Mε τους Whitesnake, τους  Guns n’ Roses και τ' άλλα παιδιά...
Sunday

3Jan

Mε τους Whitesnake, τους Guns n’ Roses και τ' άλλα παιδιά...

Δημοσιεύθηκε από:

03/01/2021

Κατηγορία: Golden Years

9579
Πολλοί θεωρούν ότι η χρονιά 1987 στην hard rock δισκογραφία ήταν μία από τις καλύτερες του περασμένου αιώνα και νομίζω ότι θα συμφωνήσω και εγώ με αυτήν την άποψη. Εξαιρετικά, καλοδουλεμένα και κυρίως εμπνευσμένα άλμπουμ από συγκροτήματα και καλλιτέχνες που κατάφερναν μαζί με το συνθετικό τους ταλέντο να παντρέψουν και την εμπορικότητα στο είδος τους όχι όμως σε βάρος της ποιότητας που διέθεταν ως δημιουργοί. Πάντα με καθαρά προσωπικά και συναισθηματικά κριτήρια εδώ στο rocktime.gr καταγράφουμε τις πιο ιδιαίτερες και ξεχωριστές στιγμές εκείνης της χρονιάς!
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν...

Platinum albums

GUNS N’ ROSES : “Appetite for Destruction”

Καταιγιστικό, αυθεντικό, εμπνευσμένο και ισοπεδωτικό ήταν το ντεμπούτο ετούτης της μπάντας από το Los Angeles. Ένα εκρηκτικό μίγμα hard rock, sleaze ,boogie και punk αποτελούσαν το πιο δυνατό ροκ κοκτειλ που είχαμε ακούσει ως τότε. Τα τραγούδια όλα ένα και ένα με την ανατριχιαστική και φυσικά αξεπέραστη η μελωδία στη κιθάρα του “Sweet Child o’ Mine” να καθηλώνει άπαντες.
Oρμητικό  και δύναμικό  το εκρηκτικό  “Paradise City” (ο απόλυτος ύμνος για το MTV εκείνη την εποχή) ενώ τι να γράψουμε για τα καταπληκτικά “Welcome to the Jungle”, “Nightrain”, “It’s So Easy” και “My Michelle”.
Η χημεία ανάμεσα στον Axl Rose και Slash είναι μοναδική στο συγκεκριμένο άλμπουμ με τα κιθαριστικά σόλο να συναγωνίζονται σε έπνευση και ένταση την οργισμένη ερμηνεία του Axl και είναι κρίμα που δεν φαίνεται στον ορίζονται να τους ξαναδούμε μαζί επί σκηνής.
 Να μην αδικήσουμε τον κιθαρίστα και εξαιρετικό συνθέτη Izzy Stradlin, τον τρομερό μπασίστα Duff McKagan και τον δυναμικό ντράμερ Steven Adler.
Στα κρυφά όπλα του δίσκου ήταν η τέλεια παραγωγή του Mike Clink (UFO,TRIUMPH, MOTLEY CRUE, HEART) και το καταπληκτικό εξώφυλλο του άλμπουμ το οποίο στη πρώτη του έκδοση είχε πέσει θύμα… λογοκρισίας. Μόνο ότι έγινε 18 φορές πλατινένιο στη στις ΗΠΑ, νομίζω ότι τα λέει όλα…


