Vital Path Project: "Η μουσική έμπνευση είναι κάτι μαγικό που δύσκολα περιγράφεται"
Δε μπορώ να θυμηθώ μία φορά, παρακολουθώντας επί σκηνής τους REMEMBER LIZZY ή τους Flying Mercury σε διασκευές των υπεραγαπημένων hard rockers από την Ιρλανδία ή από άλλες μπάντες και κυρίως τις δικές τους συνθέσεις, που να εγκατέλειψα το χώρο μετανιωμένος.
Πάντοτε οι μουσικοί και από τις δύο μπάντες έδιναν το απώτατο των μουσικών, άψογων και καλοπροβαρισμένων ικανοτήτων και του πάθους του για την καλλιτεχνία και τη μουσική. Και αυτός ο σύντομος και λιτός πρόλογος έχει αναφορά στην κυκλοφορία του 1ου άλμπουμ "Out of toys" από το Vital Path Project των αυτάδελφων Πάνου Παπαπέτρου (Noely Rayn, Remember Lizzy, VHS) και του Πέτρου Παπαπέτρου (Flying Mercury).
Τα δύο αδέρφια συνεργάζονται μουσικά για πρώτη φορά και γράφουν μαζί ποικιλόμορφα τραγούδια, από μπαλάντες μέχρι metal. Ο Πέτρος γράφει τους περισσότερους στίχους και παίζει τα ντραμς και ο Πάνος συνθέτει όλες τις μουσικές και παίζει όλα τα υπόλοιπα όργανα (κιθάρες, πλήκτρα, μπάσο). Σπουδαίες φωνές αναλαμβάνουν τα φωνητικά. Χωρίς καμία διάθεση υπερβολής και κολακείας ο δίσκος είναι απαραίτητος για την συλλογή κάθε ρέκτη του μελωδικού hard rock/AOR  ήχου.
Φιλοδοξεί η μπάντα για το  καλύτερο ή συγκυρία της κυκλοφορίας με τη δύσκολη οικονομική  κατάσταση δυσχεραίνει τα πράγματα;;
Μας απαντούν  σε αυτά τα ερωτήματα και  σε αρκετά ακόμη οι "μπαρουτοκαπνισμένοι" αδελφοί Πάνος και Πέτρος Παπαπέτρου (με αλφαβητική σειρά καθώς η αξία του καθενός αναγνωρίζεται εδώ και χρόνια στις μουσικές σκηνές, στις ηχογραφήσεις και όχι μόνo).

Καταρχάς, συγχαρητήρια για την νέα κυκλοφορία. Η  προσωπική πρώτη εντύπωση μετά από μία δεκάδα ακροάσεων είναι εξαιρετική. Η δική σας εντύπωση;
Πέτρος: Σε ευχαριστούμε πολύ Νότη και για τα καλά σου λόγια και για την τιμή να μας πάρεις συνέντευξη. Πιστεύουμε ότι έχει βγει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα και είμαστε ικανοποιημένοι και οι δυο μας σε μεγάλο βαθμό. Σίγουρα στην δημιουργία ενός δίσκου παίζουν πολλά πράγματα ρόλο για να βγει όσο το δυνατόν  αρτιότερο. Αλλά ξαναλέω ότι είμαστε και οι δυο πολύ ικανοποιημένοι.
Πάνος: Ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σας λόγια. Η δική μου εντύπωση, μετά από τη μεγάλη προσπάθεια που καταβάλαμε, σε δύσκολους καιρούς, είναι ότι το τελικό αποτέλεσμα μας δικαιώνει, είναι αξιοπρεπές και ευχόμαστε να αποτελέσει μια ευχάριστη παρέα σε όποιον μπει στον κόπο να το ακούσει. Δημιουργεί ένα μουσικό ταξίδι σε παλιότερες εποχές, που ίσως η ζωή ήταν πιο ανέμελη, πιο "χρωματιστή", πιο μελωδική….

