Image
Diamonds & Pearls 12-10-2025

Head East Live! (1979): Η αποθέωση μιας αδικημένης μπάντας

Του Φώτη Μελέτη

Οι σπουδαίοι Αμερικανοί ρόκερ Head East δεν έτυχαν της ευρείας αναγνώρισης και εμπορικής αποδοχής τόσο από το ευρωπαϊκό όσο και από το ελληνικό κοινό όμως άφησαν την δική τους σφραγίδα στην hard rock μουσική ειδικά με τα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν στην δεκαετία του '70 μιας και στις ΗΠΑ θεωρούνται ειδικά εκείνη την περίοδο από τα κορυφαία live συγκροτήματα. Mπορεί το  St. Louis αναφέρεται συχνά ως η πατρίδα των Head East, τα αρχικά μέλη όμως μεγάλωσαν στο νότιο Ιλινόις.

Αρχικά το όνομα της μπάντας ήταν το TimeAtions, και το συγκρότημα υιοθέτησε το όνομα Head East κατόπιν πρότασης του Baxter Forrest Twilight, ο οποίος ήταν roadie για το συγκρότημα. Η 6η Αυγούστου 1969 αναγνωρίζεται η ημερομηνία που το συγκρότημα ονομάστηκε επίσημα Head East και έπαιξαν την πρώτη τους συναυλία στο Carbondale του Ιλινόις.
Το συγκρότημα, αρχικά αποτελούνταν από τους αδελφούς Roger και Larry Boyd, τον Steve Huston, τον John Schlitt και τον Dan Piper, θα έβλεπε πολλά μέλη να έρχονται και να φεύγουν τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Ο τραγουδιστής John Schlitt και ο ντράμερ Steve Huston σύντομα έφυγαν από το συγκρότημα για να επικεντρωθούν στις σπουδές τους και αρκετά μέλη έπαιξαν στη θέση τους μέχρι που ο John και ο Steve επέστρεψαν ως πλήρη μέλη το 1973. Οι προσωρινοί τραγουδιστές και ντράμερ περιλάμβαναν τους Annie Williams, Joel Motel, Betsy Kreuger, Dale Innes και Jean Mullen στα φωνητικά, και τους Bill Mochnik, Tony Juodis, Dan Odum και Bill Keister στα ντραμς.
Η σύνθεση που θα τους οδηγούσε στα πρώτα έξι άλμπουμ τους άρχισε να διαμορφώνεται στο Champaign/Urbana του Ιλινόις το 1973, όπου ο Roger Boyd (πλήκτρα, φωνή) και ο John Schlitt (φωνή) ήταν φοιτητές στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις (ο Steve Huston είχε φοιτήσει στο Eastern Illinois University στο Charleston του Ιλινόις . Ο κιθαρίστας Dan Piper είχε φύγει το 1972 και αντικαταστάθηκε από τον Greg Williams για ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Στα τέλη του 1973, το συγκρότημα πραγματοποίησε οντισιόν για έναν νέο κιθαρίστα και ο Mike Somerville επιλέχθηκε ανάμεσα σε πολλούς άλλους που πέρασαν οντισιόν για τη θέση. 
Λίγο αργότερα, ο Roger Boyd, ο οποίος είχε φύγει λίγους μήνες νωρίτερα, επανήλθε στο συγκρότημα αντικαθιστώντας τον Dickie Harney, ο οποίος είχε αντικαταστήσει τα πλήκτρα. Μέχρι το καλοκαίρι του 1974, ο Dan Birney είχε αντικαταστήσει τον Larry Boyd στο μπάσο, ενώ παράλληλα συμμετείχαν οι Roger Boyd, Steve Huston, John Schlitt και Mike Somerville ως μέλη των Head East. Ο Birney είχε παίξει προηγουμένως σε ένα συγκρότημα με τον αδερφό του Mike Somerville, Scott. Εκείνο το καλοκαίρι μπήκαν στα στούντιο Golden Voice στο Pekin του Illinois και ηχογράφησαν τα κομμάτια του πρώτου τους άλμπουμ, "Flat As A Pancake", το οποίο κυκλοφόρησαν από τη δική τους δισκογραφική εταιρεία, Pyramid Records. 
Η A&M Records σύντομα σημείωσε τη δημοτικότητα του συγκροτήματος, τις πωλήσεις στον αέρα και δίσκων του άλμπουμ Pyramid και υπέγραψε την Head East με την δισκογραφική εταιρεία A&M. Το Flat As A Pancake επανακυκλοφόρησε από την A&M το 1975 και πιστοποιήθηκε ως χρυσό (αντιπροσωπεύοντας 500.000 πωλήσεις δίσκων) το 1978. 
