“No m@th@fu#er dies in my ambulance !!!”. O τραυματιοφορέας έσφιξε τα δόντια, ζύγισε τις δύο σύριγγες και τις κάρφωσε με μια συμμετρική κίνηση, σαν ρομπότ, στο στέρνο του κοκκαλωμένου Nikki Sixx....>>

ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ, ΧΡΟΝΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ: 28 Απριλίου ‘87. Oι διακοπές του Πάσχα έχουν μόλις ξοδευτεί, σε επαναληπτικά φροντιστήρια, κλεφτές τσάρκες σε φλοίσβους, μπαρόκηπους και σκηνοθετημένες όπως – όπως ρομάντζες σε παγκάκια με θέα τη θάλασσα. ...>>

H Άγγελα, συμφοιτήτρια στο πρώτο έτος Νομικής, είναι από τα παιδιά των μεταναστών που μεγαλώσανε και δώσανε πανελλαδικές έξω, εν προκειμένω στο Δυτικό Βερολίνο, για να βρεθούνε επιτυχόντες μέσα, εν προκειμένω σε ημιυπόγειο στα Κάτω Πατήσια. ...>>

Σάββατο, του Αγίου Γεωργίου 1988, το καινούριο lp των Maiden φθάνει στο δισκάδικο του «Σπάϋρους του Ζλεγιέρ», γύρω στις εντεκάμισυ. Ήμασταν καμιά δεκαριά στην ουρά, από τις δέκα. Ήταν τέτοια η προσμονή που δεν μού 'φτασε ο δίσκος, πήρα και το EP των Helloween με τα πέντε κομμάτια, αυτό πού ΄χαν βγάλει πριν το ντεμπούτο τους (με “Starlight”, “Victim Of Fate” και τα λοιπά). ...>>

Μεγάλη Πέμπτη μεσημέρι, η υπόθεση είχε γίνει βούκινο. Όλες οι εφημερίδες τό’ χαν πρωτοσέλιδο. «ΡΕΚΟΡ ΦΡΙΚΗΣ». «ΣΚΟΤΩΣΑΝ 20». Η αστυνομία, λέει, συνέλαβε 5 μέλη μιας σπείρας που είχε «ειδικευθεί» στις δολοφονίες πλούσιων ηλικιωμένων. ...>>

Μια λεπτεπίλεπτη φιγούρα με ύψος βία 1,70. Ένα παιδί ασθενικό, που συνέχεια κρυολογούσε και υπέφερε από πυρετούς. Ο βενιαμίν μιας πενταμελούς οικογένειας που σύντομα έγινε τετραμελής, που λάτρευε να παίζει με τα τραινάκια του και ήθελε, όταν μεγαλώσει, να γίνει δάσκαλος μουσικής....>>

Μετά από την σύντομη Ευρωπαϊκή του περιοδεία για το “Run For Cover” το φθινόπωρο του ’85, ο Gary Moore δεν ήταν πια ένας ακόμη κιθαρίστας – τραγουδιστής, από τους πολλούς που γνώρισε η προηγούμενη δεκαετία. Ήταν μια αναγνωρίσιμη ποπ-ροκ περσόνα, χάρις κυρίως την επιτυχία του “Out In The Fields” και του “Empty Rooms”. ...>>

Μέσα της πρώτης προεδρίας Ρήγκαν στο Buckhead της Atlanta. Είναι Πέμπτη, δυόμισυ μετά τα μεσάνυχτα στo “Hedgen’s”, μια λέσχη με πάλκο για ζωντανή μουσική, απ' αυτές που θά’ θελαν σ΄ένα κανονικό κοσμοπολίτικο οδηγό πόλης να κατατάσσονται στα “men’s clubs”. ...>>

Την είχε πρωτοδεί το Νοέμβριο στο φροντιστήριο, δυό μέρες μετά από κείνο το πλασσεδάκι του Άνετου στο 1-0 την ΑΕΚ μεσ’ το Ολυμπιακό Στάδιο, τα θυμόταν καλά κάτι τέτοια. Την τύλιγε ένας αέρας από αλλού, κανένας δεν την είχε δει να σουλατσάρει στην αυλή των γειτονικών Λυκείων. ...>>

Με το που διαβάζω την είδηση, τρίβω τα μάτια μου. Οι φήμες των τελευταίων πολλών χρόνων ότι «έρχεται», πότε στην Κρήτη, πότε στην Αθήνα, «με χαρντ ροκ σχήμα, να παίξει τα παλιά» έχουν αφήσει για κουσούρι κάποια ανοσία. Το εγκατεστημένο στην ινιοβρεγματική χώρα ξενερουά πνεύμα της λογικής αρχίζει τις υπαγορεύεις: «Σύνελθε, blue collar απολειφάδι, μεγαλώνεις και δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί. Μάζευ'τα και πήγαινε να τον δεις κάπου στο εξωτερικό». ...>>