Πώς δημιουργήθηκαν οι Vital Path Project και ποια η μέχρι τώρα πορεία σας; Δώστε μας λίγα στοιχεία για μία πρώτη γνωριμία για τους φίλους της  μελωδικής hard/A.O.R μουσικής.
Πάνος: Το Vital Path project αποτελεί την πρώτη μουσική "συνεύρεσή" μου με τον αδερφό μου, Πέτρο, ο οποίος παίζει τα ντραμς κι έχει γράψει τους περισσότερους στίχους του άλμπουμ. Δεν είμαστε κάποιο συγκρότημα, για αυτό και χρησιμοποιούμε τον όρο project. Είναι ένα "side-project" που θέλαμε να κάνουμε ως αδέρφια, μετά από μισή ζωή, σε ένα χρονικό διάστημα που τα συγκροτήματα στα οποία παίζουμε ήταν σχετικά ανενεργά. Θα πρέπει να σου πω ότι προσωπικά ευχαριστήθηκα πολύ αυτή την διαδρομή από την αρχή μέχρι το τέλος και ειδικά τη συνεργασία με τον Πέτρο αλλά και τους σπουδαίους/εκπληκτικούς τραγουδιστές που συμμετείχαν!
Πέτρος: Εγώ με τον Πάνο όπως γνωρίζεις είμαστε αδέρφια. Επίσης, είμαστε και οι δύο  μουσικοί, ο Πάνος βέβαια είναι πιο έμπειρος μουσικός από μένα θα έλεγα και πιο απαιτητικός όσον αφορά γενικά την μουσική. Οι Vital Path ουσιαστικά δημιουργήθηκαν όταν εγώ πριν 4 χρόνια περίπου έγραψα στίχους και τους έδωσα στον Πάνο να γράψει μουσική χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Ο Πάνος λοιπόν μετά από κάποιο καιρό έγραψε ένα κομμάτι. Όταν μου το έβαλε να το ακούσω, θυμάμαι πηγαίναμε διακοπές και μου το έβαλε στο αμάξι. Δε θα το κρύψω, συγκινήθηκα πάρα πολύ γιατί είχε γράψει μια φοβερή μπαλάντα η οποία υπάρχει και στο άλμπουμ. Αφού λοιπόν είχα εντυπωσιαστεί τόσο πολύ έκατσα και έγραψα κι άλλους στίχους με αποτέλεσμα να έχουν γραφτεί 4 κομμάτια. Τότε ήρθε η στιγμή που είπα του Πάνου ότι πρέπει να γράψουμε 9 κομμάτια και να βγάλουμε έναν δίσκο. Ο Πάνος συμφώνησε και μετά έπρεπε να βρούμε ποιοι τραγουδιστές/ιες θα πουν τα κομμάτια και παράλληλα μπαίναμε στούντιο για να γράφουμε τύμπανα.


Ο τίτλος είναι σημαδιακός, περιγραφικός για ποια παιχνίδια; Σχετίζεται με τους στίχους και από πού αντλείτε έμπνευση για τη μουσική;
Πέτρος: Η αλήθεια είναι ότι στο να βρούμε τίτλο μας παίδεψε πολύ. "Out of toys" είναι ένας τίτλος που έχει να κάνει με τα παιχνίδια που είχες όταν ήσουν μικρός και όσο μεγάλωνες σιγά σιγά εξαφανίζονται, όπως δείχνει και στο εξώφυλλο. Όπως θα παρατήρησες στο εξώφυλλο υπάρχουν κάποια "παιχνίδια σκορπισμένα σε διάφορα σημεία" και υπάρχει και μια κλεψύδρα πεσμένη επίτηδες έτσι ώστε να μην τελειώσει ο χρόνος και χαθούν τα παιχνίδια. Κάτι τέτοιο.
Πάνος: Ο τίτλος δεν είναι ούτε σημαδιακός, ούτε περιγραφικός, ούτε σχετίζεται με τους στίχους (γέλια). Σχετίζεται μόνο με το εξώφυλλο, το οποίο είναι μια ωραία φωτογραφία του Πέτρου και μας "έβγαλε" από μέσα μας αυτό τον τίτλο για το άλμπουμ. Ευτυχώς, δεν έχουμε στερηθεί ποτέ παιχνίδια (γέλια).
Η μουσική έμπνευση είναι κάτι μαγικό που δύσκολα περιγράφεται… το "ντύσιμο" κάποιων στίχων με μουσική επηρεάζεται πολύ από τους ίδιους τους στίχους, από προσωπικές μουσικές επιρροές, από το συναίσθημα της στιγμής που πιάνω την κιθάρα, από τη διάθεσή μου και μερικές φορές από μουσικά "κόλπα" που μπορεί ο καθένας να εφαρμόζει λόγω εμπειρίας ή γνώσης.