WHITESNAKE: “1987”
Η δεύτερη χρυσή εποχή των WHITESNAKE έρχεται στην αποκορύφωση με αυτό το αριστούργημα! Μετά από μία περίοδο ολικών αλλαγών στο γκρουπ ο David Coverdale αποφασίζει εκτός από τα μέλη να αλλάξει σε πιο heavy, το ύφος του συγκροτήματος. Έτσι λοιπόν με μουσικούς όπως ο ντράμερ Ansley Dunbar(Journey, Frank Zappa κ.α), ο κιθαρίστας John Sykes (Thin lizzy) και ο μπασίστας Neil Murray… τον μοναδικό εναπομείναντα από το παλιό σχήμα ηχογραφούν το “WHITESNAKE  1987” με τους Don Airrey και Βill Cuomo να βοηθούν στα κήμπορντς.
Τα τραγούδια πραγματικοί δυναμίτες και οι επανεκτελέσεις των “Crying in the Rain” και “Here I Go Again” (εδώ σολάρει ο Ολλανδός Adrian Vandenberg) είναι καταπληκτική.H παραγωγή των Mike Stone και Keith Olsen νομίζουμε αποτελεί πραγματικό υπόδειγμα επαγγελματισμού και άψογου αποτελέσματος ακόμη και μετά από τρεις δεκαετίες.
Βέβαια η μπάντα μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ απογειώθηκε εμπορικά και σε αυτό συνέτεινε τα εκπληκτικά βίντεο που έπαιζε το ΜΤV και πρωταγωνιστούσε, η γυναικάρα -σύζυγος του Coverdale,  μοντέλο και ”ηθοποιός” Tawny Kitaen.
Στις sold out συναυλίες που ακολούθησαν ο Coverdale άλλαξε ξανά το γκρουπ και την δόξα πήραν οι Vivian Cambell,Rudy Sarzo,Tommy Aldridge και ο Adrian Vandeberg.
To “1987” έγινε οκτώ φορές πλατινένιο μόνο στην Αμερική και πλατινένιο σε πολλές χώρες της Ευρώπης ενώ επανακυκλοφόρησε πριν από λίγα χρόνια σε μία επετειακή έκδοση με αρκετές bonus εκπλήξεις. Το ριφ του “Still of the Night” θα μας σημαδεύει παντοτινά…

DEF LEPPARD:  “Hysteria”
Tα προβλήματα που αντιμετώπιζε το συγκρότημα εκείνη τη περίοδο ειδικά με το ατύχημα που συνέβη στον ντράμερ Rick Allen είχαν περάσει στο μακρινό παρελθόν και οι Def Leppard ήσαν αποφασισμένοι να επαναλάβουν την επιτυχία του προηγούμενου άλμπουμ τους “Pyromania” και τελικά το κατάφεραν.
Ο ήχος τους στον εν λόγω δίσκο ήταν αρκετά εκσυγχρονισμένος και γυάλινος αφαιρώντας αρκετά από τα hard rock στοιχεία της μπάντας. Όμως μπορεί η σκληράδα του άλμπουμ να μην ήταν η αναμενόμενη υπήρχε όμως ένα δυνατο χαρτί και λεγόταν ΜΕΛΩΔΙΑ. Το συγκρότημα κατόρθωσε να γράψει απλά και όμορφα ροκ κομμάτια αλλά παιγμένα άψογα και μελετημένα χωρίς υπερβολές και το κυριότερο χωρίς να κουράζει τον ακροατή.
Και σε αυτό το άλμπουμ όπως και στα προηγούμενα πάλι ο παραγωγός ,αυτή τη φορά ήταν ο πολύπειρος Robert Mutt Lange(AC/DC,FOREIGNER) έκανε το θαύμα του και έδωσε την απαραίτητη ώθηση στο δίσκο.
Eμπορικά το “Hysteria” είχε την απόλυτη επιτυχία αφού σκαρφάλωσε και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού στην κορυφή των τσαρτ ενώ σχεδόν όλα τα τραγούδια του άλμπουμ μπήκαν στους καταλόγους επιτυχιών.