Ο Roger Boyd αποκαλύπτει πως είχαν σχεδιάσει το ντεμπούτο τους άλμπουμ: 
"Εκείνη την εποχή όλοι μας έλεγαν ότι απλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε το δικό μας άλμπουμ και να είμαστε επιτυχημένοι. Και όσο περισσότεροι μας το έλεγαν αυτό τόσο περισσότερο πιστεύαμε ότι είχαμε ένα καλό άλμπουμ και ότι θα μπορούσε να είναι επιτυχημένο. Και θα γινόταν μεγάλη ιστορία. Αυτό κάναμε λοιπόν. Ήταν η δική μας δισκογραφική εταιρεία. (Pyramid Records). Δώσαμε τα χρήματα για το άλμπουμ. Το ηχογραφήσαμε. Το mastering και το τυπώσαμε. Και το πουλούσαμε από το πίσω μέρος του αυτοκινήτου μας και στην πραγματικότητα, άρχισε να γίνεται επιτυχία για εμάς στο Σεντ Λούις και το Κάνσας Σίτι, ενώ ήταν ακόμα στην δισκογραφική μας εταιρεία. Τα περισσότερα συγκροτήματα εκείνη την εποχή προσπαθούσαν να κάνουν δίσκους και να μην ξοδεύουν πολλά χρήματα. Ξοδεύαμε ένα σωρό χρήματα για τους δικούς μας. Οπότε το δικό μας ακουγόταν πραγματικά... μπορούσε να ανταγωνιστεί τα πράγματα που έβγαιναν από το Λος Άντζελες, τη Νέα Υόρκη και το Νάσβιλ. Αντί να κάνουμε ένα demo άλμπουμ, κάναμε ένα άλμπουμ "άλμπουμ". Ένα πραγματικό άλμπουμ όπως θα κάναμε σε ένα μεγάλο στούντιο. Και προφανώς είχαμε μεγάλη επιτυχία. Αυτό έφτιαξε την καριέρα μας".
Τα σινγκλ "Never Been Any Reason" και "Love Me Tonight" έφτασαν και οι δύο στο chart Hot 100 του Billboard και έκαναν σχετική επιτυχία και ειδικά το "Never Been Any Reason" έκτοτε έχει γίνει το αγαπημένο κομμάτι του ροκ ραδιοφώνου και είναι ένας από τους πιο συχνά παιζόμενους κλασικούς ροκ ύμνους στις ΗΠΑ. Το 1976, οι Head East κυκλοφορούν το δεύτερο δίσκο τους "Get Yourself Up" και ακολουθούν τα αξιόλογα "Getting' Lucky" (1977) και το ομώνυμο "Head East" (1978), ενώ η δεκαετία του ΄70 κλείνει για την μπάντα με το "Head East Live!" και το στούντιο άλμπουμ "A Different Kind of Crazy" το 1979. Οι Head East κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αποτελούσαν ένα τεράστιο πόλο έλξης για συναυλίες, παίζοντας τακτικά μπροστά σε μεγάλα πλήθη και σε μεγάλους χώρους ως headliners. Το αρνητικό, σε όλη τους την προσπάθεια ήταν ότι δεν φάνηκε η δυναμική τους στα στα charts, μιας και είχαν χαμηλές πτήσεις και αυτός ήταν ο λόγος που τις επόμενες δεκαετίες είχαν πτωτική πορεία.
Ο ήχος τους, πάντως συνδύαζε το hard και classic rock με μπόλικες boogie, και μελωδικές αναφορές ενώ κυρίαρχα σε πολλά κομμάτια ήταν τα πολυεπίπεδα φωνητικά και τα πλήκτρα του Roger Boyd ο οποίος περιγράφει εύστοχα από άλλη οπτική γωνία, τον ήχο της μπάντας: 
"Οι REO Speedwagon και οι εμείς καταγόμασταν από τo Champaign που μοιάζει πολύ με το Σαν Φρανσίσκο, καθώς είναι ένα μεγάλο μέρος, αλλά υπάρχει ακόμα ένας συνδυασμός Μεσοδυτικής μουσικής με τη νοοτροπία «ας διασκεδάσουμε» και επηρεαζόμαστε λίγο από την κάντρι, τραγουδώντας στη χορωδία της εκκλησίας. Έπαιξα κι εγώ ο ίδιος όργανο στην εκκλησία. Ξέρετε, όπως κάθε μέρος, το New Jersey έχει τον Springsteen και τα κόρνα, το Σιάτλ το grunge, και τα υπόλοιπα μέρη της χώρας σίγουρα έχουν τους συγκεκριμένους ήχους τους. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα συγκροτήματα της Μεσοδυτικής Αμερικής είναι ως επί το πλείστον, κλασικά ροκ συγκροτήματα".
 
