Ούτε ο άνθρωπος, ούτε η μπάντα χρειάζονται συστάσεις. Οι Spitfire, έκλεισαν 30 πολυκύμαντα χρόνια ζωής και, αν μη τί άλλο, έχουν αναπαλλοτρίωτο παράσημο ότι ήταν οι πρώτοι που έβαλαν τη χώρα μας στο χάρτη του heavy metal.
Σήμερα, καθώς ζωντανοί και ορεξάτοι προετοιμάζουν την τρίτη στουντιακή τους κυκλοφορία, φιλοξενούμε στο rocktime.gr , τον «αρχηγό» (άνευ ετέρου προσδιορισμού) Ηλία Λογγινίδη, στην πρώτη συνέντευξη της χρονιάς. Με το γνωστό του χειμαρρώδη τρόπο, μας μιλά για τον καινούριο τραγουδιστή, το επερχόμενο άλμπουμ, την αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για τη μπάντα μετά και το -ήδη βραβευμένο- ντοκυμανταίρ "Back To Zero" (2012), αλλά και για το τί καλείται να σημάνει ένα heavy metal άλμπουμ από τους Spitfire στη σημερινή συγκυρία.
Ηλία Λογγινίδη, καλησπέρα και καλή χρονιά. Οι αναγνώστες και φίλοι του rocktime.gr σε ευχαριστούμε προκαταβολικά για το «ποδαρικό», σ΄ένα portal όπως το δικό μας, αφοσιωμένο στο classic rock. Τη χρονιά που μόλις τέλειωσε, οι Spitfire συμπλήρωσαν 30 χρόνια ζωής. Υπάρχει πολύς κόσμος που αναμένει με ενθουσιασμό το τρίτο στούντιο άλμπουμ σας. Πώς πάει ο ρυθμός των ηχογραφήσεων και από τί εξαρτάται;
H.Λ.: Κατ' αρχήν καλή χρονιά σε όλον τον κόσμο!!! Θα ήταν πολύ όμορφο να είχαμε το άλμπουμ στα χέρια μας τη χρονιά που πέρασε. Εε... δε μπορούμε να τα έχουμε όλα όπως θέλουμε, φίλε μου! Ο βασικός λόγος που αργούμε είναι ένας... λεφτά δεν υπάρχουν !!!
Θα ήταν υπερβολή να σου ζητούσαμε να μας αποκαλύψεις πόσα κομμάτια αναμένεται να έχει ο καινούριος δίσκος ή μερικούς από τους τίτλους των κομματιών που θα περιέχει;
Τίτλοι δε λέγονται ακόμα... το σίγουρο είναι ότι θα έχει 9 κομμάτια.
Το δεύτερο άλμπουμ σας, "Die Fighting", έχει ήδη γίνει πέντε ετών. Τί διαφορές έχει - αν έχει- στον ήχο απ' το καινούριο άλμπουμ;
Η.Λ.: Το Die Fighting περιείχε κομμάτια από διάφορες εποχές της μπάντας (π.χ. το "Danger." είχε γραφτεί το 1987, το "Taste.." το 1988, το "Macedonia" το 1994... κ.τ.λ., έως το "Gates." που γράφτηκε λίγο πριν την κυκλοφορία). Η νέα δουλειά συνεχίζει απ' τον «βαρύ» ήχο του "Gates.", χωρίς όμως να μας απομακρύνει απ' το κλασικό μας Hard n' Heavy ύφος.
Υπάρχουν στιχουργικά θέματα που για πρώτη φορά εμφανίζονται στον νέο δίσκο;
Η.Λ.: Κοίτα... δεν υπάρχουν ιδιαίτερες διαφορές από το γενικό μοτίβο των στίχων μας, παραμένουμε «θυμωμένοι»... ακόμη και στον έρωτα... χα χα χα !
