Οι εξεταστικές κάποτε ήταν ωραία φάση. Περίοδοι κατ’ ανάγκην εντατικές, ένας μήνας πάνω – κάτω, για να μαζέψεις τα σπασμένα απ’ τα δυό εξάμηνα πού’χουν προηγηθεί. Να στρώσεις το μυαλό, να το σιδερώσεις, να το ρίξεις στις σελίδες, να δικαιολογήσεις και λίγο το τί μυαλό κουβαλάς με τον παλιομοδίτικο τρόπο.

Να βάλεις στόχο. Να στριμώξεις τό’να μάθημα πίσω απ’ το άλλο στη μικρή του περιοχή, να του πάρεις την ουσία. Για όσα είναι ζόρικα, να οργανωθείς, να πρεσσάρεις καλά τις έννοιες τις ταμπουρωμένες σε κακογραμμένα βιβλία, να τους βγάλεις το λάδι.
Να πας για να τα πάρεις τα μαθήματα, έστω με κατενάτσιο. Ξύπνημα πρωί, φραπέδες σπιτικοί, τρίδιπλοι, διατροφή με δίπιττα απ’ τη γωνία, σαλάτες και μακαρονάδες που φτιάχνονται στο μεσημεριανό διάλειμμα - και μετά το απαραίτητο απογευματινό ντεμαράζ. Τα τηλέφωνα να πέφτουν τα «όχι, ρε, διαβάζω, έχω εξεταστική, δίνω μεθαύριο», να γίνονται «καλά, θα δω πώς θα πάω κι άμα είναι περνάω πιο μετά για καμια μπύρα». Και το πιο μετά να έρχεται, ν’ αρχίζει να πέφτει το βράδυ και τα φώτα της πόλης να επιτάσσουν ότι η κάθε μέρα απαγορεύεται να είναι ίδια με τη χτεσινή. Να μην κρατιέσαι, να θες να ξαμολυθείς. Η εξεταστική ήταν τότε ωραία φάση. Τηλέφωνα για να βρεις τις καλές τις σημειώσεις, διασταύρωση των S.O.S. με όσους τά’χαν δώσει και ξέραν, υπογραμμίσεις με μολύβι, μετά με μπλε στυλό, την τρίτη φορά με κόκκινο -μόνο τα κύρια σημεία-  κωδικοποιημένες υπομνήσεις στο περιθώριο του βιβλίου, επανάληψη στα φωναχτά απ’ έξω, βηματίζοντας πάνω - κάτω στο δωμάτιο, σα φυλακισμένος.
Η εξεταστική του Σεπτεμβρίου ήταν ωραία φάση, ειδικά ερχόμενη μετά το καλοκαίρι του «βρώμικου ’89». Με τη δεύτερη καπάκι προεκλογική περίοδο μετά τον Ιούνιο να επίκειται και τα εκλογικά κέντρα σε Πατησίων, Βικτώρια, Ομόνοια, Κάνιγγος να μην έχουν ακόμη ξενοικιαστεί. Με την Κυβέρνηση Τζαννετάκη νά’ χει πολώσει κάθε γωνιακό καφενείο και την περιβόητη «κάθαρση» νά’ χει μετατραπεί από σύνθημα – σημαία, σε τσιτάτο για αφίσσες επιθεώρησης στο Πεδίο του Άρεως.
 Με το ραδιόφωνο να παίζει, 9,84, ΤΟΠ ΦΜ, Rock FM, Κώστα Μυλωνά, Ριχάρδο και το MTV να προβάλλει εντατικοποιημένες πασαρέλλες ροκ ν’ ρολ ονείρων: “Poison”, “Love In An Elevator”, “Mixed Emotions” και “If I Could Turn Back Time”.