Όταν συνθέτετε, τι προκύπτει πρώτα: η μουσική ή οι στίχοι;
Πάνος: Στο συγκεκριμένο project σχεδόν πάντα ο Πέτρος μου έστελνε τους στίχους κι εγώ έγραφα τη μουσική. Απόλαυσα αυτή τη διαδικασία, γιατί μου αρέσει πάντα να έχω έτοιμο στίχο και να αφοσιώνομαι στη μουσική σύνθεση. Στα δύο τραγούδια που έχω γράψει εγώ στίχους, έγινε το αντίθετο (πρώτα η μουσική).
Πέτρος: Στην συγκεκριμένη περίπτωση όσο αφορά τους στίχους που έχω γράψει εγώ, πρώτα έγραφα τους στίχους, τους έδινα στον Πάνο και αν του άρεσαν έγραφε την μουσική και μου έλεγε αν χρειαζόταν να διορθώσω κάτι.
 
Πώς και απουσιάζει η λέξη "Love" από τους τίτλους των τραγουδιών σας την στιγμή όπου στην  hard rock συναντάται συχνότατα; Σημαίνει ότι είναι η αγάπη μία κοινοτυπία για σας;
Πέτρος: Έχεις ένα δίκιο σε αυτό. Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλαμε να βάλουμε την λέξη "love" σε κάποιον από τους τίτλους, όμως οι δύο μπαλάντες που υπάρχουν στον δίσκο μιλούν καθαρά για αγάπη. Δεν πιστεύω πως όταν γράφεις στίχους που έχουν να κάνουν με αγάπη πρέπει οπωσδήποτε και ο τίτλος του τραγουδιού να έχει την λέξη "love".
Πάνος: Γενικά προσπαθούμε οι τίτλοι των τραγουδιών, ο τίτλος του project, ο τίτλος του άλμπουμ να μην είναι κοινότυποι. Μπορεί βέβαια να μην υπάρχει η λέξη "Love" στον τίτλο, αλλά υπάρχει μεγάλη δόση αγάπης στο περιεχόμενο των στίχων και πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά;; Βέβαια, ο Πέτρος έχει θίξει και άλλα ενδιαφέροντα θέματα στα τραγούδια όπως την ελπίδα, τη μαχητικότητα, την αυτοπεποίθηση αλλά και την "ημέρα της κρίσης".


 
Πώς ήταν η ατμόσφαιρα στις ηχογραφήσεις; κάποιο ιδιαίτερο περιστατικό που θυμάστε;
Πάνος: Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο Soundflakes Studio και θέλω να ευχαριστήσω προσωπικά το Νίκο Παπαδόπουλο για τη συνεργασία μας και για τη συμβολή του στο τελικό αποτέλεσμα. Η ατμόσφαιρα ήταν τέλεια, χωρίς κανένα άγχος, χωρίς κανένα deadline, χωρίς κανένα συμβόλαιο… Απόλαυσα απεριόριστα τη διαδικασία ηχογραφήσεων με τους τραγουδιστές, αφού ήταν μία φοβερή εμπειρία να ακούω το τραγούδι μου ξαφνικά με τη φωνή κάποιου άλλου, η οποία είναι φυσικά πολύ καλύτερη από τη δική μου! Και κάθε τραγούδι με διαφορετική φωνή! Δεν σου κρύβω ότι πολλές φορές βούρκωσα από τις ερμηνείες που άκουγα…
Πέτρος: Η ατμόσφαιρα στις ηχογραφήσεις ήταν εξαιρετική θα έλεγα και όταν έγραφα τύμπανα εγώ αλλά και με τους τραγουδιστές. Τώρα δεν θυμάμαι κάποιο περιστατικό να σου πω.

Ποια συγκροτήματα  σας επηρεάζουν μουσικά στην παρθενική σας κυκλοφορία;
Πέτρος: Μμμ… Κατά την δική μου άποψη, Perfect Plan, Survivor, Foreigner, Journey.
Πάνος: Προσωπικά με επηρεάζει πολύ η μουσική των 80s. Θεωρώ ότι ήταν η καλύτερη μουσική δεκαετία μακράν, με μεγάλη βάση στη μελωδία και την πλούσια ενορχήστρωση. Αν κοιτάξεις τα charts με τις μεγαλύτερες επιτυχίες κάθε χρονιάς των 80s, θα δεις ότι ήταν όλα τεράστιες παγκόσμιες επιτυχίες! Σήμερα τι γίνεται;; Τίποτα! Η μουσική δυστυχώς είναι ανύπαρκτη κι η επιτυχία ακατόρθωτη. Προσωπικές επιρροές στη σύνθεση μουσικής είναι οι Toto, Journey, Foreigner, Chris de Burgh, Phil Collins, Gary Moore και άλλοι πολλοί. Ποτέ όμως δεν έχω κάτι στο μυαλό μου όταν γράφω ένα τραγούδι. Θέλω να βγει όπως μου αρέσει κι ας μη θυμίζει τίποτα!


