Το πρώτο του σόλο δίσκο κυκλοφορεί ο κιθαρίστας των Cinderella, Jeff LaBar που τιτλοφορείται "One For The Road" και μιλά για την δική του προσέγγιση στα μουσικά πεπραγμένα, την άποψη του για την αλλαγή των rock μουσικών κατεστημένων και την συνθετική του δημιουργία χωρίς τους Cinderella!

Συνομιλώντας  μαζί του ξαφνικά συνειδητοποιείς ,ότι  εκτός από καλός κιθαρίστας είναι και ένας ειλικρινής και απλός άνθρωπος  και όπως ο  La Bar είπε στη διάρκεια της συνέντευξης : “κάντο γιατί θέλεις να το κάνεις και όχι γιατί προσπαθείς να είσαι κάποιος άλλος ή να γίνεις rock star.” Ξεκινάμε…

Αυτοσχεδιάζετε   με τους Cinderella στις ζωντανές εμφανίσεις σας; αυτοσχεδιάζεις και τα σόλο σου ζωντανά;
 Όχι. Παίζουμε τα τραγούδια κατευθείαν (γέλια…) Τα παίζουμε όπως τα έχουμε  γράψει…(γέλια). Αυτοσχεδιάζουμε στην εξάσκηση μας, στις πρόβες αυτοσχεδιάζουμε τις μεταβάσεις από το ένα τραγούδι στο άλλο ή μία "εσφαλμένη" εκκίνηση ή μία εισαγωγή σε ένα τραγούδι… μερικές φορές μπορεί να αλλάξουμε μία εισαγωγή . Μερικές φορές υπάρχουν στο σετ των τραγουδιών της συναυλίας τελείως ελεύθερες προσεγγίσεις  και στα τραγούδια  αυτής της χρονιάς εγώ και ο Tom (Keifer) απλά αλλάζουμε  riffs. Και συνήθως προσθέτουμε κάτι τέτοια σε μία εμφάνιση. Υπάρχει μία διαφορετική εμφάνιση αυτή την χρονιά που όλα τα τραγούδια  είναι γεμάτα αυτοσχεδιασμούς και υπάρχει ένας ιδιαίτερος αυτοσχεδιασμός στο “Long Cold Winter”.

Πώς λειτουργούσατε στο στούντιο τις παλιότερες μέρες; Δουλεύατε τα σόλο εσύ και ο Tom από πριν;  Ή  στην πραγματικότητα υπάρχουν τραγούδια των  Cinderella ηχογραφημένα στο στούντιο που είναι καθαρός αυτοσχεδιασμός ;
 Όχι .Όχι  , δε νομίζω κάποιο από αυτά ότι είναι καθαρός αυτοσχεδιασμός. Μερικά από αυτά εξελίχθηκαν παίζοντας μεταξύ μας και κάποια άλλα εξελίχθηκαν στο στούντιο.  Ο Tom έγραψε σχεδόν όλα τα τραγούδια , έτσι μερικές φορές ερχόταν με ένα σόλο ήδη γραμμένο , κάποιες άλλες τα δημιουργούσαμε στη συνέχεια. Αλλά συνήθως , όταν δεν είχε κάποιο σόλο ήδη γραμμένο για το τραγούδι , αυτό σήμαινε ότι εγώ θα έπρεπε να είχα κάποιο έτοιμο. Το δημιουργούσα λοιπόν είτε στο στούντιο , είτε το δημιουργούσα τη νύχτα στο σπίτι και το παρουσίαζα την επόμενη!


