// Rocktime Groups

Firehouse: Φλογισμένες hard rock μελωδίες

// To Be A Rock And Not To Roll

// Golden Years

Greg Lake: "London '81" (with Gary Moore)

Αρχική » Κριτικές

Μου αρέσει η φωνή του Jakob από τα άλμπουμ των Midnight Sun και Jeckyl & Hyde. Είναι σπουδαίος τραγουδιστής και εξαιρετικός "σόουμαν" της σουηδικής τηλεόρασης. Το νέο προσωπικό του άλμπουμ είναι εξαιρετικό, όπως ήταν αναμενόμενο.

Πριν από τρία χρόνια, το σουηδικό μελωδικό Hard Rock συγκρότημα, οι The Poodles αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα, μετά από δώδεκα χρόνια και επτά δίσκους να πέσουν οι τίτλοι τέλους. Δυστυχώς αποφάσισαν ότι ένα αξιοπρεπές άλμπουμ με διασκευές θα ήταν η τελευταία τους κυκλοφορία. Κατά την προσωπική μου γνώμη, οι Poodles ήταν ένα φοβερό συγκρότημα και παρόλο που ήταν επιτυχημένοι, δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ πόσο μεγάλοι θα μπορούσαν να είχαν γίνει αν είχαν επιλέξει ένα άλλο όχι και τόσο….χμμμμ….. κακό όνομα για συγκρότημα. Καθώς δεν υπάρχουν πλέον οι The Poodles, τα παιδιά συνέχισαν να ασχολούνται με άλλα μουσικά έργα και ο τραγουδιστής Jakob Samuel δεν έχασε χρόνο και ξεκίνησε δύο προσωπικές δημιουργίες ταυτόχρονα.
Από τη μια ξεκίνησε ένα νέο συγκρότημα που ονομάζεται Cloud Circus, ένα συγκρότημα Classic Rock με βάση τη δεκαετία του '70 όπου είναι συνδυασμός τύπου "Hard Rock meets Prog" με το οποίο έχει κυκλοφορήσει δύο τραγούδια, τραγούδια που πρέπει να κάνετε τη χάρη στον εαυτό σας και να τα ακούσετε και από την άλλη ξεκίνησε μία σόλο καριέρα στην οποία "βούτηξε" πρώτα και το άλμπουμ που κυκλοφορεί τώρα είναι η συνέχεια, του χαμηλών τόνων σόλο ντεμπούτο του, Past To Present από το 2012, ένα άλμπουμ που πρέπει να ομολογήσω ότι έχασα την ευκαιρία να ακούσω και να παρουσιάσω δεόντως. Καθώς ο Samuel συμμετείχε κυρίως στη συγγραφή τραγουδιών στο παλιό του συγκρότημα, σίγουρα υπάρχουν μεγάλες προσδοκίες για αυτήν την κυκλοφορία.
Το εναρκτήριο "Every Minute, Every Hour" είναι βαρύ, όπου οι καίριοι και δυνατοί στίχοι ταιριάζουν ξεκάθαρα σε μια Metal προσέγγιση με riff-chuggy κιθάρες. Το ρεφρέν "πετάει αγκίστρια" αριστερά και τα δεξιά και μας περιμένουν μερικές μελωδίες μελωδικού Rock και ακόμη και μια ωραία μικρή κελτική πινελιά, που εξακολουθεί να διατρέχει όλη τη διαδρομή.
Το "Stand By You" ξεκινά με ένα βαρύ, κουρδισμένο και σκοτεινό riff κιθάρας που μεταφέρει τη μελωδία σε έναν πιο αργό και χαμηλών ρυθμών άκουσμα που έρχεται σε αντίθεση με το ακόλουθο ρεφρέν, το οποίο, ακόμα αρκετά βαρύ, παρουσιάζει μερικές σπουδαίες, πιασάρικες μελωδίες και δεν απέχει πολύ από αυτό που έκανε με τους The Poodles.
Υπέροχα πράγματα δηλαδή...

Το "One Last Time" είναι μια μπαλάντα. Οι ομαλές και άνετες ακουστικές κιθάρες ξεκινούν από τη μελωδία, αλλά σύντομα αποκτούν ένα πιο ογκώδες μουσικό σχήμα και ένα πολύχρωμο ηχητικό τοπίο με μια καλή ενορχήστρωση.
Μπορεί να είναι μια κομψή μελωδία, αλλά δεν γίνεται ποτέ γλυκανάλατο, αντίθετα φέρνει μια βαθύτερη δομή - και το ρεφρέν είναι εκπληκτικό. Μου ακούγεται εξαιρετικά ενδιαφέρον. Το single "Hey Brother" είναι ένα ρυθμικό δυναμικό pop-groover, αν και με κάποια βαρύτητα και μια πιο σκοτεινή πινελιά. Κρατάει ένα σκληρό ρυθμό και η ενορχήστρωση εδώ δημιουργεί ένα "μπομπάτο" ηχητικό τοπίο και ένα άλλο από αυτά τα δυνατά ρεφρέν που χαράσσονται στον εγκέφαλο αμέσως από την αρχή. Το λατρεύω.