                                                                             
                                                                     Head East Live! (1979)
Στο αποκορύφωμα της δημοφιλίας τους οι Αμερικανοί ρόκερ κυκλοφορούν το πρώτο τους live album αποτυπώνοντας τη αστείρευτη ενέργεια τους, το πάθος, την δυναμική και την μελωδικότητα των συνθέσεων τους πάνω στο σανίδι, αποδεικνύοντας για ποιο λόγο είχαν δημιουργήσει ένα μεγάλο κλαμπ οπαδών που τους ακολουθούσε σε πολλές συναυλίες.
Το "Head East Live!" ξεκινά χορωδιακά με το "Take A Hand" που είναι γραμμένο από τον Rick Springfield (!!!) έχοντας μπόλικες πολυφωνίες
ενώ ακολουθεί το "Man I Wanna Be" σε πιο κλασικό ροκ ύφος.
Το "Gettin' Lucky" χαρακτηρίζεται από τα παθιασμένα φωνητικά και τις φασαριόζικες κιθάρες ενώ έπεται το εξαιρετικό "City Of Gold" που θυμίζει BOC , έχοντας ενδιάμεσα ένα απίθανο σόλο στο πιάνο και είναι γραμμένο από τον ντράμερ, Steve Huston. Ο ίδιος υπογράφει και την επόμενη σύνθεση "Fly By Night Lady" παιγμένη σε μία θυελλώδης απόδοση με τα πλήκτρα, τις κιθάρες και τα φωνητικά να δημιουργούν ένα ατελείωτο πανδαιμόνιο!
Τα "Monkey Shine" και "When I Get Ready" είναι δύο απολαυστικά διασκεδαστικά ροκ ν ρολλ τραγούδια και ακολουθεί στην συνέχεια το οκτάλεπτο και συνάμα εκπληκτικό "Every Little Bit Of My Heart" με σαφείς blues και boogie rock αναφορές και με θαυμάσιο κιθαριστικό σόλο και τρομερή φωνητική απόδοση από τον John Schlitt .
Το ξεσηκωτικό "Get Up & Enjoy Yourself" έχει καθαρά live χαρακτήρα και ακολουθεί το all time classic "Since You Been Gone" του Russ Ballard, που δυστυχώς για τους ίδιους έγινε γνωστό από την εκτέλεση των Rainbow.
 Η διασκευή στο μπητλικό "It's For You" των Lennon-McCartney έχει μία Uriah Heep έκδοση και η συνέχεια ανήκει στην μεγάλη τους επιτυχία
"Never Been Any Reason (Save My Life)" όπου ο μύθος λέει πως το εν λόγω κομμάτι και το εξαιρετικό σόλο στα πλήκτρα συνέβη διότι στην μίξη ξεχάστηκε να πατηθεί το κουμπί σίγασης με αποτέλεσμα να ηχογραφηθεί και δεύτερο moog solo.
Επόμενο κομμάτι το "Elijah" το οποίο έχοντας ως βάση το κλασικό ροκ και τα απίθανα πλήκτρα του Roger Boyd, καταφέρνει να "κτίσει" πάνω σε ένα πανέμορφο ρεφρέν, με γοητευτικές γκόσπελ αναφορές δικαιολογημένα αφού οι στίχοι αναφέρονται στον προφήτη Ηλία;
"The path was straight and to the point
Destiny would bring
Another time, another place
Another moonlit king
Oh Elijah, oh oh oh
Oh Elijah, oh oh oh
Oh lead us to the Shepherd's call
Every step is long
And when you feel it in your soul
Please help us with this song, oh
Oh Elijah, oh oh oh"
Το πανδαιμόνιο που δημιουργείται με κιθάρες και πλήκτρα στο "Prelude To'Creek" είναι η εισαγωγή του πομπώδες και μελωδικού "Jefftown Creek"  το οποίο Mike Somerville τα δίνει όλα, συνεπικουρούμενος και από τον ντράμερ Steve Huston. Το"Love Me Tonight" σε παραπέμπει ελαφρώς στα sixties με την φωνή του John Schlitt να σου δημιουργεί ευδαιμονία θυμίζοντας τον Roger Daltrey και ο δίσκος κλείνει με το "I'm Feelin' Fine".
Συνολικά θα λέγαμε πως το "Head East Live!" είναι ένα κλασικό και συναρπαστικό live rock album από ένα συγκρότημα που τίμησε και υπηρέτησε το ροκ ήχο όσο καλύτερα μπορούσε και ουσιαστικά παρέμεινε ο αφανής ήρωας εκείνης της εποχής. Κατάφερε όμως να αποτυπώσει το γνήσιο ροκ κλίμα εκείνης της περιόδου δημιουργώντας εκατοντάδες καινούργους οπαδούς της αγαπημένης μας μουσικής. Οπότε νομίζω ότι αξίζουν τον σεβασμό μας.
 