Ποιά τα κυριότερα πλεονεκτήματα του νέου τραγουδιστή, Τάσου Κροκόδειλου; Φαίνεται να δίνει μια ποιότητα Halford-ική στο υλικό, τουλάχιστον live.
H.Λ.: Ο Τάσος μου δίνει την άνεση να γράφω σε όποιο τόνο θέλω, αλλά εγώ είμαι μυστήριος άνθρωπος... δε θέλω τον Τάσο που ξέρετε όλοι... θέλω τον Τάσο που γουστάρω εγώ! Ξέρω ότι είναι δύσκολο γι' αυτόν, αλλά έχω εμπιστοσύνη στη δύναμή του!
Έχεις δηλώσει ότι o Τάσος σου ταιριάζει σαν χαρακτήρας και χαίρεσαι να δουλεύεις μαζί του. Υπάρχουν δικές του μουσικές επιρροές στη σύνθεση και αν ναι, πώς συνάντησαν τις δικές σου;
H.Λ.: Χαίρομαι να δουλεύω με τον Τάσο γιατί είναι... «παλιοχαρακτήρας»... χα χα χα !!! Μη νομίζετε ότι είναι εύκολο να συνεργαστείς με power-ά τραγουδιστή, όταν οι βασικές ιδέες σου προέρχονται απ' το Hard Rock. Έχει κάποιο "λογικό" ελεύθερο, να παρουσιάσει και στίχο εκτός από φωνή, αλλά μην ξεχνάμε ότι εδώ είναι Spitfire...
Τελικά, γράφτηκαν καινούρια κομμάτια ή ξαναδουλεύτηκαν μόνον τα παλιά πάνω στη φωνή του Τάσου;
Η.Λ.: Ό,τι έχει γίνει είναι καινούριο, ακόμα και τα παλιότερα παιγμένα κομμάτια, παίζονται πλέον με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Υπάρχουν μέσα 2 παλιά, ακυκλοφόρητα κομμάτια, παιγμένα με τον τρόπο που παίζουμε σήμερα.
Έχεις δηλώσει ότι μουσικά και στιχουργικά, «όσο μεγαλώνεις, βαραίνεις». Πες μας, πώς μπορεί να επηρεάσει έναν «παλαιοροκάδικης» καταβολής μουσικό όλη αυτή η σκληρόηχη και λιγότερο μελωδική metal διεθνής τάση (λ.χ. Pantera, Five Finger Death Punch) των τελευταίων 20 χρόνων;
Η.Λ.: Οποιοδήποτε άκουσμα που γουστάρουμε, περνάει στο υποσυνείδητό μας και επηρεάζει το παίξιμό μας μέσα στα χρόνια. Ο τρόπος που παίζω είναι επηρεασμένος από κιθαρίστες του '70, έως και σήμερα. Στιχουργικά όμως, με επηρεάζει το ο,τιδήποτε συμβαίνει γύρω μας.
Περισσότερο ακούς ή παίζεις μουσική στην καθημερινότητά σου; Περισσότερο παλιά ή καινούρια ακούσματα; Αν χρειαζόταν, εντελώς συνειρμικά, να μας πεις πέντε δίσκους που σε έχουν καθορίσει σαν ακροατή, κιθαρίστα (ή) και άνθρωπο που δε φοβάται να δηλώσει "heavy metal", ποιοί θα ήταν;
Η.Λ.: Είναι κάποιες φορές, που απλά και μόνο, θέλω να ακούσω μουσική... και κάποιες άλλες που γουστάρω να παίξω. Κυρίως... ταλαιπωρώ τις κιθάρες μου!!! Μπορώ να σου πω πολλούς καλλιτέχνες ή γκρουπ που τους ακούω με μεγάλη ευχαρίστηση... και δεν είναι όλοι metal. Έτσι πρόχειρα, όπως μού'ρχεται τώρα, θα σου πω πως ακούγοντας Accept, Blue Murder, Saxon, Judas, Pantera και άλλα, δε μου είναι εύκολο να κάτσω σε καρέκλα!
