπραξαν την άνοιξη του 1988, αποδίδοντας στο σανίδι μια μίξη κομματιών των Queen και σόλο τραγουδιών με τα νέα τραγούδια από το άλμπουμ των The Cross. Ήταν ξεκάθαρο ότι οι The Cross ήταν απλώς ένα παράπλευρο έργο για τον Roger και είχε την ευλογία των Brian, Freddie και John, υπό έναν όρο: ότι οι δραστηριότητες των Queen θα είχαν πάντα προτεραιότητα.

"Mad, Bad and Dangerous to Know"

Τον Μάρτιο του 1990 κυκλοφορεί το "Mad, Bad And Dangerous To Know", το δεύτερο άλμπουμ των The Cross που είναι ουσιαστικά η πρώτη πραγματικά συλλογική προσπάθεια της μπάντας. Οι ηχογραφήσεις είχαν ξεκινήσει από το καλοκαίρι του 1989, χωρίς όμως την συμμετοχή Roger, ο οποίος ήταν απασχολημένος με την προώθηση του "The Miracle".
Έπειτα από λίγο όμως, συναντήθηκε με τους υπόλοιπους στα Mountain Studios στο Montreux για να ξεκινήσει να δουλεύει πάνω σε υλικό για το επερχόμενο άλμπουμ τους. Η ταχύτητα με την οποία δούλεψαν ήταν εκπληκτική. Όταν ο Roger ήρθε μαζί τους τον Σεπτέμβριο, είχαν γράψει σχεδόν ένα ολόκληρο άλμπουμ.

Παράλληλα, έγινε μια πιο συντονισμένη προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα άλμπουμ περισσότερο εναρμονισμένο με τη φιλοσοφία των The Cross ότι είναι απλά ένα διασκεδαστικό ροκ συγκρότημα.

Οι πωλήσεις του δεύτερου δίσκου ήταν απογοητευτικές και το άλμπουμ δεν μπήκε καθόλου στο chart. Το άλμπουμ είχε αποδοχή μόνο στη Γερμανία, μια αγορά όπου το συγκρότημα βρήκε τη μεγαλύτερη επιτυχία και στη συνέχεια έκανε εκεί πιο συχνές περιοδείες. Ως αποτέλεσμα της γενικής αδιαφορίας σχετικά με τους The Cross, η EMI Records τους έδιωξε από το ρόστερ της στο Ηνωμένο Βασίλειο αφού το άλμπουμ βυθίστηκε, αφήνοντας το συγκρότημα στα χέρια της γερμανικής θυγατρικής Electrola.

Ο δίσκος αρχίζει με μία κλασική ροκιά, το "Top of the World, Ma" και ακολουθεί το μέτριο "Liar" που έχει ένα συμπαθητικό ρεφρέν.

Το "Closer to You" ακολουθεί μία ευχάριστη hard rock πεπατημένη ενώ το "Breakdown" ακούγεται σαν κάποιο ξεχασμένο κομμάτι των The Who.

Στο "Penetration Guru" οι ροκ ρυθμοί είναι πιο γοργοί και διατηρούνται σε όλη την διάρκεια του τραγουδιού ενώ το αποθεωτικό "Power to Love" είναι από τις όμορφες συνθέσεις του άλμπουμ που συνοδεύεται και από ένα έκφυλο - οργιώδες βίντεο κλιπ.

Το "Sister Blue" ακολουθεί ένα πιο ροκ ν ρολλ τέμπο που άνετα θα την έλεγε ο Billy Idol (!!!) ενώ στη cd έκδοση του άλμπουμ υπάρχει μία αχρείαστη διασκευή στο κλασσικό "Foxy Lady" του Jimi Hendrix.

Ακολουθεί η μπαλάντα "Better Things" που τραγουδά ο κιθαρίστας Clayton Moss και έπεται η πιο ενδιαφέρουσα σύνθεση με τίτλο "Passion for Trash" που έγραψε ο ντράμερ Josh Macrae με την κιθάρα να μιμείται σε αρκετά σημεία το ύφος του Stephen Ray Vaughan!

Το "Old Men (Lay Down)" ξεκινά με το πιάνο και την αφηγηματική φωνή του Roger να πρωταγωνιστούν αλλά ξαφνικά το κομμάτι εξελίσσεται σε μία "χορευτική" παθιασμένη ροκ σύνθεση με τη κιθάρα του Clayton Moss και τα πλήκτρα του Spike Edney να παραληρούν.

Το άλμπουμ κλείνει με το πανέμορφο "Final Destination" με την ερμηνεία του Roger να αγγίζει το φωνητικό ηχόχρωμα του Rod Stewart.

Για την ιστορία το "Mad, Bad and Dangerous to Know" (Τρελός, κακός και επικίνδυνος να το ξέρεις) πήρε τον τίτλο του άλμπουμ από μια φράση που χρησιμοποίησε η Lady Caroline Lamb (1785–1828) για να περιγράψει τον εραστή της Λόρδο Μπάιρον. Επίσης ο σχεδιασμός του εξωφύλλου ανήκει στον Stephen Bliss και στον Richard Gray συνεργάτη των Queen.