Πώς καταφέρατε μία σπουδαία ερμηνεύτρια και  7 σπουδαίους ερμηνευτές να συμμετάσχουν στο εγχείρημα σας;
Πάνος: Απλά τους ρωτήσαμε και δέχτηκαν (γέλια)! Είναι πραγματικά μεγάλη μας τιμή που όλοι αυτοί οι σπουδαίοι καλλιτέχνες ερμήνευσαν τους στίχους και τις μελωδίες μας! Δεν έχω λόγια για να τους ευχαριστήσω όλους έναν-έναν! Θεωρώ ότι αυτή η ποικιλομορφία στις φωνές δίνει ένα παραπάνω ενδιαφέρον στο άλμπουμ, ενώ και κάθε τραγούδι θα μπορούσαμε να πούμε ότι διαφέρει αρκετά από το άλλο. Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος από τις επιλογές που κάναμε στους τραγουδιστές! Ήταν όλοι φανταστικοί κι η συνεργασία με όλους άψογη!!
Πέτρος: Όσοι έλαβαν μέρος να τραγουδήσουν στο άλμπουμ μας αρέσουν πολύ οι φωνές τους και εννοείται και της Αγγελικής (Ροσσολάτου)  επίσης δεν το συζητώ. Αλλά πιστεύω ότι η αποκορύφωση στο άλμπουμ είναι πως  δέχτηκε να τραγουδήσει ο Steve Newman τον οποίο είχα γνωρίσει εγώ πριν από δύο  χρόνια όταν μου ζήτησε να του κάνω φωτογράφηση στην μπάντα του την τελευταία φορά που ήρθε Αθήνα. Γενικά πιστεύουμε ότι όλοι τους  ήταν οι κατάλληλοι για να πουν αυτά τα κομμάτια και είμαστε πολύ χαρούμενοι.


Με ποιες μπάντες θα χαιρόσαστε να μοιραστείτε την σκηνή;
Πέτρος: Όπως είπα και πριν, Perfect Plan, Foreigner, TEN, Journey, Pretty Maids, Def Leppard, Brother Firetribe και άλλες.
Πάνος: Σε ένα άλλο σύμπαν θα ήθελα πολύ να μοιραστώ τη σκηνή με τον Gary Moore (να κρατάω ακκόρντα χαχαχα), με τον Phil Lynott (να κλαίω από συγκίνηση αλλά και να χτυπιέμαι σαν τρελός)…Στο τωρινό σύμπαν, θα ήθελα πολύ να μοιραστώ τη σκηνή με τον Chris de Burgh (να είμαι ο κιθαρίστας του). Στην Ελλάδα, θα χαιρόμουν πολύ να μοιραζόμουν τη σκηνή, με οποιοδήποτε τρόπο, με μπάντες όπως οι SL Theory, Cellar Stone, Inner Wish, Illusorry, αλλά και με "άλλους" Έλληνες καλλιτέχνες όπως ο Ορφέας Περίδης, οι Κατσιμιχαίοι, η Κατερίνα Κυρμιζή, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης και πολλοί άλλοι…


