Τέλη Μαρτίου 1980 στα Ridge Farm Studios στο Surrey του Λονδίνου. Ο 24χρονος Καλιφορνέζος κιθαρίστας Randy Rhoads και ο 29χρονος Αυστραλός, μπασίστας, στιχουργός και ενορχηστρωτής Bob Daisley γράφουν σχεδόν ολόκληρη τη μουσική για έναν δίσκο που – όπως τους διαβεβαιώνουν από την Jet Records- θα είναι ένα ο πρώτος ενός project με τίτλο “Blizzard Of Ozz”, καθώς στα φωνητικά θα ήταν ο 31χρονος Ozzy Osbourne, που προσπαθούσε να ορθοποδήσει, μετά την εκδίωξή του από τους Black Sabbath, ενάμισυ χρόνο πριν.

O 33χρονος Lee Kerslake στα τύμπανα –ο πρώην των Uriah Heep- και ο 32χρονος Don Airey των Colosseum II στα πλήκτρα συμπληρώνουν το μουσικό σχήμα.
Ο Ozzy – τις περισσότερες ημέρες μαστουρωμένος έως και λιπόθυμος στις πρόβες – εισφέρει στα κομμάτια τις παρανοϊκά μονοτονικές του μελωδικές γραμμές. Κάποιες φορές ο Randy ταιριάζει πάνω σ’ αυτές ένα ριφ.
Άλλες φορές του παίζει κάποια ακκόρντα και κείνος του υποδεικνύει: «αυτό είναι καλό, κράτα το κάπου να το θυμηθείς». Τελικά προκύπτουν οκτώ τραγούδια, τα οποία σουλουπώνει χωρίς μεγάλη επιδεξιότητα ο ηχολήπτης Max Norman.
Προστίθεται την τελευταία στιγμή κι ένα ακόμη, ένα μονόλεπτο instrumental του Randy με ακουστική κιθάρα. Έχει τον τίτλο “Dee” κι είναι αφιερωμένο στην μητέρα του Delores, που παρά τη σκληράδα της ως δασκάλα μουσικής, ήταν αυτή που διαμόρφωσε το ταλέντο του, μέσα από πειθαρχία και εξαντλητική εξάσκηση. Το άλμπουμ θα ολοκληρωθεί και θα κυκλοφορήσει στη Βρετανία στις 20 Σεπτεμβρίου 1980.  



Το αιχμηρό, παθιασμένο, με κλασσικίζοντα αυτοέλεγχο παίξιμο του Randy Rhoads κυριαρχεί απ’ άκρη σ’ άκρη, ιδίως στα θυελλώδη “I Don’t Know” και “Crazy Train”, ενώ στα ημισυμφωνικά “Mr. Crowley” και “Revelation (Mother Earth)”, η αντίστιξη με την μονοκόμματα θρηνητική φωνή του Ozzy αποδίδει ένα ιδιαίτερο heavy άκουσμα, ριζικά διάφορο από τη μονολιθικότητα των Sabbath.
Υπάχουν ακόμη η νοσταλγική μπαλάντα “Goοdbye To Romance”, το πρώτο κομμάτι στο οποίο ο Ozzy βάζει στίχους, το φανερά επηρεασμένο από τον ήχο του L.A. που ο Rhoads έχει πρωτοστατήσει να πάρει μορφή “Steal Away (The Night)” και το “No Bone Movies”.
Ο δίσκος απροσδόκητα μπαίνει στο βρετανικό top-10 από την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του (UK#7), οι Daisley και Kerslake όμως είναι ιδιαίτερα ενοχλημένοι.
Πίστευαν επί μήνες ότι συμμετείχαν σε μια ομαδική δουλειά με τίτλο “Blizzard Of Ozz”, ενώ στην ουσία προσέφεραν τις ιδέες και το παίξιμό του στο πρώτο προσωπικό άλμπουμ του Ozzy.  
Στην μακρά περιοδεία που ξεκινά, πρώτα στη Βρετανία και σύντομα στην Αμερική, ο Ozzy δεν αργεί να πέσει με τα μούτρα σε μια καθημερινή κραιπάλη αλκοόλ και ουσιών και να δοκιμάζει πράγματα που κανείς δεν θα τολμούσε να δοκιμάσει ποτέ.
