Η “Dominus Orchestra” δημιουργήθηκε από τον Πάνο Πολίτη το 2014, ένα 25μελές σύνολο από ροκ μπάντα και ορχήστρα εγχόρδων.
Μέσα από τρεις έξοχες μουσικές παραστάσεις αφιέρωμα, παρουσίασε και προήγαγε για πρώτη φορά στην Ελλάδα κομμάτια από την solo καριέρα του Jon Lord από το 1974 μέχρι και το 2006, όπως από το “Sarabande”, “Before I Forget”, “Pictured Within”, “Beyond The Notes”. Υπάρχει και η μετεξέλιξη της “Dominus Orchestra” που ανασυντάσσοντας τις δυνάμεις της, μετονομάστηκε σε “Dominus Rock Band” και μεταμορφώθηκε σε μία αμιγώς 5μελή αυθεντική ροκ μπάντα, πλαισιωμένη από έξτρα μουσικούς όπως δεύτερα γυναικεία φωνητικά και τέσσερα χάλκινα πνευστά. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα παρουσιάστηκε με αυτό τον ξεχωριστό τρόπο το “πάντρεμα” της Rock & της Κλασσικής μουσικής. Σίγουρα αυτό που αισθάνθηκα όλες αυτές τις μυσταγωγικές εμφανίσεις και νομίζω το εισέπραξαν όλοι στο χώρο, ήταν η αίσθηση του λαμπρού μαέστρου Jon Lord κάπου εκεί ψηλά να χαμογελά ενθουσιασμένος. Εμείς εδώ στην rocktime.gr, την σελίδα που αγαπά και προωθεί κυρίως το μελωδικό και κλασικό ροκ, τρίβουμε τα χέρια μας από χαρά και στα πλαίσια προβολής λοιπόν κάθε ελληνικής μελωδικής μπάντας, είχαμε την καλή συντυχία να μιλήσουμε με τον σπουδαίο μουσικό/ δημιουργό Πάνο Πολίτη και να παρουσιάζουμε τις επιδιώξεις και τα μουσικά όνειρα του.
Πώς δημιουργήθηκαν οι Dominus Orchestra και ποια η μέχρι τώρα πορεία σας; Πως ξεκίνησε η όλη ιδέα για τη δημιουργία των Dominus Orchestra; Δώστε μας λίγα στοιχεία για μία πρώτη γνωριμία για τους φίλους της καλής μουσικής.
Οι Dominus Orchestra είναι το αποτέλεσμα της μακρόχρονης πορείας μου σαν μουσικός, μέσα από σωρεία συνεργασιών με πολλούς άλλους μουσικούς και το φιλτράρισμα που έγινε στις επιλογές μου με δεδομένο την προδιαγεγραμμένη πορεία της μπάντας αφενός και αφετέρου την ικανότητα και κυρίως το ήθος των ανθρώπων που ήθελα να συνεργάζομαι. Μετά την ολοκλήρωση των μουσικών μου σπουδών και έχοντας λάβει όλα εκείνα τα απαραίτητα εχέγγυα μέσα από την κλασική μουσική σπουδή, αυτό που με κέρδισε ήταν η ροκ και ειδικά
η ροκ της δεκαετίας του ’70. Πιο συγκεκριμένα, ένα live των Deep Purple, το «live in London» που έπαιζε στο σπίτι νυχθημερόν, ήταν η αιτία να ασχοληθώ και – γιατί όχι – να προάγω αυτή τη μουσική με όποιο τρόπο μπορούσα. Μετά τα 15 μου άρχισα να ασχολούμαι ενεργά με διάφορες μπάντες, με τις οποίες ψάχναμε να βρούμε μουσική ταυτότητα και πορεία. Φυσικά αυτό τελικά δεν συνέβη παρά μόνο στα τέλη της τρίτης δεκαετίας μου, οπότε και δημιούργησα μαζί με άλλους τέσσερις καλούς φίλους την πρώτη ροκ μπάντα, τους “Witch’s Leg” που είχε μια προοπτική. Μία μπάντα tribute στους Deep Purple, με την οποία κάναμε μερικά live σε διάφορες σκηνές (ίσως θα μπορούσαμε και περισσότερα αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Αυτό τράβηξε μέχρι τα τέλη του 2005 οπότε διάφορα προβλήματα μας ανάγκασαν να διαλύσουμε το σχήμα αυτό. Έκτοτε και μετά από μια παύση περίπου 5 ετών, σκέφτηκα ότι θα προτιμούσα να κάνω κάτι πολύ πιο πρωτότυπο και ενδιαφέρον, παρά να αποτελώ μέλος μιας ακόμα ροκ μπάντας από τις διάφορες ανά τον κόσμο που θα έπαιζε Deep Purple.
