Τι κι αν ένα τριήμερο το κρυολόγημα με καθήλωσε, τι κι αν το πρωί της συναυλίας ο πυρετός άγγιξε τους βαθμούς βρασμού της αιθανόλης δια δύο, τι κι αν οι κυρίες της οικογένειας έκρυψαν τα κλειδιά του αυτοκινήτου και απαγόρευσαν τη μετάβαση στο νούμερο 205 της οδού Λιοσίων…το ραδιοταξί κατέφθασε στις 20.45 στην πόρτα της πολυκατοικίας και ο "ασυγκράτητος έφηβος" των τελευταίων –άντα ξεπόρτισε!!!

Δυστυχώς έχασα ένα μέρος της εμφάνισης των Illusory αλλά αποζημιώθηκα στην συνέχεια με το θέαμα και κυρίως το άκουσμα εξαιρετικών μουσικών εγχώριας παρουσίας που τιμήθηκαν και τίμησαν με την παρουσία τους ανοίγοντας μουσικά μία σπουδαία βραδιά.
Tα παλληκάρια έπαιξαν κομμάτια από τους δύο σπουδαίους δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει: το "The Ivory Tower" (2013) και το "Polysyllabic" (2016) και κατάφερε (για πολλοστή φορά)  να κερδίσει το χειροκρότημα των  μουσικόφιλων. Ακούστηκαν με ιδιαίτερη επιτυχία τα: "In The Beginning", "A New Beginning",  "Fleak",  "Odd Y Sea",  "Pale Moonlight",  "Dreamshade", "Insangel", "Ivory Tower (πολυαγαπημένο μου που μου θυμίζει άλλες εποχές και άλλες καταστάσεις).
Ο πρόλογος δεν είχε σκοπό να αποθεώσει  εαυτόν αλλά να καταδείξει πως ήταν αδύνατο να είμαι μακριά από την συναυλιακή παρουσίαση ενός από τους αγαπημένους μου ερμηνευτές των εφηβικών, ανέμελων εποχών…

Από τα 1986 που άκουσα και είδα το βίντεο Hear N' Aid – Stars(https://www.youtube.com/watch?v=G5H94GHb-10) και συγκεκριμένα άκουσα στα 1’40’’-1’48’’ και μετά από ένα μήνα αγόρασα τον δίσκο "Rage for Order" ήξερα πως αυτή η μπάντα και ο τραγουδιστής της θα ήταν για πάντα το "παυσίπονο" για τα αυτιά μου!! Με το "Operation: Mindcrime" οι συμμαθητές μου και εγώ στην επαρχιακή πόλη που μεγαλώσαμε  θα βρίσκαμε μουσικό σημείο αναφοράς.

Πραγματώθηκε όμως η ολοκλήρωση της μουσικής επιθυμίας, αρχικά,  στο θέατρο του Λυκαβηττού στις  10 Ιουνίου 2003,  για να επαναληφθεί στο "Rockwave" στις  20 Ιουνίου του 2004  και στο Gagarin(και πάλι όπου οι Queensryche έδωσαν ξανά το ραντεβού τους με το ελληνικό κοινό δύο χρόνια μετά την εμφάνιση τους στο Rockwave του 2004 όπου είχαν παίξει όλο το "Operation: Mindcrime" με μία παρουσία ισάξια με το όνομα και την ιστορία τους). Κάπως έτσι περίμενε και αυτή τους την παρουσία ο κόσμος που μαζεύτηκε για να παρακολουθήσει τα highlights των δύο O.M. κατά τα οποία εξελίσσεται η γνωστή πολιτικο-κοινωνικο-τραγική ιστορία του Nikki, της Sister Mary και του Dr.X. ) στις  14 Ιουνίου 2006.