                                                                               
                                                                                              ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Στις 12 Απριλίου 1980, η σύνθεση των Roger Boyd, Dan Birney, Steve Huston, John Schlitt και Mike Somerville έπαιξε την τελευταία της συναυλία στο Kearney State College στο Kearney της Νεμπράσκα. Το συγκρότημα είχε πάψει να αποτελεί μια ενιαία μονάδα και η απόφαση να σταματήσουν να παίζουν μαζί είχε ληφθεί πριν από την ολοκλήρωση της περιοδείας που κατέληξε στο Κίρνεϊ. Ο John Schlitt έφυγε από το συγκρότημα λόγω προβλημάτων κατάχρησης ουσιών και προσπάθησε να γίνει ο αρχηγός του δικού του συγκροτήματος, των Johnny, για αρκετούς μήνες, αλλά σύντομα αποχώρησε από τη μουσική βιομηχανία. Ο John Schlitt ξεπέρασε τα προβλήματά του με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ και το 1985 ξεκίνησε μια καριέρα στη σύγχρονη χριστιανική μουσική ως τραγουδιστής του συγκροτήματος Petra. Οι Dan Birney  και Mike Somerville έφυγαν επίσης, επιλέγοντας να μην συνεχίσουν με τους Head East. Ο Dan Birney εργάστηκε στο ραδιόφωνο στην πολιτεία της Ουάσινγκτον και την Αϊόβα πριν μετακομίσει στην Αριζόνα στα μέσα της δεκαετίας του '80, όπου εργάστηκε στον τομέα των ακινήτων και διαχειριζόταν μια υπηρεσία καθαρισμού πισίνας πριν από τον θάνατό του τον Αύγουστο του 2003. Ο Mike Somerville συνέχισε να συμμετέχει σε πολλά άλλα μουσικά projects, συμπεριλαμβανομένου του Somerville-Scorfina Band στις αρχές της δεκαετίας του '80 με τον πρώην κιθαρίστα των Pavlov's Dog, Stephen Scorfina, πριν επιστρέψει στους Head East για μια οκταετή θητεία από το 1995 έως το 2003. Επίσης, εντάχθηκε στους Head East για την περιοδεία τους για την 50ή επέτειο το 2019, παίζοντας στις ειδικές συναυλίες επανένωσης. Η τελευταία του εμφάνιση με τους Head East ήταν τον Μάιο του 2019 στο Manistee του Μίσιγκαν. Τέλος ο Somerville πέθανε στις 20 Φεβρουαρίου του 2020 σε ηλικία 67 ετών και ο Huston στις 25 Ιουλίου του, 2023 σε ηλικία 73 ετών. 
 
Ως επίλογο έχουμε τον Roger Boyd να περιγράφει πως βίωσε ο ίδιος και η μπάντα την συνέχεια από το Head East Live!
"Στην πραγματικότητα, η δεκαετία του 1980 ήταν η χειρότερη δεκαετία που έχω ζήσει από τότε που γεννήθηκα! Όχι μόνο μουσικά, αλλά περνούσα και κάποια προσωπικά πράγματα. Και μετά το MTV έδωσε ένα μεγάλο τέλος με πολλούς τρόπους σε όλη τη σπουδαία μουσική που είχε κυκλοφορήσει πριν. Κατά τη γνώμη μου, τα άλμπουμ ήταν σαν βιβλία και όταν οι άνθρωποι τα έπαιρναν, αξιοποιούσαν τις φαντασιώσεις και τις αντιλήψεις των ακροατών για το τι συνέβαινε, κάτι που κάνουν τα βιβλία. Και ξαφνικά, είχαμε το MTV και ξαφνικά έχουμε το βίντεο που άλλαζε την αντίληψη για όλα όσα συνέβαιναν, ενώ οι άνθρωποι άρχισαν να δίνουν μεγαλύτερη προσοχή στο οπτικό παρά στον ήχο, αυτό που ήταν το τελευταίο στυλ, το οποίο παραμένει μέχρι σήμερα. Ναι, αστείο όμως, μας αποκαλούσαν δεινόσαυρους τη δεκαετία του '80. Τώρα μας αποκαλούν κλασική ροκ μπάντα".
 
Υ.Γ.: Το single του συγκροτήματος του 1975, "Never Been Any Reason", συμπεριλήφθηκε στην κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος Sahara του Clive Cussler το 2005 και εμφανίζεται στο soundtrack της ταινίας Dazed and Confused του 1993. Το τραγούδι χρησιμοποιήθηκε στις τηλεοπτικές εκπομπές That '70s Show και Friday Night Lights. Επίσης το συγκρότημα συμμετείχε στο soundtrack της κωμικής ανθολογίας ταινίας J-Men Forever.

Φώτης Μελέτης