Το άλμπουμ που έκανε «της μόδας» το hard rock και γύρισε ανεπιστρεπτί τα ζύγια της δημοφιλίας του σκληρού ήχου, κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1986 και κυριάρχησε στους καταλόγους επιτυχιών Αμερικής και - δευτερευόντως- Αγγλίας για περίπου έναν χρόνο. Μιλάμε για το "Slippery When Wet".

Μέχρι να βρεθεί όμως αυτή η φόρμουλα η βιομηχανία υπήρξε μεγάλος μουσικός ολετήρας για το «σκληρό ροκ». Πάνω από την κλίνη του προκρούστη, καραδοκούσε ένα τημ από παραγωγούς, ηχολήπτες, «κοστούμια» δισκογραφικών, εξωτερικούς συνθέτες, στελέχη των διαβόητων τμημάτων Α&R, στυλίστες και φωτογράφους μόδας.
Όποιο σόλο εξείχε, κοβόταν (edit), όποια κώμη έδειχνε πεσμένη, οξυζεναριζόταν και όποιο μούτρο απ΄το γκρουπ δεν περνούσε τον φωτογενικό πήχυ, έβλεπε έξοδο (λόγω... «μουσικών διαφορών») ή, στην καλύτερη, έμπαινε πίσω - πίσω και σκιασμένο στη φωτό'' του οπισθοφύλλου.
Ό,τι απέμενε από τις «συνθέσεις» καλουπωνόταν, παραφουσκωνόταν με συνθεσάϊζερ (ή συνθ-γκιτάρ) και κούφια τύμπανα και το πακέτο ήταν έτοιμο για σερβίρισμα.
Προσοχή: Δε μιλάμε για «μετρίως επιτυχημένα» άλμπουμ, μιλάμε για... τα αδικοχαμένα θύματα της επιδημίας "Bon Jovi", vol. 2. 

KROKUS - Change Of Address (1986)
Στην καθοριστική περίοδο της κυριαρχίας του MTV ('85-'87) ήταν σκληρό να έχεις μεγάλη μύτη, αραιά μαλλιά και να είσαι Ελβετός. Επίσης, το να είσαι Μαλτέζος, να μοιάζεις με οδηγό λεωφορείου ΚΤΕΛ και η φωνή σου να θυμίζει μακρινό ξαδερφάκι του Bon Scott. Όλα αυτά -κι άλλα ελαφρώς ντεκαφεϊνέ- τα είχαν στη σύνθεσή τους οι Krokus.
Η Arista πίεσε αφόρητα για ένα άλμπουμ «όλα ή τίποτα», καθώς το ξεροκέφαλο boogie των πρώτων άλμπουμ (και οι εκτυφλωτικές εμπνεύσεις του "Metal Rendez-Vous") είχε δώσει τη θέση του σε πιο βατές φόρμουλες (το "Screaming In The Night" του '83 ακούστηκε, αλλά μέχρι εκεί) και η πακετοποίηση του ήχου και του image τους απέτυχε να περάσει στην Αμερική με το "The Blitz" ('84). Στο τιμόνι ο Tom Werman (Cheap Trick, Ted Nugent, Molly Hatchet, Blue Oyster Cult), ήχος λεπτεπίλεπτος και μελωδικός, διασκευή παρα πόδας ("School's Out"), δεύτερα - αλφάδι (λέγε με Tommy Funderburke), guest από τον Allan Holdsworth σ΄ένα κομμάτι, δύο νέα μέλη (μπάσο - ντραμς) πιο «φωτογενή».
Τα κομμάτια αγγίζουν το A.O.R., με το γρέντζο του Marc Storace να δίνει κάτι διαφορετικό. Τα "Now", "Hot Shot City", "Hard Luck Hero" θα μπορούσαν να είναι χιτ για ένα οπτικά διαφορετικό συγκρότημα και το "Let This Love Begin" είναι μπαλάντα που δεν βρίσκει κανείς σε πολλά hard rock lp της εποχής. Όμως, το επιλεγμένο για σινγκλ "Burning Up The Night" βοούσε ζορισμένη κόπια των Kiss από μακριά, η διασκευή στον Alice ήταν τραγική και η αφάνα του Storace ανήκε στο 1973.
Ακολούθησε η αναμενόμενη Αμερικάνικη περιοδεία και το "Alive And Screamin'" (με ένα εξώφυλλο - καταστροφή). Τα Ελβετικά σκυλιά έπιασαν πάτο, αλλά μέσα στα χρόνια πήραν την εκδίκησή τους, έχοντας αποκηρύξει το άλμπουμ.
Σε κλίμακα "Slippery When Wet" :
Ποιά θηλυκιά θ΄αγόραζε δίσκο με τραγουδιστή τον Marc Storace, ενώ μπορούσε να φαντασιώνεται με τον Joey Tempest;  
 
