«Τον έχεις ακούσει αυτόν τον καινούριο, τον Chris Isaak; Τί κούκλος, Θεέ μου !». Η Αθηνά μάζεψε απ’ τον ψίθυρό της μια υποψία από λίγωμα, έριξε μια ακόμη γυροβολιά στο κασκόλ γύρω απ’ το λαιμό της και προσπάθησε να αποφύγει το βλέμμα της θεούσας της γαλλικού, που τσέκαρε ποιός κάνει βαβούρα, διαβάζοντας φωναχτά Σεν Εξυπερύ, κάπως σα να φλερτάρει την ίδια της την προφορά....>>

Σήμερα, το youtube και τα i-pod έχουν στείλει στα αζήτητα την χρόνια ανάγκη εκατομμυρίων για συλλογές με τα «καλύτερα» των αγαπημένων μας συγκροτημάτων. Αφού μπορεί κανείς να έχει όλη τη δισκογραφία σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες byte πάντα μαζί του, τί νόημα έχει; ...>>

«O David έχει πει διάφορα, έχω διαβάσει τα περισσότερα. Ότι τό’ γραψε δήθεν ο ίδιος, τότε που ο γάμος με την πρώτη του γυναίκα διαλύθηκε. Ότι δήθεν γράφτηκε πάνω σ’ ένα καράβι που πήγαινε για Βενεζουέλα – αυτό το τελευταίο πάντα μ’ εντυπωσιάζει....>>

Πλησίαζε το τέλος του ’75. Δέκα χρόνια αφ’ ότου ξεκίνησαν από το Αννόβερο, οι Scorpions βρίσκονταν για πρώτη φορά κοντά στο να βγουν έξω από τα σύνορα της Δυτικής Γερμανίας. Ξεκίνησαν μια μικρή περιοδεία σε club στο Βέλγιο, τη Γαλλία, ακόμη και το Λουξεμβούργο. ...>>

Το όνομα Ντόκκεν ήταν φύσει αδύνατο ν’ αποσυνδεθεί στο μυαλό μου από τον Άρνε, τον διεθνή Νορβηγό επιθετικό του ΠΑΟ. Εκείνον με το 10 συνήθως στην πλάτη και το χαμόγελο Νίκι Λάουντα, με την πάνω οδοντοστοιχία να εξέχει καλοπροαίρετα...>>

Στις 2 Φεβρουαρίου του ’86 στο κανάλι Channel 4 της αγγλικής t.v. η 27χρονη μουσική δημοσιογράφος Paula Yates, φιλοξενούσε στην ζωντανή εκπομπή Τhe Τube, τον Michael Hutchence των INXS. ...>>

Στις 27 Σεπτεμβρίου του ’86 οι Metallica έχασαν τον άνθρωπο που υπήρξε πολλά περισσότερα από ο μπασίστας τους. Ο Cliff Burton ήταν ο μέντοράς τους, η φωνή της λογικής, ο μόνος άνθρωπος που δεν θα τους έλεγε ποτέ ψέμματα και την ίδια στιγμή ο μόνος που είχε την ικανότητα να σφίξει τα λουριά και να σώσει τους άλλους τρεις από τον αποπροσανατολισμένο, ανασφαλή, πολλές φορές λιγώτερο απ’ τις περιστάσεις εαυτό τους. ...>>

Ανέβηκαν για πρώτη φορά σε πάλκο στη μικρή σκηνή του St. Martin’s School Of Art, στις 6 Νοεμβρίου του ’75. Το Φεβρουάριο του ’76 είχαν φτάσει να παίζουν σε εβδομαδιαία βάση: Κολλέγια, Σχολές Καλών Τεχνών, δυτικό Κένσινγκτον, εργατικές λέσχες, “100 Club”, Marquee. ...>>

30 Οκτωβρίου ’87. Με το που άλλαξε η ώρα, ο ουρανός πάνω απ’ την πόλη ντύθηκε τη γνώριμη χειμερινή φορεσιά, γκρι του ασοβάτιστου τσιμέντου, προς σκοτωμένο μαύρο, χλαίνη εξόριστου αντικαθεστωτικού σε σιβηρικό γκουλάγκ....>>

Το θυμάμαι καθαρά. Είχε κάτι πανηγυρτζίδικο στο πώς ακουγόταν. Σίγουρα δεν έμοιαζε καθόλου με τα Χιουμανλήγκεια χαριτοδιπλωμένα χορευτικά που ακούγανε τα κορίτσια. Στην δεύτερη εκδρομή της Πρώτης Γυμνασίου, η Παυλίνα από το Β2 -ήθελε να την φωνάζουμε Πωλίνα, απολύτως κατανοητό- είχε φέρει μια δεκαριά κασσέτες χωρίς κουτί, όλες γραμμένες από ραδιόφωνο....>>