"Blue Rock"

Βρισκόμαστε την περίοδο που οι Queen είχαν ολοκληρώσει το άλμπουμ "Innuendo" με τον Roger να έχει αναλάβει ένα επιπλέον ρόλο για την προώθηση του δίσκου αφήνοντας τους The Cross λίγο πιο πίσω. Παρόλα αυτά, η μπάντα ξεκινά ηχογραφήσεις για 20 νέα τραγούδια. Οι ηχογραφήσεις ξεκίνησαν τον Φεβρουάριο του 1991 στα Real World Studios in Box του Peter Gabriel, γνωστά για τις εκλεκτικές παγκόσμιες ηχογραφήσεις μουσικής.

Ωστόσο, με τον Roger να γίνεται πατέρας τον Μάρτιο, οι ηχογραφήσεις εναλλάσσονταν μεταξύ του Real World και της πιο κεντρικής τοποθεσίας των Roundhouse Studios, πιο ήταν κοντά στο σπίτι του Roger στο Surrey. Ο Roger δεν ασχολήθηκε τόσο πολύ με τις συνθέσεις αυτή τη φορά, γράφοντας μόνο δύο ολόκληρα τραγούδια: το "The Also Rans" και το "New Dark Ages" (που είχε μείνει εκτός από τον δίσκο "Innuendo") και επιπρόσθετα συνέγραψε το "Bad Attitude".

Στο άλμπουμ κυριάρχησε, το συνθετικό ταλέντο του Spike Edney γράφοντας ή συνυπογράφοντας επτά από τα δέκα κομμάτια του τρίτου τους άλμπουμ με τίτλο "Blue Rock".

Παράλληλα άρχισε η αναζήτηση μιας νέας δισκογραφικής εταιρείας που θα τους εκπροσωπούσε, λαμβάνοντας υπόψη ότι η Parlophone δεν υποστήριξε ικανοποιητικά το "Mad, Bad: And Dangerous To Know", και είχε αρνηθεί κατηγορηματικά να χρηματοδοτήσει μια περιοδεία που ήταν βέβαιο ότι θα έχανε χρήματα. Λόγω της δημοτικότητας του συγκροτήματος στη Γερμανία, η Electrola Records εξέφρασε ενδιαφέρον και η μπάντα υπέγραψε αμέσως.

Ωστόσο, το "Blue Rock" δεν θα περιλάμβανε μια περιοδεία προώθησης πλήρους κλίμακας, αλλά το συγκρότημα θα εμφανιζόταν ως support στους Magnum.

Το άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1991 με το single, το "New Dark Ages", να εμφανίζεται ένα δεκαπενθήμερο νωρίτερα.

Δυστυχώς τόσο το άλμπουμ όσο και το σινγκλ απέτυχαν να πρωταγωνιστήσουν στα γερμανικά τσαρτ, αλλά απέδωσαν αρκετά καλά ώστε να πυροδοτήσουν φήμες για πιθανή κυκλοφορία του Blue Rock στο Ηνωμένο Βασίλειο, που προγραμματίσθηκε για τον Νοέμβριο του 1991.

Το δεύτερο σινγκλ, "Life Changes", κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο, αλλά αποσύρθηκε τον επόμενο μήνα μετά το θάνατο του Freddie. Αυτό διέλυσε επίσης κάθε ελπίδα για κυκλοφορία στο Ηνωμένο Βασίλειο αφού μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, η προσοχή του Roger επέστρεψε στους Queen σβήνοντας οριστικά κάθε πρόθεση να ηχογραφήσει ένα τέταρτο άλμπουμ.

O τελευταίος δίσκος The Cross ξεκινά με το γκαζιάρικο "Bad Attitude", συνεχίζει με το μελωδικό "New Dark Ages" και έπεται το "Dirty Mind" με απίθανο ρεφρέν και τις κιθάρες του Clayton Moss να ροκάρουν δυνατά.
Στο "Baby It's Alright" οι τόνοι πέφτουν υπερβολικά με τους Geoffrey Richardson (βιολί) και την Helen Liebmann στο τσέλο να προσθέτουν μία μπητλική γαλήνια αύρα ενώ στο "Ain't Put Nothin' Down" η φωνή του Roger Taylor λόγω της χαρακτηριστικής βραχνάδας θυμίζει ένα μείγμα της φωνής μεταξύ Roger Daltrey (The Who) και Rod Stewart.

Το ήρεμο "The Also Rans" έχει έναν υπέροχο ατμοσφαιρικό ύφος και όμορφα δεύτερα γυναικεία φωνητικά ειδικά στο ρεφρέν λόγω της συνεισφοράς των Candy Yates και Clare Yates.