Ήταν η ώρα να αφοσιωθώ πραγματικά σε αυτό που ήθελα περισσότερο από οτιδήποτε να κάνω, να μελετήσω σχολαστικά τον μέντορά μου Jon Lord και να προσπαθήσω μέσα από ένα ευέλικτο πλέον βασικό μουσικό σχήμα, να αποδώσω όσο πιο πιστά γίνεται την υπέροχη μουσική του και γιατί όχι, να προσπαθήσω να την μεταδώσω και προωθήσω στο Ελληνικό κοινό. Μπορεί να ακούγεται κάπως υπεροπτικό αλλά νομίζω ότι τελικά κατά κάποιο ποσοστό το έχω καταφέρει. Είναι η καλύτερη πρόκληση που μου έχει συμβεί και ένα έργο αγάπης, «labour of love» όπως πιστά μπορεί η φράση αυτή να αποδώσει αυτό που νιώθω.
Γιατί Dominus Orchestra;
Dominus στα λατινικά σημαίνει “Κύριος”. Η Αγγλική μετάφραση του “Κύριος” είναι Lord, ειδικότερα αν αναφέρεται σε κάτι πιο μεγαλοπρεπές όπως π. χ. στη Καθολική εκκλησία. Επίσης, όπως ίσως γνωρίζετε, Lord είναι τίτλος τιμής για τους Βρετανούς (Λόρδος) εκτός από επίθετο. Η απάντηση λοιπόν, ευνόητη!
Κυκλοφορία δισκογραφική επίκειται, από ό,τι γνωρίζω. Ποια ήταν η δημιουργική διαδικασία για την ηχογράφηση του δίσκου σας; Πώς ήταν η ατμόσφαιρα στις ηχογραφήσεις; κάποιο ιδιαίτερο περιστατικό θυμάσαι;
Σωστά. Μετά από μεγάλη ταλαιπωρία και αναμονή, ο πρώτος πολυπόθητος δίσκος της μπάντας είναι πλέον γεγονός. Αρχικά, δεν υπήρχε καμία σκέψη για κάτι τέτοιο. Απλά, η απόδοση της μπάντας εκείνο το βράδυ ήταν τόσο καλή που αργότερα και μετά από συζήτηση με τους συνεργάτες μου, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στην αποτύπωση σε βινύλιο για τους λάτρεις του είδους αλλά και σε ψηφιακά μέσα όπως DVD και Blu-Ray. Η διαφορά μεταξύ των δύο δίσκων, του αναλογικού με του ψηφιακού, έγκειται στο ό,τι, λόγω συγκεκριμένης χωρητικότητας ανά πλευρά κάθε LP, έχουν συμπεριληφθεί μόνο 8 από τα 13 συνολικά κομμάτια, ενώ στην ψηφιακή τους μορφή μπορεί κανείς να απολαύσει ακούγοντας και βλέποντας όλο το set list.
Γενικότερα, στις πρόβες για την προετοιμασία του συγκεκριμένου live, η ατμόσφαιρα ήταν κάτι παραπάνω από εξαιρετική, με όλους τους φίλους μουσικούς σε πολύ καλή διάθεση για δημιουργία, πώς να μην ήταν εξάλλου αφού το project από μόνο του ήταν μία σοβαρή πρόκληση για όλους μας. Αλλά πέρα από αυτό, το γεγονός ότι η μπάντα πλαισιώθηκε για πρώτη φορά από κουαρτέτο πνευστών και δύο κοπέλες που έκαναν εξαιρετικά back vocals, η ατμόσφαιρα ήταν ακόμα καλύτερη. Δεν έχω κάτι το ιδιαίτερο να θυμηθώ εκτός από του ό,τι έπρεπε να μεταφερθεί όλος ο εξοπλισμός μου 350+ κιλά από το προσωπικό μας studio με φορτηγό στην Αθήνα που βρίσκεται το studio για τις πρόβες, να στηθεί και κατόπιν να ξεστηθεί, να ξαναφορτωθεί στο φορτηγό για να μεταφερθεί στο συναυλιακό χώρο και από κει επιστροφή και πάλι στο studio μας. Και μόνο που το σκέφτομαι, κουράστηκα!