Τα όνειρα και οι φιλοδοξίες σας ως μουσικοί;
Πάνος: Όνειρό μου είναι να συνεχίζω να ασχολούμαι με τη μουσική, όσο περισσότερο μπορώ. Να γράφω τραγούδια, να ηχογραφώ μουσικές, να παίζω κιθάρα και πιάνο και να περνάω καλά με τους φίλους μου σε πρόβες ή σε live εμφανίσεις. Τρελό όνειρο και φιλοδοξία είναι να ακουστεί κάποιο δικό μου τραγούδι σε πάρα πάρα πολύ κόσμο και να αρέσει πολύ, αλλά είναι πολύ δύσκολο, έτσι όπως είναι οι συνθήκες της ζωής πλέον…Ίσως να κάνω λάθος, αλλά νιώθω ότι ο κόσμος δεν ακούει και δεν ασχολείται ιδιαίτερα με τη μουσική στις μέρες μας.
Πέτρος: Εγώ θέλω πάνω απ’ όλα να είμαστε καλά και να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, να δημιουργούμε και να παίζουμε μουσική με αγαπημένα μας πρόσωπα. Εγώ θέλω να κάνω όσο το δυνατόν πιο πολλά live και με Vital Path αν είναι εφικτό αλλά και με την άλλη μπάντα που εμπλέκομαι, τους FLYING MERCURY, που βγαίνει και με αυτούς το δεύτερο άλμπουμ μας σύντομα (σ.σ αμήν και πότε…ο Φουσέκης ακούει;;).

Πώς βλέπετε το μέλλον της Ελληνικής σκηνής;
Πέτρος: Η Ελληνική σκηνή έχει αξιόλογες μπάντες. Αυτό που πιστεύω όμως πάνω απ’ όλα είναι ότι αν θέλεις να προχωρήσεις με την μπάντα που έχεις πρέπει να το κυνηγήσεις και όχι να περιμένεις να σου γίνει μια πρόταση για οτιδήποτε. Αν δεν κάνεις εσύ κινήσεις για το καλό της μπάντας σου ποιος θα τις κάνει; Πρέπει να αγαπάς την μπάντα που είσαι, τα μέλη με τα οποία παίζεις μαζί και να είστε μια ομάδα με κοινό στόχο. Αν δεν υπάρχουν αυτά υπάρχει πρόβλημα.
Πάνος: Σίγουρα υπάρχει ταλέντο, ικανότητα, όραμα κλπ… Αλλά οι συνθήκες δεν ευνοούν… Ειδικά οι χώροι για live εμφανίσεις έχουν παραμείνει ελάχιστοι στην Ελλάδα και αυτό δεν διευκολύνει καθόλου την προσπάθεια που γίνεται από πολύ αξιόλογους Έλληνες  καλλιτέχνες. Σε κάθε περίπτωση, η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί… The show must go on!


Πώς θα περιγράφατε τη μουσική  σας σε κάποιον χωρίς ακοή και χωρίς όραση, αντίστοιχα;
Πάνος: Χωρίς ακοή = Θα του έλεγα να φανταστεί χρώματα, έντονα συναισθήματα, μακρινά ταξίδια κι όμορφες εικόνες.
Χωρίς όραση = Αφού αυτός ακούει τη μουσική, του λείπει η εικόνα. Θα του έλεγα να φανταστεί δύο απλούς καθημερινούς ανθρώπους που αγαπούν πολύ τη μουσική και γράφουν τραγούδια βγαλμένα από την ψυχή τους.
Πέτρος: Δύσκολη ερώτηση Νότη. Θα προσπαθούσα να του δώσω να καταλάβει ότι η μουσική και οι στίχοι μας έχουν τις λέξεις: αυτοπεποίθηση, αγάπη, έρωτας, θέληση για ζωή, όνειρα, στόχος.

Το μήνυμα σας στο "μπουκάλι" για τους αναγνώστες του rocktime.gr;
Πέτρος: Το μήνυμα στο μπουκάλι (κλεψύδρα) είναι ο χρόνος κυλάει χωρίς να το καταλαβαίνεις αλλά κάποιες φορές μπορείς να τον "παγώσεις" κάνοντας πράγματα που σε γεμίζουν με χαρά και αυτοπεποίθηση με αποτέλεσμα να ξεγελάς τον χρόνο.
Πάνος: Ευχαριστούμε πολύ το rocktime.gr για τη φιλοξενία!! Ευχαριστούμε επίσης πολύ όποιον μπει στον κόπο να αναζητήσει και να ακούσει αυτή τη δουλειά και περιμένουμε με αγωνία τα σχόλιά του! Όλα τα μουσικά άλμπουμ που κυκλοφορούν έχουν σκοπό να φτάσουν σε όσο περισσότερα αφτιά, αυτό μόνο μας απασχολεί και τίποτα άλλο.


Rocktime: Ευχαριστούμε για το  χρόνο σας  και μιλήσατε σε μας και στους οπαδούς σας για τη δουλειά σας.
 
Συνέντευξη στο Νότη Γκιλλανίδη