Είσαι ένα παιδί που μεγάλωσες μουσικά στα '70s, σε άγγιξε πέρα απ΄το «κλασσικό» το πιο «σκληρό» ροκ και στις αρχές του '80 άρχισες να παίζεις. Σήμερα, μπορούν οι Spitfire να επηρεάσουν ένα νέο παιδί μουσικά ή και με τη στάση τους; Ένα παιδί που βλέπει για πρώτη φορά το γκρουπ και του αρέσει, σε τί γκρουπ θεωρείς ότι παραπέμπεται. Τί θα έψαχνε πρώτα κανείς ν΄ακούσει αν, σας μάθαινε κανείς σήμερα και αναζητούσε τις «ρίζες» σας;
Η.Λ.: Αν σε κάποιο νέο παιδί αρέσει η μουσική μας, το πρώτο που θα πρότεινα να κάνει, είναι να ακούσει ό,τι έχει κυκλοφορήσει η μπάντα (ευτυχώς δεν είναι πολλά... χα χα χα), η μουσική δεκαετία που θα τον παρέπεμπα να ασχοληθεί, είναι η δεκαετία του '80... από κει ξεκινούν οι δικές μου ρίζες !!!
Το ντοκυμανταίρ "Back To Zero" του Βαγγέλη Ρήγα, με την ιστορία της μπάντας, ξεκίνησε από τις «Νύχτες Πρεμιέρας» το Σεπτέμβριο του 2012 κι έκανε έναν μακρύ κύκλο σε ένα ευρύ κοινό, μουσικό και μη, βραβεύτηκε μάλιστα πρόσφατα σε διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου. Πρόκειται για μια πραγματικά σημαντική δουλειά φτιαγμένη με σεβασμό για την ιστορία σας και κυρίως με αξιοπιστία. Η αίσθηση που προκάλεσε, αποκατέστησε, κατά τη γνώμη μας, το πραγματικό μέγεθος των Spitfire στην ελληνική ροκ σκηνή. Νιώθεις και συ ότι σας «χρωστούσε» η ιστορία μια τέτοια επιμελή και ειλικρινή αναφορά;
Η.Λ.: Κατ' αρχήν το ντοκιμαντέρ αναφέρεται σε ένα μόνον κομμάτι απ'την ιστορία της μπάντας και όχι σε ολόκληρη την ιστορία. Νιώθω πολύ τυχερός που βρέθηκε ένας γνήσιος οπαδός σαν το Βαγγέλη και παρουσίασε αυτό το κομμάτι, χωρίς ίχνος οπαδισμού! Ήταν απλά ένα άγγιγμα ψυχής για μένα! Και αν τελικά μου το χρωστούσε η ιστορία... πέστε της ότι χρωστάει το ίδιο κα σ' ένα σωρό ακόμα Ελληνικές μπαντάρες !!!
Όλο το παιχνίδι που παίχτηκε τότε με τις εταιρίες και την καπήλευση του ονόματος του συγκροτήματος, αλλά και η για πολλά χρόνια «εξαφάνιση» του δίσκου "First Attack" από την αγορά, υπήρξε βασική τροχοπέδη στο να προχωρήσετε μπροστά στη δεκαετία του '90. Όχι ότι έχει σημασία για τη δημιουργική σας πλευρά, αλλά έχετε καταφέρει να έχετε έλεγχο των δικαιωμάτων σας από το "First Attack";
Η.Λ.: Τα μουσικά δικαιώματα του "First Attack" (μουσική - στίχος), ανήκουν σε μένα φυσικά. Τα εμπορικά δικαιώματα του τυπωμένου δίσκου, τά' χει κάπου θαμμένα η Ε.Μ.Ι. και δεν ενδιαφέρεται καθόλου, όπως φαίνεται, να το επανακυκλοφορήσει... τουλάχιστον μέχρι και τη στιγμή που μιλάμε. Αυτό δε μπορεί σε καμία περίπτωση να σταθεί τροχοπέδη για τη μπάντα. Οι Spitfire προχώρησαν όπως μπορούσαν και αυτό κάνουμε μέχρι τώρα.
