The Brave: "The Gravedigger"

17/11/2022

Κατηγορία: Κριτικές

1311

Μπορεί να υπάρχει κρύο την εποχή αυτή στην Αυστραλία, αλλά ως τεράστιος θαυμαστής του υλικού των The Brave, δηλώνω με έμφαση ότι δεν κάνει κρύο πουθενά γύρω από το νέο άλμπουμ της μπάντας που τιτλοφορείται "Gravedigger". Προσωπικά, αυτό το άλμπουμ είναι το καλύτερο της καριέρας τους συγκροτήματος και είναι γεμάτο "δολοφονικές μελωδίες"!

 

Πιασάρικο όπως οτιδήποτε άλλο με αξέχαστα μουσικά "άγκιστρα", αυτό είναι ένα καθαρό "γλυκάκι" για τους μουσικούς λιχούδηδες.
Μπορείτε να ακούσετε μόνοι σας τη λογική εξέλιξη στην προσωπική και επαγγελματική ανάπτυξη και αριστεία που είναι εμφανής σε αυτή την ηχογράφηση. Με τον μάγο του ήχου JR McNeely να συνεργάζεται για άλλη μια φορά στα καθήκοντα μίξης, ο δίσκος "ταξιδεύει"  σε νέα ύψη.
Αυτή η τελευταία προσπάθεια δείχνει το συγκρότημα να εξερευνά νέες περιοχές και να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να μην επαναληφθεί κάνοντας το ίδιο άλμπουμ δύο φορές. Παρόλο που υπάρχουν κάποιες υποκρίσεις σε προηγούμενα έργα εδώ κι εκεί, το " Gravedigger"  είναι ένα άλμπουμ που είναι πλήρως ικανό να σταθεί μόνο του ως ανεξάρτητο έργο και μάλιστα ένα έργο ιδιοφυΐας. Αν θεωρώ ότι είμαι λίγο προκατειλημμένος σε αυτήν την κριτική, είναι επειδή είμαι λάτρης του χριστιανικού μελωδικού hard rock/aor. Να ακούμε αυτούς τους τύπους, να συνεχίζουν να εκπληρώνουν τα όνειρά τους μετά από δεκαετίες σκληρής δουλειάς, είναι τουλάχιστον εμπνευσμένο.