Ο Tom ήταν ο κύριος συνθέτης , έγραψε ποτέ κάποια σόλο για σένα;
  Όχι. Στην πραγματικότητα όμως βοήθησε. Βοήθησε με μερικά τμήματα στην σύνθεση εάν είχα πρόβλημα με κάποιο τμήμα , συνήθως θα έλεγε (μιμείται τη βαθιά φωνή του Keifer)  : "δοκίμασε αυτό " και έχω κάνει τα ίδια για εκείνον. Δουλεύαμε καλά μαζί και με το πέρασμα των χρόνων γινόταν καλύτερο και καλύτερο…
 Μάθατε πράγματα ο ένας από τον άλλο;
 Ναι , βέβαια! Έχω μάθει πολλά από εκείνον… 

Δώσε μας μερικά παραδείγματα- τι έμαθες από εκείνον και τι έμαθε από εσένα;
Δε γνωρίζω εάν έμαθε τίποτε από εμένα (γέλια) …Αλλά γνωρίζω τι έχω μάθει από εκείνον : να εκτιμώ την κιθάρα , να αρχίσω να παίζω με παλαιότερα μοντέλα κιθάρας , έχω μάθει να παίζω με αίσθημα , έχω μάθει να ηρεμώ.
 Ένα πράγμα σχετικά με τους Cinderella είναι , ότι τις μέρες  της ακμής σας , ήταν η εποχή της κιθαριστικής δεξιοτεχνίας. Όλοι ήταν τρελαμένοι με όλες αυτά τα απίστευτα κόλπα! Τι σας έκανε να επικεντρωθείτε στο μελωδικό υλικό;
 Όταν εντάχθηκα στους Cinderella, ήμουν κάπως έτσι. Έπαιζα σε άλλη μπάντα και ήμουν λίγο περισσότερο τεχνικός. Αλλά δεν ήμουν ποτέ τόσο δεξιοτεχνικός , ποτέ τόσο γρήγορος. Δεν ήμουν ο George Lynch ή ο Warren DeMartini. Ήμουν πάντοτε κάπου ενδιάμεσα. Ήμουν πάντοτε λίγο γρήγορος και λίγο bluesy και όταν εντάχθηκα στους  Cinderella , ο Tom με "τακτοποίησε" μουσικά. Χρησιμοποίησε ένα τραγούδι που είχαμε καιρό να το παίξουμε , το "Once Around the Ride" και χρειάστηκε να ξαναμάθω το σόλο : "Ω, δεν μπορώ να παίζω έτσι πλέον".  Είναι γρήγορο και δε χρειάζεται πλέον να παίζω έτσι" (γέλια)...

Μία παρατήρηση για τον Tom είναι ότι επηρεάστηκε από τους κιθαριστικούς ήρωες των’70ς , όπως ο  Jimmy Page.
 Ναι και εγώ επίσης.
Πώς τα καταφέρνετε από τη μία πλευρά να σέβεστε την παράδοση και την ίδια στιγμή να παρουσιάζετε κάτι καινούργιο που είναι ταιριαστό με τη δική σας γενιά;
 Είναι θέμα γούστου. Μεγαλώσαμε άλλωστε εκτιμώντας  τις ίδιες μπάντες. Είμαστε οπαδοί και οι δύο μας των Alice Cooper , Zeppelin , Aerosmith , AC/DC.
 
Black Sabbath στην περίπτωση σου.
Black Sabbath , οπωσδήποτε... Deep Purple. Ο Tom γουστάρει  Kiss , εγώ γουστάρω Yes. Άκουγα πολύ  Yes , Genesis , Pink Floyd.
 
Βρετανικό  prog.
Ναι , όλο το φάσμα του βρετανικού rock. Ο Tom έκλινε περισσότερο στο  αμερικάνικο rock , αλλά πάντοτε είχε επιρροές από τη δεύτερη γενιά των  blues, όπως οι Zeppelin και οι Black Sabbath. Οπότε είναι κάτι που έχουμε κοινό.