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να γίνει σύμπραξη μίας ροκ μπάντας και κλασσικής ορχήστρας;
Χωρίς καμία απολύτως ειρωνική διάθεση εκ μέρους μου προς τους συναδέλφους κλασικούς και έχοντας περάσει και ο ίδιος από το κανάλι του ωδείου, με λίγες εξαιρέσεις πιστεύω ότι η πλειονότητα αυτών των μουσικών δύσκολα έως αδύνατα θα ενσωματωθεί σε ένα διαφορετικό μουσικό σύνολο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την εντελώς διαφορετική άποψη που έχουν για τα υπόλοιπα είδη μουσικής, χωρίς να είναι κατ’ ανάγκη κατακριτέα ή οτιδήποτε άλλο. Σας θυμίζω την αντιμετώπιση μελών της κλασικής ορχήστρας που είχε ο Lord όταν βρέθηκε να συμπράξει μαζί με την παρέα του στο Royal Albert Hall του Λονδίνου για το Concerto for group and orchestra.
Ποσώ δε μάλλον σε άλλα κράτη με λιγότερη ως μηδαμινή παρεμφερή κουλτούρα όπως το δικό μας. Παρ’ όλα αυτά και για να μην είμαι άδικος, οφείλω να ομολογήσω ότι σε όλες μας τις συνεργασίες με μικρά ή μεγαλύτερα ορχηστρικά σύνολα, μπορεί η λεγόμενη χημεία μεταξύ των κλασικών και των ροκάδων να μην ήταν η καλύτερη δυνατή, ωστόσο πιστεύω ότι κάνοντας ο καθένας από τη μεριά του το καλύτερο που μπορούσε, το αποτέλεσμα ήταν αυτό που εν τέλει δικαίωσε το «πάντρεμα» αυτών των δύο διαφορετικών κόσμων. Σίγουρα δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα αλλά όπως έχω ξαναπεί, όταν υπάρχει κοινή θέληση και καλή διάθεση, όλες οι δυσκολίες και τα εμπόδια στο τέλος ξεπερνούνται.
Πέντε αγαπημένοι σου δίσκοι των Purple, πέντε από τις συνεργασίες του Jon Lord και 10 τραγούδια αγαπημένα τους.
-
Concerto for group & orchestra
-
Made in Japan
-
Burn
-
Perfect Strangers
-
Abandon
-
Sarabande
-
Before I Forget
-
Pictured Within
-
Beyond The Notes
-
Durham Concerto
-
Highway Star
-
Woman From Tokyo
-
Burn
-
Owed to G
-
Perfect Strangers
-
King Of Dreams
-
Sometimes I Feel Like Screaming
-
House Of Pain
-
Walk On
-
Fingers To The Bone
Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας την αγαπημένη συναυλία - συνάντηση με τους Purple και τον αείμνηστο Jon Lord;
Ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στη μουσική μου πορεία, ήταν μια απροσδόκητη εξέλιξη η οποία έμελλε να με φέρει κοντά με τον Lord. Το χειμώνα του 2000 και μέσω ενός γνωστού, μαθαίνω πως δυο προγραμματισμένες συναυλίες των Deep Purple για την άνοιξη της ίδιας χρονιάς, απειλούνται με ακύρωση καθ’ όσο ο διοργανωτής έψαχνε απεγνωσμένα για ένα Hammond όργανο με δυνατότητα υποστήριξης δύο καμπινών leslie speakers. Αμέσως λοιπόν ήρθα σε επαφή με τον διοργανωτή και συμφωνήσαμε την παροχή του οργάνου μετά των ηχείων που διέθετα με αντάλλαγμα ένα πάσο που θα μου εξασφάλιζε ανεμπόδιστη πρόσβαση παντού, καθώς και τη δυνατότητα παραμονής μου στο ξενοδοχείο όπου θα κατέλυαν οι Purple την προηγούμενη