GIUFFRIA - Silk & Steel
Μετά την επιτυχία του ομώνυμου ντεμπούτου τους ('84/'85), ο πληκτράς με την μεγαλύτερη χαίτη στην ανθρωπότητα, ο Gregg Giuffria συνέχισε με ένα δεύτερο εφάμιλλο σε ποιότητα άλμπουμ συμφωνικού A.O.R., με τη βοήθεια του Pat Glasser στην κονσόλα.
Η φωνή του Eisley τρυπάει άκοπα τη στρατόσφαιρα, τα πλήκτρα του αρχηγού γεμίζουν τα πάντα και ο κιθαρίστας Lanny Cordola, φρέσκος στο σχήμα μετά την προσχώρηση του Craig Goldy στον Dio, δίνει το απαιτούμενο crunch στον ήχο ("Lethal Lover", "Radio").
Η διασκευή (σινγκλ και βίντεο) στο "I Must Be Dreaming" του Willy DeVille θα μπορούσε άνετα να είναι χιτ (έφθασε μέχρι το #52 στην αρχή του καλοκαιριού του '86), τα "Change Of Heart", "Love Me Forever" παραμένουν πανοραμικά μέσα στο χρόνο.
H MCA προτίμησε να υποστηρίξει τους ήδη επιτυχημένους και πιο γήινους Nightranger (του "7 Wishes") και το άλμπουμ εξαφανίστηκε γρήγορα.
Παρ΄ότι ο Giuffria πήρε το αίμα του πίσω με τους House Of Lords δύο χρόνια μετά, το άλμπουμ παραμένει μια ξοδεμένη δουλειά για φανατικούς οπαδούς του melodic rock.
Σε κλίμακα "Slippery When Wet" :
Αγριεμένος frontman συν πολλά κήμπορντς ίσον λιγώτερα σημεία ταύτισης.
 
FASTWAY - Waiting For The Roar (1986)
Με το ομώνυμο άλμπουμ τους (εκείνο το μαυρόασπρο σα σκακιέρα για λιλιπούτειους, που προκαλούσε ζάλη), έφτασαν κοντά να κάνουν χρυσό δίσκο το '83. Αν υπήρχε ένας λόγος να βγάλει πολλά δολλάρια αυτό το γκρουπ, μετά από τόσες παραχωρήσεις που έκανε ο Fast Eddie Clarke, τότε είναι αυτός ο δίσκος. Το ομώνυμο έχει την κινηματογραφική ποιότητα ενός πολύ καλού single, τα "Tired Of Your Love", "Little By Little" "Rock On", "Girl", "Back Door Man", δεν υπάρχουν σε πολλούς από τους δίσκους hard rock της εποχής. Υποδειγματική παραγωγή από τον Terry Manning (και πάλι, βλ. "Eliminator"), zeppelin-ικά φωνητικά από τον Dave King, κιθάρα γεμάτη, πλήκτρα και ηλεκτρονικό background που κοιτάνε προς το «πανακρόαμα» του τότε ραδιοφώνου, κι όμως το lp αγοράστηκε από «συγγενείς και φίλους».
Δεν κατάφεραν ούτε να βρουν θέση σε περιοδεία μέσα στο '86, ενώ αμέσως μετά, για να ρεφάρουν με τη CBS έκαναν ένα πιο σκληρό άλμπουμ για την ανεκδιήγητη ταινία-τρασιά "Trick Or Treat" ('87).
Σε κλίμακα "Slippery When Wet" :
Αν υπήρχε δικαιοσύνη στη μουσική βιομηχανία των '80s, καλύτερο.
 
