Αλλάζει άραγε η οπτική σας αν μάθετε ότι κατέρχονται στο στίβο της μουσικής βιομηχανίας με το ντεμπούτο τους άλμπουμ (που ήταν στα σκαριά από το '09) ενισχυμένοι με τον συνθέτη Robbie Valentine; Εξαρτάται από το απόθεμά σας και την καλή σας διάθεση.
Η Maria Catharina (το πραγματικό επώνυμο Scuitemaker έχουν επίγνωση πόσο αντιτουριστικό ηχεί) έχει μια πραγματικά εύπλαστη φωνή, με οκτάβες σε αφθονία. Η φωνή της είναι και ο λόγος που την λανσάρουν ως frontwoman, παρά τη ρηχότητα σε συναίσθημα. Καλό χαρτί πράγματι, στην παράδοση των τελευταίων 10 χρόνων που θέλει το mainstream κοινό με το βαμμένο κομοδινί μαλλί και τα σκουλαρίκια στο κάτω χείλος να το τραβάει από τη μύτη ο ήχος των Evanescence.
Οι Aniday, ως τυπικό κατασκεύασμα της βιομηχανίας του θεάματος, καθοδηγούνται από τον έμπειρο συνθέτη και πολυοργανίστα Valentine, συγκεντρώνουν στις τάξεις τους πολύ καλούς οργανοπαίκτες και δείχνουν από τις συνταγογραφημένες συνθέσεις τους αποφασισμένοι να πιάσουν την καλή. Στοχεύουν ξεδιάντροπα να πιάσουν όλο το φάσμα των απολωλώτων ώτων ηλικίας κάτω των 30.
Πάνω σε μια ελάχιστα αιχμηρή παραγωγή (με το βάθος και πάχος ενός μοντέρνου i-phone) αλείφουμε δύο στρώσεις από Nickelback ("Hole In My Heart", "Lost The Way"), λίγο από power pop ("Can't Take No More"), μπαλάντες για δακρύβρεχτα break-up ή για ενδοσκοπήσεις ("When Loving You Is Wrong", "Not Much Of A Man"), μια ιδέα κιθαριστικό ξυσιματάκι για ξεκάρφωμα ("Leave Me With Your Lies"), η απαραίτητη ethnic μεγαλεπήβολη πινελιά ("Buscando La Vida"- γιατί είμεθα και μουσικοί με ανησυχίες, κυρίες και κύριοι).
Μια καλοσερβιρισμένη ποικιλία για ποπ αυτιά χωρίς εμμονές, χωρίς προτιμήσεις, χωρίς απαιτήσεις και χωρίς παρελθόν, πιθανόν για το κύριο σώμα του κοινού που λατρεύει να βλέπει το "Τάδε Χώρα Έχεις Ταλέντο" (και να κάνει αποθεωτικά chat μετά). Μακάρι να αποδειχθεί στο μέλλον, any day, ότι όλο αυτό είναι καλλιτεχνική πρόταση.   
 
Παναγιώτης Παπαϊωάννου