και ανήμερα της εμφάνισής τους στη Θεσσαλονίκη. Είχαν κανονιστεί όλα με πάσα λεπτομέρεια κι έτσι από το πρωί της μέρας εμφάνισής τους μέχρι και την στιγμή που ανέβηκαν στη σκηνή, πέρασα μαζί με τον μέντορά μου συζητώντας, τρώγοντας και γενικώς εντάχθηκα μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα που ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν είχα φανταστεί ποτέ. Από τη μία μαζί με έναν από τους μεγαλύτερους ροκ αστέρες στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα κι από την άλλη η διαδικασία της απομυθοποίησης του που έλαβε χώρα αυτές τις ώρες που περάσαμε. Του μίλησα για το ποιος είμαι και τι κάνω αλλά και τι θα ήθελα ακόμα να κάνω, μου περιέγραψε προσωπικές και μη στιγμές της καριέρας του είτε όντας οργανίστας και συνθέτης στους Purple αλλά κι εκτός αυτών, σαν μέλος κάποιας μπάντας της «οικογένειας» ή μέσω της προσωπικής του σόλο καριέρας. Τόσο το live της Θεσσαλονίκης όσο και αυτό της Αθήνας την επόμενη, τα βίωσα όντας στην μεριά της σκηνής όπου μπορούσα να βλέπω τις τεχνικές στο παίξιμό του αλλά και η εμπειρία του live από τη σκηνή ενός τέτοιου συγκροτήματος, απλά σε πάει σε άλλη διάσταση κι είναι από μόνο του μια ξεχωριστή αλλά και σπάνια εμπειρία. Μάθημα ζωής. Έκτοτε διατηρήσαμε μια σχετικά συχνή επαφή για λίγα χρόνια όπου οι συμβουλές του πάνω στα διάφορα projects που δούλευα και παρουσίαζα προς τιμή του ήταν κάτι παραπάνω από πολύτιμες. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό αφενός και αφετέρου όλο αυτό με βοήθησε σφαιρικά και όχι μονοδιάστατα στα μετέπειτα βήματά μου ως μουσικός.
Ποια είναι η αίσθηση που έχετε για τα πλήκτρα στη μουσική;
Αν εννοείτε την θέση που πρέπει να έχουν τα πλήκτρα σε ένα μουσικό σύνολο, προσωπικά θεωρώ ότι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι σε μια μπάντα, ανεξάρτητα από το είδος της μουσικής που παίζει. Τα πλήκτρα, είτε μιλάμε για το κλασικό πιάνο είτε για το ηλεκτρικό όργανο και τα synthesizers, δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την κιθάρα αλλά εδώ δεν τίθεται θέμα ανταγωνισμού. Το κάθε μουσικό όργανο έχει το δικό του ρόλο σε ένα σύνολο και επαφίεται στην ικανότητα και την ευστροφία του μουσικού που το χειρίζεται, αν θα το αναδείξει σε ρόλο ενεργητικό ή απλά θα παραμείνει ως ένα επικουρικό «βοήθημα» που θα γεμίζει τις συγχορδίες και θα κρατάει «πλάτες» προκειμένου να σολάρει κάποιο άλλο όργανο.
Έχεις/έχετε συνυπάρξει με tribute μπάντες στους Deep Purple στο εξωτερικό; Ποια η εντύπωση σου παρακολουθώντας;
Η Dominus Orchestra δεν έχει εμφανισθεί ακόμα ζωντανά στο εξωτερικό σε κάποιο festival ή σαν open group σε live των Deep Purple. Απώτερος στόχος είναι να μπορέσουμε να παίξουμε οπουδήποτε και εκτός συνόρων, όποτε και όταν ωριμάσουν οι συνθήκες και το επιτρέψουν οι καταστάσεις.