Πιστεύεις ότι ο rock κιθαρίστας ως επάγγελμα έχει αλλάξει στα βασικά του από την ημέρα που ξεκίνησες;
 Ω Θεέ μου , βέβαια!!
Όχι στα θέματα τεχνολογίας ή διανομής αλλά σε καθαρά θέματα τέχνης ;Νομίζεις ότι υπάρχουν περισσότερες προσδοκίες από τους κιθαρίστες στις μέρες μας;
 Όχι , λιγότερες!
Λιγότερες;
 Κιθαρίστες σε νέες μπάντες – μπορείς να ονομάσεις έναν κιθαρίστα;

Σκέπτομαι τον John 5 (David Lee Roth Band , 2wo , Marilyn Manson , Rob Zombie , Loser, Red Square Black , Lynyrd Skynyrd , Meatloaf).
Μα ο  John 5 δεν είναι τόσο καινούργιος! (γέλια…). Δεν είναι ακριβώς καινούργιος , απλά είναι εδώ και πολύ καιρό σε πολλές , διαφορετικές μπάντες. Αλλά λέω επίσης , ότι όταν βλέπεις νέες δημοφιλείς μπάντες δεν είναι το ίδιο , όταν ο κιθαρίστας είναι δημοφιλής και έχει αναγνωρισιμότητα.
Όπως ένας ήρωας της κιθάρας;
 Ναι , εάν αναφέρεσαι στα 80ς …
 Έχεις τους  Vai , Gilbert , DeMartini.
Αυτό λέω… Γνωρίζεις τον κιθαρίστα επειδή έχει προσωπικότητα και την καριέρα του, ακόμη και νεότερες μπάντες που μου αρέσουν, για παράδειγμα , οι  Nickelback δεν είναι καινούργιοι αλλά νέου ύφους μπάντα , περισσότερο αυτής της δεκαετίας, μου αρέσουν οι  Nickelback , αλλά δεν έχω ιδέα  ποιος είναι ο κιθαρίστας.


Ποια είναι η κιθάρα που χρησιμοποιείς κυρίως για τις ζωντανές εμφανίσεις σας;
Η λευκή μου  Les Paul. Έχω τη λευκή από τα  80ς Les Paul , που στην πραγματικότητα είναι κίτρινη-το πρώτο χρώμα μεταλλάχθηκε σε κίτρινο , όπως και η double-neck κιθάρα μου κιτρίνισε επίσης.
Από πότε τις έχεις;
 Τη Les Paul από τα  1980 και τη  double-neck από τα 1988.
 Είσαι συλλέκτης;
 Ήμουν κάποτε… τώρα πλέον όχι τόσο…
 
Έκανες κάποιες πρόσφατες "επενδύσεις" πρόσφατα;
 Όχι. Όταν μεγαλώνεις υπάρχουν άλλα πράγματα στη ζωή για να ξοδέψεις τα λεφτά σου (γέλια). Έχω όλων των εξοπλισμό που θέλω ή χρειάζομαι …θα χρειαστεί να ξοδέψω  στις περιοδείες , για να αγοράσω κάποιο pedal ακόμη ή κάτι παρόμοιο .Αλλά πλέον δεν είμαι συλλέκτης πλέον… Είμαι παντρεμένος άνθρωπος που μένει σπίτι με τη γυναίκα του και ξοδεύει χρήματα στην επίπλωση (γέλια).
 
Και έχεις κι ένα γιο βεβαίως...
 Ναι , έχω ένα γιο….
 Ενδιαφέρεται για τη μουσική;
JL: Ναι , παίζει στο  School of Rock (τηλεοπτικό πρόγραμμα στην Αμερική). Είναι μέλος του, και περιοδεύει αυτό το καλοκαίρι με το School of Rock. Είναι  18 ετών. Παίζει κιθάρα και παίζει και ντραμς .Επίσης παίζει μπάσο και τραγουδά  για το School of Rock και περιοδεύουν σε φεστιβάλ στις Η.Π.Α τώρα.
Τι θα συμβούλευες κάποιον που τώρα ξεκινά να μαθαίνει κιθάρα;
Τα ίδια που είπα και στο γιο μου. Η γενική συμβουλή είναι η εξάσκηση και να το κάνεις επειδή θέλεις, όχι επειδή προσπαθείς να είσαι κάποιος άλλος ή για να γίνεις rock αστέρας. Πρέπει να το διασκεδάζεις επειδή εάν δεν ευχαριστιέσαι δε θα  εξασκείσαι και εάν δεν εξασκείσαι δε θα γίνεις τόσο καλός. Έτσι το πρώτο που έχεις να κάνεις είναι να μάθεις ένα τραγούδι και αυτό θα σε ευχαριστεί. Ο γιος μου έπαιρνε μαθήματα μουσικής αλλά δεν εξασκούνταν και τον επανέφερα με ασκήσεις καθημερινά και αυτό που βαριόταν στα μαθήματα ήταν η θεωρία, έτσι του έμαθα , πώς να παίζει ένα τραγούδι ή μάλλον έμαθα σε ένα ανιψάκι μου κι έτσι ο γιος μου ζήλεψε "μάθε και σε μένα αυτό το τραγούδι"! Μόλις το έμαθε , αυτό ήταν! Του κόλλησε και έτσι έγινε διασκεδαστικό γι αυτόν!