Το άλμπουμ ξεκινά με το ομότιτλο κομμάτι, μια δημιουργική άποψη για τον "άγγελο του θανάτου"  και τι μας επιφυλάσσει εάν πεθάνουμε. Ο χρόνος είναι ουσιαστικός και κανείς δεν ξέρει πότε θα χαθεί η ζωή μας. Μουσικά το τραγούδι είναι ένα ροκάδικο μεσαίου ρυθμού με ένα πιασάρικο ριφάκι και ένα απόκοσμο outro σαν το Halloween. Ενώ το πρώτο κομμάτι είχε μια λεπτή αραχνούφαντη δημιουργία  από αυτό το bluesy riff που ο κύριος Roberts έχει αποδείξει ότι είναι μάστορας του χρόνου, (αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στα μαθήματα που πήρε από τον Tony Palacios των χριστιανοροκάδων Guardian πριν από χρόνια).
Το "Bad Day" θέτει πραγματικά τα πρότυπα για το τι πρόκειται να ακολουθήσει σε αυτήν την ομώνυμη κυκλοφορία και συνθήματα όπως: "Όχι σήμερα διάβολε, δεν σε αφήνω να μπεις". ..
Το επόμενο σε αυτή τη μέχρι στιγμής, τόσο καλή λίστα τραγουδιών είναι το "BraveNation", έναν ύμνο προσανατολισμένο στην κατάσταση του κόσμου και στην έκκληση του χριστιανού να παραμείνει σταθερός υπό το φως των ταραγμένων καιρών που αντιμετωπίζουμε. Και πάλι, αυτό είναι πολύ πιασάρικο με ευρηματικούς  μελωδικούς "γάντζους"  και αναμφίβολα θα τραγουδάτε μαζί με τη γροθιά σας στον αέρα για πολλές ακόμη εβδομάδες. Εδώ έχουμε το εμπορικό hard rock στα καλύτερά του.
Η παραγωγή είναι πάνω από την κορυφή και μπορεί να μην είναι το φόρτε όλων, αλλά για μένα προσωπικά, είναι χωρίς αμφιβολία από τα καλύτερα που έχω ακούσει ποτέ. Συγχαρητήρια στον J.R. McNeely για τις ικανότητές του στη μίξη, απλώς διαπρέπει στο ταλέντο του. Είναι η τέλεια συγχώνευση αυτού για το οποίο είναι γνωστοί αυτοί οι τύποι – ηχητική αρένα ροκ στα τέλη της δεκαετίας του ’80 του AOR γένους μαζί με bluesy groove – και αυτή τη φορά αυτοί οι τύποι έχουν πάει τα πράγματα στο επόμενο επίπεδο.
Ξεκινώντας με μια ωραία αλλαγή ρυθμού, το "Eternal" έχει μια ακουστική προσέγγιση που γρήγορα μετατρέπεται σε μια power μπαλάντα με μια μάλλον στοιχειωμένη ατμόσφαιρα που είναι πολύ ενδιαφέρουσα καθώς είναι λίγο πολύ ένα τραγούδι λατρείας.
Το "Ghosts" ξεκινά με περισσότερες αλυσίδες και άνεμο, ακόμα και με μια παλιά πόρτα που τρίζει, προτού εγκατασταθεί σε έναν πιο αργό ρυθμό rocker που είναι ακόμα πιο ανατριχιαστικό από τον προκάτοχό του.
Η επόμενη μελωδία, το "Temples" είναι ένας απλό rockάδικο στο ύφος των Van Halen .... Ίσως και αυτό να μην είναι κακό.
Εντάξει, το επόμενο τραγούδι είναι τόσο καλό που αξίζει μια παράγραφο μόνο του. Αυτό το τραγούδι έχει μια τόσο βαθιά προσωπική θέση στην καρδιά μου... Αυτό το τραγούδι χρονολογείται από τις πρώτες μέρες του συγκροτήματος ως Faxx και παραμένει το αγαπημένο μου από τότε που το άκουσα για πρώτη φορά.
Το "Alive" είναι μακράν το αγαπημένο μου κομμάτι στο άλμπουμ και όχι μόνο λόγω των vintage ριζών του, αλλά επειδή ο Stayce πήρε ένα τραγούδι από τριάντα χρόνια πριν και το ξεσκόνισε, του έβαλε μια νέα "μπογιά" και το έκανε επίκαιρο για σήμερα. Στην ουσία το ξαναζωντάνεψε. Από το πιασάρικο εναρκτήριο riff μέχρι εκείνη την πρώτη κραυγή, το φανταστικό ρεφρέν και τις υπέροχες αρμονίες  αρμονίες μέχρι την υπερβολική τελευταία κραυγή, αυτό έχει τα πάντα, συμπεριλαμβανομένης αυτής της συντριβής της ψυχής, "μπορεί ένας νεαρός να ζήσει εκεί που πεθαίνει ο γέρος; Εκεί που κάποτε ήταν νεκρός ο Ιησούς, τώρα είναι ζωντανός".
Ποιο άλμπουμ δεν θα ήταν πλήρες με ένα συναισθηματικά, ατμοσφαιρικά φορτισμένο slow rocker; Το "Heaven Knows" είναι ένα τέτοιο τραγούδι και ταιριάζει πολύ καλά εδώ.
Τα πράγματα τρέπονται σε μια ελαφρώς πιο ποπ προσανατολισμένη κατεύθυνση με το "Someone's Watching Over Me".
Το ξεχωριστό μέρος αυτού του τραγουδιού είναι η χρήση του συνθεσάιζερ για να τονίσει τη μελωδία.
Μια άλλη φωτεινή και χαρούμενη προσφορά έρχεται μέσω του τραγουδιού, "Love Is the Only Place". Αυτή η μελωδία βοηθά στην ενίσχυση των προηγούμενων τραγουδιών που απεικόνιζαν αυτήν την τρομακτική χρωματική υπόθεση. Τώρα, το επόμενο τραγούδι, με εξέπληξε και πάλι ευχάριστα με την αρχική φωνητική εισαγωγή του bluegrass και μετά αλλάζει "ταχύτητα" για να δώθει μία "Beatles meets E.L.O. " αρμονία προτού πέσεις ξανά στην ατμόσφαιρα "O Brother Where Are Thou". Σκέτη ιδιοφυΐα αν με ρωτάτε!
Οι τελευταίες δύο συνθέσεις στο άλμπουμ ολοκληρώνουν μια από τις πιο δυνατές κυκλοφορίες που έχω ακούσει φέτος.
Με το "After Life" ακούμε ένα πιο απαλό κομμάτι που δίνει ελπίδα στον χρόνο που πρέπει να περιμένουμε στην αιωνιότητα.
"Μετά τη ζωή, δεν χρειάζεται να κλάψεις, δεν υπάρχει χρόνος για τύψεις, που μαραίνεται όταν πεθαίνουμε". Μας φέρνει πίσω από τη μελαγχολική υπόθεση του προηγούμενου τραγουδιού, το "Strange New World" είναι τόσο ελπιδοφόρο και χαρούμενο όσο μπορεί κανείς να περιμένει με μια θετική ματιά σε έναν κατά τα άλλα αρνητικό κόσμο. Ο Stayce, ο Malcolm και ο John, γνωστοί και ως The Brave, πέτυχαν ακόμα ένα αριστούργημα  με το "Gravedigger". Η μουσικότητά τους είναι απαράμιλλη και τα τραγούδια τους συνεχίζουν να λιώνουν την καρδιά μου με τρόπους που δεν πίστευα ότι ήταν δυνατό.
Στα 13 απίστευτα κομμάτια, φαίνεται να υπάρχει λίγο περισσότερη κλίση προς το είδος της ατμόσφαιρας του άλμπουμ "Trust", με κορυφαίο grooving και bluesy riff – αλλά με άφθονο ήχο ροκ αρένας συνδυασμένο με πατροπαράδοτο AOR. Η ατμόσφαιρα των κομματιών είναι αναμφισβήτητα η καλύτερη σε αυτήν την ηχογράφηση.
Συγκεκριμένα, τα πλήκτρα στο layering και την παραλλαγή τους προσθέτουν ακόμα περισσότερο την ατμόσφαιρα κάθε μίξης, χωρίς να κλέβουν από τον κιθαριστικό προσανατολισμό του κάθε κομματιού. Με τον τεράστιο ήχο να ακούγεται από τα ηχεία, διαπιστώνουμε  πολλές επιρροές από  όλο το φάσμα της ροκ – όπως οι Mr Big, Warrant, Def Leppard, Bon Jovi, Extreme – ακόμα και Badlands, Ozzy Osborne και Foreigner.