Όνειρο ζωής: Η ζωντανή παρουσίαση του "Concerto for group & Orchestra". Tι απέγινε;
Τώρα πατάς την ευαίσθητη χορδή μου! Η παρουσίαση του “Concerto for group & orchestra” ήταν και παραμένει ύψιστος στόχος για μένα. Δυστυχώς όμως δεν αρκεί μόνο η θέληση, ο στόχος, η φιλοδοξία. Χρειάζονται και οι κατάλληλοι άνθρωποι στα κατάλληλα πόστα. Είναι ένα έργο που από μόνο του είναι πολύ απαιτητικό σε ανθρώπινο δυναμικό, θέλει πολύ μεγάλη σκηνή, είναι απαιτητικό σε ώρες για πρόβες αλλά το κυριότερο προϋποθέτει ένα αρκετά μεγάλο οικονομικό budget. Το φθινόπωρο του 2019 μου δόθηκε η δυνατότητα να συμμετάσχω προσωπικά σε μια παραγωγή της καμεράτα υπό τη διεύθυνση του φίλου μου και μαέστρου κ. Γιώργου Πέτρου, όπου παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το εν λόγω έργο μαζί με το “Sarabande” και 2-3 κομμάτια των Deep Purple καταλλήλως διασκευασμένα για ροκ συγκρότημα και ορχήστρα. Ο στόχος δεν επετεύχθη να παίξουμε μαζί με την Dominus το ρόλο των Purple που είχαν στο εν λόγω μουσικό έργο, αλλά αποκόμισα μεγάλη εμπειρία παίζοντας αφενός σε ένα χώρο όπως τη σκηνή του μεγάρου και αφετέρου και το κυριότερο, την εμπειρία του πως είναι να παίζεις στην ίδια σκηνή μαζί με μία πλήρη συμφωνική ορχήστρα δυναμικού 60-65 ατόμων.
Εν τέλει η παρουσίαση του “Concerto for group & orchestra” παραμένει πάντα ένας στόχος ζωής για μένα, που ελπίζω κάποια στιγμή να ευοδωθεί…
Διαβάζω στο διαδίκτυο: "Οι στιγμές που έζησα, δύσκολο να ειπωθούν με λόγια! Και ήταν τότε που έβαλα ένα στόχο, ένα όνειρο ζωής, να τιμήσω κάποτε τον Jon Lord, έτσι, όπως του πρέπει. Μα συνάμα έπρεπε και οι συνθήκες της ζωής να ωριμάσουν και να έρθουν έτσι τα πράγματα που κάποια μέρα τελικά να ευοδωθούν..."
Eυοδώθηκαν οι προσμονές σου;
Θεωρώ ότι σε ένα ποσοστό, ο στόχος μου να παρουσιάζω και να προάγω τη μουσική του Jon Lord έχει επιτευχθεί. Βεβαίως, πάντα διακατέχομαι από το συναίσθημα του ανεκπλήρωτου αλλά συγκρίνοντας τον εαυτό μου όταν πρωτοξεκίνησα πριν 20 χρόνια με το που αλλά και πως έχω φτάσει εδώ που έφτασα και τι έχω κάνει και πόσο έχω προσφέρει κι εγώ στα εγχώρια μουσικά δρώμενα, καλύτερα να το δείξουν η ιστορία και τα πεπραγμένα. Όταν βάζεις ένα συγκεκριμένο στόχο και αφοσιώνεσαι ψυχικά και σωματικά, ποτέ δεν ικανοποιείσαι στο 100%, αποζητάς το κάτι παραπάνω. Έτσι λοιπόν συμβαίνει και με μένα και νομίζω ότι έχω πράγματα ακόμα που μπορώ να κάνω και να μοιραστώ με άλλους ανθρώπους, είτε αυτοί είναι μουσικοί είτε απλώς άνθρωποι που αγαπούν και μοιράζονται τα ίδια μουσικά ακούσματα.
Ποια είναι η σχέση σου με τον σπουδαίο μουσικό και μαέστρο Paul Mann;
Ο Paul είναι ένας εξαίρετος μουσικός και καλός φίλος. Είχε την τύχη να γνωρίζει και να συνεργαστεί για πολλά χρόνια, τόσο με τους Deep Purple όσο και με τον Jon Lord προσωπικά, αφού πέρα από συνεργάτες υπήρξαν και πολύ καλοί φίλοι.