Το "Millionaire" μας επαναφέρει σε τετριμμένους φωνακλάδικους ροκ ρυθμούς και κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το "Put it All Down to Love" με "αγριεμένα" σόλα σε πλήκτρα και κιθάρα

Το άλμπουμ κλείνει με την ακουστική μπαλάντα "Hand of Fools" το οποίο αδικείται από την μέτρια απόδοση του Roger Taylor που εδώ αν το ερμήνευε ο David Bowie σίγουρα θα το απογείωνε. Ο επίλογος γράφεται με το γοητευτικό "Life Changes" όπου οι βιόλες του Geoffrey Richardson είναι μαγικές.

Ωστόσο o θάνατος του Freddie Mercury στις 24 Nοεμβρίου του 1991 είχε ως αποτέλεσμα την απόσυρση του τρίτου σινγκλ από αυτό το άλμπουμ, "Life Changes" και φαίνεται ότι έκανε τον Taylor να επαναξιολογήσει τις προτεραιότητές του, καθώς εκτός από μερικές μεμονωμένες συναυλίες, το γκρουπ ουσιαστικά τελείωσε εκείνη τη περίοδο και επίσημα μπήκαν τίτλοι τέλους μετά από δύο χρόνια.
Η συναυλιακή επανασύνδεση των The Cross συνέβη στις 7 Δεκεμβρίου του 2013 στο Guildford,της Μεγάλης Βρετανίας δηλαδή μετά από 20 χρόνια με τους SAS Band. Οι Cross έπαιξαν για πάνω από μία ώρα και ήταν άψογοι με εξαίρεση τον Roger που ξέχασε να ερμηνεύσει το "Power To Love" παρόλο που είχε προγραμματιστεί στο setlist.

Live Albums

"The Official Bootleg" (1991)

Κυκλοφόρησε αποκλειστικά από το Official International Queen Fan Club αφού οι The Cross παρουσίασαν μια παράσταση για το χριστουγεννιάτικο πάρτι τους στο Ηνωμένο Βασίλειο (στις 5 Δεκεμβρίου 1990 στο Astoria Theatre στο Λονδίνο).
Το "The Official Bootleg" είναι ένα από τα λίγα άλμπουμ κυκλοφόρησε μόνο σε κασέτα σε μέλη του fan club.

Ο Spike Edney απουσίαζε από αυτό το σόου και στην θλεση του ήταν ο Μike Moran.

Φυσικά, η συγκεκριμένη βραδιά πήρε φωτιά λίγο πριν το τέλος, όταν ανέβηκε στην σκηνή ο Brian May συμμετέχοντας στους The Cross για ένα μίνι σετ τεσσάρων τραγουδιών των "I'm In Love With My Car", "Let Me Out", "Tie Your Mother Down" και "Lucille" μέσα σε κλίμα αποθέωσης.

"Live In Germany" (1992)

Όπως το The Official Bootleg από τις αρχές του 1991, το "Live In Germany" ηχογραφήθηκε από το Fan Club στο Ντίσελντορφ στο Philipshalle, για να προσφέρει αποκλειστικό περιεχόμενο στα μέλη του Fan Club. Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, ήταν πολύ πιο σύντομο, λόγω ότι οι The Cross άνοιγαν εκείνη την περίοδο τις συναυλίες των Magnum στη γερμανική περιοδεία τους οπότε το σετλιστ ήταν κάπως περιορισμένο.

Όπως και με το The Official Bootleg έτσι και με το "Live In Germany" ήταν αποκλειστικά για τα μέλη του Fan Club και δεν του δόθηκε ποτέ η σωστή κυκλοφορία.

Y.Γ.1: Στην συλλογές "Singles 1 &2" (2013) που περιλαμβάνονται διάφορες εκδόσεις επιλεκτικών τραγουδιών από όλα τα άλμπουμ της μπάντας. Εκεί θα βρείτε διάφορα remix και εxtended version αυτών των τραγουδιών που τα κυκλοφόρησε η μπάντα ως σινγκλ καθώς και μερικά ενδιαφέροντα jam sessions

Επιπρόσθετα περιέχονται τραγούδια που δεν βρίσκονται στα τρία άλμπουμ όπως το "Manipulator" (θυμίζει Roxy Music), το "In Charge of My Heart" που κινείτο σε δυναμικό electro-rock ύφος και το εξαιρετικό "Heartland" που το ερμηνεύει ο μπασίστας Peter Noone.

Y.Γ.2: Το δεύτερο σινγκλ από το "Shove It", το εξαίσιο "Heaven for Everyone", επανακυκλοφόρησε από τα υπόλοιπα μέλη των Queen, χρησιμοποιώντας τη βασική φωνητική λήψη του Freddie Mercury από τις ηχογραφήσεις του "Shove It". Κυκλοφόρησε ως το βασικό σινγκλ από το άλμπουμ "Made in Heaven" του 1995 και έγινε μεγάλη επιτυχία σε πολλές χώρες.

Φώτης Μελέτης