Cats in Space: "Kickstart the Sun"

26/08/2022

Κατηγορία: Κριτικές

1230

Μετά από δεκαετίες που δαπανήθηκαν στα "μελωδικά ροκ χαρακώματα", ίσως οφείλουμε να αναφερθούμε στον πρωταγωνιστή των Cats In Space, Greg Hart, ως βιρτουόζο μουσικό. Άλλωστε και το βιογραφικό και η συναρπαστική πορεία του, το επιβεβαιώνει εμφαντικά.

 

Έχουν περάσει 30 χρόνια από τότε που συνέγραψε το "Lay Down Your Arms" και το "A Far Cry" στο σπουδαίο  άλμπουμ "Aqua" των Asia και τα χρόνια που μεσολάβησαν ήταν διάσπαρτα με περιστασιακές αλλά καθόλου ασήμαντες δημιουργικές μουσικές δραστηριότητες. Έτσι, όταν "εκτόξευσε" τους Cats In Space το 2015, ένιωθε σαν να ήταν μια τελευταία ρίψη των ζαριών στο "σαλόνι" του AOR.
Στα επτά χρόνια από τότε, ο Greg Hart δούλεψε με ατσάλινη αποφασιστικότητα ενός ανθρώπου που τελικά έχει καταλάβει πού κατευθύνεται και πώς θα φτάσει εκεί και θέλει απεγνωσμένα να αναπληρώσει τον χαμένο χρόνο.
Οι Cats In Space έχουν κυκλοφορήσει έξι στούντιο άλμπουμ (συμπεριλαμβανομένης μιας χριστουγεννιάτικης συλλογής), ένα ζωντανό άλμπουμ και μια συλλογή από τις καλύτερες συνθέσεις τους. Κάτι που δεν είναι διόλου κακό για ένα συγκρότημα.
Το άλμπουμ νούμερο έξι, το "Kickstart The Sun" τους βρίσκει έτοιμους να "ανάψουν τα φώτα" μετά από "τα δύο τελευταία χρόνια σκότους χωρίς προηγούμενο" με την πανδημία. Αυτοί είναι ξεκάθαρα αξιέπαινοι στόχοι και η λαμπρότητα φέρνουν είναι εκτυφλωτική. Είναι ένα άλμπουμ που συχνά ακούγεται σαν μιούζικαλ για τζουκ μποξ σε αναζήτηση θεάτρου, αλλά παρουσιάζεται όλο με τόσο ξεκάθαρη λατρεία για τη μουσική του παρελθόντος που αισθάνομαι κουραστικό να προτείνω ότι το συγκρότημα θα ήταν καλύτερα να γράψει για την σκηνή ενός θεάτρου.
Υπάρχουν ξεκάθαρες "ιχνογραφίες" των Queen, Toto, Foreigner και ELO – το τέλος του "Last Dance Saloon" έχει κάτι παραπάνω από μια μυρωδιά από το "Turn To Stone" των τελευταίων – και όλα εκτελούνται με ένα νεύμα και ένα κλείσιμο του ματιού και έναν ενθουσιασμό που "συνορεύει" με τη χαρά. Είναι επίσης κάτι ως παραγωγή τα πάντα που ακούγονται βασιλικά στο "King Of Stars" μέχρι την κορύφωση του ομότιτλου κομματιού, που ακούγεται σαν κάθε τραγουδιστής του γαλαξία να έχει συνωστιστεί στο στούντιο. Υπάρχουν δεκαπέντε τραγούδια συνολικά και επιπλέον ένας δίσκος στην deluxe edition αγορασμένη μόνο από την ιστοσελίδα της μπάντας, οπότε για τη δική σας λογική, δεν πρόκειται να τα περιγράψω όλα, αλλά το "Teenage Millionaire" χτυπάει δυνατά με όλους