Η εποχή του διαδικτύου έδωσε την ευκαιρία στο υλικό των Spitfire να ακουστεί, ξεπερνώντας τα «βαρίδια» των εταιριών διανομής. Μπορούν πλέον να το ακούνε, να το σχολιάζουν και να το προωθούν 25άρηδες και 30άρηδες από την Ισπανία, τη Γαλλία και την Ιαπωνία. Είστε ενεργή μπάντα, με -πλέον και επίσημα- μακρύ παρελθόν. Θέλετε να αξιοποιήσετε το διαδίκτυο για να κτίσετε το προφίλ της μπάντας σε ένα άλλο επίπεδο;
Η.Λ.: Το διαδίκτυο είναι ένας τρόπος για να έρθεις σε επαφή με κόσμο, που δε γνώριζε μέχρι σήμερα ότι υπάρχεις. Φυσικά για να δουλέψεις σωστά, θέλει οργάνωση και ανθρώπους με γνώση στο αντικείμενο. Εμείς και σ' αυτόν τον τομέα... κάνουμε ό,τι μπορούμε.....
Προεκτείνοντας την ερώτηση, ποιά σημασία δίνεις στην οπτικοποίηση της δουλειάς της μπάντας; Έχετε σκεφτεί, εκτός από βίντεο-κλιπ, να συγκεντρώσετε, να επεξεργαστείτε και να κυκλοφορήσετε σε επίσημη μορφή διάφορες συναυλίες σας;
Η.Λ.: Μια καλά οργανωμένη και στημένη σελίδα είναι η «βιτρίνα» μας σε όλον τον κόσμο. Επειδή όμως εμείς δεν έχουμε γνώση & χρήμα για «βιτρίνες», αυτό το έχουν αναλάβει φίλοι της μπάντας και το κάνουν απλά επειδή γουστάρουν ! Ναι, και φυσικά έχουμε σκεφτεί να κυκλοφορούσε επίσημα οπτικό υλικό από live, συγκεντρωμένο και σωστά επεξεργασμένο, αλλά απλώνουμε τα χέρια μας, μέχρι εκεί που φτάνουν φιλαράκι!!
Έχεις «φάει με το κουτάλι» την ανυποληψία της ελληνικής πραγματικότητας, όσον αφορά τη διοργάνωση και την αντιμετώπιση των μουσικών του heavy metal τα τελευταία 30 χρόνια. Κατά πόσο αυτό έχει αλλάξει σήμερα και, αν ναι, σε τί οφείλεται; Τα προβλήματα με τους χώρους συναυλιών και με τον ερασιτεχνισμό των "promoters" συνεχίζονται; Αν ναι, πώς τα αντιμετωπίζετε;
Η.Λ.: Νόμος : Κάθε μπάντα και μουσικός που εμφανίζεται σε κάποιο event είναι αδιανόητο να μην πληρώνεται ! Δηλαδή... παίζει, φέρνει και κόσμο, πίνουν τον άμπακα και η μπάντα μένει απλήρωτη... Πώς λέγεται αυτό ;;; Εάν δεν έχεις το χώρο και τον τρόπο για να οργανώσεις το event... μην το κάνεις! Είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που η αντιμετώπιση της μπάντας περιέχει αξιοπρέπεια και σεβασμό. Εγώ και η μπάντα μου θέλουμε όπου πάμε, να μας αντιμετωπίζουν πρώτα σαν ανθρώπους και δεύτερον να αναγνωρίζουν την προσπάθεια που κάνουμε!! Αυτό δεν γίνεται με 2 μπίρες και ένα χτύπημα στην πλάτη, φιλαράκι.