Όπως, εκείνο το μεσημέρι του Μαρτίου του’81 κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου με τους ανθρώπους της δισκογραφικής CBS στο L.Α., όταν δύο αποκεφάλισε δαγκώνοντάς τα δύο από τα τρία ζωντανά περιστέρια τα οποία υποτίθεται με το τέλος της συνέντευξης θα άφηνε να πετάξουν στην αίθουσα.
Η φρίκη, η αηδία και η κατακραυγή εκτοξεύουν τις πωλήσεις του “Blizzard” στα ύψη (US#21, 8/8/81), καθώς κλείνει το 1981 με πωλήσεις μεγαλύτερες από ένα εκατομμύριο αντίτυπα στην Αμερική. Ο Οzzy, το αλειφάδι των των τοξικομανών ‘70s, γίνεται μέσα σε μερικές εβδομάδες, ο «σατανικός» τρελλός του ροκ-εν-ρολ ρολ, ένας «κακός» ετοιμοπαράδοτος για κατανάλωση κοινό της νέας δεκαετίας. Οι νεαροί αμερικάνοι φανς άλλο που δεν θέλουν. Μπάζουν μέσα στις συναυλίες κομμάτια ωμό κρέας ή συκώτι και τα πετούν στη σκηνή με την ελπίδα ο τρελλός να χώσει τα δόντια του μέσα τους για να αρχίσουν να ουρλιάζουν σα σεληνιασμένοι.  
Την ίδια εποχή κι ενώ οι Rhoads, Daisley και Kerslake έχουν ήδη αρχίσει να ηχοργαφούν ο επόμενος δίσκος (“Diary Of A Madman”), η εξακολουθητική όσο και δικαιολογημένη δυσαρέσκεια των Daisley και Kerslake για τα απλήρωτα συνθετικά και εκτελεστικά τους δικαιώματα επιφέρει την απόλυσή τους με συνοπτικές διαδικασίες και τη θέση τους παίρνουν οι Ruzy Sarzo στο μπάσo και Tοmmy Aldridge στα τύμπανα.
Το ’86 θα απευθυνθούν στην δικαιοσύνη και θα πετύχουν, χρόνια αργότερα, με δικαστική απόφαση την αναγνώρισή τους. Τα επόμενα χρόνια, θα προέκυπτε ότι ανάλογη τακτική ακολούθησαν οι περί τον Ozzy, με προεξάρχουσα τη σύζυγο και μάνατζέρ του Sharon, και απέναντι στους μουσικούς που συμμετείχαν και στα επόμενα άλμπουμ (“Bark At The Moon” και “Ultimate Sin”).  
Όμως το “Blizzard Of Ozz” δεν είναι μόνο γι’ αυτούς τους λόγους ένας σημαδιακός heavy metal δίσκος. Είναι και αυτός που θα γεννήσει μια από τις μεγαλύτερες διαμάχες για την πνευματική επιρροή των metal στίχων στη νεολαία, εξαιτίας του τραγουδιού “Suicide Solution” που περιλαμβάνει.  
 
Στις 26 Οκτωβρίου 1984 ο 19χρονος Daniel Mc Collum αυτοπυροβολήθηκε με ένα πιστόλι των .22 που ανήκε στον πατέρα του και πέθανε επί τόπου, ενώ βρισκόταν στο κρεββάτι του δωματίου του, μέσα στο σπίτι του, στο Indio της Καλιφόρνια. «Ήταν ένα απόλυτα φυσιολογικό παιδί, το οποίο δεν είχε δείξει απολύτως κανένα σημάδι κατάθλιψης, χαρούμενο και τα λοιπά και ξαφνικά, μέσα σε έξι ώρες, βρέθηκε νεκρό. Κανείς μας δεν μπορούσε να το εξηγήσει, το μόνο πράγμα που γνωρίζουμε είναι ότι άκουγε αυτή τη μουσική», ήταν η δημόσια τοποθέτηση του πατέρα του, Jack McCollum.