τους σωστούς τρόπους, καθώς οι φωνητικές αρμονίες στολίζονται από περίτεχνους ρυθμούς, ένα απίστευτο σόλο κιθάρας και αξιομνημόνευτα  riffs τόσο αιχμηρά που θα σας κόψουν στα δύο με το πρώτο άκουσμα. Ξεκινώντας ως μια μπαλάντα σχεδόν στο ύφος των Styx/DeYoung, το "Goodbye American Dream" ξαφνικά ξεσπά περήφανο και λαμπερό σε μια σίγουρη ερμηνεία που κερδίζει κάθε κομμάτι της αυτοπεποίθησης στην οποία ευδοκιμεί.
Ενώ το "1.000.000 Miles" είναι χαρούμενο και ικανό να παραμείνει σε δακρύβρεχτη περιοχή της μπαλάντας χωρίς ποτέ να "γλιστρήσει" σε αυτο-τέρψη. Το "Smoke And Mirrors" ακολουθεί τους  ELO που συναντά τη βάση του "City Boy" και σε τυλίγει σφιχτά, ένδοξα φωνητικά το τέλειο σετ για μια απατηλά χαλαρή πρόθεση - ω και η γραμμή κιθάρας που διαπερνά όλα αυτά είναι εντελώς "δολοφονική".
Και αυτές είναι οι γεύσεις που εξερευνήθηκαν περαιτέρω στο "Last Dance Saloon", το οποίο είναι ίσως το πιο κραυγαλέα ELO που έχει ακουστεί ποτέ αυτό το συγκρότημα - ένδοξο! Ενώ το "Bootleg Bandoleros" που διαρκεί πλέον οκτώ λεπτά, συγκεντρώνει πολλές επιδράσεις από Styx, Magnum και άλλα για να γίνει ένα αριστούργημα πολυτελείας που εξακολουθεί να είναι ένα τραγούδι για να τελειώσει όλα τα τραγούδια μαζί! Η εισαγωγή είναι ένα κομμάτι ενός λεπτού με πολυεπίπεδες αρμονίες που έχει μεταξύ άλλων υπαινιγμούς των Queen και των Bee Gees. Το πρώτο πλήρες κομμάτι ονομάζεται "King of Stars", ένα γεμάτο ροκ κομμάτι που είναι τόσο βαρύ όσο οτιδήποτε έχουν κάνει. Είναι ένα πομπώδες ροκ κομμάτι που πραγματεύεται τη μοίρα ολόκληρου του πλανήτη και ο Damien Edwards του δίνει τα πάντα, ερμηνεύοντας το θεϊκά.
Οι αρμονίες "στρώνονται" για άλλη μια φορά, ενώ η μουσική κάνει τον ακροατή να μαγεύεται σε όλο το επτάλεπτο έπος τούτο.
Το "Poke the Witch" (το οποίο έχει ένα πνεύμα της δεκαετίας του '70) είναι ένα φανταστικό ποπ σινγκλ με λαμπρά φωνητικά και μια μελωδία που δημιουργεί αμέσως ένα πολύ ευπρόσδεκτο άσμα. Το παίξιμο της κιθάρας των Greg Hart και του Dean Howard είναι ένα τρανταχτό αριστούργημα της ροκ, τα ντραμς του Steevi Bacon αποτελούν τη βάση ολόκληρου του τραγουδιού, ενώ, ταυτόχρονα, ο Jeff Brown στηρίζει τα πάντα με το επίμονο μπάσο του και ο Andy Stewart βρίσκει βάθος στα πλήκτρα που βγάζουν το τραγούδι από τα συνηθισμένα. Είναι ένα από τα πολυαγαπημένα μου κομμάτια Cats in Space.
Το "Teenage Millionaires" είναι ένα glam rock κομμάτι στο ύφος των θρυλικών Sweet style που έχει γοητεία, εξυπνάδα και στυλ.



