«Δε γινόταν να συνεχίσω να παίζω μουσική έτσι. Δίπλα σε ηλίθιους που έπαιζαν καλύτερα με το σεσουάρ παρά με τις κιθάρες τους Για ένα κοινό που ενδιαφερόταν μόνο να δει πόσο μακρύ είναι το πουλί μου. Είχε φθάσει το τέλος. Ή θα αυτοκτονούσα, ή κάτι έπρεπε να αλλάξει δραστικά στη ζωή μου». ...>>

Η σκηνή μέσα από την οθόνη μιας παχιάς JVC, καρφωμένης ψηλά στη γωνία, στο πατάρι της καφετέριας. Κάτι σαν απόπειρα ευρυγώνιου εφέ. Εισαγωγή σαν ήχος ατίθασου αέρα σ' ερημιά. Από μακριά μπαίνει στο πλάνο μια ξέσκεπη Φορντ Θάντερμπερντ του '60. Στο τιμόνι τύπος αμέρικαν μπόϋ, με γωνιώδες πρόσωπο, φαρδύ κούτελο, ξανθό μαλλί ελαφρώς ανεμοδαρμένο και αδιαπέραστα ρέϊμπαν. Σωφάρει υπό εκτυφλωτική λιακάδα, κάπως απεγνωσμένα, σε αυτοκινητόδρομους και λαγκάδια. Υπόκρουση από συνθεσάϊζερ διαχέεται γύρω από το ατμοσφαιρικό μπάσο, με συνοδεία ένα γεμάτο υπαινιγμούς κιθαριστικό περίγραμμα. Μελωδία κρύσταλλο, φωνή άμεση, που αρπάζει την προσοχή. ...>>

Αναδιπλούμενες θέσεις, ντυμένες μ' ένα ψευτοβελούδινο μπορντώ. Αίθουσα σχεδόν άδεια. Πλαστικό κατηφορικό δάπεδο, υγρασία Δεκεμβρίου κι ανεπαίσθητη μυρωδιά από πατατάκια. Σάββατο, λίγο πριν τα Χριστούγεννα του '86, απογευματινή προβολή στο «ΣΙΝΕ ΑΠΟΛΛΩΝ». ...>>

«Καθόμουν σ΄ένα μικρό καφέ ακριβώς απέναντι από τα στούντιο. Θεέ μου, πόσο άθλια ένιωθα. Ήμουν έτοιμος να πάρω το πρώτο τραίνο και να γυρίσω σπίτι. Είχα τρομερό άγχος. Δεν είχα τη δύναμη ούτε να περάσω το δρόμο και να πάω απέναντι, στην ακρόαση. Έλεγα, δεν έχω καμία πιθανότητα να πάρω τη δουλειά. Αυτοί οι τύποι δεν με ξέρουν καθόλου. ...>>

Δεκέμβριος '85... Ακούμε δίσκους στο στέρεο του κολλητού μου του Διονύση, στο σαλόνι του σπιτιού του. Ανάμεσα σε Santana, Gary Moore, Zeppelin και μικρές δόσεις «Παρφέ Ντ' Αμούρ», βγάζει έναν δίσκο με ένα χρώμα ξεφτιλέ ροζ (πολύ αργότερα έμαθα ότι το λένε «φούξια»), που έχει απ΄ έξω ένα πιτσιρικά ντυμένο «καμπόϋ», σε μια πόζα βγαλμένη λες απο κείνο αναγνωστικό του Δημοτικού....>>

Νοέμβρης '88, πρόωρο βράδυ, ώρα αδιευκρίνιστη. Χέϋδεν, Πλατεία Βικτωρίας, τέταρτος. Χωρίς μπαλκονόπορτα, χωρίς τηλεόραση. Σωριασμένος σε πολυθρόνα εικοσαετίας. Ξεφτισμένη πλάτη, ξυλοπόδαρα που κρατάνε ακόμα. ...>>

Μια πρώτη ιδέα για το σκοτεινό νόημα της λέξης «χούντα» τρύπωσε πρώτη φορά στο μυαλό μου εκείνο το ζεστό βράδυ του τελικού του Μουντιάλ της Αργεντινής, Αργεντινή - Ολλανδία. Μπροστά στη μαυρόασπρη «ΠΙΤΣΟΣ», μαζί με τον πατέρα μου, να βλέπω με ανοιχτό το στόμα τα εκατομμύρια μικρά χαρτάκια πού σκόρπιζαν τα πλήθη στο τερέν του Μονουμεντάλ....>>

Όπως καθένα από αυτά τα ροκ άλμπουμ που θα ακούγεται για γενιές και μάλιστα απνευστί, από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο του κομμάτι, έτσι κι αυτό έχει τη μαγεία του, τις συνταγές, τα μυστικά και τα απόκρυφά του. Για να αναφερθείς σ΄αυτό πρέπει να υπάρχει λόγος....>>

Με τις χρονομηχανές πρέπει να τά' χει κανείς καλά. Όταν θα μπορούμε να τις παραγγείλουμε για να ξεφύγουμε απ΄το μελλοντικό παρόν που κατεργάζονται άλλοι για μας, καλό θά΄ναι να θυμόμαστε πού θέλουμε να ταξιδέψουμε πρώτα....>>

Με τα χρόνια, η γενιά των εφήβων του ’80 έχουμε μάθει ν’ ακούμε τη μουσική των ηρώων μας με την καρδιά και όχι με τα κλινικά κριτήρια της τωρινής μας ηλικίας. Επιλογή αυτοσυντήρησης, ανέπαφη από το στίγμα του «παλιμπαδισμού», της «εθελοτυφλίας» ή του «κολλήματος» που προσπαθεί να μας φορέσει η μουσική του συρμού. ...>>