Ως ζωντανό metal σχήμα πολλοί πιστεύουν ότι έχετε την οντότητα για να το κυνηγήσετε πιο «επαγγελματικά». Αν είχατε την ευκαιρία για μια συστηματική παρουσία σε φεστιβάλ, ας πούμε, του εξωτερικού, αυτό θα σας ενδιέφερε; Ή η «πρωινή δουλειά» είναι ένα δεδομένο ζωής που δεν αλλάζει για τα μέλη του συγκροτήματος;
Η.Λ.: Κανένα απ'τα παιδιά της μπάντας, δε ζει απ' τη μουσική! Φυσικά και δεν πρόκειται να παρατήσουμε τις δουλειές μας... αυτό είναι δεδομένο! Για να βγούμε σε φεστιβάλ έξω, θα πρέπει να γίνει πολύ καλή οργάνωση από εμάς τους ίδιους, θα πρέπει να γίνουν κάποιες θυσίες για να βρεθούν οι ημερομηνίες που θα μας βολεύουν όλους.
Με ποιό συγκρότημα που θεωρείς ότι θα ταίριαζε στον ήχο των Spitfire θα ήθελες να σε ακούσουν να παίζεις στο εξωτερικό, συνοδεύοντάς το σε συναυλία;
Η.Λ.: Με οποιοδήποτε συγκρότημα του παλιού, καλού, metal θα ήθελα να κάνω περιοδεία με τους Spitfire.
Είναι γνωστό ότι εσύ προσωπικά θέλεις να μιλάς μέσα από τη μουσική και ότι ως σκεπτόμενος εργαζόμενος άνθρωπος απαξιώνεις τη δημαγωγία. Είναι επίσης δεδομένο ότι η μουσική που γράφουν, παίζουν και πρεσβεύουν οι Spitfire δεν είναι του συρμού, δεν εντάσσονται σε «ρεύματα», ούτε είναι «αναλώσιμη», μόνο για να «περάσεις καλά». Τί θά' θελες να κρατήσει ο φαν των Spitfire σαν μήνυμα από το καινούριο άλμπουμ, μέσα στη σημερινή συγκυρία; Τί μπορεί να σημαίνει σήμερα ένα heavy metal άλμπουμ από τους Spitfire, στη συνθήκη που βιώνουμε ως χώρα;
Η.Λ.: Οι Spitfire παίζουν πάντα αυτά που γουστάρουν. Δεν ακολουθούν κανένα ρεύμα, γιατί τη μουσική την έχουν για να περνάνε καλά. Μην ξεχνάς ποτέ, ότι ΜΠΑΝΤΑ σημαίνει παρέα, σημαίνει ομάδα και γι'αυτήν την παρέα συνεχίζουμε να παίζουμε... ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ... Όταν μαθευτεί ο τίτλος του δίσκου, τότε θα καταλάβεις ότι γράφτηκε ακριβώς για τις συνθήκες που βιώνουμε σ'αυτή τη χώρα!
Πίστευες ότι όταν γράφονταν οι στίχοι του "Street Fighter" θα είχαν τόσο επίκαιρο νόημα, σχεδόν τριάντα χρόνια μετά;
Η.Λ.: Πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου street fighter και πάντα ονειρευόμουν μία μάχη σαν αυτή που περιγράφω στο τραγούδι. Στο τέλος... η προσπάθεια μένει !!!
Ηλία, ευχαριστούμε θερμά για το χρόνο σου. Ευχόμαστε υγεία και δύναμη για την καινούρια χρονιά και ανυπομονούμε να ακούσουμε ολοκληρωμένο το καινούριο υλικό.
Η.Λ: Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία.
Αποκλειστική Συνέντευξη του Ηλία Λογγινίδη
στον Παναγιώτη Παπαϊωάννου για το rocktime.gr