Το "Goodbye to the American Dream" είναι ένα τραγούδι που δείχνει μια πιο σοβαρή πλευρά των Cats καθώς αντανακλά την εμπειρία ανθρώπων που προσπαθούν να δραπετεύσουν σε μια καλύτερη ζωή. Είναι ένα πολύ καλά δομημένο τραγούδι με στίχους σε στυλ μπαλάντας και ένα ρεφρέν, αλλά μάλλον όπως το Born in the USA είναι ένα τραγούδι όπου η αισιόδοξη μουσική έρχεται σε αντίθεση με τους θλιβερούς στίχους. Το "1.000.000 Miles" συναγωνίζεται τον "δάσκαλο" τον Rod Stewart ενώ ο Edwards δείχνει ξανά πόσο απίστευτος τραγουδιστής είναι καθώς αποθεώνει ερμηνευτικά το τραγούδι. 
Το "Fifty-One Pillow Bed" ξεκινά μάλλον έξοχα με ένα κιθαριστικό riff που απηχεί τους The Rembrandts, "I’ll Be There for You" και σας κάνει να ταλαντεύεστε και να τραγουδάτε μαζί. Δείχνει την ικανότητα των Cats να παίρνουν το πρότυπο της δεκαετίας του '70 και να το ενημερώνουν με στοιχεία άλλων εποχών που ενσωματώνονται απρόσκοπτα.
Το "Charlie's Ego" είναι ένα πολύ αστείο τραγούδι που αναφέρεται στο κόμικ Beano The Numbskulls, το οποίο πρέπει να είναι σπουδαίο, αφού ασχολείται με έναν άντρα που έχει ξεπεράσει τα καλύτερά του και δεν έχει καμία πιθανότητα με τον τύπο των γυναικών που κυνηγούσε! Χαμογέλασα και ανυπομονώ να το ακούσω ζωντανά μια και η μπάντα ανακοίνωσε σήμερα περιοδεία (ελπίζω οι Έλληνες promoters  να κάνουν την κίνηση).
Το ομώνυμο κομμάτι είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του τι κάνουν καλύτερα οι Cats. Το "Kickstart the Sun" βλέπει τον ατρόμητο εξερευνητή να ακολουθεί τον Johnny Rocket στο διάστημα αφήνοντας πίσω του τη γυναίκα που αγαπά.
Είναι τόσο συναισθηματικό όσο τα "Yesterday’s News" και για άλλη μια φορά εμφανίζει κάθε μέρος της μπάντας στην κορυφή της μουσικής ερμηνείας των οργάνων  τους. Όταν δημιουργούν  τραγούδια σαν αυτό, σε αφήνει να αναρωτιέσαι γιατί δεν είναι ακόμα μεγαλύτερα, επειδή υπάρχουν λίγα γκρουπ γύρω που μπορούν να φτάσουν στα ύψη αυτή τη στιγμή.
Το "A Big Balloon" έχει την αίσθηση του Jon και του αείμνηστου Vangelis και θα είναι ένας πραγματικός δυναμίτης μουσικός  που θα ανεβάζει και θα ανεβαίνει στις λίστες των καλύτερων τραγουδιών Cats in Space. Ξέρω απλώς ότι θα ανακαλύπτω νέα βάθη σε αυτό με κάθε άκουσμα. Το "Smoke and Mirrors" είναι ένα θαυμάσιο ροκ κομμάτι που με κάνει να σκέφτομαι το Movin’ Out (Anthony’s Song) και στη συνέχεια μεταμορφώνεται σε κιθάρες στυλ Queen με τρόπο που μόνο οι Cats μπορούν να καταφέρουν. Το "Hero" είναι μια σπουδαία μπαλάντα που θα έκανε ένα λαμπρό τραγούδι soundtrack για ταινία. Μου θυμίζει την παρουσία σου σε μια ντίσκο όπου κοιτάς μάταια γύρω σου για έναν σύντροφο, μετά στέκεσαι πίσω και σκέφτεσαι, "αυτό είναι ένα εκπληκτικά  καλό τραγούδι" και ξαφνικά δεν φαίνεται και τόσο κακό που είσαι μοναχός.