Σύμφωνα με την Έκθεση της Αστυνομίας, ο δίσκος “Blizzard Of Ozz” βρέθηκε πάνω στο πλατώ του πικάπ του, με τη βελόνα να έχει μόλις τελειώσει την πρώτη πλευρά, οποία έχει ως τελευταίο κομμάτι το “Suicide Solution”. Μια φωτογραφία από τον τόπο του συμβάντος δείχνει ότι ο Mc Collum βρέθηκε νεκρός με τα ακουστικά του ακόμη φορεμένα στα αυτιά.
Μερικοί ακόμη δίσκοι του Osbourne, όπως τα “Diary Of A Madman” και “Speak Of The Devil” βρέθηκαν στο δωμάτιο έξω από την πρόχειρη δισκοθήκη του θανόντος, ένδειξη του ότι η ακρόαση είχε διαρκέσει αρκετή ώρα. Ο Lee Snellings, υποδιευθυντής της Ιατροδικαστής Υπηρεσίας της επαρχίας Riverside δήλωσε ότι η έρευνα της υπηρεσίας του δεν απέδωσε στοιχεία για το ότι ο John αντιμετώπιζε προσωπικά ψυχικά ή ψυχολογικά προβλήματα. Αντίθετα, ήταν συμπαθής στον περίγυρό του και δεν είχε δώσει καμία απολύτως ένδειξη για το ότι ήθελε να τερματίσει τη ζωή του.
Στις 3 Μαίου 1986 στο Albany της Georgia ο 16χρονος Michael Jeffrey Waller έστρεψε ένα περίστροφο στον κρόταφό του και αυτοκτόνησε.
«Ο γιος μου γύρισε και μου είπε “Μπαμπά, νομίζω ότι ο Oz έχει τη λύση”. Δεν κατάλαβα για ποιό πράγμα μιλούσε, μέχρι την επομένη μέρα, όταν βρήκα την κασσέττα στο στερεοφωνικό του», θα δηλώσει ο πατέρας του  
Στις 20 Μαρτίου 1988 ο 17χρονος Harold Mathew Hamilton στρέφει επίσης το πιστόλι στον κρόταφό του και αυτοκτονεί. Και οι δικοί του  γονείς συνδέουν το χαμό του γιου τους με την ακρόαση του τραγουδιού “Suicide Solution”.  
Στους στίχους του “Suicide Solution” (τους οποίους ισχυρίσθηκε και απέδειξε ότι έγραψε ο Bob Daisley), ο από χρόνια εθισμένος σε ναρκωτικά και αλκοόλ Ozzy, ακούγεται να αναφέρει, μεταξύ άλλων τα εξής:
“Wine is fine but whiskey's quicker - Suicide is slow with liquor - Take a bottle drown your sorrows - Then it floods away tomorrows - Evil thoughts and evil doings - Cold, alone you hand in ruins (…) Where to hide, Suicide is the only way out - Don't you know what it's really about - You really know where it's at - You got it - Why try, why try - Get the gun and try it - Shoot, shoot, shoot”.  


Και οι τρεις υποθέσεις οδηγήθηκαν στα δικαστήρια.  
Στις 16 Δεκεμβρίου του 1986, το Πρωτοδικείο απέρριψε την αγωγή των Mc Cοllum, με το σκεπτικό ότι η 1^η Τροπολογία του Αμερικανικού Συντάγματος θέτει υπό την απόλυτη προστασία την ελευθερία της έκφρασης, μέρος της οποίας αποτελούν τα δημιουργήματα τέχνης, με αποτέλεσμα η αγωγή να μην έχει καν νόμιμη βάση.
Οι Mc Cοllum άσκησαν έφεση. Στις 12 Ιουλίου 1988 το Εφετείο της Καλιφόρνια (California Court of Appeals) εξέδωσε την απόφασή του, επικυρώνοντας την αντίστοιχη πρωτόδικη και απορρίπτοντας την αγωγή των McCollum, κρίνοντας ότι δεν υπήρχε τίποτε σε κανένα από τα υπό κρίσιν στιχουργήματα του Osbourne που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «κατά κυριολεξίαν προσταγή» για τέλεση πράξης αυτοκτονίας, ούτε και υπήρχε πρόθεσή του για κάτι τέτοιο.