WHITE LION:  “Pride”
Το καλοκαίρι του 1987 τα «λευκά λιοντάρια» του αμερικάνικου hard rock κυκλοφορούν το δεύτερο άλμπουμ  τους και βάζουν γερά τα θεμέλια για την πετυχημένη  συνέχεια της πορείας τους. Η ιδιαίτερη βραχνή και συνάμα γοητευτική  φωνή του δανού Mike Tramp «έδενε» τέλεια με την βιρτουόζικη κιθάρα του Vito Bratta και με μπόλικο melodic/aor αέρα στα πανιά τους,  κατόρθωσαν να συναρπάσουν και τους πιο δύσκολους ακροατές του είδους. Σπουδαίες συνθέσεις υπάρχουν στο “Pride”  με τα:  "Hungry",   Wait", "Tell Me",  Lonely Nights  να δίνουν το στίγμα της μπάντας αλλά σίγουρα εκείνο το κομμάτι  που ξεχώρισε και είναι χαραγμένο  στο «γέρικο σκληρό μας δίσκο» είναι η συγκινητική ερμηνεία και  θαυμάσια μελωδία στο  αξεπέραστο  “ When the Children Cry”.
Φυσικά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε και το επικό "Lady of the Valley" με τον  Vito Bratta να δίνει τα ρέστα του και δικαιολογημένα ο διάσημος παραγωγός  Michael Wagener  να τον αναφέρει ως τον αγαπημένο του κιθαρίστα και οι ροκ εγκυκλοπαίδειες να τον συγκαταλέγουν στους κορυφαίους του είδους.  Επίσης ο μπασίστας James LoMenzo (μετέπειτα Megadeth, Black Label Society, David Lee Roth) και  ο ντράμερ Greg D'Angelo (Pride & Glory) μπορεί να σκιάστηκαν από το περίφημο συνθετικό ντουέτο της μπάντας αλλά έδωσαν κι αυτοί στο άλμπουμ εκπληκτικά ηχοχρώματα.
Πραγματικά ένας καταπληκτικός δίσκος που σφράγισε με την αξία του και τις ανεξάντλητες μελωδίες του, το αμερικάνικο  hard rock του περασμένου αιώνα.

PRETTY MAIDS:  “Future World”
Το τέταρτο άλμπουμ των Δανών hard rockers ήταν ένα μικρό κομψοτέχνημα ανάμεσα σε μεταλλικά ριφ, aor μελωδίες και σκληρές ερμηνείες. Κάποιοι τους παρομοίωσαν με τους νέους Europe και άλλοι με τους Scorpions κάτι που σε ελάχιστα σημεία του άλμπουμ ισχύει.
Η διαδρομή τους αρχίζει από το 1981 και στάθηκαν τυχεροί στο θέμα με τις δισκογραφικές εταιρίες που συνεργάστηκαν αφού την κατάλληλη περίοδο έκαναν το μεγάλο άλμα και βρήκαν δυνατό σύμμαχο την εταιρία τους. Το άλμπουμ περιέχει φανταστικά τραγούδια όπως τα “Rodeo”, “We Came to Rock”, “Yellow Rain”, “Eyes of The Storm και φυσικά τα δύο πολύ γνωστά “Love Games” και “Future World”.H τουρνέ που έκαναν τότε με τους Black Sabbath τους βοήθησε να τους μάθει ακόμη περισσότερος κόσμος και σε αυτό βοήθησε και το συνεχές παίξιμο στο MTV.Εδώ συναντάμε στην παραγωγή τον Eddie
Kramer (Led Zeppelin,Kiss,Foghat) και τα φωνητικά του Ronnie Atkins δίνουν το στίγμα ώστε το άλμπουμ να αποκτήσει ακόμα πιο δυναμικό χαρακτήρα.
 