"Φτιάχτηκα"  ακόμη περισσότερο όταν διάβασα  τη δήλωση του  τραγουδιστή Geoff Tate σε μία συνέντευξη πως ετοιμάζει μαζί με την παλιά του μπάντα QUEENSRYCHE μία επετειακή boxset έκδοση του "Empire".
Το 4ο studio album των QUEENSRYCHE θα γιορτάσει τα 30 του χρόνια το 2020. Και επιπλέον  ο Geoff Tate ανέφερε ότι θεωρεί τον δίσκο ως έναν από τους αγαπημένους του(και εμείς , και εμείς…) και ταυτόχρονα ανακοίνωσε τα σχέδια για κυκλοφορία ενός επετειακού boxset : "Αυτή τη στιγμή εργάζομαι με τα παιδιά γι’ αυτό και κατά την άποψή μου πρόκειται για ένα φοβερό boxset. Είμαι πολύ χαρούμενος και θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου - από συνεντεύξεις, από σχόλια, τα πάντα - για να πραγματοποιηθεί".
Επιπλέον πρόσθεσε: "Θα ήθελα να παίξω οποιοδήποτε τραγούδι από το "Empire", επειδή υπάρχουν τραγούδια σε αυτό το άλμπουμ που σπάνια έπαιζα (...)". Βέβαια, ο περισσότερος κόσμος τείνει να συμφωνήσει πως το Operation Mindcrime στέκεται κατά τι ψηλότερα σε σχέση με όσα προηγήθηκαν ή ακολούθησαν. Όσα χρόνια και αν περάσουν λοιπόν και ό,τι  και αν έχει μεσολαβήσει ανάμεσα στις  δύο πλευρές , τα ονόματα Geoff Tate και Operation Mindcrime θα σημαδεύουν πάντοτε τις μουσικές μου ρίζες. Αιώνια ενωμένα με τα δεσμά μίας υπερβατικής μουσικής εποποιίας. Πως θα μπορούσε λοιπόν να με  αφήσει ασυγκίνητο η είδηση της επίσκεψης του μοναδικού αυτού καλλιτέχνη στη χώρα μας με σκοπό να μας παρουσιάσει αυτό το ιστορικό άλμπουμ στην ολότητά του; Πέμπτη βράδυ και το Gagarin 205, είχε ετοιμαστεί μαζί με 1000 περίπου άτομα να λύσει ένα μυστήριο, μια συνωμοσία, μια δολοφονία (δύο για την ακρίβεια) πριν και μετά από 65 μέρες του Nikki στη φυλακή.
Οι εκτελέσεις ήταν πιστές των αυθεντικών, ενώ σχετικά με την ποιότητα του ήχου υπάρχουν κάποιες ενστάσεις αφού κυμαινόταν σε μέτρια επίπεδα. Ο κόσμος απολάμβανε το κάθε κομμάτι του "Operation: Mindcrime" και δημιουργούσε, μία  δυνατή ατμόσφαιρα, κάνοντας το Gagarin να δονείται. Κορυφαίες στιγμές ήταν αναμενόμενα τα "Suite Sister Mary", "I Don't Believe In Love" και "Revolution Calling" ενώ στο "Eyes Of A Stranger" επικράτησε το πανδαιμόνιο.
Ο Tate μέχρι και εκείνη τη στιγμή δεν είχε πει λέξη στο κοινό, γεγονός το οποίο δείχνει στη συγκεκριμένη περίπτωση πόσο πιστά πρεσβεύει το ρόλο αυτό. Και ήταν πραγματικά συγκλονιστικός, ήταν τόσο τραγικός, τόσο επιβλητικός, που έκανε το κοινό, σε κάποια σημεία, να παρακολουθεί αποχαυνωμένο.
Επίσης η φωνή του ήταν σχεδόν ανέπαφη, σχεδόν το ίδιο κρυστάλλινη με την εποχή του "Livecrime" που έχει αφήσει ιστορία.
Κάποιοι σχολίασαν την ασημότητα των μουσικών που συνόδευσαν τον υπέρτατο
Tate. Βέβαια  αν εξαιρέσουμε τον δυναμικό Felix Bohnke (Avantasia, Edguy, Gus G. κλπ.) στα τύμπανα, οι υπόλοιποι μουσικοί  υποστήριξαν το περίτεχνο υλικό με περισσή μουσικότητα  και με σεβασμό ενώ είχαν για σύμμαχο τους έναν καθαρό και ισορροπημένο ήχο.
Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει και η  σοπράνο Marilia Zangrandi που  ερμήνευσε υπέροχα τα μουσικά μέρη της Pamela Moore στο "Suite Sister Mary" και τα απέδωσε εξαιρετικά. Η μπάντα μας αποζημίωσε και πέρα από τα  60 λεπτά του Mindcrim,  φρόντισε να μας χαρίσει μερικές από τις αξιάκουστες όσο και περιπόθητες στιγμές του Empire σε ένα υπέροχο encore με τα: Best I Can, Silent Lucidity, Jet City Woman και το ομώνυμο που προηγήθηκε που ήταν ο καλύτερος επίλογος για μία βραδιά που θα μείνει "χαραγμένη στην καρδιά και στα αυτιά".
Έφυγα αμέσως με το πρώτο ταξί που βρήκα και θαρρείς ο πυρετός είχε πέσει ή μήπω όχι;; Μιχάλη Χ. και Δημήτρη Σ. ακούσαμε μαζί τους ύμνους της νιότης μας… μακάρι την επόμενη φορά να είμαστε παρέα.


Το Setlist: I Remember Now, Anarchy X,  Revolution Calling , Operation: Mindcrime , Speak, Spreading The Disease, The Mission,  Sweet Sister Mary , The Needle Lies , Electric Requiem ,  Breaking The Silence ,  I Don ‘t Believe In Love , Waiting For 22 , My Empty Room, Eyes Of A Stranger.  Encore: Best I Can, Silent Lucidity, Empire, Jet City Woman.
 
Νότης  "Jet City Man" Γκιλλανίδης