«Οι στίχοι της μουσικής και η ποίηση», αποφάνθηκε το δικαστήριο, «δεν είναι να δυνατόν να ερμηνεύονται ως εμπεριέχοντα την προϋποτιθέμενη ως απαραίτητη ‘έκκληση για δράση’, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχουν δημιουργηθεί με σκοπό να διαβάζονται κυριολεκτικά, ούτε και αναμένεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο [...].
Ο μέσος νουνεχής άνθρωπος αντιλαμβάνεται τους μουσικούς και ποιητικούς στίχους ως σχηματικές εκφράσεις, καθώς αυτό συνιστούν». Καταλήγοντας, μάλιστα, το δικαστήριο προχώρησε ακόμη παραπέρα, με την εξής επί μέρους κρίση:
«Ακόμη κι αν οι συγκεκριμένοι στίχοι εξέφραζαν την άποψη ότι η αυτοκτονία είναι μια αποδεκτή εναλλακτική στο ζειν, ο Osbourne έχει το συνταγματικό δικαίωμα, μέσα από την τέχνη του να υποστηρίζει, ακόμη και κάτι τέτοιο».  
Οι υποθέσεις των Hamilton και Waller ολοκληρώθηκαν αμετάκλητα τον Οκτώβριο του 1992 με αντίστοιχου σκεπτικού απορριπτικές αποφάσεις. Τραγουδιστής και εταιρία (η CBS Records) δικαιώθηκαν, καθώς κρίθηκε ότι δεν προσκομίστηκε από τους ενάγοντες «καμιά απολύτως απόδειξη ότι το τραγούδι περιείχε το οποιοδήποτε υποσυνείδητο μήνυμα», προεχόντως δε διότι οι στίχοι του “Suicide Solution” προστατεύονται ως προϊόν ελεύθερης έκφρασης του λόγου υπό την 1^η Τροπολογία του Αμερικανικού Συντάγματος, εφόσον «δεν αποδείχθηκε ότι υπάγονται στις περιπτώσεις όπου παρέχεται μειωμένη προστασία, δηλαδή σε περιπτώσεις όπου ο λόγος των στίχων αποδεικνύεται δυσφημιστικός, ανήθικος, εγείρει μίσος ή προάγει ευθέως έκνομη δραστηριότητα». Βλ. Waller v. Osbourne, 763 F. Supp. 1144 (M.D. Ga. 1991).
Tο Πρωτοδικείο της Georgia είχε κρίνει ότι ναι μεν η μουσική του Osbourne θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «ανεύθυνη και ανάλγητη», αλλά ότι σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί «παράνομη», ούτε και «αποτελεί μια ανοικτή πρόσκληση προς τους νέους να αυτοκτονήσουν». Κατά την απαγγελία της απόφασης και για να αποσαφηνίσει τα όρια της συνταγματικής προστασίας, ο δικαστής σάρκασε:
«Ακόμη και τα σκουπίδια, τυγχάνουν της προστασίας της 1^ης Τροπολογίας». 


Ολόκληρη αυτή η χρόνια χιονοθύελλα θανάτου, αδικαίωτων θυμάτων και απαλλακτικών αποφάσεων, κατά τραγική ειρωνεία έλαβε χώρα ερήμην του κυρίως υπεύθυνου για τον τόσο οξύ και εθιστικό ήχο του “Blizzard Of Ozz”, όσο και της μακροβιότητας των τραγουδιών του δίσκου αυτού. Toυ αδικοχαμένου Randy Rhoads, που από τις 19 Μαρτίου 1982 έχει σκοτωθεί σε κείνο το δυστύχημα με το ελικοφόρο εκπαιδευτικό αεροσκάφος, όταν του πρότειναν, σε μια στάση του λεωφορείου της περιοδείας ν’ ανέβει μαζί με τον οδηγό του λεωφορείου και δυό τρεις άλλους από το crew «για να να ξεσκάσει».  
Το επετειακό κλιπ για τα 40 χρόνια του "Blizzard Of Ozz" τον απεικονίζει, όπως και όλη την τετράδα, ως ήρωα matchstick στο αιώνιο "Crazy Train", που ανανήπτεται μετά το σόλο στους ουρανούς. Παραμένοντας έτσι, δεόντως συγκινητικό. 

Παναγιώτης Παπαϊωάννου