Το "Last Dance Saloon", το προτελευταίο κομμάτι αντανακλάται στη διαδικασία γήρανσης και σας λέει να κάνετε το καλύτερο δυνατό ακόμα κι αν δεν φτάσετε στα ύψη που πάντοτε θέλατε να φτάσετε. Είναι το  τραγούδι που θα σας κάνει να χορέψετε, να τραγουδήσετε και να σκεφτείτε ταυτόχρονα. Πράγματι, δεν υπάρχει τελευταίος χορός στης  ζωής το  saloon, ώστε να μπορείτε να απολαύσετε τη μουσική όσο διαρκεί.
Το τελευταίο κομμάτι "Bootleg Bandoleros" είναι ένα έπος 8 λεπτών που έχει ακόμη και το δικό του artwork και είναι ξεκάθαρα ένα κομμάτι που οι Cats βαθμολογούνται  απίστευτα υψηλά. Έχουν δίκιο. Ξεκινά με υπαινιγμούς για τα κλασικά "Hotel California" (Eagles) και το "Horse With No Name" (America) πριν "μετακομίσει" σε πιο οικεία περιοχή των Cats.
Αυτό είναι ίσως το πιο περίπλοκο τραγούδι που έχουν ηχογραφήσει ποτέ οι Cats. Το αμερικανικό ροκ αναμειγνύεται με τους Queen, Dire Straits και Pomp Rock, καθιστώντας το ένα απόλυτο tour de force που δεν αφήνει ποτέ να περάσει τα 8 λεπτά ενός τραγουδιού που γίνεται όλο και καλύτερο. Όταν κάνουν περιοδεία με αυτό, θα συναρπάσει το κοινό και θα υποθέσω ότι θα είναι το τελευταίο τραγούδι του βασικού σετ.
Είναι το τέλειο τελευταίο τραγούδι για αυτό το εκπληκτικό άλμπουμ. Υπάρχει μια επανάληψη του ομότιτλου κομματιού "Kickstart the Sun" για να τελειώσει το άλμπουμ, σχεδόν ως ένας τρόπος να κατέβεις από την κορυφή των τεσσάρων τελευταίων τραγουδιών, αλλά είναι υπέροχο από μόνο του μια και είναι το τέλειο άσμα.
Λοιπόν: Οι Cats επρόκειτο πάντα να παράγουν κάτι ξεχωριστό γιατί αυτό κάνουν, αλλά με το "Kickstart the Sun" έχουν δημιουργήσει κάτι επικό που θα είναι μια απίστευτη πράξη που θα ακολουθήσει. Ωστόσο, αν κάποιος μπορεί να το κάνει, οι Cats in Space μπορούν.
Και υπάρχουν κι άλλα! Αλλά έχουμε  την εικόνα. Με κίνδυνο να επαναλάβω τον εαυτό μου, οι Cats In Space είναι, προσωπικά, το καλύτερο συγκρότημα που αναδύθηκε από την αλλαγή της χιλιετίας. Αυτός δεν είναι ένας ισχυρισμός που θα έκανα ποτέ επιπόλαια, αλλά ειδικά όχι τώρα, καθώς αυτή η χρονική περίοδος περιλαμβάνει τεράστια 22 χρόνια.
Με το "Kickstart The Sun", το οποίο για άλλη μια φορά έρχεται τυλιγμένο σε ένα απλά εντυπωσιακό εξώφυλλο, με την μοναδική τέχνη, του πάντα εντυπωσιακού Andy Kitson, οι Cats In Space ξεπέρασαν τον εαυτό τους.
Πρόκειται για ένα master class στη μελωδική σύνθεση τραγουδιών, με αρμονίες πάνω από τις αρμονίες και την απλούστερη άνθηση του πιάνου που τροφοδοτεί τα "Poke The Witch" και "Smoke And Mirrors" σε χαρμόσυνα ύψη.
Αυτό είναι ένα άλμπουμ που "αστράφτει" και κάνει το καλοκαίρι μας (που μας αποχαιρετά) ευχάριστα ατελείωτο.
 
Νότης "King Of Stars" Γκιλλανίδης