// Rocktime Groups

Icon: Heavy μελωδίες από την Αριζόνα

// To Be A Rock And Not To Roll

Chris Isaak: Class of '88

// Golden Years

Greg Lake: "London '81" (with Gary Moore)

Αρχική » Κριτικές

Bruce Dickinson: "The Mandrake Project"

10/03/2024

Κατηγορία: Κριτικές

1566

Ότι να πούμε και να γράψουμε για τον Bruce Dickinson το τελευταίο διάστημα και ειδικά με τα όσα περιπετειώδη συνέβησαν στην προπέρσινη συναυλία των Iron Maiden στην χώρα μας έχουν διχάσει τον κόσμο και πλέον ο σπουδαίος ερμηνευτής αντιμετωπίζεται με "άλλο μάτι" από αρκετούς ντόπιους οπαδούς της μπάντας.

Προσπερνώντας όλα αυτά τα καυστικά σχόλια και έχοντας νέα σόλο κυκλοφορία μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες ορισμένοι επηρεασμένοι από τα γεγονότα στο ΟΑΚΑ κρίνουν αρκετά άδικα το "The Mandrake Project" προσπαθώντας να του δώσουν καλλιτεχνικές διαστάσεις που δεν ταιριάζουν στην διαδρομή του Bruce Dickinson ο οποίος μπορεί να κάνει κατά καιρούς άστοχες δηλώσεις αλλά παραμένει ένας μεγάλος ερμηνευτής και ένας σημαντικός δημιουργός.

Ερχόμενοι λοιπόν στο "The Mandrake Project" απολαμβάνουμε ένα επικό ξεκίνημα με δύο καταπληκτικές συνθέσεις τα, "Afterglow of Ragnarok" και "Many Doors to Hell" ενώ το "Rain On The Graves" ξεχωρίζει για το αριστουργηματικό ρεφρέν του και σίγουρα με τους Maiden αυτή η σύνθεση θα είχε άλλη διάσταση.

To "Resurrection Men" αγγίζει τα όρια του spaghetti western και του ήχου των Sabbath ενώ το "Fingers in the Wounds" συνδυάζει μία όμορφη πιανίστικη μελωδία με ένα απίθανο ανατολίτικο ξέσπασμα στην μέση του κομματιού καθώς η ερμηνεία του Bruce Dickinson σε καθηλώνει κυριολεκτικά.

Το "Eternity Has Failed" δικαιωματικά μπορεί να χαρακτηριστεί ως το πιο "Iron Maiden" κομμάτι του άλμπουμ και σίγουρα κερδίζει τις εντυπώσεις με την ενορχήστρωση του. Στο ίδιο Maiden-ικό αλλά πιο μελωδικό επίπεδο ακούγεται και το "Mistress of Mercy" χωρίς όμως να διαθέτει την δυναμική του "Eternity Has Failed".

Το "Face in the Mirror" είναι μία μέτρια μπαλάντα που όταν πάει να συγκριθεί με το ανυπέρβλητο "Tears Of The Dragon" χάνει κατά κράτος.

Το "Shadow of the Gods" ξεκινά σε ήρεμο ύφος και στην συνέχεια μεταμορφώνεται σε ένα επικό heavy αριστούργημα με την φωνή του Bruce να ακούγεται ακόμη συναρπαστική αν αναλογιστεί κανείς ότι έχει περάσει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας.

To άλμπουμ κλείνει με το συγκλονιστικό δεκάλεπτο "Sonata (Immortal Beloved)" όπου η ερμηνευτική απόδοση φτάνει στα ύψη δημιουργώντας μία από τις πιο γοητευτικές συνθέσεις της ιστορίας του Dickinson.

Eπιπρόσθετα η συμβολή του Roy Z στο "The Mandrake Project" είναι καθοριστική και μπορεί ο Αμερικανός μουσικός και παραγωγός την τελευταία δεκαετία να έχει αποτραβηχτεί αλλά σε αυτή την κυκλοφορία δείχνει ξανά το μεγάλο ταλέντο του σε όλα τα επίπεδα.

Εν κατακλείδι ο Bruce Dickinson παραμένει μία κορυφαία καλλιτεχνική προσωπικότητα κυκλοφορώντας ένα εξαιρετικό άλμπουμ που περιέχει όλα εκείνα τα ποιοτικά στοιχεία με τα οποία αγαπήθηκε και αποθεώθηκε ο σπουδαίος Βρετανός καλλιτέχνης.

Φώτης Μελέτης