Η εύρεση ελπίδας στον Χριστό στον "πεσμένο" κόσμο στον οποίο ζούμε είναι το κύριο στιχουργικό θέμα του άλμπουμ.
Οι Brave ξέρουν πώς να γράφουν ένα τραγούδι. Είναι η μελωδία στο κέντρο εδώ με τη μια πιασάρικη μελωδία και το ρεφρέν μετά το επόμενο. Τόσο πολύ, βρέθηκα να βρίσκω το χρυσωρυχείο του "αγαπημένου μου κομματιού μέχρι τώρα" περίπου οκτώ φορές στη σειρά αφού το προηγούμενο "αγαπημένο" κομμάτι αντικαταστάθηκε από το επόμενο. Η δημιουργία του τραγουδιού είναι καλά μελετημένη και προσεγμένη. Η συναισθηματική νοημοσύνη στη λυρική και μουσική αφήγηση κάθε μελωδίας είναι λαμπρή και σίγουρη.
Οι μελωδίες προκαλούν συγκίνηση σε όλους τους τομείς που δένουν όμορφα με το ατομικό και συλλογικό τους μήνυμα.
Συμπερασματικά, το "Gravedigger" είναι το άλμπουμ μου της χρονιάς μέχρι στιγμής – σε ένα 2022 γεμάτο ποιοτικές κυκλοφορίες από συγκροτήματα και καλλιτέχνες που κάνουν άφθονες επιστροφές. Δεν γίνεται καλύτερο από αυτό, παιδιά.
Οι "Γενναίοι" έχουν διαπρέψει πραγματικά αυτή τη φορά – καταφέρνοντας να ακολουθήσουν με μεγάλη επιτυχία το φανταστικό "Evie’s Little Garden". Προσοχή στον "Grave Digger"…
Αν γλείφετε τις μπριζόλες σας, πιάστε την χαρτοπετσέτα σας και αγοράστε το άλμπουμ… τώρα!!!


Νότης "Eternal" Γκιλλανίδης