Έρχεται και κείνη η Τρίτη, 26 Σεπτεμβρίου, που δίνουμε Δημόσιο Διεθνές στα υψίπεδα της Σαριπόλων – με τον επιτηρητή λέκτορα απορροφημένο από το «Έθνος» και το ρεπορτάζ για την προανακριτική επιτροπή της Βουλής, μπορέσαμε και συσκεφθήκαμε με τα γειτονικά έδρανα για το τρίτο θέμα, απ’ το Δίκαιο της Υφαλοκρυπίδας. Με το που βγαίνουμε Σόλωνος, σειρήνες, κορδέλλες κάθετα να κόβουν το δρόμο στο ύψος της «Εστίας» και πηλίκια παντού. Κάτι έχει γίνει. «Σκοτώσανε το Μπακογιάννη στη γωνία με Ομήρου. Δεκαεφτά Νοέμβρη».



Την επομένη, υπό τη βαριά σκιά του χτυπήματος, στην τελευταία της συνεδρίαση, η Βουλή της συγκυβέρνησης ολοκληρώνει τις εργασίες της, ψηφίζοντας την παραπομπή Αντρέα, Κουτσόγιωργα, Ρουμελιώτη, Πέτσου και Τσοβόλα στο Ειδικό Δικαστήριο και προκηρύσσει εκλογές, όπως έχει προαναγγελθεί. Το σίγουρο είναι ότι όσοι δεν έχουν περάσει ακόμη το Συνταγματικό Ι και ΙΙ πρέπει να ξεχάσουνε τα περσινά S.O.S.. Η πρωτοφανής ροή πολιτικής επικαιρότητας θα επιβάλλει τους δικούς της κανόνες, ακόμη και στην εξεταστική. Κι έρχονται κι άλλες εκλογές το Νοέμβριο.
Κυριακή, 1η Οκτωβρίου. Ένα τελευταίο μάθημα, την Τρίτη, «Γενικές Αρχές - ΙΙ». To  πορτοκαλί – καφέ δίτομο βιβλίο γεμάτο έννοιες απλανείς, χωρίς ίχνος συναισθήματος, σα να διαβάζεις το σενάριο της «Οδύσσειας του Διαστήματος» στα Αραμαϊκά. Νωρίς το απόγευμα το τηλέφωνο πέφτει. Ο Πέτρος απ’ τα Πατήσια έχει καταθέσει πινακίδες για την εξεταστική του Σεπτεμβρίου. Έδωσε μόνο Δικονομία και μετά έκανε βουτιά στις φραπεδιές και τις νευρώδεις πολιτικές αναλύσεις του τετραγώνου Ιπποκράτους – Καρτιέ Λατέν – ποδοσφαιράκια Σόλωνος - Φοιτητική Εστία Αραχώβης.
Τo “IDEAL” παίζει πρώτη προβολή το «Φονικό Όπλο 2», αυτή βέβαια είναι η αφορμή.
«Έχεις υπ’ όψη σου τί κυκλοφορεί στη Φιλοσοφική;». «...». «Θέλεις να πάρεις μια ιδέα;». Η κατακλείδα του Πέτρου στάνταρ: «Έλα, ρε μ@λ@κα, δε θα τ’ αργήσουμε».
Οι δύο δευτεροετείς κολλητές εκ Φιλοσοφικής προέκυψαν με μια ακόρεστη ανάγκη να αναλύσουν τα κατορθώματα του Μελ Γκίμπσον,  μέχρι σημείου μάλιστα, μετά από δυό γύρους σφηνάκια στη «Ράμπα», να θέλουνε να την προεκτείνουν στο δυομισάρι τους, στα ορεινά της νιοστής στάσης Ζωγράφου. Ώρα τέσσερις και, με τρία πλαστικά εναμισόλιτρα ροζέ χύμα απ’ τη γωνιακή ΕΒΓΑ να έχουν εξατμιστεί, την έχουμε πέσει κι οι τέσσερις και ζαπάρουμε ασύστολα στο σαλονάκι τους, οι τοίχοι του λάϊμ, γεμάτοι με αφίσσες από παλιές διαφημίσεις. Στο MTV μπαίνει ένα κομμάτι.
«Για άστο, άστο εκεί, λίγο».