U.F.O. - Misdemeanor (1986)
Από τις αρχές της δεκαετίας, ο Phil Mogg και ο -ενίοτε όρθιος- Pete Way προσπαθούσαν να γεμίσουν τις μπότες του Michael Schenker με τον φιλότιμο Paul Chapman. Μετά από έναν σύντομο σπασμό επιτυχίας στα τσαρτ (μεταξύ '80 και '82), το ενδιαφέρον γι' αυτούς έπιασε πάτο. Με τον Way φευγάτο απ΄τα τέλη του '82, τον «αναπληρωματικό» Billy Sheehan να τρώει ένα μπουκάλι στο κεφάλι εδώ στο Σπόρτινγκ και το πνιγμένο στα κήμπορντς "Making' Contact", από το '83 το σκάφος ήταν ακυβέρνητο.
Σε μια τελευταία απόπειρα να ανανεώσει τον ήχο, o Mogg αναζήτησε και βρήκε, με συστάσεις από τον γκουρού της εξάχορδης Mike Varney, τον Αμερικανοϊάπωνα κιθαρίστα Tommy McClendon (γνωστόν με το ευτράπελο προσωνύμιο "Atomic Tommy M").
Στο "Misdemeanor" (τέλη του '85, το άλμπουμ με το -και καλά- νυμφίδιο να κραδαίνει την πιστόλα), η παραγωγή του Nick Tauber έκανε μεν την πάλαι ποτέ ρυθμική ραχοκοκκαλιά του ήχου τους να μοιάζει με πρόβα των Mr. Mister, αλλά η φωνή του Mogg και το γεμάτο εφέ παίξιμο του σχιστομάτη ("Name Of Love", "Heavens' Gate", "Meanstreets") έκαναν ένα συνδυασμό φρέσκο και «σύγχρονο», εν μέσω εποχής Vai και Malmsteen. Κομμάτια όπως τα "Nightrun", "One Heart" και "This Time", ακούγονταν «υπερβολικά εμπορικά» για U.F.O., παρά το ειδικό remix του άλμπουμ για την αμερικάνικη αγορά (Μάρτιος '86).
Οι περιοδείες με Dokken, Twisted Sister και Accept δε βοήθησαν ούτε το προφίλ, ούτε τις πωλήσεις. Ασυγχώρητα βετεράνοι και με μόνο τον Μogg από την αυθεντική σύνθεση, οι U.F.O. εξαφανίστηκαν πρακτικά για επτά χρόνια.
Σε κλίμακα "Slippery When Wet" :
Συγκρίνεται το χειρότερο U.F.O. με το καλύτερο των Bon Jovi; Δε θέλω να διαλέξω.
 
KING KOBRA - Overnight Sensation (1986)
Το γκρουπ του 38χρονου τότε Carmine Appice συγκέντρωνε τετράδα με τις πιο faux ξανθιές -«δεν κάνω πιάτσα, είμαι κιθαρίστας»- αγκαθωτές κώμες σε όλη τη Sunset Strip.
Ακόμη ένα άριστα παρφουμαρισμένο άλμπουμ της Pasha του Spencer Proffer που απέτυχε παταγωδώς σε πωλήσεις. Σε σχέση με το δυνατό hard rock εποχής του "Ready To Strike" ('85), το δεύτερο άλμπουμ ήταν καθαρό A.O.R., με κομμάτια γραμμένα τα μισά από επαγγελματίες συνθέτες, σαν παρμένα από τα σάουντρακ των ταινιών του σωρού που παρήγαγε το Ρηγκανικό Χόλλυγουντ.
Ένα μάλιστα τα κατάφερε. Το "Iron Eagle (Never Say Die)" έγινε το κομμάτι που ταυτίστηκε με την μεγαλειώδη προ -"Top Gun" στρατόκ@%λη απιθανότητα με τον Louis Gosset Junior.
Ήχος ατσαλάκωτος (κάτι που μοιάζει με σόλο μόνο σε τρία κομμάτια), μία διασκευή Russ Ballard ("Dream On") και τα σκληρότερα κομμάτια θαμμένα προς το τέλος, αλλά η Capitol φαίνεται τράβηξε το χαλί κάτω απ΄τα πόδια του Proffer. Το καλοκαίρι του '86 ο μπασίστας Johhny Rod πήγε στους W.A.S.P., αργότερα ο πολύ αξιόπιστος τραγουδιστής Mark Free βγήκε απ΄τη ντουλάπα και είπε ότι πάντα ήθελε να είναι η Marcie Free και ο μουστάκιας ντράμερ αναζήτησε άλλη σύνθεση.
Σε κλίμακα Slippery When Wet:
 Για πολλούς λόγους προορισμένο να επισκιαστεί. Ο Carmine βιάστηκε να ξεπουληθεί κάτι μήνες.
 