Το να γνωρίζω λοιπόν αυτόν τον άνθρωπο, νιώθω πως εν μέρει σχετίζομαι ακόμα με τον μέντορά μου κι ας έχει αποβιώσει εδώ και μια δεκαετία. Έχουμε συχνή και τακτική επικοινωνία, με έχει βοηθήσει πολλές φορές και δέχομαι την κριτική του σε πολλά πράγματα γύρω από τη μουσική. Ξέρετε, επειδή βρέθηκε τόσο στενά στο οικογενειακό περιβάλλον του Lord και για μακρύ χρονικό διάστημα, αποτελεί μια πολύ σημαντική πηγή γνώσης, τόσο από μουσικής άποψης για το πώς έγραφε ο συνθέτης όσο όμως και για τα ερεθίσματα αλλά και χαρίσματα που είχε για να μπορεί να γράφει τόσο μεγάλης αισθητικής μελωδίες και συγχορδίες. Ο Paul είναι πολύ αυστηρός κριτής όσον αφορά στην παρουσίαση ενός μουσικού έργου του Lord από τρίτο, και να είστε σίγουροι ότι τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη. Θέλει να είναι 100% σίγουρος ότι το όποιο μουσικό αποτέλεσμα θα είναι αντάξιο σε πιστότητα και ποιότητα με αυτή που είχε από τον ίδιο τον συνθέτη. Και σε αυτό με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.
Επόμενο κεφάλαιο; Πώς θα ήθελες να σε θυμούνται ή να σε περιγράφουν;
Αν καταφέρω το όνομά μου να είναι συνυφασμένο μουσικά σε οτιδήποτε έχει να κάνει με τους Purple και τον Lord, θα είμαι απόλυτα ικανοποιημένος. Βλέπετε είμαι ταγμένος σε ένα και μόνο καλλιτέχνη και γι’ αυτό πολλές φορές έχω δεχθεί κριτικές του τύπου κολλημένος, μονοδιάστατος κλπ. Στη ζωή μου έχω ακούσει και ακούω πολλή μουσική, βάζοντας όμως σε πρώτη θέση την ποιότητα αλλά και τα συναισθήματα που τα όποια ακούσματα θέλω να μου γεννούν. Σαν σπουδαστής αλλά και μέχρι σήμερα μου αρέσει η κλασική μουσική αλλά όχι σε όλες της τις μορφές, φερ’ ειπείν δεν συμπαθώ τα οπερατικά έργα εν αντιθέσει με την αναγεννησιακή, αυτή των κλασικών συνθετών και την προκλασική και φυσικά θα ακούσω ευχάριστα μια συμφωνία ή ένα έργο για πιάνο και ορχήστρα. Το εκκλησιαστικό όργανο είναι από μόνο του ένα κεφάλαιο που με εξιτάρει και θεωρώ τον J.S.Bach ως τον κορυφαίο συνθέτη που το ανέδειξε. Νομίζω ότι μετά από τόσα χρόνια ενασχόλησής μου με τη μουσική των Purple και του Lord, δικαιούμαι να λέω ότι έχοντας μελετήσει ενδελεχώς τα πεπραγένα τους, έχω μία άποψη κι ένα λόγο παραπάνω σε αυτό που με τεράστια ευθύνη κάνω.
Σ' ευχαριστώ Πάνο για την όμορφη αυτή συνέντευξη, εύχομαι ό,τι καλύτερο στο νέο μουσικό σας δημιούργημα και σύντομα να σας ξαναδούμε επί σκηνής. Τελειώνοντας θα ήθελα να στείλεις το δικό σου μήνυμα - χαιρετισμό στους αναγνώστες του Rocktime.gr.
Η μουσική, όποια κι αν είναι και με όποια μέσα δημιουργείται, είναι και θα είναι πάντα μουσική, χωρίς περιορισμούς, χωρίς όρια και ταμπέλες. Υπάρχουν αξιολογότατες μπάντες και μουσικοί στην Ελλάδα που δυστυχώς λόγω των ίδιων συνθηκών που απέτρεψαν εμένα, απετράπη και σε αυτούς η δυνατότητα να προάγουν αυτό που κάνουν ακόμα και με τεράστιες θυσίες. Πέρα και πάνω απ’ όλα όμως, η μουσική είναι τρόπος έκφρασης και γέννησης συναισθημάτων και πρέπει να παράγεται αυθόρμητα και πηγαία. Δεν πρέπει να κοιτάμε και να κυνηγάμε μόνο την αναγνωρισημότητα αλλά πρωτίστως να διασκεδάζουμε την ψυχή μας και να μεταδίδουμε και στον κόσμο τα συναισθήματά μας, γιατί μόνο έτσι παίζουμε μουσική και αν αυτό που κάνουμε θέλει κάποια στιγμή να πάει και λίγο παραπέρα, είναι καλοδεχούμενο!
Συνέντευξη στο Νότη Γκιλλανίδη