Ανέβηκαν για πρώτη φορά σε πάλκο στη μικρή σκηνή του St. Martin’s School Of Art, στις 6 Νοεμβρίου του ’75. Το Φεβρουάριο του ’76 είχαν φτάσει να παίζουν σε εβδομαδιαία βάση: Κολλέγια, Σχολές Καλών Τεχνών, δυτικό Κένσινγκτον, εργατικές λέσχες, “100 Club”, Marquee. ...>>

30 Οκτωβρίου ’87. Με το που άλλαξε η ώρα, ο ουρανός πάνω απ’ την πόλη ντύθηκε τη γνώριμη χειμερινή φορεσιά, γκρι του ασοβάτιστου τσιμέντου, προς σκοτωμένο μαύρο, χλαίνη εξόριστου αντικαθεστωτικού σε σιβηρικό γκουλάγκ....>>

Το θυμάμαι καθαρά. Είχε κάτι πανηγυρτζίδικο στο πώς ακουγόταν. Σίγουρα δεν έμοιαζε καθόλου με τα Χιουμανλήγκεια χαριτοδιπλωμένα χορευτικά που ακούγανε τα κορίτσια. Στην δεύτερη εκδρομή της Πρώτης Γυμνασίου, η Παυλίνα από το Β2 -ήθελε να την φωνάζουμε Πωλίνα, απολύτως κατανοητό- είχε φέρει μια δεκαριά κασσέτες χωρίς κουτί, όλες γραμμένες από ραδιόφωνο....>>

«Λοιπόν, ο Φρανκ νοικοκυρεύτηκε κει κάτω στην κοιλάδα - Και κρέμασε τα άγρια τα χρόνια του - Στό’να του νύχι, που το πέρασε - Απ’ της γυναίκας του το μέτωπο - Πουλούσε μεταχειρισμένα έπιπλα γραφείου - Κει κάτω στην οδό Σαν Φερνάντο - Πήρε κι ένα δάνειο 30.000 δολλάρια - Μ’ επιτόκιο 15 1/4%, κι έδωσε μια προκαταβολή - Για ένα διαμερισματάκι με δυό δωμάτια – ...>>

Το κομμάτι με το αλύχτημα του λύκου στο ρεφραίν το πρωτάκουσα Άνοιξη του ’87 στο «Χρώμα του Χρήματος» του Σκορτσέζε: Η σκηνή με τον Τομ Κρουζ να ξεπαστρεύει τον αντίπαλό του με τη στέκα πάνω απ’ την πράσινη τσόχα, χορεύοντας με την αυταρέσκεια του δεξιοτέχνη μπιλιαρδόβιου κωλοπαιδαρά (“…I saw a werewolf drinking pina colada at Trader Vic’s – His hair was perfect”) δεν σου φεύγει κι εύκολα απ’ το μυαλό. ...>>

«Ο ψυχοθεραπευτής μου, ο Dr. Jesse Hilsen, με είδε ανήσυχο και άρχισε να μου κάνει μια σειρά από ερωτήσεις που αφορούσαν τα έσοδά μου. Ήταν σχεδον ντροπιαστικό που δεν μπορούσα ν’ απαντήσω σε καμία. Ο Howard Marks ήταν ο μάνατζέρ μας για χρόνια. ...>>

Μετά από περίπου 5 χρόνια, η επανασύνδεση με τους Perry και Whitford ξανά στις κιθάρες, είχε γίνει πραγματικότητα. To “Done With Mirrors” κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του ’85, με τη μπάντα να έχει βγει στο δρόμο ήδη τρεις μήνες πριν και μέχρι το τέλος Αυγούστου του ‘86, να έχει οργώσει συναυλιακά τις περισσότερες πολιτείες....>>

Τελευταίες μέρες Αυγούστου ’87 και αναζητείται μουσική ενίσχυση για το σάουντρακ της τελευταίας σχολικής χρονιάς, της δύσκολης. To εξώφυλλο, καλυμμένο λες μ’ ένα πορφυρό σεντόνι που ελαφρά κυμάτιζε, στα μάτια μου κάτι σαν τον φόντο στο “Vulture Culture” των Alan Parsons Project – χωρίς το φίδι....>>

«Την προηγούμενη Πέμπτη στο Harvard Square Theater, είδα το ροκ ν΄ρολ παρελθόν μου να περνά σαν αστραπή μπροστά απ’ τα μάτια μου. Είδα επίσης κάτι ακόμη: είδα το μέλλον του ροκ ν’ ρολ και το όνομά του είναι Bruce Springsteen»....>>

Κυριακή, 14 Αυγούστου 1988. Ο 48χρονος Roy Buchanan ξύπνησε γύρω στις 9:00, πήρε πρωϊνό στην κουζίνα του σπιτιού του, στα προάστια του Reston της Virginia και πετάχτηκε μέχρι το μπακάλικο, ν’ αγοράσει ζαρζαβατικά, όπως τού’ χε παραγγείλει η γυναίκα του, Judy. ...>>