FM - Indiscreet (1986)
Έχοντας εξασφαλίσει από τα τέλη του '84 συμβόλαιο με την CBS/Portrait, οι Λονδρέζοι ζύγιζαν την κατάλληλη στιγμή για να κυκλοφορήσουν το υλικό τους, μια απάντηση στο A.O.R. των Foreigner.
Όπως έμελλε ν' αποδειχθεί έπρεπε να είχαν προηγηθεί κατά ένα εξάμηνο. Ηχογραφημένο στην Ibiza, το Λονδίνο και το Surrey, το "Indiscreet" κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του '86, πάνω που το "You Give Love A Bad Name" στρογγυλοκαθόταν στα top-10, κάνοντας όσους δεν είχαν βαριά αμνησία να μορφάζουν («καλά, αυτό δεν τό' χει πει εκείνη η κάργια με το μες μαλλί;»). Απαλλαγμένα από οξείες γωνίες, με κόμπακτ αισθητική ραδιοφώνου (ό,τι και ν΄ακούσεις, μοιάζει single) και παρά τις νερωμένες στο ποπ κλίμα του '85 production values (σαν Spandau Βallet με κιθάρες), τα κομμάτια του δίσκου έχουν ποιότητα ("That Girl", Hot Wired", "Frozen Heart", "Other Side Of Midnight", "American Girls").
Χαρακτηριστικά για την ατυχία τους ήταν τα εξής γεγονότα :
(α) τον Νοέμβριο του '86 οι κατάφεραν και χώθηκαν ως το σαπόρτ των Bon Jovi για δέκα νύχτες στην Ινγκλατέρρα, όπως η ξενομανία των γηγενών και ο επιδεικτικός σνομπισμός τους για όλα τα εγχώρια σχήματα με «αμερικάνικο ήχο» απέβη σε βάρος τους, καθώς η σύγκριση με τους χαμογελαστούς χορευτές απ΄το New Jersey ήταν άνιση.
(β) το πρώτο single ("Frozen Heart") ακούστηκε κάπως στην Αγγλία, αλλά το δεύτερο ("That Girl") έγινε περισσότερο γνωστό από την -πολύ πιο υποβλητική- διασκευή των Maiden (flip-side του "Stranger In A Strange Land"), ακριβώς την ίδια περίοδο που θα έπρεπε να κάνει τη δική του πορεία (τέλη '86) και (ιιι) H CBS σε μερικούς μήνες έκλεισε τελείως την θυγατρική της Portrait στην Ευρώπη, οπότε οι FM έμειναν μ' έναν καλό δίσκο στο χέρι, αλλά χωρίς συμβόλαιο.
Σε κλίμακα Slippery When Wet:
 Άτυχο από όλους τους συγχρονισμούς του κόσμου, αλλά για αναρωτηθείτε, 30 σχεδόν χρόνια μετά, ποιό άλμπουμ έχει υψηλώτερα διαπιστευτήρια ανάμεσα στους connoisseurs, αυτό ή το "S.W.W.";
 
 
TO BE CONTINUED.

Παναγιώτης Παπαϊωάννου