ΜC AULEY SCHENKER GROUP : “Perfect Timing”
Μπορεί το φλερτ εκείνη την περίοδο με τον David Coverdale να είχε άδοξο τέλος όμως η πορεία του αγαπημένου μας καλλιτέχνη εκείνη την εποχή βρισκόταν σε ανοδική διαδρομή. Κατά την ταπεινή μας άποψη τα άλμπουμ με τον Robin Mc Auley (Grand Prix,Far Corporation) στα φωνητικά είναι και τα καλύτερα για τον Γερμανό κιθαρίστα. Φανταστικές μελωδικές γραμμές ,απίστευτες ερμηνείες ,ο κιθαριστικός και συνθετικός οίστρος του M.Schenker σε υψηλά επίπεδα και ένα άλμπουμ που βάζει στα γυαλιά σε πολλούς «μεταλλοειδήμονες».
Με σημαντικές προσθήκες τους Rocky Newton (μπάσο) και Steve Mann (κιθάρα) από τους Lionheart ,τον ντράμερ Bodo Schopf (Eric Burdon,Eloy) καθώς και η παρουσία του κιθαρίστα-κημπορνήστα Mitch Perry (Talas, Waysted) έδωσε τον αέρα της ανανέωσης και της φρεσκάδας που χρειαζόταν ο M. Schenker.
Συνοπτικά το συγκεκριμένο άλμπουμ το εκτιμούμε  πάρα πολύ και ο «Μιχαλάκης» απέδειξε ότι το melodic hard rock όταν παίζετε από ταλαντούχους μπορεί να δημιουργήσει μία σειρά από εκπληκτικά τραγούδια όπως τα “Gimme Your Love”, “Follow the Night”, “Love Is Not a Game” και την θαυμάσια μπαλάντα “Time”.
 
GOLDEN ALBUMS


GARY MOORE:  “Wild Frontier”
Υπέροχος  δίσκος για τον Ιρλανδό κιθαρίστα λίγο πριν αρχίσει να το γυρίζει στα blues. Ακόμη θυμάμαι τους τσακωμούς στο σχολείο (γεράματα ρε..) γιατί χρησιμοποίησε drum machine στο άλμπουμ αντί από τα κανονικά τύμπανα. Τέλος πάντων μόνο και μόνο που υπάρχουν τραγούδια σαν τα “Over The Hills and Far Αway” (το διασκευάσανε πετυχημένα οι Nightwish), “Tunder Rising”, το συγκινητικό “The Loner” και φυσικά το ομώνυμο κομμάτι τότε το μόνο που μας απομένει είναι να υποκλιθούμε στις αριστουργηματικές συνθέσεις του.


MOTLEY CRUE:  "Girls, Girls,Girls"
Το πάρτυ συνεχίζεται με πολλές γυναίκες ,άφθονο αλκόολ και καυτό rock n’ roll. Όταν υπάρχουν κομμάτια σαν το “Wild Side” τότε μπορούμε να περηφανευόμαστε ότι ακούμε την καλύτερη μουσική του κόσμου.

AEROSMITH:  “Permanent Vacation”
Έχουμε μεγάλη αδυναμία στο συγκεκριμένο άλμπουμ το οποίο και επανέφερε το συγκρότημα στον δρόμο των επιτυχιών όμως το κλειδί της επιτυχίας ήταν οι συνεργασίες με τον Desmond Child και  Jimmy Vallance.

JOHN NORUM: “Total Control”
H αποθέωση του melodic hard rock βρίσκεται σε αυτό τον δίσκο. Ακούστε μόνο το “Love Is Meant  to Last Forever” με την φωνάρα του Goran Edman να δίνει πραγματικό ρεσιτάλ για να καταλάβετε τι «παικταράδες» βγάζει η Σουηδία. Η συμβολή στις συνθέσεις και στο παίξιμο τους αδικοχαμένου μπασίστα Marcel Jacob είναι μοναδική.

DOKKEN: “Back From The Attack”
Μικροί ύμνοι συμπεριλαμβάνονται στο  τέταρτο άλμπουμ  της αμερικάνικης μπάντας από μία εμπνευσμένη  δυάδα που έγραψε την δική της ξεχωριστή ιστορία με τραγούδια όπως το φοβερά  “Kiss of Death”, "Prisoner",  "Burning Like a Flame" και το απίθανο ορχηστρικό "Mr. Scary".

GREAT WHITE:  “Once Bitten”
Ατόφιο, γνήσιο ,λιτό hard rock το τρίτο άλμπουμ του αμερικανικού συγκροτήματος  με την συναρπαστική φωνή Jack Russell να μας στέλνει σε ροκ παραδείσους,  ειδικά με τραγούδια όπως  το αξεπέραστο "Rock Me"

Γράφει ο Φώτης Μελέτης