Πάντοτε ήσουν από τους αγαπημένους μου κιθαρίστες! Είμαι περίεργος να ακούσω επιτέλους νέο  προσωπικό σου υλικό. Άκουσα ότι ο Fred Coury (ο ντράμερ των Cinderella) σε βοήθησε στο στούντιο, πώς προέκυψε αυτό;
 Ήθελα να κυκλοφορήσω έναν προσωπικό δίσκο εδώ και χρόνια αλλά στο τέλος της περιοδείας των Cinderella το περασμένο καλοκαίρι , ο  tour manager Larry Morand και η γυναίκα μου  Debi , με παρότρυναν  να το κάνω. Μου είπαν : “κοίτα , το προσωπικό άλμπουμ του Tom( Keifer) θα κυκλοφορήσει την άνοιξη  και θα περιοδεύσει πιθανόν για την προώθηση του το καλοκαίρι, τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να το κάνεις! Είναι ώρα να μπείς στο στούντιο…”.  Έτσι και έκανα και ο Fred δεν είναι ο παραγωγός μου αλλά μίξαρε ό,τι συνέθεσα! Μένω στο  Nashville και ο  Fred στο Λος Άντζελες. Έτσι την παραγωγή την κάνω εγώ , τραγουδώ και παίζω όλα τα όργανα στο δίσκο! Απλά , προσκάλεσα εξαιρετικούς ντράμερ για το δίσκο! Δουλεύω με τον μηχανικό ήχου μου , τον  Ronnie Honeycutt εδώ στο  Nashville και στέλνουμε τα πάντα στο  Fred να τα καθαρίσει , να γυαλίσει και να βγάλει έναν καθαρό ήχο , όπως και έκανε.

Δημιούργησες εξαιρετικά πράγματα για τους Cinderella όλα αυτά τα χρόνια , τι διαφορετικό πιστεύεις ότι θα παρουσιάσεις με τον προσωπικό σου δίσκο στους οπαδούς;
 Το πρώτο τραγούδι το ηχογράφησα θα μπορούσε να ήταν τραγούδι των Cinderella νομίζω ,  αλλά όταν κυκλοφορούν οι κιθαρίστες προσωπικούς δίσκους οι περισσότεροι είναι οργανικοί δίσκοι , απλά. Ο δικός μου έχεις την αίσθηση ότι καλύπτει διαφορετικά είδη. Το πρώτο ονομάζεται  “No Strings” και όπως προείπα είναι ένα rock τραγούδι , θα μπορούσε να είναι ένα τραγούδι των  Cinderella . Το δεύτερο που ηχογράφησα είναι ολοκληρωτικά μία  blues waltz/shuffle σύνθεση.  Το τελευταίο είναι μία τυπική  Fleetwood Mac μπαλάντα. Επίσης , συνέθεσα και ένα αργό metal τραγούδι , πραγματικά προσπαθώ να καλύψω όλες μου τις μουσικές επιρροές. Τραγουδώ , παίζω όλα τα όργανα εκτός από ντραμς….