Κάποιες βαρβάτες κιθάρες "επιτίθενται" καθώς ανοίγουν για το ρόκερ "Fast Lane". Είναι πραγματικά ένα εξαιρετικό Hard Rock κομμάτι, συνοπτικό και άμεσο με βαρύτητα και σταθερό, σκληρό ρυθμό. Το προ-ρεφρέν μειώνει το ρυθμό λίγο σε μια πιο συγκρατημένη δομή προτού το ρεφρέν ανεβάσει ξανά το ρυθμό και φέρει μια ατμόσφαιρα γεμάτη ποπ αίσθηση και μια ξεχωριστή γοητεία.
Επίσης, θυμίζει λίγο τους The Poodles, ενώ το "End Of Days" είναι μία ευθύτατη αλλά κάπως συγκρατημένη ροκάδικη σύνθεση. Το σκέφτομαι ως ένα ποπ τραγούδι με μια συμπεριφορά Hard Rock - ή ίσως το αντίστροφο. Είναι μια καλή μελωδία, αλλά για κάποιο λόγο το ρεφρέν δεν "ανυψώνεται" αρκετά για να είναι υπέροχο.
Νιώθεις λίγο πεσμένος; Λοιπόν, στήστε το ένα αφτί στο αισιόδοξο ποπ-ροκ single "Blame It On Love" και σας εγγυώμαι ότι θα νιώσετε καλύτερα σε μια στιγμή. Είναι ένα καλοκαιρινό τραγούδι ταξιδιάρικο, χαρούμενο με γλυκές μελωδίες μέχρι εκεί που μπορεί να ακούσει το αυτί. Οι "τραγανές" κιθάρες, τα κόρνα και ένα funky groove σε συνδυασμό με μεταδοτικές διασκευές και ένα ρεφρέν "κολλητικό" αποτελούν έναν ξεκάθαρο νικητή.
Αυτό είναι μια επιτυχία, προσωπικά κρίνοντας... Φοβερό άκουσμα.
Το πιο άμεσο και έντονο "Freak" έρχεται με μερικούς συγκρατημένους στίχους αλλά με εξαιρετικές κιθάρες και το beat ανεβάζει το ρυθμό. Το ρεφρέν είναι πιο γρήγορο και κουνιέται ρυθμικότατα, όπως ακριβώς το πρόσωπό σας χτυπά με ένα φορτηγό…
Το "Ghost" είναι πολύ άμεσο, με το Hard Rock φορτωμένο στα άκρα. Παρόλο που ο στίχος μπορεί να είναι λίγο πιο ήπιος, ποτέ δεν μοιάζει με μπαλάντα και το πλουσιοπάροχο ρεφρέν έρχεται με ένα έντονο στόμφο, "αποτελεσματικά μελωδικά "άγκιστρα" και μια εντυπωσιακή μελωδία, που μετα-φέρεται από σκληρές κιθάρες.
Το "Home" έχει μια πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα που σχεδόν φέρνει μια δυστοπική αίσθηση. Ο στίχος κρατά έναν ζωηρό ρυθμό όπου οι φωνητικές μελωδίες είναι λίγο πιο ζοφερές. Το σκοτάδι παραμένει για το ρεφρέν, το οποίο ταυτόχρονα καταφέρνει να είναι αρκετά ανεβαστικό λόγω των "γλυκών" μελωδιών.
Το "This Too Shall Pass", που εδώ χαρακτηρίζεται ως μπόνους κομμάτι, ξεκινά με πιο χαμηλούς ρυθμούς και σκοτεινούς τόνους και είναι λίγο πολύ μια ημι-μπαλάντα, αλλά το ρεφρέν είναι πιο αισιόδοξο και η όλη διάταξη είναι πολύ πιο ανεβασμένη με ένα άλλο κολλητικό ρεφρέν.
Αν και όλοι μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο Samuel δεν θα μας απογοητεύσει ποτέ κυκλοφορώντας ένα άλμπουμ Black Metal ή Techno, δεν είναι αρκετά προβλέψιμος για να ηχογραφήσει έναν δίσκο Poodles, οπότε αν αυτό ήταν αυτό που ελπίζετε, μπορεί να απογοητευτείτε. Σίγουρα, αυτό είναι ένα μελωδικό Hard Rock άλμπουμ, αλλά ο Samuel δεν έχει κανένα πρόβλημα να μας παρουσιάσει λίγο από ό,τι νιώθει. Υπάρχουν μερικές αναφορές στους The Poodles εδώ, φυσικά, ήταν ο τραγουδιστής και τραγουδοποιός για αυτό το συγκρότημα τελικά, αλλά ποτέ δεν ακούγεται αυτό σαν νέο άλμπουμ των Poodles. Αυτό το άλμπουμ είναι ποικιλόμορφο, μέσα στα πλαίσια του μελωδικού Hard Rock, δεν υπάρχουν άσχημα τραγούδια στον ορίζοντα και ο Samuel έχει ακόμα μεγάλη γκάμα. Και οι δύο αντίχειρές μου δείχνουν προς τα πάνω.
Μπράβο - και καλώς ήρθες πίσω φίλτατε και αγαπημένε τραγουδιάρη.
Μια πολύ καλή δεύτερη σόλο προσπάθεια, από αυτόν τον εύκολα αναγνωρίσιμο Σουηδό τραγουδιστή της ροκ, με μερικές δυνατές στιγμές: τα "Every Minute Every Hour", "One Last Time" και το "Home" σίγουρα κάνουν την περίοδο των γιορτών περισσότερο ενδιαφέρουσα μουσικά.

Νότης "Blame It On Love" Γκιλλανίδης