Σου αρέσει να τραγουδάς;
Βεβαιότατα , τραγουδούσα ολόκληρα ζωή (γέλια…). Από τότε που άρχισα να παίζω κιθάρα σε ηλικία 9 ή 10 ετών επίσης τραγουδούσα καθισμένος στο δωμάτιο μου με τα βιβλία στίχων των  Zeppelin και  Beatles.  Δε μάθαινα απλά να παίζω τα τραγούδια που αγαπούσα, αλλά μάθαινα και να τα τραγουδώ! Στην πραγματικότητα ξεκίνησα ως ντράμερ , έπειτα θέλησα να γίνω κιθαρίστας και όταν έγινα κιθαρίστας ήθελα να γίνω τραγουδιστής (γέλια…) είχα την ευκαιρία να κάνω δεύτερα φωνητικά όλα αυτά τα χρόνια με τους Cinderella αλλά βλέπω τον εαυτό μου και πιστεύω σε αυτόν ως τραγουδιστής!

Θα ήθελα να ρωτήσω μερικά πράγματα ακόμη για τις εμφανίσεις των  Cheap Thrill (έτσι θα περιοδεύσει…). Παίζετε μία ευρεία γκάμα διασκευών και αρκετά τραγούδια των  Cinderella που ο κόσμος γνωρίζει και αγαπά! Αυτή η ποικιλία τραγουδιών κρατά το ενδιαφέρον του κοινού αμείωτο από εμφάνιση σε εμφάνιση;
Ναι , έχει ενδιαφέρον και είναι ενδιαφέρουσα πρόκληση να παίζεις και να τραγουδάς υλικό διασκευών! Το υλικό των  Cinderella είναι υλικό που το γνωρίζω σαν την παλάμη μου , έτσι είναι μία πρόκληση που αποδέχτηκα με τους Cheap Thrill για να κάνω κάτι πραγματικά νέο και  διαφορετικό. Ο τραγουδιστής μας  ο Brandon Gibbs κάνει την παράσταση του δέκα και παραπάνω χρόνια  , ο Eric Brittingham τον συνοδεύει τα τελευταία πέντε χρόνια , αλλά εγώ είμαι νέος σε όλα αυτά.  Έτσι , προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος και στα ακουστικά και στα ηλεκτρικά shows που κάνουμε με τους Cheap Thrill.  Είναι διαφορετικά για μένα αλλά υπάρχει χώρος για να προσαρμοστώ στη μπάντα. Θέλω να συνθέσω και να ηχογραφήσω με τον Brandon.  Υπάρχει ενέργεια , χημεία , γινόμαστε καλύτεροι βραδιά με τη βραδιά και πιστεύω τελικά ότι θα ηχογραφήσουμε και θα κυκλοφορήσουμε κάτι μαζί!

Είχες ξεκάθαρη μουσική φιλοδοξία όταν μεγάλωνες; Ήθελες να γίνεις rock star;
Όχι , όχι!! Αλλά στο γυμνάσιο άλλοι μου είπαν , ότι πρέπει να γίνω και ήταν σαν εφόρμηση! Δεν το πίστευα , έπαιζα επειδή ευχαριστιόμουν να παίζω . Είχα και καθημερινή εργασία και τα βράδια επίσης. Έπαιζα σε club τα σαββατοκύριακα  και δεν πίστευα ότι θα το έκανα για να ζήσω (γέλια). Αισθάνομαι τυχερός που το έχω κάνει!!
Έχω μία τελευταία ερώτηση. Είναι λίγο αστεία , ελπίζω να μην σε πειράζει…   
Φυσικά…όχι (γέλια)!
Εάν σου δινόταν μία απάντηση σε οποιαδήποτε ερώτηση σε ολόκληρο το σύμπαν , τι θα ρωτούσες;
Τι σκέπτεται πραγματικά η γυναίκα μου; (γέλια)
  Χαχα! Εξαιρετικά!! Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου!

Επιμέλεια – Μετάφραση : Νότης Γκιλλανίδης

Αναδημοσίευση από το www.legendaryrockinterviews.com